สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1043 สาวใช้ตัวแสบ 947

ตอนที่ 1043 สาวใช้ตัวแสบ 947
เย่เชินหลินกำลังรื่นเริงมีความสุขอยู่กับผู้หญิงคนอื่นที่ห้องโถง สายตาของเขามองเห็นพ่อบ้านที่ยืนอยู่ไม่ไกล เขาไม่พูดอะไร
พ่อบ้านกัดฟันเข้ามาพูดอย่างเคารพว่า “คุณเย่ เมื่อกี้จิ่วจิ่วมาตามหาคุณหนูเซี่ย”
“คนล่ะ?” เย่เชินหลินถามขึ้นอย่างไม่สนใจ เหมือนคนที่ถามเป็นคนที่ไม่มีความสำคัญอะไรเลย
สีหน้าจางชิงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ในใจกลับกระสับกระส่าย เรื่องนี้จะต้องรีบแจ้งให้กับผู้บริหารทราบ
“คุณเย่ จิ่วจิ่วไปแล้ว ผมบอกเธอว่าคุณหนูเซี่ยไม่อยู่” พ่อบ้านไม่ได้มองเย่เชินหลิน เขาไม่รู้ว่าคุณเย่จะลงโทษตัวเองยังไง แต่ว่าพ่อบ้านก็ไม่เสียใจ
“ไปเถอะ” เย่เชินหลินพูดอย่างเฉยเมย เหมือนเมื่อกี้ไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เขากอดจางชิงไว้ แล้วก็ดื่มเหล้าที่โม่เสี่ยวหนงยื่นมาให้
โม่เสี่ยวหนงได้ยินชื่อจิ่วจิ่ว ในใจมีความรู้สึกไม่ค่อยดี คุณเย่มีท่าทีเฉยเมยแบบนี้ในใจเธอวางใจแล้วไม่น้อย
ข่าวที่จิ่วจิ่วมาถึงตงเจียงรู้มาถึงจงหวีฉวนอย่างรวดเร็ว
จงหวีฉวนจัดการข้อมูลที่มีประโยชน์ในมืออย่างเรียบร้อย เบอร์โทรศัพท์ของชีหรั่นอยู่ที่นี่ เพียงแต่เธอไม่ปรากฏตัว พวกอาซานพาเซี่ยชีหรั่นกลับมาไม่ได้ เพราะข่าวของเซี่ยชีหรั่นจิ่วจิ่วรีบเดินทางมาจากปักกิ่ง ตอนนี้รู้ว่าชีหรั่นไม่อยู่ที่บ้านพักตระกูลเย่
ข่าวนี้จะต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ เขาก็จะสามารถทำให้ชีหรั่นกลับมาตงเจียง ตอนนี้เย่เชินหลินบีบคั้นเขามาก เขาจะไม่เหลือทางรอดให้กับตัวเองไม่ได้ เขามาถึงตำแหน่งแบบนี้แล้ว จงหวีฉวนไม่อยากลงไป เขาไม่รู้ว่าเมื่อลงจากตำแหน่งนี้ไปแล้วเขายังจะสามารถทำอะไรได้อีก
เย่เชินหลิน คุณคิดว่าคุณทำเป็นรื่นเริงไปวันๆแล้วจะสามารถทำให้ผมวางใจได้หรือ ตอนที่คุณโจมตีผม ผมก็จะจับจุดอ่อนของคุณไว้ เวลาภายในสามวันนี้ก็คือการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
จงหวีฉวนหยิบปากกากับกระดาษออกมา เริ่มเขียนวางแผนวิธีหนีเอาตัวรอดของตัวเองขึ้นมา
