สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 110 สาวใช้ตัวแสบ14

ตอนที่ 110 สาวใช้ตัวแสบ14
ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา เย่เห้าหรันพยายามที่จะพัฒนาความสัมพันธ์พ่อลูกให้ดีขึ้น เขารู้ว่าลูกชายพยายามทำเป็นมองไม่เห็นเขา แต่ไม่มีใครรู้ว่าทุกครั้งที่เขาเย็นชาใส่พ่อเขา ตัวเขาเองเจ็บปวดแค่ไหน
ไม่ว่าเขาจะแสดงกิริยายังไง ด้วยความรู้สึกผิดของเย่เห้าหรันที่มีต่อลูกและภรรยา เขาคงพยายามทำหน้าที่สามีและพ่อที่ดีอยู่เสมอ กับเย่เชินหลินแล้ว เขาไม่เคยดุด่าว่ากล่าว และชื่นชมเสมอเวลาลูกทำอะไร ยกเว้นเรื่องรักครั้งแรกของลูกชาย
ตอนเย่เชินหลินอายุยี่สิบกว่า ได้คบหากับผู้หญิงคนนึงชื่อหลินเสี่ยวหรั่น
หลินเสี่ยวหรั่นหน้าตาสะสวยแบบที่ผู้ชายวัยรุ่นทั่วไปชอบ ใบหน้าหวานสวย มองไปก็มีความคล้ายกับส้งหลิงหลิงอยู่ ตอนนั้นเย่เชินหลินทั้งรักทั้งหลงหลินเสี่ยวหรั่น อีกทั้งยังเป็นรักแรก อยู่ในวัยที่กำลังอ่อนไหวง่าย มักจะคิดว่าเป็นเรื่องทั้งชีวิต ทั้งสองให้คำมั่นสัญญาต่อกันว่าจะรักกันมั่นนิรันดร
จากนั้นเย่เห้าหรันเสนอเงินให้เด็กสาวคนนั้นก้อนหนึ่ง หล่อนก็หักหลังความรักจากเขาไปอย่างง่ายดายทันที
เรื่องนี้สำหรับเย่เชินหลินที่อายุยี่สิบกว่าในตอนนั้นถือเป็นเรื่องใหญ่จนไม่รู้จะใหญ่ยังไงแล้ว เขาขังตัวเองไว้ในห้องไม่กินไม่ดื่ม ไม่ว่าพ่อจะบอกเขาว่ายังไงเขาก็ไม่ฟัง หลังสองเดือนที่เขารักษาจิตใจตัวเองจนดีขึ้น เขาก็ขยันขึ้นกว่าแต่ก่อน ทั้งเรียนไปด้วยและยังรับช่วงงานบางส่วนจากบริษัทคุณแม่เขาด้วย
จากนั้นเขาก็ไม่คิดมีความรักอีก เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และไม่เคยให้ใจใครอีก
จนถึงวันนี้ จึงทำให้เขายังมีความไม่มั่นใจในตัวผู้หญิงทุกคน แม้เขาไม่ได้รักหลินเสี่ยวหรั่นคนนั้นแล้ว แต่สิ่งที่เธอทำยังเหลือผลกระทบกับเขาอยู่
“คุณคะ เหล้าของคุณค่ะ!” คำพูดของบริกรทำให้เขาออกจากภวังค์
“จะให้เปิดตอนนี้เลยไหมคะ?”
“อืม” เขาตอบรับคำหนึ่ง บริกรจึงเปิดขวดเหล้าให้เขาขวดนึง
“เปิดทั้งหมด!”
บริกรเกรงว่าเย่เชินหลินดื่มเมาแล้วจะโวยวาย จึงหันไปมองเซี่ยชีหรั่นอย่างขอความช่วยเหลือ
เธอไม่พูดอะไร บริกรก็ไม่กล้าทำให้ลูกค้าไม่พอใจ เลยเปิดขวดเหล้าที่เหลือสองขวดให้ แล้วบอกว่า “เชิญค่ะ!”
