สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1166 สาวใช้ตัวแสบ 1070

ตอนที่ 1166 สาวใช้ตัวแสบ 1070
ที่นี่ เหมือนจะอาบแสงแดดอบอุ่นตลอดทุกฤดูกาล ทิวทัศน์ที่งดงาม ท้องฟ้าสีครามและน้ำทะเลอบอุ่น
บนทะเลสีฟ้า เรือยอชต์สุดหรูมีเสน่ห์หรูหราในตัว ค่ำคืนที่เหมือนฝัน ลำแสงใสสะท้อนทั่วทะเลทั้งหมด
ปาร์ตี้ครั้งนี้ ถูกจัดขึ้นโดยบุคคลที่มีชื่อเสียงในแวดวงเพื่อนทั้งหมด ดังนั้น ผู้ที่ได้รับเชิญล้วนเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาในโลกธุรกิจ
ภายในห้องจัดงานเลี้ยงสุดหรู ฉากอลังการเป็นพิเศษ หลายๆ คนที่ทำงานในโลกธุรกิจล้วนมากันหมด
เมื่อเซี่ยชีหรั่นเดินตามเย่เชินหลินเข้าไปในงาน ก็เกิดความสับสนอลหม่าน เหล่าผู้หญิงที่แต่งตัวจัดเต็มหมกมุ่นกับการมองเย่เชินหลินที่หล่อเหลาอย่างบ้าคลั่ง และดวงตาของเหล่าผู้ชายก็จับจ้องไปที่ร่างกายเซี่ยชีหรั่น พวกเขาส่งสายตาอิจฉาให้กับเย่เชินหลิน
ฉาเต๋อเป็นนักออกแบบอัจฉริยะ ชุดราตรีที่เขาออกแบบเมื่อสวมบนร่างกายเซี่ยชีหรั่น มันเหมาะสมกับความบริสุทธิ์ สง่างาม เซ็กซี่ของเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ชุดกระโปรงสีขาวถูกตัดเย็บอย่างไม่สมมาตร ทำให้ผิวที่เหมือนครีมของเซี่ยชีหรั่นยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้น เพิ่มผ้าชีฟองน้ำหนักเบาจำนวนมาก ติดกับด้านล่างของกระโปรงสีขาว ขอบเสื้อสีทองประดับเลื่อมเพชรมันเผยให้เห็นความอวบอิ่มอันมีเสน่ห์ของเซี่ยชีหรั่น อย่างไม่ต้องสงสัยเลย เซี่ยชีหรั่นคือจุดสนใจของปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้!
สายตาเย่เชินหลินยิ่งเย็นยะเยือกขึ้นเรื่อยๆ เขามองไปรอบๆ เห็นกลุ่มสุภาพบุรุษผู้หิวโหยเหมือนหมาป่ากำลังมองสำรวจเซี่ยชีหรั่น ก็สาปแช่งตลอดเวลา “ฉาเต๋อ ไอ้บ้าฉาเต๋อ ออกแบบชุดราตรีแบบนี้เนี่ยนะ! รู้ไว้นะว่าหุ่นสวยๆ ของเซี่ยชีหรั่นมีไว้ให้ตนชื่นชมเท่านั้น!”
ตอนที่เซี่ยชีหรั่นสวมชุดราตรีนี้ปรากฏตัวต่อหน้าตน เขาแทบอดใจไม่ไหวที่ต้องการเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบนรถ เซี่ยชีหรั่นเอนกายพิงเบาะอย่างเกียจคร้าน เขาอยากสั่งให้หันกลับมาจริงๆ ดังนั้น มันไม่อยากสำหรับเขาที่จะจินตนาการแววตาเหมือนหมาป่าของผู้ชายในงานเลี้ยงปาร์ตี้
ตอนที่มาถึงปาร์ตี้นี้ ตามที่เย่เชินหลินคาดการณ์ไว้จริงๆ ผู้ชายเหล่านี้ปรากฏตัวต่อตนเหมือนหมาป่าผู้หิวโหยจริงๆ !