ชีหรั่นไม่กลับมา รับมือกับเย่เชินหลิน เขาจึงต้องใช้เซี่ยชีหรั่นให้เป็นประโยชน์ ผู้หญิงคนนั้นส่งข่าวมาอยู่เรื่อยๆ ถึงแม้เย่เชินหลินจะไม่ถามถึงเซี่ยชีหรั่นเลย ไม่ฟังข่าวของเธอเลย แต่เย่เชินหลินรับผู้หญิงคนนั้นไว้ก็คือหลักฐานที่ดีที่สุด ในใจของเขายังปล่อยวางเซี่ยชีหรั่นไม่ลง
ไม่รู้ว่าเมื่อเซี่ยชีหรั่นรู้ตัวว่าจงหวีฉวนจะหลอกใช้ตัวเองอีกครั้ง เธอจะคิดยังไง
จงหวีฉวนรีบเขียนแผนการออกมาอย่างรวดเร็ว รับมือเซี่ยชีหรั่น เขาหลอกใช้เซี่ยชีหรั่น รับมือกับเซี่ยชีหรั่น เขาจะต้องใช้ความสัมพันธ์ทางสายเลือด จงหวีฉวน เชื่อว่าใช้ความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเซี่ยชีหรั่นเป็นวิธีที่ดีที่สุด
จ้าวเหวินอิงไม่อยู่ และพูดว่าจ้าวเหวินอิงป่วย เซี่ยชีหรั่นไม่มีทางเชื่อ จงหวีฉวนคิดว่าบุคคลสำคัญคนนี้จะต้องเป็นตัวเขาเอง
เสียสละหน่อย เพื่อให้ได้ผลประโยชน์ที่มากกว่า สมควร
เค้าวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วทำให้ตัวเองเปียก แบบนี้น่าจะใช้ได้อยู่
จงหวีฉวนยืนตากลมเย็นอยู่ทั้งคืนไม่นอนหลับ
เช้ารุ่งจงหยุนซางลงมาหาจงหวีฉวน สีหน้าจงหวีฉวนขาวซีด
“หยุนซาง” จงหวีฉวนเพิ่งพูดคำว่าร่างกายเสร็จแล้วก็ล้มหงายหลังไป จงหยุนซางเห็นแล้วก็รีบวิ่งไปประคองจงหวีฉวน
“พ่อ พ่อไม่เป็นไรใช่ไหม พ่อ” จงหยุนซางพูดขึ้นอย่างร้อนใจ ไม่ว่าจงหวีฉวนจะทำเรื่องอะไร ยังไงเขาก็เป็นพ่อของตัวเอง
จงหวีฉวนคิดไม่ถึงว่าคืนนี้ตัวเองจะอาการหนักขนาดนี้
“ไป ไปโรงพยาบาล”
จงหยุนซางฟังแล้วก็พยักหัว เปิดมือถือขึ้นมาแล้วก็รีบโทรหารถโรงพยาบาล
การทำธุรกิจขึ้นมานั้นง่ายมาก หาเงินถึงจะเรียกว่าเป็นเรื่องที่ยาก
จงหยุนซางประคองจงหวีฉวนนั่งลงบนเก้าอี้ เธอรีบวิ่งไปเอาเสื้อผ้ามาให้จงหวีฉวน ตอนนี้ไม่หนาว แต่ทั้งร่างกายจงหวีฉวนนั้นเหน็บหนาว
“หยุนซาง ทำไมถึงได้รีบร้อนเช่นนี้?” เยว่มู่หลานเดินมาเจอจงหยุนซางที่ห้องโถง จึงถามขึ้น
“แม่ พ่อไม่สบาย อาการค่อนข้างหนักด้วย” จงหยุนซางวิ่งไปพูดตรงหน้าเยว่มู่หลานว่า “แม่ ช่วยไปหยิบเสื้อมาให้พ่อด้วย พ่อดูเหมือนจะหนาวมาก หนูได้โทรเรียกรถโรงพยาบาลแล้ว”
เยว่มู่หลานดูจงหยุนซางไม่เหมือนพูดเล่น เธอเดินเข้าไปในห้องนอน ในใจยังคงสงสัย เมื่อวานจงหวีฉวนยังดูเป็นปกติดี วันนี้ทำไมถึงป่วย?
