สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1037 สาวใช้ตัวแสบ 941

ตอนที่ 1037 สาวใช้ตัวแสบ 941
โม่เสี่ยวจุนมองดูประตูที่ปิดสนิท ชีหรั่นเธออยู่ที่ไหน? เขายกขาหนักเหมือนพันกิโล จากไปดี?โม่เสี่ยวจุนก็ไม่อยากจากไป ไม่จากไป? ชีหรั่นก็ไม่อยู่ สติเตือนเขาว่าเขาต้องไปหาชีหรั่น
มองสถานที่เก่าๆอย่างอาลัยอาวรณ์ โม่เสี่ยวจุนจูงมือไห่ฉิงฉิงรีบก้าวเดินออกไป
คนที่ซ่อนอยู่หลังจากไม่เห็นโม่เสี่ยวจุนแล้วค่อยๆแอบเดินออกมา
“เซี่ยชีหรั่นไม่เห็นเรื่องนี้?จะอำลานายท่านมั้ย”ผู้ชายที่ใส่แว่นดำแต่งชุดดำคนหนึ่งถามขึ้น
หน้าที่ของเขากับน้องชายคือเฝ้าเซี่ยชีหรั่นไว้ เฝ้าดูแลไม่ให้เธอออกไปจากที่นี่ ถ้าหากนายท่านรู้ว่าพวกเขาทำธุระไม่เต็มที่ เขาสั่นไปทั้งตัว
“รายงานดีกว่านะ ถ้าหากเวลานี้ไม่พูดรอผ่านไปนานเกิน ไม่รู้ว่านายท่านจะเรียกร้องอะไร ตอนนั้นค่อยมาบอกว่าคนไม่อยู่แล้ว ผมคิดว่ายิ่งน่ากลัวกว่า
คนพูดต่อแค่คิดก็กลัวแล้ว เดี๋ยวนี้พูดอาจลดโทษลงได้บ้าง เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเซี่ยชีหรั่นออกไปยังไง หลายวันมานี้พวกเขาเฝ้าอย่างแน่นหนามากแค่เห็นโม่เสี่ยวจุนพาเซี่ยชีหรั่นออกไปแล้วก็กลับมา ใช่แล้วรถคันนั้น?
“พี่ พี่ว่าเซี่ยชีหรั่นออกไปยังไง?คนที่ไม่ได้ใส่แว่นใบหน้าจะอ้วนหน่อย เวลาพูดจะเผยฟันออกมา
“นี่คือจุดที่พี่คิดไม่ตก “ผู้ชายที่ใส่แว่นดำเงยหน้ามองบ้านตระกูลหลี่อย่างสงสัย สายตาที่เฝ้าอยู่แบบนี้มีปีกก็บินไปไม่ได้ แต่ว่าเซี่ยชีหรั่นบินไปแล้ว คิดไปคิดมาผู้ชายใส่แว่นดำโมโหมาก
“พี่ พี่นึกออกรึยังวันนั้นมีรถคันนึงที่ขับมาที่นี่ก่อน บนรถผู้หญิงคนนั้นเดินลงมา เซี่ยชีหรั่นเอาของให้เธอ ผู้หญิงคนนั้นเดินตามเซี่ยชีหรั่นเข้าไป หลังจากนั้นมีรถมาอีกหนึ่งคัน ผู้ชายคนนั้นก็เข้าไปอีกต่อมาเซี่ยชีหรั่นก็ส่งพวกเขาออกไป เรารับโทรศัพท์ไม่ทันสังเกต ดูเหมือนเซี่ยชีหรั่นเข้าไปแล้ว แต่แค่สังเกตว่าประตูบ้านเขาปิดแล้ว ไม่แน่ใจว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนปิดหรือเปล่า”
ในฐานะที่เป็นน้องพูดจบโมโหมาก พวกเขาถูกเซี่ยชีหรั่นหลอกแล้ว คิดไม่ถึงเธอเป็นแค่หญิงสาวตัวเล็กๆกลับมีเล่ห์เหลี่ยมเยอะขนาดนี้ ที่จริงพวกเขาโทษคนผิดแล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนคอยจับตามอง เป็นไปไม่ได้ที่จะมาหลบสองคนนี้?
