สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1140 สาวใช้ตัวแสบ 1044

ตอนที่ 1140 สาวใช้ตัวแสบ 1044
“ไอ้ลูกไม่รักดี แกกลับมาหาฉันที่บ้านเดี๋ยวนี้นะ”เมื่อรับสายจากผู้เฒ่าหลิน หลินเจี๋ยก็ทิ้งวงเหล้าและรีบพุ่งกลับบ้านทันที
“ปัง!”เสียงล้อที่เสียดสีกับพื้นดังกระทบหูของผู้สัญจรไปมาและเสียงการชนกันระหว่างรถทั้งสองคัน ทำให้ผู้สัญจรไปมาตกอกตกใจ
เซี่ยชีหรั่นเดินลงมาจากในรถ เห็นออดี้ของตัวเองชนเข้ากับมาเซราติเรียบร้อย ทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยความโมโห ไม่ใช่เพราะว่าอะไร แต่เป็นเพราะไม่ได้ทำผิดกฎจราจร ทั้งยังมาซวยแต่เช้าอีก
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”
เสียงหนึ่งดังขึ้นที่ด้านหลังของเซี่ยชีหรั่น เธอยิ้มและส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ”หลินเจี๋ยมองสำรวจเซี่ยชีหรั่น ใบหน้าก็เต็มไปด้วยความชื่นชม
เธอมีผมสีเข้มยาวประบ่าและไม่มีจุดบกพร่องใด ๆ เลยผิวขาวๆ สวมชุดเดรสสีขาวเหมาะกับอารมณ์ที่บริสุทธิ์และละเอียดอ่อนของเธอมาก
“ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ! ”ตอนนั้นที่แผ่นดินไหว เขาคิดว่าเธอสวยแล้ว แต่ตอนนี้เธอสวยกว่าตอนนั้นด้วยซ้ำ
เธอมีกลิ่นไอที่แตกต่างจากคนอื่น เหมือนกับว่าทั้งสวยและบริสุทธิ์
หลินเจี๋ยจ้องมองเซี่ยชีหรั่นจนเหม่อลอย
“ทำไมขับอยู่ดีๆถึงเบรกหยุดกะทันหันได้นะ” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอกำลังตรวจสอบเบรกของรถอย่างระมัดระวัง
หลินเจี๋ยเพิ่งกลับมารู้สึกตัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปทางขวา แต่เขากำลังเลี้ยวรถ จู่ๆรถก็เบรกไม่อยู่จนชนกันเข้า?
ความรู้สึกเหล่านี้ค่อนข้างแปลก
“ชีหรั่นรู้รียังว่ารถมีปัญหาหรือเปล่า เราไม่ลองไปตรวจสอบดูดีกว่า ไม่ได้เจอกันนานแล้วจะได้คุยกันด้วย! ”
หลินเจี๋ยมองไปที่เซี่ยชีหรั่นด้วยรอยยิ้มและยังคงใช้มือขวาถูด้านหน้ารถไม่หยุด
เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวบอกว่าไม่เป็นไร และกำลังจะจากไป
หลินเจี๋ยยิ้มให้เซี่ยชีหรั่น จากนั้นเดินไปทางมาเซราติคันสีแดง และขับเข้าไปใน บริษัทนี่เป็นครั้งแรกที่หลินเจี๋ยมา เขารู้สึกไม่คุ้นชินและไม่เข้าใจสภาพแวดล้อมที่นี่ สถานที่ที่เขาอยู่ในตอนนี้คือบริษัทจิ่วเวลรี่ซึ่งเป็นธุรกิจหนึ่งภายใต้เครือตระกูลหลิน
สมองของเขายังคงปรากฏภาพเซี่ยชีหรั่นสวมชุดเดรสสีขาวอยู่ ราวกับว่ามันถูกพิมพ์อยู่ในสมอง จะลบมันออกไปยังไงก็ไม่ได้
“คุณชายหลิน ท่านประธานมีคำสั่งจะมอบบริษัทนี้ให้คุณ ผมมาหาคุณเพื่อทำการส่งมอบ จากนี้ไปคุณจะต้องรับผิดชอบทุกอย่างที่นี่”
หลินเจี๋ยเงยหน้าขึ้นและเห็นชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปียืนอยู่ตรงหน้า เขาจึงยิ้มเล็กน้อย:พลางเอ่ย“คุณเป็นพนักงานของบริษัทหลินซื่อหรอ คุณเคยทำงานที่นี่หรือ คุณมีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องจิวเวลรี่รึเปล่า? ”
