สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1167 สาวใช้ตัวแสบ 1071

ตอนที่ 1167 สาวใช้ตัวแสบ 1071
“คุณล่ะ? อยู่บริษัทหลินซื่อปรับตัวได้อยู่ใช่ไหม!” เซี่ยชีหรั่นขัดคำพูด Jones ตอนนี้เธอไม่อยากให้ใครเข้ามาเกี่ยวข้อง นี่เป็นเรื่องระหว่างตัวเธอกับเย่เชินหลิน
มุมปาก Jones ยิ้มเล็กน้อย เผยรอยยิ้มยินดี “แค่ต่อไปเจอคุณได้ ผมก็ดีใจแล้ว!”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อย
หลังจาก Jones ไปแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็นวดขมับที่ปวด เธอไม่ชอบสภาพแวดล้อมเสียงดังของที่นี่ รู้สึกเซ็งมาก จึงเดินออกมา
ดวงตาอิจฉาคู่หนึ่งจับจ้องทุกท่วงท่าของเซี่ยชีหรั่นตลอดเวลา ขณะที่เซี่ยชีหรั่นเดินออกมาจากห้องโถงงานเลี้ยง เจ้าของสายตาคู่นี้ก็ตามออกมาติดๆ
และทุกอย่างก็ตกอยู่ในสายตาของเย่เชินหลิน ดวงตาเหมือนนกอินทรีของเขาหรี่ลง แผ่ไอน่ากลัวออกมา
ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันเงียบสงบโอบล้อมทะเลสีฟ้าในงานปาร์ตี้นี้เบาๆ เซี่ยชีหรั่นวิ่งไปที่ดาดฟ้าเรือยอชต์ สูดลมทะเลอย่างตะกละตะกลาม รู้สึกถึงความหดหู่ในใจ
“เธอคือเซี่ยชีหรั่นเหรอ? ” เสียงหยาดเยิ้มดังขึ้นด้านหลังเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากฝัน หันตัวไปทันที
ภรรยาของหลินเจี๋ยเหรอ?
เธอไม่ได้มากับหลินเจี๋ยใช่ไหม? ทำไมมาอยู่ที่นี่?
“ฉันคือภรรยาของหลินเจี๋ย เธอคือเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม!” เมื่อซือซือเห็นเซี่ยชีหรั่นหันกลับมา ความโกรธก็เกิดขึ้นในใจอย่างอดไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้แย่งทุกอย่างไปจากเธอ ตอนนี้ได้เห็นเธอใกล้ๆ อีกครั้ง ก็อยากจะแล่เนื้อเธอออกเป็นชิ้นๆ และลูกที่ตายในท้องของเธอ เมื่อนึกถึงเรื่องพวกนี้ก็รู้สึกเศร้ามาก
เซี่ยชีหรั่นมองสำรวจขึ้นลงผู้หญิงตรงหน้า แค่รู้สึกว่าพฤติกรรมของเธอเหมือนเห็นที่ไหนมาก่อน แต่จำไม่ได้ว่าเหมือนใคร ขมวดคิ้วพูดขึ้น “สวัสดีค่ะ ฉันคือเซี่ยชีหรั่น!”
เห็นผู้หญิงตรงหน้ามองตนด้วยใบหน้าโกรธ ก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “ฉันคือเซี่ยชีหรั่น คุณมาหาฉันมีธุระอะไร?”
เสียงเหมือนหมอกลอยอยู่บนทะเล
“ได้ยินว่าเธอเคยอยู่ที่บริษัทเครื่องประดับหลินซื่อ ทำไมเธอ……” ซือซือขมวดคิ้ว เธอพยายามอย่างเต็มที่ให้เซี่ยชีหรั่นมาเจอกับหลินเจี๋ย ไม่คิดว่าเซี่ยชีหรั่นจะกลับไปอยู่กับเย่เชินหลินจริงๆ แถมยังเข้าร่วมปาร์ตี้กับเย่เชินหลินด้วย ไม่เพียงแต่เข้าร่วมงานปาร์ตี้ แต่เย่เชินหลินถึงขั้นให้นักออกแบบชื่อดังฉาเต๋อมาออกแบบชุดให้เซี่ยชีหรั่นอีก?