เย่เชินหลินหยิบแก้วบนโต๊ะ รินเหล้าขาวจนเต็ม แก้วนั้งใส่เหล้าได้ประมาณ150 ml เขายกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด
เซี่ยชีหรั่นอยากอ้าปากบอกเขาว่าอย่าดื่ม ก็คิดถึงเรื่องแย่ๆเมื่อคืนขึ้นมาอีก เลยอดทนไว้ไม่พูดไป
เขาเทอีกแก้ว ยกแก้วกระดกอีก ตอนนี้หน้าเขาแดงแล้ว ดวงตาก็เริ่มแดง เซี่ยชีหรั่นอยากทำเป็นไม่สนใจต่อ แต่ทำต่อไปไม่ได้แล้ว
ครั้งที่สามที่เย่เชินหลินเอื้อมมือไปหยิบขวดเหล้าเพื่อเทเหล้าที่เหลือลงแก้ว เซี่ยชีหรั่นรีบแย่งคว้าขวดเหล้าไว้ก่อน
“ไม่ต้องดื่มแล้ว!”
เขาให้สีหน้าเฉยชามองเธอปราดนึง แล้วเอื้อมมือไปยกขวดเหล้าอีกขวดนึง
ครั้งนี้เซี่ยชีหรั่นวางขวดในมือลง แล้วไปดึงแขนเขาไว้ จ้องเขาแล้วทำเสียงคำรามพูด “ไม่ต้องดื่มแล้ว เหล้าขาวดื่มเยอะแล้วจะเมานะคะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ถอยไป!” เย่เชินหลินดึงมือของเซี่ยชีหรั่นออก แล้วยกขวดเหล้ากรอกปากโดยตรง
นี่มันเหล้าขาว ไม่ใช่น้ำเปล่า ดื่มมากไปอาจทำให้ตายได้ เซี่ยชีหรั่นเห็นเขาเป็นแบบนี้ ก็เริ่มกลัวขึ้นมา
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะชอบเขา รักเขา หรือเหตุผลไหน ตอนนี้รู้แต่ว่าเธอต้องห้ามเขา จะดูอยู่แบบนี้เฉยๆไม่ได้
เธอลุกขึ้นยืน คว้าขวดเหล้าไว้แน่น เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาไม่ควรยุ่งเรื่องเขา เขาทำร้ายเธอขนาดนั้น ทำไมเธอยังต้องยุ่งเรื่องเขา เขาเจ็บ เขาตาย เกี่ยวอะไรกับเธอ
ตอนนี้เธอห้ามเขาไม่ให้ดื่มเหล้า ก็คือเป็นตัววุ่นวาย
เธอกัดริมฝีปาก จ้องเขาอย่างไม่พอใจ เพราะแย่งเหล้ากับเขา ทำให้ท่าทีเธอดูร้อนรน หายใจแรงขึ้น
เย่เชินหลินไม่ได้มองเธอ เอื้อมตัวไปคว้าขวดเหล้าที่เหลือ
อย่าไปยุ่งกับเขา อย่าไปยุ่ง! เซี่ยชีหรั่นคิดแบบนี้ แล้ววางขวดเหล้าในมือลงบนโต๊ะ และนั่งลงบนเก้าอี้แบบงอนๆ
เขายกหัวขึ้นกระดกขวดเหล้าเข้าปาก เหมือนในขวดไม่ใช่เหล้าขาว แต่เป็นน้ำอัดลมที่ฆ่าคนไม่ได้
เซี่ยชีหรั่นบังคับให้ตัวเองไม่มองเขา แต่เสียงเหล้ากระดกเข้าปากดังอึกๆนั้นทำให้เธออดมองไม่ได้ ยิ่งเธอก้มหน้าลงไม่มอง เสียงก็เหมือนจะยิ่งดังขึ้น
หากยังดื่มแบบนี้ต่อ เขาจะต้องมีปัญหาแน่ มนุษย์คนไหนจะดื่มเหล้าขาว1500mlไหว
เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้น มองหน้าเขาที่ตอนนี้แดงไปหมดจนรู้ว่าดื่มไปมากพอสมควรแล้ว แต่เขาก็ยังคงกระดกขวดเหล้าเข้าปากเรื่อยๆ ท่าทีไม่รักชีวิตแบบนี้ ทำให้เธออดไม่ไหวจริงๆ
เธอลุกขึ้นยืนทันที คว้ามือไปแย่งขวดเหล้าในมือเขา แย่งไปพูดแบบมีอารมณ์ไปด้วย “ถึงไม่มีคุณสมบัติยุ่งฉันก็จะยุ่ง!ยังไงก็ไม่ให้ดื่ม!ไม่ให้ดื่ม! ”