“เจ้าเล่ห์มาก พวกเรากลับไปรายงานก่อน ผู้ชายที่ใส่แว่นดำตัดสินใจด้วยการหรี่ตา ถึงแม้จะถูกทำโทษแต่ก็ต้องไป รู้ทั้งๆรู้ในถ้ำมีเสือ แต่ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ
สองคนมาถึงห้องลึกลับแห่งหนึ่ง
ผู้ชายใส่แว่นดำหยิบมือถือออกมา”นายท่าน พวกเราสะกดรอยตามเซี่ยชีหรั่นเธอไหวตัวทัน เธอหนีไปแล้ว”
“พวกนายอยู่ไหน?ฝั่งตรงข้ามเย็นชาเงียบสงบ ทำเอาผู้ชายที่ใส่แว่นดำสั่น เขาแทบอยากโยนโทรศัพท์ในมือทั้ง
“พวกเรากลับมาแล้ว”
“รอก่อน”ฝั่งตรงข้ามก็วางสาย
“พี่ ไม่เป็นไรนะ” เขาหดคออย่างหวาดกลัว
“ไม่มีอะไร”ผู้ชายใส่แว่นดำมองน้องชายตัวเองอย่างสงบ ตะโกนเสียงดังอย่างสบายๆ”เป็นไปได้ไงว่าไม่มี เดี๋ยวพูดอะไรระวังหน่อย”
“รู้แล้วครับ”
ได้ยินเสียงไอน้ำจากข้างนอก ผู้ชายอ้วนๆพูดขึ้น”พี่ เขามาได้ไวมาก”
ผู้ชายแว่นดำพยักหน้าไม่ได้พูดอะไร ดูแล้วเซี่ยชีหรั่นสำคัญกับเขามาก　
“นายท่าน”
“พวกนายติดต่ออาซาน คนก่อนเดี๋ยวนี้ ไปหาพร้อมกัน หาสุดความสามารถ ถ้าหากหาเซี่ยชีหรั่นเจอ ถือว่าทำบุญถ่ายโทษ เจอแล้วช่วยฉันจับตามองไว้ ครั้งนี้ห้ามให้หนีได้อีก”
“นายท่าน อาซาน ไม่อยู่ที่ตงเจียง เขาโดนเจ้าหนี้บังคับหนีไปแล้วครับ”ผู้ชายใส่แว่นพูดอย่างระมัดระวัง แม้แต่ศีรษะก็ไม่กล้าเงยขึ้น เสียงก็ไม่กล้าพูดดัง
“ไม่ว่าพวกนายจะใช้วิธีไหนก็แล้วแต่ ช่วยฉันหาเซี่ยชีหรั่นให้เจอ “ตรงข้างหลังพูดจบก็เปิดประตูเดินออกไป มีบอดี้การ์ดเดินติดตามสองคน ร่างแข็งแรงมาก
“พี่ พี่ว่าพวกเราสู้สองคนนี้ได้มั้ย? ผู้ชายอ้วนระมัดระวัง เสียงก็ต่ำมาก แค่สองคนได้ยินเท่านั้น
“นายอยากทำอะไร?ผู้ชายใส่แว่นดำขมวดคิ้วมองไปที่สองคนนั้น สองคนนี้ไม่ธรรมดา พวกเขาน่าจะสู้ไม่ได้แน่
“ไม่มีอะไร ผมยังไม่อยากตาย”
“ไปเถิดไปหาอาซาน รีบหาเซี่ยชีหรั่นให้เจอถึงจะเป็นหัวข้อสำคัญ ผู้ชายใส่แว่นดำหรี่ตา เขาต้องเร่งฝีเท้า เซี่ยชีหรั่นคนนี้เป็นแค่คนท้อง น่าจะวิ่งไปได้ไม่ไกล
“อืม”ในฐานะเป็นน้องชายพยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง 
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าการหายตัวของตัวเองทำให้คนอื่นไม่ทันตั้งตัว เธออยู่ที่หลินเจียง สะดวกสบายมีความสุข
การเป็นอยู่ของเซี่ยชีหรั่นทุกวันก็เหมือนเดิม วันละสามมื้อลงมือทำด้วยตัวเอง สวีเห้าเซิงก็รู้สึกหลงรักวิถีชีวิตแบบนี้แล้ว ถึงกับไม่อยากออกนอกประเทศ  แม้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไม สวีเห้าเซิงตอนหลังมาคิดดูสงสัยตั้งแต่ตอนนั้นก็รักหญิงสาวผู้เข้มแข็งมีเมตตาคนนี้แล้ว ความเด็ดเดี่ยวของเธอทำให้เขาประทับใจ ความมีคุณธรรมมีเหตุมีผลทำให้เขาถลำลึกเข้าไป ยังไม่เข้าใจความรู้สึกก็ถลำลึกแล้ว พอหลังจากเข้าใจความรู้สึกแต่ทุกอย่างกลับสายไปแล้ว
“เสี่ยวอ้าย วันนี้กินอะไรผมไปซื้อกับข้าว”สวีเห้าเซิงถามขึ้นไปบนตึก เขาส่ายศีรษะแล้วยิ้ม เสี่ยวอ้ายคนนี้จริงจังจริงๆ  ตั้งแต่เป้าหมายแน่วแน่แล้วก็ไม่เคยก้าวออกจากประตู เหมือนกุลสตรีสมัยโบราณที่ต่อสู้ไม่มีผิด
“พี่จัดการเลยค่ะ ฉันกินได้หมด“เซี่ยชีหรั่นพูดแบบตามสบาย สายตายังไม่ลาจะหนังสือ ปากกาในมือก็ไม่เคยหยุด มองดูหนังสือเหล่านี้ ถึงรู้ว่าความรู้ตัวเองลืมไปเยอะ ถ้าอยากให้ความฝันสำเร็จก็ต้องทุ่มเท ไม่มีการเสียสละไหนเลยจะได้สิ่งที่ตัวเองต้องการ?