“ผู้หญิงน่ารังเกียจ เธอมีอะไรดี? ”
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอกำลังคิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องส่วนตัว ผู้หญิงตรงหน้าไม่ควรมีสิทธิ์มาถามเรื่องพวกนี้กับเธอ อดไม่ได้ที่จะยิ่งรู้สึกสงสัย
ซือซือเห็นความสับสนในดวงตาเซี่ยชีหรั่น ก็พูดต่อ “ได้ยินมาว่าแต่ก่อนเธอเป็นสาวใช้ตระกูลเย่!”
เซี่ยชีหรั่นเงยศีรษะขึ้นทันที มองผู้หญิงตรงหน้า แค่รู้สึกว่าในดวงตาเธอเต็มไปด้วยความปฏิปักษ์ ความปฏิปักษ์นี้เหมือนเกลียดกันมานาน
“จุดประสงค์ที่เธอมาหาฉันคือ? ” เซี่ยชีหรั่นไม่ชอบคำพูดสั่งสอนที่อ้อมค้อมแบบนี้ อยากพูดอะไรทำอะไรก็พูดมาตรงๆ จะมาพูดถากถางทำไม?
“ดีมาก รู้ตัวเองก็ดีมาก!” ซือซือเหลือบมองเซี่ยชีหรั่น เห็นจางเฟิงอี้ที่เดินมาจากด้านหลังเธอ ก็ลงจากดาดฟ้าไป
ลมทะเลเริ่มพัดผมสวยของเซี่ยชีหรั่นอย่างเมามัน
“คุณเซี่ย ประธานเย่เรียกคุณ!” จางเฟิงอี้ค่อยๆ เดินมาทางนี้ช้าๆ
เซี่ยชีหรั่นอึ้งไปนิดหน่อย ตัวเองไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็เหมือนไม่สามารถรอดพ้นสายตาเย่เชินหลิน
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าเล็กน้อย
ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินมาจากไม่ไกล ใบหน้าอ่อนเยาว์ แต่งหน้าไม่เหมาะสมกับวัย สวมรองเท้าประดับเพชรเดินมาทางนี้
“เธอคือเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม!” ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองเซี่ยชีหรั่น มุมปากมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น
“คุณคือใครคะ? ” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว ปาร์ตี้นี้ไม่ให้พักเลยจริงๆ อีกคนเพิ่งไปก็มีอีกคนมา
“ได้ยินว่าคุณคือผู้หญิงของเย่เชินหลิน? แถมยังมีลูกให้เขา? ” มุมปากผู้หญิงคนนี้เผยยิ้มนิดๆ อย่างร้ายกาจ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนี้อยากพูดอะไร ถึงขั้นสงสัยด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนี้ถูกผู้หญิงเมื่อครู่นี้ส่งมา
“ทำไม? คุณอยากรู้เรื่องของคนอื่นขนาดนี้เลยเหรอ? ” เซี่ยชีหรั่นมองผู้หญิงตรงหน้าที่กระพือข่าวคนนี้ด้วยความขบขันนิดหน่อย
เธอทำให้ผู้หญิงคนนี้สำลัก อับอายจนโกรธทันที “ฉันไม่อยากรู้เรื่องในอดีตเธอหรอก แต่ฉันอยากให้เธอเลิกกับเย่เชินหลิน”
เซี่ยชีหรั่นใช้มือนวดขมับเบาๆ เธอปวดขมับมากจริงๆ
ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนของผู้หญิงคนนี้ก็ทำลายภาพลักษณ์ของเธอในสายตาเซี่ยชีหรั่น “ฉันว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว คำพูดนี้น่าจะต้องไปบอกเย่เชินหลินฟังนะ!”
นี่คือสิ่งที่เธอต้องการ เธอไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเย่เชินหลินเลย!
