สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1164 สาวใช้ตัวแสบ 1068

ตอนที่ 1164 สาวใช้ตัวแสบ 1068
“เย่เชินหลิน……อย่า……” เย่เชินหลินรู้สึกว่าความกดดันในร่างกายเพิ่มขึ้นกะทันหัน
“เย่เชินหลิน……ขอร้องปล่อยฉันไป!” เซี่ยชีหรั่นร่างกายอ่อนนุ่มไปหมด เดิมทีเธอแค่มาขอโทษเท่านั้น เธอกลับได้ยินคำพูดที่เจ็บปวดของเขา!
ฮ่าๆ ก็แค่ตอบแทนบุญคุณ!
“ปล่อยคุณ? ” สีหน้าเย่เชินหลินเหมือนได้ยินเรื่องตลก ดวงตาดำลุกโชนด้วยเปลวไฟประหลาด
“คุณต้องเข้าใจนะว่าคุณคือผู้หญิงของเย่เชินหลิน คุณต้องอยู่ข้างฉันตลอดชีวิต! ต้องนอนกับฉันเมื่อฉันต้องการ เตรียมร่างกายสวยงามของคุณให้ฉันทุกที่ทุกเวลา……”
“อย่าทำแบบนี้! ” เซี่ยชีหรั่นส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่อยากโดนเขาทรมานทำให้อับอายแบบนี้!
“ไอ้บ้าหลินเจี๋ยมันเคยสัมผัสคุณแบบนี้หรือเปล่า? คุณก็ทำให้มันพอใจแบบนี้ไหม?” แค่คิดว่ามันอาจจะเคยรุกล้ำเธอมาก่อน เขาก็โกรธจนอยากจะออกไปฆ่ามัน!
เซี่ยชีหรั่นร่างกายแข็งทื่อ ในดวงตามีความเศร้าลึกๆ เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน? เขาคิดว่าเธอต่ำต้อยขนาดนั้นเลยเหรอ?
ไม่เป็นไร……เธอก็แค่หุ่นเชิดของเขาเท่านั้นแหละ! ก็เป็นแค่เท่านี้!
เย่เชินหลินเห็นแววตาดื้อรั้นของเซี่ยชีหรั่น ความโกรธเกรี้ยวก็พุ่งออกมาทันที!
“คุณยอมรับแล้วใช่ไหม? คุณมันไร้ค่าจริงๆ ! งั้นถือว่าฉันทำความดีแล้วกัน ทำให้คุณอิ่มเต็มที่!” เย่เชินหลินนึกถึงภาพเซี่ยชีหรั่นนั่งรถหลินเจี๋ยแล้วไปคฤหาสน์ตระกูลหลินด้วยกัน ความโกรธภายในใจก็ปะทุออกมาราวกับภูเขาไฟ
แสงจันทร์สีดำสาดส่องผ่านม่านหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดานอย่างนุ่มนวล แสงเปล่งประกายดุจทองคำ!
เซี่ยชีหรั่นนอนบนเตียง ร่างขาวนวลถูกห่อด้วยผ้าไหม ขนตายาวขยับเล็กน้อย เหมือนเจ้าหญิงนิทรา
ในความสับสน เธอเหมือนได้ยินเย่เชินหลินกำลังคุยกับใครในโทรศัพท์ เธอลูบหน้าผาก จะพลิกตัว แต่พอขยับ ก็มีอาการเจ็บที่หว่างขาสองข้าง และบนร่างกายเธอยังมีรอยจูบเย่เชินหลินทิ้งไว้……
เขาต้องการเธออย่างบ้าคลั่ง อยากหลอมเธอเข้าไปในร่างกายตัวเอง ต้องการเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
เซี่ยชีหรั่นนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เธอไม่มีความกล้าจริงๆ ที่จะเผชิญหน้ากับทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าตัวเองจะตอบสนองเขาได้มากพอ ร่างกายเธอประนีประนอมกับเขา!
เซี่ยชีหรั่นกำลังคิดอยู่ ก็ได้ยินเสียงเท้า จากนั้นหน้าอกแกร่งอันอบอุ่นก็แนบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอ เย่เชินหลินกลับมาแล้ว!