“เธอดูสิ นั่นเหมือนเซี่ยชีหรั่นเลย ผู้หญิงที่ยั่วยวน หว่านเสน่ห์กับผู้ชาย!” ผู้หญิงที่แต่งตัวจัดเต็มไม่กี่คนมองเซี่ยชีหรั่นจากระยะไกลอย่างดุเดือด และมองสำรวจขึ้นลงกับชุดของเซี่ยชีหรั่น
“ใช่ ได้ยินว่าเธอมีลูกให้เย่เชินหลินเพราะเงิน!” หนึ่งในพวกเขากำลังซุบซิบกัน
“จึ๊ๆ ……”
และมีผู้หญิงบ้าผู้ชายบางคนมองเย่เชินหลินแล้วพูดขึ้น “ช่างเป็นผู้ชายที่หล่อ!” เหมือนผึ้งเห็นน้ำผึ้ง ละสายตาไปไม่ได้เลย!
“คุณนั่งตรงนี้ก่อน ฉันไปเดี๋ยวมา!” เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่น พูดขึ้นพร้อมยิ้มเล็กน้อย
เย่เชินหลินพูดพร้อมเดิมไปยังผู้ชายหลายคนที่ด้านหนึ่ง การครบครันที่สง่างามของเขา พูดคุยกับผู้ประกอบการเหล่านั้นด้วยรอยยิ้ม ร่างสูงใหญ่แสดงให้เห็นถึงความมีเกียรติเหมือนพระราชา นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นบรรยากาศทางการค้าอันแข็งแกร่ง เขาเป็นจุดสนใจของสาวๆ อย่างไม่ต้องสงสัย!
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ ดวงตาร้อนผ่าว
เธอไม่เคยชอบการเข้าร่วมงานรวมตัวกันแบบนี้ ตนไม่ชอบเสียงดังและฝูงชนของที่นี่
“ชีหรั่น！”
ดังขึ้นตามทิศทางของเสียงนี้ เซี่ยชีหรั่นเห็นดวงตาคู่นั้นของหลินเจี๋ย! ดวงตาคู่นี้เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนและความดีใจ
หลินเจี๋ยก้าวไปหาเซี่ยชีหรั่นด้วยความสง่างาม เขาเห็นเซี่ยชีหรั่นแต่งตัวเซ็กซี่และสง่างาม ก็มัวเมาอยู่ตรงนั้นไปสักพักหนึ่ง!
“หลินเจี๋ย?” เซี่ยชีหรั่นเกือบลืมไปเลยว่าหลินเจี๋ยเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของประธานบริษัทหลินซื่อ ต้องปรากฏตัวที่งานแบบนี้แน่นอน
หลินเจี๋ยถือแก้วเหล้าเดินมาข้างๆ เซี่ยชีหรั่นแล้ว มองเซี่ยชีหรั่นแล้วพูดขึ้น “วันนี้สวยมาก!” ขณะที่พูด ในดวงตาหลินเจี๋ยก็ฉายแววความเศร้านิดหน่อย!
เซี่ยชีหรั่นมองหลินเจี๋ยอย่างค่อนข้างกระอักกระอ่วน มีท่าทางทำอะไรไม่ค่อยถูก
เย่เชินหลินหันกลับมา บังเอิญกวาดตามองหน้าเซี่ยชีหรั่น! เห็นหลินเจี๋ยยืนอยู่ข้างๆ เซี่ยชีหรั่น ความโกรธพุ่งขึ้นมาในหัวใจ!
ยัยบ้านี่!
เย่เชินหลินพูดอะไรบางอย่างกับผู้ชายไม่กี่ท่านนั้นอย่างสง่างาม และรีบเดินมาหาเซี่ยชีหรั่น!
สักพักหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นก็ตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วน! ชายสองคนที่โดดเด่นไม่แพ้กันยืนด้วยกัน ยิ่งดึงดูดความสนใจของทุกคน!
“เซี่ยชีหรั่น!” เสียงเย็นยะเยือกดังขึ้นในหูเซี่ยชีหรั่น!
เซี่ยชีหรั่นอึ้งเล็กน้อย เห็นความโกรธในดวงตาเย่เชินหลิน! มีร่องรอยความอาฆาต!
“ผู้ชายคนนี้เย็นชาแบบนี้ตลอดเลย! ให้พลังความสยบที่ไม่สามารถบรรยายได้!”
ในขณะนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาทางนี้ สวมชุดกระโปรงสีแดงขนาดใหญ่ ผิวขาว หุ่นดี! สะดุดตาอย่างมาก!