ในขณะที่จงหวีฉวนนั่งรอแล้วก็คิดเรื่องต่างๆอยู่ เขาดูเหมือนไม่มีแรงเหมือนดั่งใจ
ข่าวที่เขาไม่สบายรู้กันไปทั่วอย่างรวดเร็ว นี้ถึงจะสามารถทำให้คนหลงเชื่อ
ทำยังไงถึงจะสามารถทำให้ข่าวการป่วยของเขาเผยแพร่ออกไป จงหวีฉวนคิดแผนการอยู่ในใจ แล้วเขาก็หัวเราะ
จงหยุนซางกับเยว่มู่หลานตามรถโรงพยาบาลมาถึงโรงพยาบาล หมอได้ยินว่าเป็นจงหวีฉวนก็รีบมาอย่างรวดเร็ว ต้อนรับเขาเป็นอย่างดีที่สุด ให้เขาได้พักรักษาตัวอย่างดี อย่าเหนื่อยหักโหมจนเกินไป
มองดูจงหวีฉวนเข้าไปในห้องผู้ป่วย ในใจจงหยุนซางค่อยโล่งอก
ตอนนี้หน้าโรงพยาบาลมีนักข่าวมากันเต็ม ยามห้ามก็ห้ามไว้ไม่ไหว
นักข่าวพวกนั้นต่างก็ตาแหลมคมมาก เห็นจงหยุนซางแล้วก็รีบมาหาทันที
“คุณหนูจง คุณพ่อของคุณทำงานหนักจนล้มป่วยหรือเปล่า”
“คุณหนูจง คุณพ่อของคุณจะสามารถฟื้นขึ้นมาได้เมื่อไหร่?”
……
เยว่มู่หลานยิ่งฟังก็ยิ่งไม่พอใจ พูดขึ้นเสียงดังว่า “ถามอะไรไปเรื่อย อีกไม่กี่วันก็ดีขึ้นแล้ว”
ตอนที่ประชุมไห่ลี่หมินไม่เห็นจงหวีฉวน เขารู้สึกแปลกใจมาก เวลาแบบนี้จงหวีฉวนไม่น่าจะขาดการเข้าร่วมประชุม? มีคนด้านข้างกระซิบพูดถึงเรื่องของจงหวีฉวน ไห่ลี่หมินขมวดคิ้ว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจงหวีฉวนถึงได้ป่วยกะทันหัน ตามหลักแล้วเมื่อวานจงหวีฉวนยังดีๆอยู่ วันนี้เกิดป่วยขึ้นมา ในนี้มีปัญหาอะไรหรือเปล่า
เย่เชินหลินก็เห็นในข่าวท้องถิ่นแล้ว เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าทำไมจงหวีฉวนถึงได้คิดแผนการป่วยนี้ขึ้นมา
แต่ไม่ว่าจงหวีฉวนจะป่วยด้วยเรื่องอะไร เย่เชินหลินก็ไม่สนใจ ในใจของเขาหวังเพียงให้อาการป่วยของจงหวีฉวนหนักกว่าเดิม
จงหวีฉวนนอนอยู่บนเตียง เขาให้จงหยุนซางเอามือถือมาให้เขา เพื่อดูข่าวเกี่ยวกับอาการป่วยของเขา จงหวีฉวนหัวเราะ เป้าหมายของเขาสำเร็จไปหนึ่งขั้นแล้ว แต่ว่าต่อจากนี้ไปเขายังต่อสร้างกระแสอีก จะประสบความสำเร็จหรือไม่ก็ต้องดูกระแสข่าวต่อไป
จงหยุนซางเห็นจงหวีฉวนหัวเราะ เธอรู้สึกว่าทุกอย่างค่อนข้างน่าสงสัย ตอนที่จงหวีฉวนเป็นลมเธอไม่ได้คิดอะไรเลย ตอนนี้เมื่อมาคิดดูแล้ว ร่างกายพ่อแข็งแรงมาตลอด ทำไมบอกว่าป่วยก็ป่วยขึ้นมาได้ทันที? แต่จงหยุนซางก็หาสิ่งที่ผิดปกติไม่เจอ เธอหวังเพียงว่าตัวเองคิดมากไป
“หยุนซาง อาการป่วยของพ่อน่าจะหายยาก” จงหวีฉวนพูดขึ้นมาอย่างโศกเศร้า ท่าทีเหมือนดั่งคนแก่ที่เหลือเวลาอยู่น้อยไม่มีผิด