หัวใจเซี่ยชีหรั่นสั่นเล็กน้อย เธอรีบหลับตาปี๋ แต่ต่อมา ทั้งร่างก็ถูกเย่เชินหลินกอดไว้ในอ้อมอก ลมหายใจอุ่นของผู้ชายกวาดมาทางเธอ
“ตั้งใจไม่สนใจฉัน จุดจบมันจะอนาถมาก! ”
เซี่ยชีหรั่นราวกับหลงอยู่ในความอ่อนโยนนี้
หลังจากที่เย่เชินหลินดึงตัวออกไป ในที่สุดเธอก็หายใจเป็นปกติอีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่นนอนบนเตียงอย่างหมดแรง ร่างกายเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อเล็กๆ รอยจูบเด่นชัดมีความคลุมเครือทั่วร่างกายของเธอ!
“คุณไปอาบน้ำได้ จากนั้นเราก็มาต่อกัน! ” เย่เชินหลินเลิกคิ้ว ลมหายใจคลุมเครือกวาดเข้ามา! มุมปากมีรอยยิ้มชั่วร้ายนิดหน่อย เหมือนประกาศสงครามกับเซี่ยชีหรั่น เป็นท่าทางของผู้ชนะอย่างสมบูรณ์
เซี่ยชีหรั่นอึ้งอยู่ตรงนั้น! เธอเริ่มแปลกใจในพลังของผู้ชายตรงหน้านี้
“พรุ่งนี้ไปลาออกจากบริษัทหลินซื่อ! ” เย่เชินหลินโน้มตัวมาจูบหน้าผากเซี่ยชีหรั่น
“ลาออก?” เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินอย่างประหลาดใจ!
“พรุ่งนี้ฉันอยากให้คุณไปลาออกจากบริษัทเครื่องประดับหลินซื่อ! ” เย่เชินหลินพลิกตัวลงจากเตียง พูดขึ้นอย่างไม่หนักหนาอะไร!
“คุณไม่แม้แต่ขอความคิดเห็นจากฉัน รู้เหรอว่าฉันจะลาออกจากบริษัทเครื่องประดับหลินซื่ออย่างแน่นอน? ” เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างโกรธอย่างเห็นได้ชัด!
เธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินคิดอย่างไรกันแน่ หรือไม่อยากให้ตัวเองติดต่อกับหลินเจี๋ยมากเกินไป แต่ถ้าไม่อยากให้ตัวเองคลุมเครือกับหลินเจี๋ย ไม่เห็นต้องใช้วิธีนี้เลย ทำตัวเป็นเด็กจริงๆ!
“คุณไม่มีสิทธิ์เลือกว่าจะลาออกหรือไม่! ” เย่เชินหลินโน้มตัวเข้าไปใกล้เซี่ยชีหรั่นที่หน้าแดงระเรื่อ ในดวงตาเขาไม่มีความอ่อนโยนเมื่อครู่นี้แล้ว แทนที่ด้วยความเอาแต่ใจอันแข็งแกร่ง!
“ช่วยไม่ได้!” เสียงเย็นชาดังก้องในหูเซี่ยชีหรั่น!
แสงแดดยามเช้ากวาดไปทั่วพื้นดิน เซี่ยชีหรั่นไม่เข้าใจพฤติกรรมของเย่เชินหลินเลย ตอนเช้าเธอเพิ่งทานอาหารเช้า เธอก็เห็นรถโรลส์-รอยซ์ โฮลดิงส์คันดำมาถึงตรงหน้าเธอแล้ว!
“คุณผู้หญิง เชิญขึ้นรถ! ” คนขับรถคือชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบปี ทำให้รู้สึกว่าเขาน่าจะมีทักษะการขับรถที่ดีมาก!
เซี่ยชีหรั่นประหลาดใจ มองไปรอบๆ ไม่เห็นร่างเย่เชินหลิน เธอเริ่มไม่เข้าใจแล้วว่าเย่เชินหลินคิดอะไรในใจ หรือเขาจะให้คนขับรถตามตัวเองไป แล้วดูตัวเองไปลาออกจากบริษัทหลินซื่อ จากนั้นก็มาส่งตัวเองกลับเหรอ?
