สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1042 สาวใช้ตัวแสบ 946

ตอนที่ 1042 สาวใช้ตัวแสบ 946
“จิ่วจิ่ว เธอ?” ฝู้เฟิ่งหยีมองดูจิ่วจิ่วอย่างสงสัย เธอจะกลับไปทำไม? หรือว่ามีเรื่องสำคัญอะไร?
“ไม่ต้องเป็นห่วง คุณกับเสี่ยวห้านไปเที่ยวก่อน ฉันจัดการธุระเสร็จแล้วก็จะรีบบินไปหาพวกคุณทันที” สีหน้าจิ่วจิ่วยังคงสงบเงียบ
“จิ่วจิ่วอีกสองสามวันค่อยกลับไปไม่ได้หรือ?” เหยนชิงเหยียนถามอย่างลังเล เขาไม่รู้เลยจริงๆว่าเพื่อนจิ่วจิ่วคนนี้เป็นยังไง ได้ยินว่าเธอจะไปหาเพื่อนกะทันหัน เหยนชิงเหยียนค่อนข้างเสียใจ
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน ไม่ใช่เด็กแล้วเสียหน่อย พวกคุณเที่ยวเล่นก่อน ฉันจะรีบตามพวกคุณไป” จิ่วจิ่วยิ้มพูด แล้วก็ดึงเหยนชิงเหยียนไปด้านข้างแล้วกระซิบสั่งว่า “เสี่ยวห้าน คุณต้องพาแม่ไปเที่ยวให้สนุก ให้เธอกลับไปเธอจะต้องเสียใจอีกแน่”
จิ่วจิ่วมองดูฝู้เฟิ่งหยีแล้วพูดขึ้น หลายวันนั้นที่ฝู้เฟิ่งหยีอยู่ตงเจียง สภาพนั้นลมแทบจะเป่าปลิว ผอมแห้งอย่างมาก
“รู้แล้ว เธอก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี” เหยนชิงเหยียนค่อนข้างลำบากใจ มองดูฝู้เฟิ่งหยีที่อยู่ไม่ไกล คิดถึงความรักที่เธอมีต่อเขามาตลอด เหยนชิงเหยียนจึงต้องให้จิ่วจิ่วกลับไปคนเดียว
“แน่นอน คุณก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี” จิ่วจิ่วเขย่งเท้าจูบหน้าผากเหยนชิงเหยียนหนึ่งที เหยนชิงเหยียน
กอดจิ่วจิ่วไว้แน่น เธองดงามมาก
“แม่ ฉันมีธุระต้องกลับไป ให้เสี่ยวห้านพาแม่เที่ยวก่อน เดี๋ยวฉันค่อยตามไป”
เหยนชิงเหยียนไม่ทันได้มองจิ่วจิ่วดีๆ เธอก็ดิ้นหลุดวิ่งไปตรงหน้าฝู้เฟิ่งหยีแล้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ
ฝู้เฟิ่งหยีดึงมือจิ่วจิ่วไว้ พูดอย่างเป็นห่วงว่า “จะต้องดูแลตัวเองให้ดี ให้เสี่ยวห้านไปพร้อมกับเธอ?”