“เจี๋ย คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ฉันตามหาคุณมาตลอด!” มุมปากผู้หญิงเผยรอยยิ้มเล็กน้อย เธอก้าวไปข้างหน้าและจับแขนหลินเจี๋ยไว้ มองเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่น
ในดวงตาหลินเจี๋ยเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกเช่นกัน มองเซี่ยชีหรั่นที่ถูกเย่เชินหลินจับแขนไว้!
ผู้หญิงคนนี้ก็คือซือซือ เธอมองเย่เชินหลินหนึ่งครั้ง ในใจเกิดความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก มีร่องรอยความเกลียดชัง และยังมีร่องรอยความรักใคร่!
“ไปกันเถอะ! เจี๋ย! เราไปทางนั้นกัน!” ผู้หญิงคนนี้พาหลินเจี๋ยแล้วเดินไปข้างๆ!
เย่เชินหลินโน้มตัวลงมองเซี่ยชีหรั่นที่อยู่ใต้ร่างแล้วพูดขึ้น “ดีมาก ตอนที่ฉันไม่อยู่ คุณก็อย่าลืมสถานะตัวเอง! นี่คือการเตือนครั้งแรก! ไม่รู้ว่าครั้งที่สองจะเกิดอะไรขึ้น!”
“เชินหลิน! ไม่เจอกันนานเลย!” เสียงคมชัดดังขึ้นด้านหลังเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินหันตัวไปเล็กน้อย หลังจากเห็นคนที่เดินมาชัดๆ แล้ว ใบหน้าแข็งกร้าวเย็นชาก็เผยรอยยิ้ม หลังจากที่เขากล่าวขอโทษเหล่าผู้ประกอบการข้างๆ ที่คุยกับเขาตลอดเวลา ก็ก้าวเท้ายาวไปข้างหน้า
“ไม่เจอกันนานเลย ไม่เจอเธอนานมากเลย!” เย่เชินหลินยกยิ้มเล็กน้อย ทั้งสองคนมองหน้ากัน!
“อืม ฉันเพิ่งกลับมาจากแคนาดา!” คลื่นในดวงตาผู้หญิงคนนี้มองเย่เชินหลินใสแจ๋วราวกับน้ำทะเล!
“เชินหลิน สาวสวยทางนั้นคือคนที่พี่พามาด้วยเหรอ?”
“อืม! เป็นพี่สะใภ้เธอ!” เย่เชินหลินยิ้มเล็กน้อย
ผู้หญิงคนนั้นมองเย่เชินหลิน ผู้ชายตรงหน้านี้มีท่วงท่าของพระราชาอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้ยอมจำนวนอย่างอดไม่ได้จริงๆ !
แต่ เธอหันกลับไปมองสาวหุ่นดีมากคนนั้นที่อยู่ไม่ไกล ขมวดคิ้วเล็กน้อย “นี่ไม่ใช่ภรรยาของเชินหลินเหรอ?”
ใบหน้าของหญิงสาวฉายแววความหึงหวง
เซี่ยชีหรั่นที่อยู่ไม่ไกลเห็นเหตุการณ์นี้ในสายตา เธอเข้าใจความหมายในดวงตาของผู้หญิงคนนั้นดี
ครั้งแรกที่ตัวเองเจอกับเย่เชินหลิน มันเพื่อการแก้แค้น แต่โม่เสี่ยวจุนไม่ตาย ตามกิริยาท่าทางอันสูงส่งและสง่างาม มีท่วงท่าโดยธรรมชาติของพระราชา การสนทนาที่ชาญฉลาดเหมือนเจ้าชาย มันทำให้หัวใจเธอจมลงอย่างสมบูรณ์
อย่างไรก็ตาม เย่เชินหลินไม่ใช่เจ้าชาย บางทีเขาอาจมีออร่าของพระราชา แต่พฤติกรรมเขาโหดร้ายเหมือนปีศาจ ฉีกหัวใจเธออย่างต่อเนื่อง
การแสดงออกอันโดดเดี่ยวในดวงตาเธอรุนแรงขึ้น ความงดงามของผู้หญิงคนนั้นเหมือนดอกไวเบอร์นัม มองไปทางเย่เชินหลิน ในใจเธอก็เกิดความเจ็บปวดนิดหน่อย
ร่างหนึ่งปรากฏกายขึ้นข้างๆ เซี่ยชีหรั่น
“เธอคือคนรักในวัยเด็กของเชินหลิน! ชื่อหลิงรั่วซวน” จางเฟิงอี้ยื่นมือส่งแก้วไวน์แดงหอมกรุ่นให้ตรงหน้าเซี่ยชีหรั่น พูดขึ้นเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นยิ้มและรับไวน์แดงมา ไวน์แดงบริสุทธิ์ส่งกลิ่นหอม เธอจิบมันเบาๆ “ประธานจาง!” ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะไม่ค่อยรู้จักจางเฟิงอี้เท่าไรนัก แต่จากการอยู่ร่วมกันไม่กี่วันมานี้ ก็ยังถือว่ารู้จักอะไรบางอย่างเกี่ยวกับจางเฟิงอี้อยู่บ้าง!