“ใช่ครับ! ตั้งแต่ที่บริษัทหลินซื่อเข้ามาในวงการจิวเวลรี่ ผมก็ดูแลเอกสารที่เกี่ยวกับเครื่องประดับทั้งหมดของบริษัทหลินซื่อ! ” ชายตรงหน้ามีร่องรอยของความไม่มั่นใจในสายตาของเขา
“คุณรู้สถานการณ์โดยรวมของธุรกิจจิวเวลรี่ในตอนนี้หรือเปล่า?” หลินเจี๋ยมองไปที่ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“ รู้งูๆปลาๆครับ” ชายวัยกลางคนโน้มตัวลงเล็กน้อยแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม
“คุณเป็นผู้จัดการของธุรกิจจิวเวลรี่ แต่คุณรู้เพียงงูๆปลาๆงั้นเหรอ” หลินเจี๋ยเหลือบมองชายวัยกลางคนและพูดต่อ: ” ธุรกิจจิวเวลรี่ของบริษัทหลินซื่ออยู่มาห้าปีแล้ว ห้าปีมานี้อยู่ในความดูแลของคุณ แต่คุณมีความรู้เกี่ยวกับธุรกิจจิวเวลรี่เพียงเล็กน้อยเท่านั้นงั้นเหรอ ?”
“คุณชายหลิน คืออย่างงี้ครับ การแข่งขันในธุรกิจจิวเวลรี่รุนแรงมาก รวมถึงเมื่อก่อนที่ผมทำคือธุรกิจอสังหาทรัพย์ แต่ว่าท่านประทานหลินก็ขอให้ผมมาดูแลเรื่องธุรกิจจิวเวลรี่ ดังนั้น” ชายกลางคนส่ายหน้าและถอนหายใจอย่างแรง
ในตอนเช้าหลังจากการส่งมอบธุรกิจจิวเวลรี่เสร็จสิ้น หลินเจี๋ยไม่เพียงแต่ไม่เข้าใจตลาดของจิวเวลรี่ แต่ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการพัฒนาธุรกิจจิวเวลรี่ในประเทศอีกด้วย เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกกังวล
ซือซือกำลังนั่งอยู่ในโรงน้ำชา มองไปที่เกิดเหตุหัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ
ถ้าอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ นอกจากให้หลินเจี๋ยเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นเพื่อหาเรื่องเย่เชินหลินโกรธ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครที่เหมาะสมไปกว่าเขาอีกแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาจมีหลี่เหอไท้
แต่ตอนนี้เกรงว่าจะมีแค่เพียงหลินเจี๋ยคนเดียวเท่านั้น
ในตอนเช้าก่อนที่หลินเจี๋ยจากไป เธอได้จัดการรถของหลินเจี๋ย และรถของเซี่ยชีหรั่นก็ถูกสายของเธอจัดการรถเช่นกัน เธอคำนวณเวลาออกเดินทางของทั้งสองคนไว้แล้ว ไม่ได้ทราบแน่ชัดว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เธอมาที่นี่เพื่อดูอุบัติเหตุที่มนุษย์สร้างขึ้น สายตาที่หลินเจี๋ยมองไปเซี่ยชีหรั่น
ซือซือยิ่งรู้สึกว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่เธอไม่รู้ว่าทำไมหัวใจของเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดแบบนี้
หลินเจี๋ยจะไม่ทรยศเธอเพราะผู้หญิงคนนี้ เธอเชื่อแบบนั้น
หลินเจี๋ยนั่งอยู่บนโซฟาหนังและเอกสารทั้งหมดเกี่ยวกับธุรกิจจิวเวลรี่ถูกวางไว้บนโต๊ะกาแฟในสำนักงาน เขาถอนหายใจเบา ๆ
“หลินเจี๋ย ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน” โทรศัพท์ดังก้องไปทั่วห้องทำงานของหลินเจี๋ย
“เห้าเซิง แกดื่มเยอะมากเมื่อวาน ในที่สุดตอนนี้แกก็ตื่นแล้ว”หลินเจี๋ยพูดด้วยท่าทางกวนๆ
“ใช่ เพิ่งจะได้เจอแกครั้งแรก จะไม่ให้ดื่มให้สุดได้ยังไง”สวีเห้าเซิงยิ้มอย่างขมขื่น วันธรรมดาเขาไม่ค่อยดื่มแอลกอฮอล์มากนัก