“แม่ ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ให้เขาดูแลแม่เถอะ แม่สำคัญกว่า” จิ่วจิ่วพูดอย่างหวานซึ้ง เธอถือกระเป๋ากับมือถือโบกมือให้กับฝู้เฟิ่งหยีกับเหยนชิงเหยียนแล้วก็วิ่งออกไป
“เสี่ยวห้าน ไปกับจิ่วจิ่ว ฉันจะรออยู่ที่นี่” ฝู้เฟิ่งหยีมองดูลูกชายที่อยู่ไม่ไกลแล้วพูดขึ้น เธอก็ไม่ใช่เด็กแล้ว จะทนเห็นทั้งสองคนแยกกันอยู่ได้อย่างไร
“ไม่เป็นไร ผมอยู่เป็นเพื่อนแม่ดีกว่า” เหยนชิงเหยียนพูดอย่างค่อนข้างโศกเศร้า หากวันหนึ่งสถานะของเขาถูกเปิดเผย เขาก็จะไม่มีโอกาสเปลี่ยนของตระกูลเย่กลับมาแล้ว
เหยนชิงเหยียนไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่ เขาเป็นห่วงมาตลอด หวาดกลัวมาตลอด ต่อมาเคยชินแล้วก็เลยเข้าใจแล้ว เหยนชิงเหยียนหวังว่าจะขอใช้เวลาที่ยังเหลืออยู่เป็นเพื่อนฝู้เฟิ่งหยีให้มากๆ แบบนี้ความละอายใจในใจของเขาก็จะน้อยลงหน่อย
จิ่วจิ่ว ขอโทษ ทุกอย่างในโลกไม่มีอะไรสมหวังได้ทุกอย่าง เหยนชิงเหยียนไม่อยากปล่อยจิ่วจิ่วไป
จิ่วจิ่ววิ่งไปที่ตงเจียงอย่างรีบร้อน เพิ่งมาถึงบ้านพักตระกูลเย่ ทำไมถึงเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมากขนาดนี้? คนที่เฝ้าประตูนี้มีมาตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ขออภัยคุณมาหาใคร?” เสี่ยวเฉินเดินเข้าไปถามอย่างมีความอดทน
จิ่วจิ่วพิจารณาดูเสี่ยวเฉิน แล้วพูดว่า “นี่เป็นบ้านของฉัน คุณว่าฉันมาหาใคร? เซี่ยชีหรั่นอยู่ที่นี่ไหม?”
“ขออภัย ที่นี่ไม่มีคนที่ชื่อเซี่ยชีหรั่น” เสี่ยวเฉินตอบอย่างมีมารยาท เขาได้ยินผู้หญิงคนนี้พูดว่าที่นี่เป็นบ้านของเธอ จึงไม่กล้าล่วงเกิน ผู้หญิงคนนี้จะเป็นใครกัน?
“เสี่ยวเฉิน ครั้งก่อนเคยได้ยินพ่อบ้านเรียกคุณหนูคนนั้นว่าคุณหนูเชี่ย และก็เหมือนได้ยินคุณแย่เรียกเธอว่าเซี่ยชีหรั่น” เสี่ยวจางเดินมาพูดกระซิบข้างหูเสี่ยวเฉิน
สองมองหน้ากัน
“ฉันจะเข้าไป” จิ่วจิ่วเห็นทั้งสองคนไม่พูดอะไร เธอจึงจะเข้าไปถามด้วยตัวเอง
“คุณหนู คุณรอสักครู่ผมจะเข้าไปถามพ่อบ้าน” เสี่ยวเฉินพูดอย่างมีมารยาท ตอนนี้คุณแย่บอกแล้ว ใครที่ปล่อยคนเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจะถูกลงโทษ หน้าที่การงานตำแหน่งนี้ดีขนาดนี้ เขาไม่อยากตกงาน
จิ่วจิ่วเห็นว่าเข้าไปไม่ได้ ตอนนี้ร้อนใจไปก็ไม่มีประโยชน์ คุณสาระเลวคนนั้นป้องกันเพิ่มแน่ ด่าเสร็จแล้วจิ่วจิ่วก็หัวเราะเยาะตัวเอง แล้วก็เหลือกตาโต ที่นี้ต้องเป็นคุณเย่ที่เสริมกำลังป้องกัน เธอ เธอด่าคุณเย่
ทำไมคุณแย่ต้องเสริมกำลังตรงนี้? ไม่รู้ว่าตอนนี้ชีหรั่นเป็นอย่างไร
ไม่นานพ่อบ้านก็ออกมาแล้ว เห็นจิ่วจิ่วแล้วเขาก็ดีใจมาก “คุณนายน้อย มาทำไมหรือ?”
