สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 113 สาวใช้ตัวแสบ17

ตอนที่ 113 สาวใช้ตัวแสบ17
เธอคิดแต่อยากหนีไป พอได้โอกาสความคิดแรกคือหนี แต่ตอนนี้ คำขู่ของเขากลับวนเวียนก้องในหัว
ประธานเย่เป็นพ่อของเขา อีกอย่างถ้ามองไม่ผิด คุณพ่อนั้นพยายามเอาใจลูกชายเขาอยู่ตลอด แค่เย่เชินหลอนเอ่ยปาก เย่เห้าหรันก็คงไม่ตามคดีให้แล้ว
ท่าทีลังเลของเธออยู่ในสายตาของเย่เชินหลิน เขาเกลียดและเจ็บที่เธอเปลี่ยนท่าทีอย่าง่ายดายเพียงเพราะผู้ชายอีกคน
“มานี่สิ!” เขาสั่งเธอเสียงเย็นชา
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น อุตส่าห์วิ่งหนีเขามาได้ไกลขนาดนี้แล้ว แต่กลับต้องเดินกลับไปเอง เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอกำลังโทษตัวเอง แต่เธอคงต้องโทษตัวเอง
เธอเดินช้าๆอย่างยากลำบากไปหาเขา เงยหน้ามองเขาแล้วไม่พูดอะไร
“เซี่ยชีหรั่น!” เขาตะโกนเรียกชื่อเต็มเธอ ในน้ำเสียงไม่แฝงความอ่อนโยน ราวกับว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีผลกระทบกับใจเขามาก่อน
“เธอคิดว่าไปเล่าเรื่องร้องทุกข์ให้ประธานเย่ฟังแล้ว ก็จะล้มหวีซานซานกับพ่อของเธอได้เหรอ?” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยระคนดูถูก
จริงๆเธอเองก็รู้ว่า ถึงประธานเย่จะรับปากช่วยตามคดีให้ แต่ด้วยเวลาที่ผ่านมานาน หลักฐานที่มีอาจถูกทำลายไปหมดแล้ว การรื้อคดีคงยากกว่าที่คิดมาก
ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ เธอแค่ไม่อยากปล่อยโอกาสไป ถึงจะเป็นโอกาสเพียงน้อยนิด เธอก็ยอมที่จะทำอย่างเต็มที่เพื่อเสี่ยวจุน เธอคิดอยู่เสมอว่า หากประธานเย่ช่วยตรวจสอบคดีให้อย่างเต็มที่ กรมสอบสวนของเมืองหลินเจียงอาจถูกกดดันหลัก จนอาจมีคนออกมาเป็นพยานพูดความจริง แม้ความเป็นไปได้นี้จะน้อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้นี่นะ
เธอไม่ได้ตอบโต้ แต่เย่เชินหลินมองความคิดจากแววตาเธอออก
“ดูแล้วเธอน่าจะเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันได้ดี เธอแค่อยากลองดูสินะ แต่ฉันจะบอกเธอตามตรงนะ เธอไม่มีวันชนะหรอก! เธอควรจะรู้ไว้สักนิด ลูกน้องใต้บังคับบัญชาสกุลหวี คงไม่ผลีผลามเข้ามาให้ประธานเย่ทวงความยุติธรรมให้เธอหรอก”
ลูกน้องใต้บังคับบัญชา? เรื่องนี้เธอนึกไม่ถึงมาก่อน แต่คำพูดของเย่เชินหลินทำให้เธอเข้าใจว่านี่คือปัญหาสำคัญ
แน่นอนว่าเย่เห้าหรันเป็นข้าราชการสุจริตที่มีชื่อเสียง แต่ยังไงก็เป็นแค่ชื่อเสียง เรื่องราวภายในเป็นยังไงเขาจะทำเพื่อพรรคพวกหรือเพื่อเรื่องส่วนตัวหรือไม่ เป็นสิ่งที่ประชาชนตัวเล็กๆแบบเราไม่อาจรู้ได้เลย
“เขาเป็นคนของเย่เห้าหรัน?” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างไม่แน่ใจนัก ตอนถามเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอคงอ่อนไหวไป ขอให้สิ่งที่เธอเดาไปไม่ถูก
เย่เชินหลินพูดเสียงเย็นชาแค่ว่า “เธอเดาสิ”
“เธอไม่เคยเห็นหวีซานซานมาบ้านฉันเลยงั้นเหรอ?”