นี่มันเกินไป……
“คุณผู้หญิง ผมได้รับความไว้วางใจจากคุณชาย ให้ไปส่งคุณที่บริษัทเครื่องประดับหลินซื่อ! ” เสียงอ่อนโยนของผู้ชายดังขึ้น ยังดี คนขับรถคนนี้ดูเหมือนจะคุยกันได้ง่าย!
รถโรลส์-รอยซ์ โฮลดิงส์คันดำขับไปทางบริษัทเครื่องประดับหลินซื่อ
เดินเข้าไปใกล้บริษัทเครื่องประดับแฟชั่น เซี่ยชีหรั่นมองใบหน้าคุ้นเคยของผู้คน และมีร่องรอยความเสียดาย
“ชีหรั่น เธอมาแล้ว! ” หลินเจี๋ยเห็นใบหน้านุ่มนวลและงดงามของเซี่ยชีหรั่น ก็พูดกับเซี่ยชีหรั่น เขาเหมือนมีลางสังหรณ์ว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้น รถตระกูลเย่คงไม่มาอยู่หน้าประตูบริษัทเครื่องประดับหลินซื่อหรอก!
“อืม ประธานเย่ ฉัน……มา……มาลาออกค่ะ!” ขณะที่เซี่ยชีหรั่นพูดก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อย
“ว่าไงนะ? ลาออก? ” ในดวงตาหลินเจี๋ยนอกจากความประหลาดใจและความแตกต่างแล้ว ก็ยังมีความไม่เข้าใจด้วย!
“คือ……ฉันมา……มาลาออกค่ะ!” เซี่ยชีหรั่นก้มศีรษะลง ไม่กล้าสบตาหลินเจี๋ย!
“ชีหรั่น เธอบอกฉัน มันเกิดอะไรขึ้นใช่ไหม? เมื่อวานยังดีอยู่เลย ทำไมวันนี้เช้ามาลาออกล่ะ? ” หลินเจี๋ยขมวดคิ้ว โน้มตัวลง ในดวงตาเฉี่ยวมีร่องรอยความเศร้าและสะเทือนใจ!
เซี่ยชีหรั่นเงียบ สำหรับเรื่องลาออกนี้ เธอรู้สึกเสียใจมากจริงๆ อย่างไรแล้วหลังจากที่เครื่องประดับแฟชั่นล้มละลาย หลินเจี๋ยก็ให้ตัวเองมาที่บริษัทเครื่องประดับหลินซื่อเพื่อช่วยเหลือตน แต่วันนี้ตัวเองกลับมาลาออก……
“ชีหรั่น เย่เชินหลินมันทำอะไรเธอหรือเปล่า? ” สองมือสั่นเทาของหลินเจี๋ยวางบนไหล่บางของเธอ ร่างเพรียวของเขาสะท้อนเธอบนหน้าอกอย่างสมบูรณ์
เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรง เธอมองออกถึงความรู้สึกแปลกๆ ในดวงตาของหลินเจี๋ย!
“ขอโทษค่ะ ฉันอยากลาออกจริงๆ ! ” ในดวงตาเซี่ยชีหรั่นมีน้ำตา เธอไม่อยากทำร้ายคนอื่นเพราะตัวเองจริงๆ แน่นอนว่า สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นในถ้ำเมื่อวานนี้ ถึงเธอจะรู้ว่าตระกูลหลินเป็นคนทำ แต่เธอก็เชื่อมาตลอด ว่าเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับหลินเจี๋ย
คิดถึงตรงนี้ เธอก็หายใจเข้าลึกๆ บางทีการที่ตัวเองออกมาจากหลินเจี๋ยก็อาจจะเป็นเรื่องที่ดีเหมือนกัน อย่างไรแล้ว ชายชราตระกูลหลินก็ไม่ชอบที่ตนอยู่บริษัทเขา อย่างไรแล้วตัวเองกับเย่เชินหลินก็มีบางอย่างที่ไม่ชัดเจน!
เซี่ยชีหรั่นเอาแขนหลินเจี๋ยที่วางบนไหล่ตนออก มองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนกนิดๆ ทุกครั้งที่อยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนแบบนี้ เธอจะคิดถึงใบหน้าเย็นยะเยือกของเย่เชินหลินตลอด เธอไม่อยากให้ใครมาเกี่ยวข้องเพราะตัวเอง!