เสี่ยวเฉินกับเสี่ยวจางได้ยินคำว่าคุณนายน้อยดวงตาก็เบิกโต ก่อนหน้านี้ก็เรียกคุณหนูเซี่ยว่าคุณนายน้อย คนนี้ก็เรียกว่าคุณนายน้อย
“คุณหนูจิ่วจิ่วเป็นคู่หมั้นของคุณชายรอง คุณหนูเซี่ยก่อนหน้านี้เป็นของคุณชายเย่”
พ่อบ้านเห็นท่าทีของเสี่ยวเฉินกับเสี่ยวจางแล้วจึงพูดอธิบาย
“พ่อบ้าน บอกฉันมา ชีหรั่นสบายดีไหม” จิ่วจิ่วถามอย่างค่อนข้างกลัว เธอบอกกับตัวเองมาตลอดว่าชีหรั่นไม่เป็นอะไร เห็นพ่อบ้านแล้วเธอก็ยังเป็นห่วง โดยเฉพาะข้อความนั่น ความกังวลค่อยๆปรากฏบนใบหน้าจิ่วจิ่ว
“คุณนายรอง ทำไมถึงถามเช่นนี้?” พ่อบ้านถามอย่างระวัง เขารู้สึกว่าเรื่องราวไม่ง่ายขนาดนั้น ก่อนหน้านี้ที่ปล่อยชีหรั่นไป โม่เสี่ยวจุนพาชีหรั่นไป พรุ่งนี้เขาก็ไม่ได้ข่าว สถานการณ์ของโม่เสี่ยวจุน ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ชีหรั่นเป็นยังไง
“พ่อบ้าน คุณไม่รู้ว่าชีหรั่นเป็นอย่างไรหรือ?” ในใจจิ่วจิ่วเริ่มกังวลขึ้นมา หรือว่าโทรศัพท์นั้นเป็นความจริง ชีหรั่นไม่ได้อยู่ที่ตงเจียง แต่ไปที่หลินเจียงแล้ว แต่เธอจะไปหลินเจียงทำไม? เธอยังมีลูกอยู่ คุณเย่ไปกับชีหรั่นหรือเปล่า?
“คุณนายรอง ก่อนหน้านี้คุณเย่กับคุณนายทะเลาะกัน” พ่อบ้านมองดูเสี่ยวเฉินกับเสี่ยวจาง แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรกับจิ่วจิ่วอีก คำพูดบางอย่างยิ่งคนรู้น้อยยิ่งดี
จิ่วจิ่วเบิกตาโต คุณเย่กับชีหรั่นทะเลาะกัน หรือว่าชีหรั่นหนีออกจากบ้านไปแล้ว?
พ่อบ้านใช้ให้เสี่ยวเฉินเปิดประตูให้เขา
จิ่วจิ่วมองดูแววตาของพ่อบ้าน แล้วก็เดินออกไปกับพ่อบ้าน จนมองไม่เห็นเสี่ยวเฉินกับเสี่ยวจาง
“จิ่วจิ่ว ตอนนี้ไม่มีคน ผมจะเล่าให้คุณฟัง ชีหรั่นกับคุณเย่ทะเลาะกัน คุณเย่ยังให้ชีหรั่นไปทำแท้งลูกในท้อง ใหญ่ขนาดนี้แล้ว ผมทนดูไม่ไหว จึงให้โม่เสี่ยวจุนพาชีหรั่นไป ต่อมาเป็นอย่างไรผมก็ไม่รู้แล้ว” พ่อบ้านกระซิบพูด ยังไงก็ยังอยู่ในบริเวณบ้านพักตระกูลเย่ เขาจึงต้องระวังตัวหน่อย กลัวว่าจะมีคนมาได้ยิน
จิ่วจิ่วฟังแล้ว ก็ยิ่งโกรธ ทำไมคุณเย่ถึงทำเช่นนี้? เธอจะกลับไปถามให้ชัดเจน
“จิ่วจิ่วคุณจะไปไหน?” พ่อบ้านเห็นจิ่วจิ่วเดินกลับไปทางเดิมอย่างโมโห จึงร้องถามขึ้นด้านหลัง “อย่าใจร้อน จิ่วจิ่ว คนคนนั้นเป็นคุณเย่นะ”
จิ่วจิ่วก้าวเท้าไม่ออก ใช่ คนคนนั้นคือเย่เชินหลิน คนที่ทุกคนต่างก็หวาดกลัว เธอจะไปหาเหตุผลอะไรกับเขา? เมื่อก่อนคุณเย่รักใครชีหรั่น ดังนั้นจึงดีกับจิ่วจิ่วด้วย ตอนนี้จิ่วจิ่วเป็นคู่หมั้นของเหยนชิงเหยียน ตำแหน่งสูงขึ้น แต่เธอจะไปพูดกับเย่เชินหลินในฐานะอะไร?