จริงด้วย เธอเคยเห็นหวีซานซานที่บ้านเขา เพียงแต่ความโกรธแค้นบดบังปัญญาของเธอเลยทำให้ไม่ได้คิดอะไร
ท้องฟ้าที่เคยสว่างสดใสจู่ๆก็มืดลงทันใด กดดันจนทำให้หายใจแทบไม่ออก
เธอเงยหน้าขึ้น มองไปบนท้องฟ้าอย่างเศร้าโศก ถามโม่เสี่ยวจุนเงียบๆในใจ
“เสี่ยวจุน ทำไมเรื่องราวถึงกลายมาเป็นแบบนี้? ความยุติธรรมในโลกนี้ไม่มีจริงๆเหรอ? ลำบากลงแรงมาขนาดนี้ยังหาความยุติธรรมไม่ได้จริงๆเหรอ?”
แววตาโศกเศร้าคู่นั้นของเธอทำให้เย่เชินหลินรู้สึกสลดอย่างห้ามไม่อยู่ แต่ก็แค่ชั่ววินาทีเท่านั้น
เขาบอกตัวเองทันใดว่า แกจะเห็นใจผู้หญิงคนนี้อีกไม่ได้ ที่เธอเข้าใกล้ก็เพราะหวังผล บางเรื่องอาจใส่ร้ายเธอไปบ้าง แต่เธอเข้ามาใกล้เพราะต้องการหลอกใช้ นี่คือเรื่องจริง
หล่อนรักโม่เสี่ยวจุนกว่าชีวิตตัวเอง นี่คือเรื่องจริง
ความจริงทั้งหมดก็กองอยู่ตรงหน้า เขายังจะทำเหมือนคนโง่ กอดเธอไว้ ปลอบโยนเธอบอกเธอว่าอย่ากลัว ให้ความหวังเธอเหรอ?
เขาไม่ใช่นักบุญ และไม่มีทางทำอย่างนั้น!
“ถึงเป็นคนของเขา ก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่มีวันสมหวังนี่” เขาพูดอย่างเฉยชา
เซี่ยชีหรั่นเลื่อนสายตาไปยังใบหน้าเขา ใช่เขาพูดถูก เธอทำมาขนาดนี้แล้ว ไม่ควรจะปล่อยไปง่ายๆถึงจะถูก
แต่เธอทำอะไรได้อีกบ้างล่ะ?
“ถ้าเธออยากแก้แค้นให้เขาจริงๆ ฉันช่วยเธอได้ ถึงจะไม่เหลือหลักฐานอะไรแล้ว ฉันก็สามารถทำให้หวีซานซานกับพ่อติดคุกได้อย่างง่ายดาย ” เขาพูดเหมือนทุกอย่างมันง่ายมาก แต่เธอฟังน้ำเสียงเขาออกว่าเขามั่นใจ
สำหรับเขาแล้วเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ อาจง่ายดายมากสำหรับเขา
ไม่ว่าจะเป็นเพราะด้วยอำนาจเขาเอง หรือเพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียวของประธานเย่ การจะกำจัดพ่อลูกคู่นั้น คงจะง่ายเหมือนแค่พลิกฝ่ามือ
คำพูดของเขาเหมือนให้ความหวังใหม่อันใหญ่หลวงแก่เธอ เธอเกือบถามเขาด้วยความดีใจว่า จริงเหรอคะ?
เธอไม่ได้ถามออกมา เธอรู้เองว่าเขายังพูดไม่จบ
เขารับปากว่าจะช่วยเธอ คงไม่ช่วยเปล่าๆปลี้ๆหรอก เขาไม่ชอบเธอ ไม่ได้รักเธอ แล้วจะมายอมช่วยให้เธอสมความปรารถนาเหรอ เธอผ่านเรื่องราวมาเยอะ คงไม่คิดไร้เดียงสาขนาดนั้น
“เงื่อนไขคืออะไรคะคุณเย่?” เธอมองเขาตรงๆถามเขาโดยไม่คิดกลัว