คิดไม่ถึงจริงๆ คนคนหนึ่งจะสามารถรับใช้ตระกูลเย่มาหลายปีขนาดนี้!
“สำหรับเรื่องของคุณ ฉันก็ได้ยินมาหมดแล้ว แต่ก็ลำบากคุณจริงๆ ที่รับใช้ตระกูลเย่มาหลายปีขนาดนี้!” เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความเคารพบูชา!
“ขอบคุณครับ” จางเฟิงอี้หรี่ตา มองเซี่ยชีหรั่น เขาแค่รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ไม่เพียงแต่สวยแต่ยังใจดีอีกด้วย!
“ชีหรั่น” เสียงแปลกใหม่ปรากฏขึ้นด้านหลังเซี่ยชีหรั่น
หลังจากเซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงอันคุ้นเคย ก็หันตัวไปอย่างประหลาดใจ
“Jones? คุณก็มาเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นเห็นรอยยิ้มสบายเป็นพิเศษบนใบหน้า Jones
Jones มองสำรวจขึ้นลงเซี่ยชีหรั่น ในดวงตาเขาเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุด เดิมทีตอนที่เซี่ยชีหรั่นลาออกจากบริษัทเครื่องประดับหลินซื่อ ก็คิดว่าจะไม่ได้เจอคนคนนี้อีกแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะเจอกันเร็วขนาดนี้ และเซี่ยชีหรั่นในวันนี้ก็เหมือนจะสวยกว่าเดิมเยอะเลย!
Jones ยิ้มขมขื่น ใบหน้าหล่อเผยร่องรอยความหมดหนทาง!
“ไม่ได้เจอคุณทุกวัน รู้สึกเสียใจมากเลย!” ใบหน้า Jones เผยร่องรอยความวิตกกังวล!
เซี่ยชีหรั่นแสดงสีหน้าหลบหลีก ทำให้ Jones ค่อนข้างกระอักกระอ่วน จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงใจ “แต่วันนี้ได้เจอคุณ ก็รู้สึกดีใจมาก!”
ความร่าเริงของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นยิ้มจางๆ ในขณะเดียวกันก็ยิ่งรู้สึกผิดกับ Jones
“ชีหรั่น คุณลาออกจากบริษัทเครื่องประดับหลินซื่อแล้วยังสบายดีอยู่ไหม?” Jones ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อย ถามตัวเองว่าดีหรือไม่ดี มีความแตกต่างกันหรือไม่? เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตอบ Jones ดวงตาเธอค่อยๆ หรี่ลง ฉันเป็นหนี้เขา เขาเป็นหนี้ฉัน มันน่าจะจบกันแล้ว แต่ก็ยังหนีไม่พ้น ไม่ใช่เหรอ?
คำถามเรียบๆ เหมือนดอกสาลี่สีขาวที่สิ้นหวัง
ใบหน้า Jones ฉายแววความปวดใจ ในเมืองใหญ่โตแห่งนี้ แต่ไม่มีอะไรช่วยเซี่ยชีหรั่นได้เลย
เซี่ยชีหรั่นเงยศีรษะขึ้นมอง Jones มุมปากยกเล็กน้อย เธอเค้นยิ้มนิดๆ ให้กับ Jones “ฉันสบายดีมากค่ะ! ขอบคุณค่ะ!”
“ชีหรั่น” ทั้งๆ ที่ Jones ก็เห็นความเศร้าในดวงตาของเซี่ยชีหรั่น