“พ่อ เดี๋ยวก็หาย” จงหยุนซางเห็นจงหวีฉวนเป็นเช่นนี้ก็ค่อนข้างเป็นห่วง
“หยุนซาง ถ้าลูกได้แต่งงานแล้วก็คงดี” จงหวีฉวนมองดูจงหยุนซางอย่างมั่นใจ ดูเหมือนเป็นการพูดไปอย่างนั้น แต่ที่จริงเป็นการลองใจจงหยุนซาง
“พ่อ เดี๋ยวก็หาย”
จงหยุนซางไม่รู้จะพูดอย่างไร เธอแต่งงาน? แต่งงานกับใคร? หลี่เหอไท้ เธอไม่ได้รังเกียจเขา แต่เขาจะยอมแต่งงานกับเธอไหม จงหยุนซางไม่แน่ใจ เย่เชินหลินหรือ? จงหยุนซางไม่กล้าคิดแล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นความฝันที่เอื้อมไม่ถึงในตลอดชีวิตนี้ของเธอ
“หยุนซาง หากพ่อหาคู่แต่งงานให้กับลูก ลูกจะคัดค้านไหม” จงหวีฉวนยิ้มพูดอย่างอ่อนโยน เขายื่นมือลูบมือของจงหยุนซาง นาทีนี้จงหวีฉวนอยากที่จะให้จงหยุนซางมีความสุขจริงๆ ตอนนี้เขาเป็นเพียงแค่พ่อคนหนึ่ง หวังอยากให้ลูกสาวของตัวมีความสุข
“พ่อ พ่อต้องหายเร็ว มีเพียงหายดีแล้วพ่อถึงจะหาลูกเขยที่ดีได้” จงหยุนซางไม่สงสัยในตัวเขา พูดปลอบจงหวีฉวน เธอไม่รู้ว่าวันหนึ่งคำพูดนี้จะกลายเป็นคำสัญญา จงหวีฉวนหาลูกเขยที่มีฐานะสูงส่งให้กับจงหยุนซาง ยังเป็นเย่เชินหลินที่จงหยุนซางไม่เคยลืม
นายกเทศมนตรีของเมืองหลินเจียงเสียใจที่จงหวีฉวนเพิ่งได้ขึ้นตำแหน่งก็ป่วยแบบนี้ รู้สึกไม่เป็นธรรมแทนเขา ยังไม่ทันได้เสียใจเสร็จก็ได้รับคำสั่งจากจงหวีฉวน ให้เขาเอาข่าวอาการป่วยของเขาเผยแพร่ในหลินเจียงให้ได้มากที่สุด
“นายกเทศมนตรี ลูกสาวของผมไปอยู่ที่หลินเจียง ตอนนี้ผมคิดอยู่อย่างเดียวก็คืออยากเจอเธอ ดังนั้นจึงขอรบกวนคุณด้วย” จงหวีฉวนพูดอย่างเกรงใจมาก เขาอยากเจอเซี่ยชีหรั่นจริงๆ แต่ไม่ใช่ในฐานะพ่อเจอลูกสาว เธอเป็นเพียงหมากที่เขาใช้เป็นส่วนหนึ่งในเส้นทางการทำงานเท่านั้น
นายกเทศมนตรีของเมืองหลินเจียงกล้าปฏิเสธที่ไหน
ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นยังไม่รู้เรื่องอาการป่วยของจงหวีฉวน
สวีเห้าเซิงออกไปอีกแล้ว เขาไม่อยากออกไปแต่ก็ต้องออกไป
“เสี่ยวอ้าย คุณรอผมอยู่ที่บ้านนะ” สวีเห้าเซิงเดินไปถึงหน้าประตูแล้วก็พูดขึ้นอย่างอ่อนโยน “รอผมนะ”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มพยักหัว ทั้งสองคนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้บรรยากาศเหมือนดั่งคู่สามีภรรยาในโบราณ เหมือนภาพตอนที่ตระกูลหลี่จะออกไปสู้รบแล้วบอกลาภรรยา