“พ่อบ้าน ฉันจะไปหาโม่เสี่ยวจุน ฉันไม่วางใจชีหรั่น ชีหรั่นมีลูกด้วย ฉันได้ยินมาว่าเธอไปที่หลินเจียงแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเป็นความจริงหรือไม่” ความกังวลของจิ่วจิ่วทำให้พ่อบ้านก็รู้สึกไปด้วย
“ไม่ต้องเป็นห่วง เธอรีบไปดูสถานการณ์ทางด้านคุณโม่ก่อน” พ่อบ้านพูดปลอบ ในใจเขาก็เป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่หลินเจียงหรือเปล่า หากอยู่ที่หลินเจียง เธอคนเดียวจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง คนท้องคนหนึ่ง พ่อบ้านไม่กล้าแม้แต่จะคิดจริงๆ
“ฉันไปก่อน จะไปถามโม่เสี่ยวจุนดู” จิ่วจิ่ววิ่งออกไปไกลแล้วพูดขึ้น เธอรอไม่ไหวที่จะได้เจอชีหรั่นแล้ว
จิ่วจิ่วโบกรถมาคันหนึ่ง หลังจากที่เธอเข้าไปนั่งในรถแล้ว หัวใจยังเต้นอย่างรุนแรงมาก ชีหรั่นเธออยู่ที่ไหน? ก่อนหน้านี้จิ่วจิ่วโทรหาเธอแต่ก็ไม่เคยโทรติด ตอนนั้นเธอยังคิดว่าอาจเป็นเพราะชีหรั่นกลัวส่งผลกระทบต่อลูกจึงไม่ใช้เครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์ ตอนนี้ดูแล้วต้องไม่ใช่แบบนั้นแน่
ในใจจิ่วจิ่วเป็นห่วงแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ชีหรั่นรอเจอตัวเธอแล้วดูซิว่าฉันจะไม่ต่อว่าเธอ ต่อให้เธอทะเลาะกับคุณเย่ ต่อให้เธอวิ่งออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียว ก็น่าจะบอกวิธีติดต่อเธอให้กับฉัน ไม่ว่ายังไง บอกเธอก็ยังเป็นเพื่อนกัน
“พี่คะ จอดที่นี่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” จิ่วจิ่วรีบจ่ายเงินคนขับอย่างรวดเร็ว เงินทอนก็ไม่เอาแล้ว รีบวิ่งออกไปทันที
คนขับมองดูจิ่วจิ่ว ในใจดีใจอย่างมาก หากทุกคนเหมือนกับคุณผู้หญิงคนนี้ งั้นรายรับของเขาก็จะเพิ่มมากขึ้น
“คุณผู้หญิง คุณมาหาใคร?” ยามถามจิ่วจิ่ว เขาเห็นจิ่วจิ่วมาที่นี่เป็นครั้งแรก คิดถึงคำสั่งของคุณเย่ เขาจึงเข้าไปทำหน้าที่ของตัวเอง
“ฉันมาหาโม่เสี่ยวจุน” จิ่วจิ่วพูดขึ้นอย่างร้อนใจ เธอรอแม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ไหวแล้ว
“วันนี้คุณโม่เพิ่งออกไป” ยามได้ยินว่าจิ่วจิ่วมาหาโม่เสี่ยวจุน จึงพูดแนะนำว่า “แต่ว่าคุณหนูไห่ยังอยู่บ้าน”
จิ่วจิ่วได้ยินว่าคุณหนูไห่ ในใจคิดว่าต้องเป็นไห่ฉิงฉิงแน่