“เมื่อวานนี้ฉันไม่เห็นแกพาพี่สะใภ้มา ไม่ใช่ว่ารู้สึกเจ็บปวดหรอกใช่ไหม?” หลินเจี๋ยขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดติดตลก
“อย่าพูดเรื่องไร้สาระ เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน! ” สวีเห้าเซิงยิ้มอย่างขมขื่นอีกครั้ง
“มีโอกาสพาฉันไปพบเธอด้วยนะสักวัน ฉันอยากเห็นจริงๆว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้แกหลงใหลได้ขนาดนี้”หลินเจี๋ยถอนหายใจขณะที่เขาพูด
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย แล้วแกเป็นยังไร? เพิ่งกลับมาปรับตัวเข้ากับทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม” เสียงที่นุ่มนวลของสวีเห้าเซิงดังขึ้น
“อย่าพูดถึงเลย ตาเฒ่าบ้านฉันยกบริษัทจิวเวลรี่ทั้งหมดให้ฉัน ! ” หลินเจี๋ยโกรธเล็กน้อย ผู้จัดการคนก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของเรา และไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจิวเวลรี่เลย แต่พ่อก็ยังวางใจที่จะให้คนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจิวเวลรี่มาดูแล
“จิวเวลรี่? ” สวีเห้าเซิงเอ่ยคำว่าจิวเวลรี่ และทันใดนั้นก็คิดถึงเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นก็เหมือนปีศาจยึดติดในหัวเขาไม่ยอมปล่อยวางไปไหนสักที
“ฉันสามารถแนะนำใครสักคนให้แกรู้จักได้ เธอรู้จักอุตสาหกรรมนี้ และแกสามารถเรียนรู้อะไรมากมายได้จากเธอ! ” สวีเห้าเซิง รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขาสามารถหาข้ออ้างเพื่อคุยกับเซี่ยชีหรั่นได้อีกครั้ง แม้ว่าเย่เชินหลินจะอยู่ที่นั่นก็ตามมันไม่สำคัญหรอก
“จริงเหรอพี่เห้าเซิง?” ทันใดนั้นหลินเจี๋ยก็รู้สึกโล่งใจและถามต่อว่า“ แล้วเธอล่ะ ฉันจะเจอเธอได้เมื่อไหร่?”
“เรื่องนั้นเหรอ รอฉันถามเธอให้เข้าใจก่อน แล้วเราสามคนค่อยหาเวลามานั่งคุยกัน! ” สวีเห้าเซิงตัดสินใจไปหาเซี่ยชีหรั่น
บริษัทแฟชั่นจิวเวลรี่ประสบความสำเร็จมากในเมืองนี้ เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว เซี่ยชีหรั่นจึงระมัดระวังในทุกสิ่งที่เธอทำมากขึ้น
เมื่อสวีเห้าเซิงมาถึงแฟชั่นจิวเวลรี่ เซี่ยชีหรั่นกำลังจัดการเอกสารอยู่ เลขานุการก็แจ้งว่าสวีเห้าเซิงต้องการพบเธอ เซี่ยชีหรั่นจึงวางเอกสารในมือลงและไปที่ห้องรับรอง ห้องนั่งเล่นของเซี่ยชีหรั่นได้รับการตกแต่งในรูปแบบที่เรียบง่ายแต่แปลกตา ดูสดใหม่เช่นเดียวกับคนออกแบบ ทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นและบริสุทธิ์อย่างผิดปกติ 　
“ชีหรั่น”เมื่อเห็นชีหรั่นเข้ามา ร่องรอยแห่งความสุขก็ปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าของสวีเห้าเซิง แต่ชั่วพริบตาก็กลายเป็นความเศร้าโศกในทันที
“พี่สวี พี่มาได้ยังไงคะ” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย
“อ่อ พอดีพี่มีเพื่อนที่เพิ่งกลับไปประเทศจีนมา และก็ทำธุรกิจจิวเวลรี่ด้วย แต่ตอนนี้เขากำลังอยู่ในช่วงวิกฤต ดังนั้นพี่จึงอยากขอให้เธอช่วยให้คำแนะนำกับเขาหน่อย ยังไงเธอก็รู้เรื่องนี้ดี” สวีเห้าเซิงเผยรอยยิ้มจากมุมปากของเขา .