เซี่ยชีหรั่นอ่านหนังสือจนเหนื่อย เธอเปิดดูตู้เย็น เห็นว่าผักเหลือไม่เยอะแล้ว คิดว่าสวีเห้าเซิงไม่รู้จะกลับมาทานข้าวไหม เซี่ยชีหรั่นจึงตัดสินใจออกไปซื้อผักกลับมาทำกับข้าว
ถึงแม้เธอจะไม่สะดวกแต่ก็ยังออกไปซื้อผัก
เพิ่งเดินออกจากคอนโดของสวีเห้าเซิงไปได้ไม่ไกล เซี่ยชีหรั่นก็ถูกอาซานตามมาเจอ
“คุณหนูเซี่ย ขอเรียนเชิญกลับไปกับพวกเราเถอะ” อาซานมองดูผู้หญิงตรงหน้า ลูกน้องอีกสองคนที่เขาพามาด้วยยืนล้อมเซี่ยชีหรั่นไว้ เซี่ยชีหรั่นเป็นเทพแห่งเงินทองของเขา ขอเพียงพาเซี่ยชีหรั่นไปหาจงหวีฉวนได้ เขาถึงจะสามารถได้เงิน
“ขอโทษ คุณหาคนผิดแล้ว” เซี่ยชีหรั่นถอยหลังไปหนึ่งก้าว เย่เชินหลินนี่คุณจะไม่ยอมปล่อยฉันไปจริงๆหรือ?
“คุณหนูเซี่ย คนที่บ้านของคุณคิดถึงคุณแล้ว คุณอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว คุณกลับไปตงเจียงเถอะ” อาซานคิดถึงข่าวอาการป่วยของจงหวีฉวน เซี่ยชีหรั่นเป็นลูกสาวของจงหวีฉวน มีคนมากมายรู้เรื่องนี้แล้ว อาซานไม่เข้าใจว่าทำไมจงหวีฉวนยังจะให้เซี่ยชีหรั่นกลับไป? เมื่อก่อนยังใส่ร้ายเซี่ยชีหรั่น หรือว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่ลูกสาวของเขา? แต่นี่ก็เป็นเพียงสิ่งที่เดาเอาเอง
“หลีกไป หากพวกคุณยังเข้ามาอีกฉันจะแจ้งตำรวจ” เซี่ยชีหรั่นเอามือถือออกมา เธอรีบกดหมายเลขอย่างรวดเร็ว
“คุณหนูเซี่ยอย่างใจร้อน คุณคิดดูให้ดี ประธานจงล้มป่วย ผมเชื่อว่าคุณจะกลับไปกับพวกเรา” อาซานพูดเสร็จแล้วก็จากไปอย่างไม่หันกลับมามอง
จงหวีฉวนป่วย? ข่าวนี้โจมตีอยู่ในใจเซี่ยชีหรั่น เธอไม่เชื่อ เซี่ยชีหรั่นไปซื้อผักอย่างเหม่อลอยแต่ก็ซื้อผักมาได้ครบทั้งหมด อาซานตามเธอมาตลอดทาง เซี่ยชีหรั่นกลับไม่รู้ตัว
มองดูเซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไป อาซานหัวเราะ ขอเพียงรู้ที่อยู่ของเซี่ยชีหรั่น เขาเชื่อว่ายังไงก็จะสามารถพาตัวเซี่ยชีหรั่นไปได้
เซี่ยชีหรั่นประตูแล้วก็เห็นสวีเห้าเซิงกำลังอ่านข่าวอยู่
“พี่สวีคุณกลับมาแล้วหรือ” เซี่ยชีหรั่นทักทายด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจเธอยังคิดอยู่ว่าจงหวีฉวนป่วยจริงหรือไม่ คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของจงหวีฉวน ในใจเซี่ยชีหรั่นคิดอยู่แล้วว่าจงหวีฉวนต้องการหลอกให้เธอกลับไป แต่เธอกลับคิดไม่ออกว่าทำไมจงหวีฉวนถึงต้องการให้เธอกลับไป หรือว่าจงหวีฉวนคิดถึงเธอที่เป็นลูกสาวคนนี้ขึ้นมาจริงๆ?