สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 109 สาวใช้ตัวแสบ13

ตอนที่ 109 สาวใช้ตัวแสบ13
เหมือนเมื่อกี้ เย่เห้าหรันอาจตั้งใจกลับบ้านมาเพื่อพบลูกชาย แต่เขากลับไม่เห็นใจ ตั้งใจให้เขารู้สึกอึดอัดใจ
และมีแต่เขาที่รู้ว่า ตอนที่เย่เห้าหรันเข้ามานั้น เขามีความรู้สึกดีเกิดขึ้น เขาเกลียดความรู้สึกดีแบบนี้ เขารู้สึกว่าหากเขามีความสัมพันธ์อันดีแบบพ่อลูกกับเย่เห้าหรันแล้วเจาจะรู้สึกผิดกับน้องชายที่หายไปของเขา
เย่เชินหลินเดินเข้าร้านติ่งสือเซวียอย่างคุ้นเคย เซี่ยชีหรั่นก็เดินตามเข้ามาด้วย
“สวัสดีค่ะ! กี่ท่านคะ”
เย่เชินหลินเม้มปากไม่พูดจา เซี่ยชีหรั่นจึงช่วยตอบด้วยมารยาทกับบริกรเบาๆ “สองท่านค่ะ”
“เชิญทางนี้ค่ะ !” บริกรนำสองคนมานั่งตรงโต๊ะสำหรับสองท่านริมหน้าต่าง จากนั้นนำเมนูมาแจกให้บนโต๊ะ
เย่เชินหลินนำเมนูขึ้นมาแล้วโยนไว้ตรงหน้าเซี่ยชีหรัน “สั่ง!” เขาพูดอย่างเย็นชา ท่าทีเย็นชาของเขาทำเอาบริกรหดไหล่แล้วหดไหล่อีก
แต่เซี่ยชีหรั่นชินกับสีหน้าแย่ๆของเขาแล้ว เธอไม่พูดอะไร และเปิดเมนูสั่งอาหารมาหลายอย่าง
“รับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อะไรไหมคะ?” บริกรเอ่ยถาม
“ไม่รับค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบเสียงเบา
“ใครบอกไม่รับ?” เย่เชินหลินทำหน้าไม่พอใจ น้ำเสียงแย่มาก
“เอาเหล้าที่ดีกรีสูงสุดในร้านมาให้ฉันสามขวด !”
สามขวด?…เขาบ้าไปแล้วเหรอ?
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย อยากห้ามเขา แต่ก็คิดถึงเรื่องที่เขาทำไม่ดีกับเธอเมื่อคืนขึ้นมา
เขาเมาร่างพังแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ? เธอไม่ขอยุ่ง
แค่เธอกับเขาสองคน ดันสั่งเหล้าแรงๆตั้งสามขวด ทำเอาบริกรเหงื่อตกแล้ว
เห็นบริกรไม่ขยับ เย่เชินหลินยิ่งเย็นชาเข้าไปอีก
“ไม่ได้ยินเหรอ?”
“ได้ยินแล้วค่ะ! ได้ยินแล้ว!รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวมาเสิร์ฟให้!” บริกรรีบพูดแล้วหยิบเมนูวิ่งจากไป
เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขายังคงโกรธเธออยู่ แต่แปลก เวลาที่เขาโกรธเธอมักจะจ้องเธอเขม็ง แต่ครั้งนี้ไม่เป็นแบบนั้น แต่กลับหลับตาเชิดหน้าพิงพนักพิง
เขาไม่ใช่คนที่ใช้เหล้าดับทุกข์แน่ๆ แต่วันนี้เพราะเย่เห้าหรันโผล่มาทำให้ใจเขาลิงโลดขึ้นมา สิ่งนี้กระทบกระเทือนจิตใจเขา พอหลับตาลง เหมือนเขามองเห็นน้องชายวัยกำลังหัดเดินอยู่ตรงหน้า ตั้งแต่ที่แม่ตั้งท้องน้องชาย คุณแม่ก็มักจะบอกกับเขาว่า “ตอนนี้ลูกเป็นพี่ชายแล้วนะ จากนี้ไปต้องปกป้องดูแลน้อง อย่าให้น้องถูกรังแกนะ”
สำหรับเขาแล้ว การเป็นพี่ชายของเย่จื่อห้านเป็นเรื่องน่าภูมิใจของเขา พอมีเวลาว่างเขาก็จะมาดูแลน้องชาย สอนน้องพูด สอนน้องเดิน แม้เขาจะอายุไม่กี่ขวบ แต่ทุกคนต่างเรียกเขาว่าผู้ใหญ่ในร่างเด็ก
ตอนที่น้องชายเขาอายุได้ประมาณสองขวบกว่า คุณยายของเย่เชินหลินป่วย คุณแม่จึงรีบพาเขาไปดูแลคุณยายที่โรงพยาบาลด้วยกัน โดยทิ้งเย่จื่อห้านไว้ให้เย่เห้าหรันดูแล
พอกลับมาถึงบ้านตอนเย็น ก็ได้รับข่าวร้ายที่เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ เย่จื่อห้านหายไป!