“ได้ค่ะ ตกลง ถ้าฉันไปเจอเขาเมื่อไหร่ จะได้พูดคุยกับเขาเกี่ยวกับปัญหาที่ต้องให้ความสนใจในการทำจิวเวลรี่และตลาดจิวเวลรี่ในปัจจุบัน” เมื่อพูดถึงจิวเวลรี่ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
สวีเห้าเซิงพยักหน้าพร้อมนัดหมายเวลาและจากไป
สำนักงานของประธานหลิน
“คุณหลินครับ ทุกอย่างที่คุณขอให้ทำสำเร็จแล้วครับ” ชายวัยกลางคนที่พูดคือคนที่รับช่วงส่งต่อให้กับหหลินเจี๋ย
“ดีมาก” ผู้เฒ่าตระกูลหลินหันหลังให้ชายวัยกลางคนและเอ่ยเสียงทุ้มออกมาจากลำคอ
“แล้วต่อไป … ” ชายวัยกลางคนมองไปที่ด้านหลังของผู้เฒ่าตระกูลหลิน หน้าต่างแนวฝรั่งเศสได้สะท้อนเงาของเขา
“คุณคิวว่าหลินเจี๋ยได้เรียนรู้อะไรในต่างประเทศมาบ้าง! ” ผู้เฒ่าตระกูลหลินหรี่ตาลง
“ผมเชื่อว่าคุณชายสามารถรับมือกับมันได้ด้วยตัวเองครับ ”
“จริงสิ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขา คุณรู้จักหรือเปล่า” ผู้เฒ่าหลินเอ่ยถามนิ่งๆ “เขาชอบผู้หญิงคนนี้มากขนานนี้ ทั้งยังหลอกฉันว่าแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้แล้วอีกใช่ไหม”
“ใช่ครับ ผมไม่พบบันทึกการจดทะเบียนสมรสระหว่างคุณชายและหญิงสาวที่ชื่อหลิ่วซือซือเลย” ชายวัยกลางคนกอดอกบนหน้าอกของเขา
“แม้ว่าเขาและผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้แต่งงานกัน แต่ผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาแน่ๆ ฉันเคยเห็นครั้งหนึ่ง ดูจากบทสนทนาและพฤติกรรมของเธอแล้วฉันพอดูออกอยู่บ้าง”
“งั้นประธานหลิน คุณต้องการให้ผมตรวจสอบเพิ่มเติมหรือเปล่าครับ” ชายวัยกลางคนก้าวไปข้างหน้าและพูดเบา ๆ
“ไม่ ยังไม่ต้อง นี้ผู้หญิงคนนี้ไม่มีภัยคุกคามต่อบริษัทหลินซื่อในตอนนี้” ชายชราหลินเม้มริมฝีปากของเขาและขมวดคิ้วมุ่น
“ใช่บางทีพวกเธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ พวกเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงที่โลภในอำนาจและเงินของคุณชายเท่านั้น”
“ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็น ถ้าเป็นผู้หญิงแบบนั้น ก็คงไม่เป็นไร ถ้าเกิดปัญหาอะไรให้เงินไปก็จบ” จู่ๆนัยน์ตาที่หรี่ลงของผู้เฒ่าหลินพลันขยายขึ้น
“ตอนนี้หลินเจี๋ยกำลังทำอะไรอยู่” ผู้เฒ่าหลินเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นจู่ๆก็หันกลับมาและมองไปที่ชายวัยกลางคน
“ดูเหมือนว่าฉันจะยังคงกังวลเกี่ยวกับธุรกิจจิวเวลรี่อยู่ครับ จริงด้วยครับ ที่อเมริกาคุณชายยังได้มีเพื่อนคนหนึ่งด้วยครับ” “เพื่อน เพื่อนอะไร?” ผู้เฒ่าหลินจ้องเขม็งไปที่ชายวัยกลางคน เขาต้องรู้ถึงสถานการณ์ทุกอย่างรอบ ๆตัวของหลินเจี๋ย