“คุณหนูไห่คือไห่ฉิงฉิงหรือ? ฉันจะไปหาเธอ ฉันมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเธอ”
ยามเห็นจิ่วจิ่วค่อนข้างร้อนใจ เขาเงียบอยู่สักพักแล้วก็พาจิ่วจิ่วไปหาไห่ฉิงฉิง
ไห่ฉิงฉิงกำลังพาลูกเล่นอยู่ที่สนาม
ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข ได้ยินเสียงฝีเท้าเธอหันกลับมามองเห็นเป็นจิ่วจิ่ว แล้วก็ค่อนข้างตกใจ ทำไมจิ่วจิ่วถึงมาหาเธอกะทันหันแบบนี้? หรือว่าโม่เสี่ยวจุน ไห่ฉิงฉิงส่ายหัว โม่เสี่ยวจุนไม่ได้ชอบจิ่วจิ่ว หากชอบ โม่เสี่ยวจุนจะชอบเซี่ยชีหรั่นมากกว่า
“จิ่วจิ่ว มาหาฉันหรือ?” ไห่ฉิงฉิงลุกขึ้นแล้วเดินมา ให้คนใช้ช่วยดูแลลูก
“ฉิงฉิง เธอบอกฉันมาว่าชีหรั่นเป็นยังไงบ้าง? คุณโม่อยู่ไหม ฉันมีธุระอยากถามเขาหน่อย” จิ่วจิ่วเห็นไห่ฉิงฉิงแล้วก็รีบวิ่งมา
“ชีหรั่น เธอน่าจะสบายดีนะ” ไห่ฉิงฉิงถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจว่า “หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีหรั่น?” หากเกิดอะไรขึ้นกับชีหรั่นจริงๆ ในใจไห่ฉิงฉิงไม่กล้าคิดเลยว่าโม่เสี่ยวจุนจะทำยังไง
ไม่ จะต้องไม่เกิดอะไรขึ้นกับชีหรั่น ไห่ฉิงฉิงรู้ว่าในฐานะที่เป็นแม่คนหนึ่ง เธอจะพยายามดูแลตัวเองให้ดี ไม่ให้ลูกได้รับผลกระทบ ความรู้สึกแบบนี้ไห่ฉิงฉิงก็มี
“คุณโม่ล่ะ?” จิ่วจิ่วเห็นว่าไห่ฉิงฉิงไม่รู้เรื่องเซี่ยชีหรั่น จึงได้ฝากความหวังไว้ที่โม่เสี่ยวจุน
“จิ่วจิ่ว เธอใจเย็นๆก่อน เสี่ยวจุนก็ไม่รู้ ตอนนั้นชีหรั่นไปเอง พวกเราหาเธอไม่เจอ” ไห่ฉิงฉิงเห็นเหมือนจิ่วจิ่วอยากจะอาละวาด เธอจึงพูดปลอบจิ่วจิ่ว เธอไม่รู้ โม่เสี่ยวจุนก็ไม่รู้
จิ่วจิ่วมองดูไห่ฉิงฉิง แล้วเธอก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร ไห่ฉิงฉิงกับชีหรั่นไม่ได้มีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องกัน เธอก็ไม่ได้มีหน้าที่ดูแลชีหรั่น แต่โม่เสี่ยวจุนเป็นพี่ชายของชีหรั่น เขาจะปล่อยชีหรั่นไปได้ยังไง เห็นทีชีหรั่นน่าจะอยู่หลินเจียงจริงๆ แต่หลินเจียงกว้างใหญ่ขนาดนี้ เธอจะไปหาชีหรั่นที่ไหน?
จิ่วจิ่วเพิ่งออกไปจากบ้านพักตระกูลเย่ เย่เชินหลินก็รู้แล้ว พ่อบ้านยืนอยู่ไม่ไกล ไม่รู้ว่าควรที่จะรายงานเย่เชินหลินหรือไม่ ไม่ไปก็ถือว่าไม่ซื่อสัตย์ ไปแล้ว พ่อบ้านไม่รู้ว่าคุณเย่จะทำร้ายชีหรั่นไหม