ตอนนั้นเย่เชินหลินอายุห้าขวบกว่าแล้ว รู้เรื่องสิ่งที่ผู้ใหญ่คุยกันแล้ว เขาจำได้ตอนนั้นแม่เข้าไปเขย่าตัวเย่เห้าหรันเหมือนคนเสียสติ ถามว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เย่เห้าหรันก็เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฝู้เฟิ่งหยีฟังแบบตรงไปตรงมา
ที่แท้คนรักเก่าของเย่เห้าหรันมาหาเขาที่บ้าน อยากกลับมาสานสัมพันธ์กับเขาต่อ เย่เห้าหรันก็ยังรักเธออยู่ แต่เพราะเขามีครอบครัวแล้วและมีความรับผิดชอบ จึงไม่เคยทำผิดกับฝู้เฟิ่งหยีเลย ในวันนั้นคนรักเก่าขอให้เพื่อนร่วมงานมาบอกเย่เห้าหรันว่าเธอจะไปโดดแม่น้ำและอยู่ริมแม่น้ำแล้ว เย่เห้าหรันตอนนั้นตกใจมาก ยังไงก็ชีวิตหนึ่ง เขาไม่อาจทำเป็นไม่รู้ร้อน แต่เขากลัวผู้หญิงคนนั้นจะเอะอะจนลูกชายตกใจ เขาจึงฝากเย่จื่อห้านไว้กับเพื่อนบ้านที่รู้จักกัน
ไม่คาดคิดเลยว่าพอกลับมาก็มาเจอว่าเพื่อนบ้านกำลังกุลีกุจอช่วยกันตามหาลูกของเขาอยู่ เพื่อนบ้านเธอบอกว่ากำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว เลยให้ลูกชายเธอพาเย่จื่อห้านไปเล่นในสวน ใครจะคาดคิดว่าลูกชายเธอกลับเล่นอยู่คนเดียว ไม่ได้สนใจเย่จื่อห้านเลย
เย่เห้าหรันตามหาลูกชายตามซอยต่างๆใกล้บ้านจนหมดแล้ว ก็ยังหาเย่จื่อห้านไม่เจอ จึงตัดสินใจแจ้งตำรวจ สมัยนั้นยังไม่มีกล้องวงจรปิดที่จะทำให้ตามรอยได้ง่ายเหมือนตอนนี้ หลังลูกชายหายไป ตำรวจก็ช่วยออกตามหา อีกทั้งเย่เห้าหรันยังขอให้เพื่อนร่วมงานช่วยอีกหลายคน แต่เย่จื่อห้านเหมือนคนที่จู่ๆก็หายสาบสูญไป ไม่มีข่าวคราวใดๆให้เจอตัวเลย
ช่วงนั้นครอบครัวเขาตามหาเย่จื่อห้านทั้งเช้าค่ำ แต่ก็ได้แต่ผิดหวัง
หลังความเจ็บปวดนั้นผ่านพ้นไป ฝู้เฟิ่งหยีจึงขอหย่า ในใจเย่เห้าหรันรู้สึกผิด จึงกลั้นใจยอมหย่าให้ แต่ทั้งสองตกลงกันว่าเพื่อให้เย่เห้าหรันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ พวกเขาจะยังอยู่ด้วยกัน และมีแต่พวกเขาสองคนที่รู้ว่าหย่ากันแล้ว
ตั้งแต่ที่เย่จื่อห้านหายตัวไป เย่เชินหลินก็กลายเป็นเด็กเงียบขรึม เขาจะคุยกับแม่ดีกับแม่เขาเท่านั้น แต่จะเย็นชากับเย่เห้าหรัน
เด็กแค่นั้นทำไมจะไม่อยากได้ความรักจากพ่อ ทุกครั้งที่เขาอยากเข้าใกล้คุณพ่อตามธรรมชาติของเด็ก เขาก็จะบอกกับตัวเองว่า น้องชายเขาคงตายไปแล้ว และอาจกำลังตกทุกข์อยู่ที่ไหนสักที่ เขาเป็นพี่ชาย ถ้าน้องทุกข์ เขาจะมาเสวยสุขรับความรักจากพ่อแม่อยู่คนเดียวได้ยังไง? เขาคิดว่า เย่จื่อห้านต้องไม่ยอมยกโทษให้คุณพ่อแน่ ดังนั้นเขาก็จะไม่ยกโทษให้เหมือนกัน!