หลินเจี๋ยเห็นเซี่ยชีหรั่นสะบัดตัวเองออกอย่างเด็ดขาด ในดวงตาก็มีร่องรอยความผิดหวัง “ชีหรั่น หรือเธออยากกลับไปอยู่เคียงข้างเย่เชินหลินจริงๆ?”
เซี่ยชีหรั่นเงยศีรษะขึ้นมองหลินเจี๋ยทันที “ขอโทษค่ะ!”
สามคำนี้ขณะที่พูดออกมา หัวใจหลินเจี๋ยก็เจ็บปวดอย่างมาก เขายอมที่จะได้ยินคำปฏิเสธอย่างเด็ดขาดของเธอ แต่ไม่อยากได้ยินคำว่าขอโทษ!
“ขอโทษค่ะ! ” สามคำนี้ออกมาจากปากเซี่ยชีหรั่นอย่างอ่อนโยน นอกจากสามคำนี้แล้ว เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไร!
“โอเค เธอไปเถอะ! งั้น……เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม?” หลินเจี๋ยมองเซี่ยชีหรั่น ในดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง
เซี่ยชีหรั่นอึ้งไป แน่นอนมันเป็นแค่การลาออกเท่านั้น เป็นเพื่อนได้อย่างแน่นอน เธอเริ่มมองเห็นความรักที่หลินเจี๋ยมีต่อตัวเองชัดเจนมากขึ้น!
ไม่ ไม่ได้เด็ดขาด!
“ถ้าคุณมีอะไรก็มาหาฉันได้ สิ่งที่ฉันช่วยได้ฉันจะช่วยอย่างแน่นอนค่ะ! ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างอ้อมค้อม!
หลินเจี๋ยเข้าใจความหมายในคำพูดเซี่ยชีหรั่น เขาพยักหน้า
ในรายงานการลาออก หลินเจี๋ยเซ็นชื่อ ตัวอักษรใหญ่สง่างามนั้นทิ่มแทงหลินเจี๋ยอย่างเจ็บปวด
เซี่ยชีหรั่นจัดระเบียบห้องทำงานคนเดียว มองห้องทำงานสุดเก๋แห่งนี้ ในหัวใจเธอมีร่องรอยความเศร้า! ยังคงทำให้ความเมตตาของหลินเจี๋ยผิดหวัง
ก๊อกๆ! มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เซี่ยชีหรั่นหันไปเห็น Jones ทำหน้าเศร้ายืนอยู่ตรงนั้น!
“Jones? ” เซี่ยชีหรั่นมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยแสงแดดของ Jones!
“ชีหรั่น คุณจะไปแล้วเหรอ? ” Jones ส่ายศีรษะ มีความเศร้าบนใบหน้าทันที!
“อืม” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า สำหรับที่นี่ เธอค่อนข้างเสียดายจริงๆ!
“ชีหรั่น งั้นต่อไปเราจะได้เจอกันอีกไหม? ” ขณะที่ Jones พูดสิ่งเหล่านี้ ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความเศร้า
ในดวงตาเศร้าของเขา มีความอ่อนโยนมากขึ้น
“Jones ได้เจอแน่นอนค่ะ เราจะได้พบกันอีก!” มุมปากเซี่ยชีหรั่นมีรอยยิ้ม เธอชอบดวงตา Jones ในดวงตาเขา มีความบริสุทธิ์และใจดีอยู่ตลอด!
“ชีหรั่น ผมชอบคุณ เป็นแฟนผมได้ไหม! ผมคิดว่าถ้าผมมีแฟนอ่อนโยนใจดีแบบคุณ ผมจะมีความสุขมาก มีความสุขมาก!” Jones มองเซี่ยชีหรั่น พูดขึ้นอย่างจริงใจมาก
มองแววตาจริงใจของ Jones เซี่ยชีหรั่นก็พูดขึ้น “ขอบคุณนะคะ คุณจะต้องเจอแฟนที่ดีกว่า!”
“งั้นก็ได้ แต่ผมก็ยังเสียใจมาก! ” Jones มองเซี่ยชีหรั่น ในดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ
เซี่ยชีหรั่นเก็บของเสร็จแล้ว ได้ยินแตรรถด้านนอก เธอรู้ว่าคนขับรถตระกูลเย่กำลังเร่งตน! จึงรีบย้ายของแล้วเดินลงมา!