เซี่ยชีหรั่นลูบท้อง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ลูก แม่จะขยันตั้งใจ ไม่งั้นจะปกป้องลูกได้ไง?พ่อเธอไม่เอาเธอแล้ว ถ้าหากแม่ยังอ่อนแอแน่นอนไม่สามารถปกป้องเธอได้ดีแน่
หลังจากที่เธอมาหลินเจียงตอนแรกไม่คุ้นเคย มักจะฝันถึงกลับไปตงเจียง คิดถึงเย่เชินหลิน ความคิดถึงโผล่ขึ้นมาเหมือนหญ้าป่าแย่งที่ รู้ทั้งๆที่รู้ไม่สมหวังก็ยังฝืนเรียนแบบห่านบินสู่ฟ้า เซี่ยชีหรั่นทุกคืนยังต้องหลับไปอย่างเจ็บปวด
ค่อยๆ เธอชินกับการอ่านหนังสือ มองดูอนาคตที่ดีงาม  เธอไม่ขยันไม่ได้ เพราะเธอไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว
เพียงแต่นานแล้ว นานแล้วที่ไม่ได้ติดต่อคุณแม่ ไม่รู้ว่าคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง
เธอโชคดีมากที่ได้เจอพี่ชายอย่างสวีเห้าเซิง ความช่วยเหลือของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นมีความมั่นใจยิ่งขึ้น พยายามตั้งใจขยันให้ความฝันของตัวเองเป็นจริง  ในชีวิตการเป็นอยู่เขาดูแลเธอ ให้เธอสัมผัสได้อีกครั้งของการดำเนินชีวิตที่ดีงาม
เซี่ยชีหรั่นตะแคงตัวลุกขึ้น เดินไปที่หน้าต่าง เปิดหน้าต่างที่ปิดมิดชิดออก อ่านหนังสือแต่เช้า เธออยากพักผ่อนสักหน่อย พักสายตาสบายๆบ้าง 
มองดูที่ไม่ไกลมีรถที่ไปๆมาๆ เซี่ยชีหรั่นยิ้ม ลูก แม่รอไม่ไหวที่อยากเห็นลูกออกมาแล้ว  ลูกคือความหวังทั้งหมดของแม่
 สวีเห้าเซิงเปิดประตูเข้ามาเห็นเซี่ยชีหรั่นพิงอยู่ที่หน้าต่าง กิริยาท่าทีบนใบหน้าคือโหยหา ใช่ นั่นคือโหยหา
“เสี่ยวอ้าย ผมเอาของพิเศษมาให้ “สวีเห้าเซิงไม่อยากขัดจังหวะความสวยงามแบบนี้ แต่กิริยาที่แสดงออกมาบนใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นทำให้เขารู้สึกว่ามันเกินจริง  ในใจสับสนมาก เขาเลยเปิดปากทำลายความเงียบสงบนั้น
“พี่สวี พี่มาแล้วเหรอ เร็วจัง”เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงแล้วหันมา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ใช่ฝืนยิ้มเหมือนตอนมาหลินเจียงใหม่ๆ แบบที่มีความมั่งใจ เป็นรอยยิ้มที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
“อะไรคือเร็ว? 
“สายแล้ว ฉันไปทำกับข้าว”เซี่ยชีหรั่นเห็นว่าสายแล้ว ท้องก็รู้สึกหิวแล้ว เธอจะปล่อยให้ท้องหิวไม่ได้
เห็นร่างที่เดินออกไปของเซี่ยชีหรั่น สวีเห้าเซิงไม่ได้พูดอะไร จนหลังจากที่เซี่ยชีหรั่นออกไปแล้ว แววตาของเขาเริ่มคาดเดา วันนี้เขาออกไป เขาได้ยินเพื่อนคนหนึ่งพูดที่หลินเจียงมีคนมาเยอะมากพวกเขากำลังตามหาผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ตอนแรกสวีเห้าเซิงก็ไม่ได้ใส่ใจมาก จนเพื่อนเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นมีลูกด้วย กับเสี่ยวอ้ายที่ปรากฏตัวอยู่ในบ้าน เธอน่าจะตรงตามที่เขาหามากที่สุด คงจะเป็นเพราะตัวเองคิดมากไป สวีเห้าเซิงปลอบใจตัวเองแบบนี้มาตลอด
ที่แท้อาซาน อยู่ที่ตงเจียงไม่ได้แล้วเลยหนีไปอยู่ที่หลินเจียง ใครให้เขาชอบเล่นการพนันล่ะ มีหนี้สินเยอะแยะ
คนใส่แว่นสองพี่น้องผ่านการโทรศัพท์ติดต่อจนเจออาซาน  โทรหาอาซาน ครั้งแรก เขาไม่รับสายอาซาน กำลังเล่นอยู่โรงพนันที่หลินเจียง เล่นไม่มีความสุขเท่าไหร่ เล่นไปไม่กี่ตา เงินของเขาก็หมดตัวละ อาซาน เดินออกไปข้างนอกอย่างท้อใจ ยังเหลียวมองประตูอย่างอาลัยอาวรณ์  สถานที่ละลายเงินนี้ทำเอาควบคุมตัวเองไม่ได้ที่อยากจะมา  เขาเลิกมันไม่ได้แล้ว
ตอนโทรศัพท์ดังขึ้นอาซาน เอามาแนบไว้ที่หูพูดอย่างสำคัญ “คุณหาใคร?”เขาเสียเงิน ในใจไม่พอใจ แน่นอนอารมณ์ต้องไม่ดีอยู่แล้ว
“อาซาน เป็นพี่ชายของพวกเราสองคน เบื้องบนประกาศหน้าที่ให้พี่กับพวกเราหาคนด้วยกัน” ผู้ชายที่ใส่แว่นพูดประจบสอพลอ “พี่อาซาน ผมรู้ว่าพี่ยึดหลักคุณธรรมที่สุด เก่งที่สุด”
ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกอาซานตัดบท
“หาใคร?”
“ผู้หญิงคนนึง”
“ราคาเท่าไหร่” ตอนนี้ที่อาซานสนใจที่สุดคือราคาเท่าไหร่ เป็นวันที่อันตรายมาก ยิ่งพอดีเขากำลังอยู่ในช่วงขาดเงิน
“แน่นอนสำหรับพี่เงินไม่น้อยหรอก ดูพี่อาซานจะตกลงนะ” ผู้ชายใส่แว่นได้ยินอาซานตอบกลับดีใจมาก เขากำลังกลัดกลุ้มจะทำยังไงให้อาซานตอบตกลง ตั้งแต่เรื่องครั้งที่แล้ว อาซานรับงานน้อยมาก หากยังพูดว่าเขาว่ากันว่าเขาไม่รับหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ
“เหลวไหล พวกนายหาใคร?”
“ผู้หญิงตั้งท้องชื่อเซี่ยชีหรั่น ไม่กี่วันนี้พวกเราหาทุกซอกมุมในตงเจียง ก็ยังไม่เจอเธอ คิดว่าพี่อยู่หลินเจียง หลินเจียงกับตงเจียงติดๆกัน ผมเดาว่าเซี่ยชีหรั่นอยู่หลินเจียงรึเปล่า สุดท้ายแล้วเธอก็ตั้งครรภ์แถมตัวคนเดียว ใช้ชีวิตไม่สะดวก คงไปไม่ได้ไกลแน่”
อาซานฟังเซี่ยชีหรั่น ในใจเขารู้สึกกลัว ไม่รู้ว่าเมื่อก่อนเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นใส่ความเธอคงมีเหตุผล ตอนนี้ตามหาเซี่ยชีหรั่นอาซานกลัวเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวไม่แปลกเท่าไหร่ แต่เย่เชินหลินนั้นดุร้ายมาก ดุจนน่ากลัว
หลังจากได้ยินอาซานนิ่งเงียบ ผู้ชายใส่แว่นพูดขึ้นมา “พี่อาซาน พี่คงไม่เป็นคนที่คำพูดเชื่อถือไม่ได้มั้ง?”
ทั้งๆที่อาซานรู้ว่านี่คือกลยุทธ์ล่อ เขาก็ยังตกหลุมพราง เต็มใจที่จะตกหลุมพราง เขาคิดอยากจะได้เงินมากเกินไป
รู้ว่าคนเดียวอันตราย แต่ผลประโยชน์ทำให้เขาต้องเสี่ยงเพราะเข้าตาจน
“ไม่ๆ พวกนายเอาเลขที่บัญชีมาให้ผมโอนเงินเข้านิดหน่อย ทางนี่ผมจะหาเขา” อาซานกัดฟันพูด
“ไม่มีปัญหา รับรองเรื่องดีๆขาดเธอไม่ได้อยู่แล้ว”