เธอไม่ชอบงานเลี้ยงแบบนี้มาโดยตลอด มักจะมีผู้หญิงน่ารำคาญเหล่านี้ปรากฏตัวต่อหน้าเธอเสมอ
“ฮ่าๆ เธอพูดจาน่าขำจริงๆ ถ้าเธอไม่เข้าใกล้เขาด้วยสถานะคนรับใช้ตั้งแต่แรก มีลูกให้เย่เชินหลินด้วยการไตร่ตรองล่วงหน้า เย่เชินหลินจะอยากเกี่ยวข้องกับเธอได้ยังไง? ” ผู้หญิงคนนี้พูดขึ้นด้วยใบหน้าดูถูก
“ฉันไม่มีเวลามาคุยกับคุณที่นี่แล้ว ขอโทษนะ!” เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างรำคาญ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าที่นี่น่าอึดอัดหายใจไม่ออก
“เธอ……” ผู้หญิงคนนี้พูดอย่างโมโห เมื่อเธอเห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังจะไป หันตาไป ร่างผอมบางติดกับเสาเรือ สองมือจับราวจับที่อยู่ข้างๆ
“ฉันขอร้อง ฉันชอบเย่เชินหลินจริงๆ ฉันชอบเขามากจริงๆ !” เสียงผู้หญิงคนนี้อ่อนแรงจนปวดใจ
ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็มีสติกลับมา เมื่อเธอเห็นตำแหน่งที่ผู้หญิงคนนี้ยืนอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจมาก กลับมาอย่างรีบร้อน เธอทนกับคุณหญิงสูงศักดิ์เหล่านี้ไม่ได้จริงๆ ชอบคุกคามด้วยความตายอยู่เรื่อย
“คุณยืนบนนั้นมันอันตรายมาก ลงมา!”
พูดไม่ออกจริงๆ หรือว่าผู้หญิงคนนี้อยากขู่ตนด้วยการฆ่าตัวตาย? เธอยืนอยู่สูงมากขนาดนั้นถ้าตกลงไป หน้าผากเซี่ยชีหรั่นมีเหงื่อผุดออกมานิดหน่อย เธอไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ
“ไม่ ฉันไม่อยากบังคับฝืนใจใคร แต่ฉันชอบเย่เชินหลินมากจริงๆ ชอบมากๆ ฉันขาดเย่เชินหลินไปไม่ได้!”
เสียงร้องไห้รุนแรงของผู้หญิงคนนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นใจอ่อนนิดๆ เธออึ้งไปนิดหน่อย
การรักใครสักคนมันไม่ผิดหรอก ไม่อยากเธออยากได้รับความรักด้วยวิธีใดก็ตาม ไม่ว่าคนคนนี้จะเป็นคนอย่างไรก็ตาม
ทันใดนั้นก็เริ่มรู้สึกสงสารผู้หญิงตรงหน้าคนนี้!
“คุณลงมาก่อน เราลงมาคุยกันดีไหม? ”
“ไม่ เว้นแต่เธอสัญญากับฉันว่าจะเลิกกับเย่เชินหลิน ไม่งั้นฉันจะกระโดดลงไปจากที่นี่!” ดวงตาชาญฉลาดเปล่งประกายในดวงตาผู้หญิงคนนี้ น่าเสียดาย เซี่ยชีหรั่นเห็นแค่น้ำตาของเธอเท่านั้น
“โอเค ฉันตกลง รีบลงมา มีอะไรก็มาคุยกันก่อน” เซี่ยชีหรั่นมองผู้หญิงตรงหน้าอย่าประหม่า
พอผู้หญิงคนนี้ได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าก็เผยยิ้มนิดๆ แต่เธอยังคงยืนตรงนั้นไม่ขยับไปไหน
“รีบลงมาสิ เกิดอะไรขึ้น? ” เซี่ยชีหรั่นมองผู้หญิงตรงหน้า ประหม่าไม่ไหวแล้ว ด้วยร่างกายอันผอมบางของเธอ ถ้าไม่ระวังอาจถูกลมทะเลพัดไปได้
ตอนนี้ ลมทะเลก็รุนแรงที่สุด
“คุณเซี่ย…… ฉัน……ฉันลงไปไม่ได้ ……ฉันกลัว!” เสียงผู้หญิงคนนี้เริ่มสั่น
เซี่ยชีหรั่นเครียด พูดขึ้น “คุณอย่าขยับนะ ฉันจะไปประคองคุณ คุณห้ามขยับเด็ดขาดนะ!”
พูดจบ เธอก็เอนไปครึ่งตัว พยายามจับมือเซี่ยชีหรั่นไว้ แต่เนื่องจากราวบันไดสูงเกินไป เธอยกเท้าขึ้นสูงจากพื้น แล้วปีนขึ้นไปยังเสาเรือปกติ
เมื่อเธอจับมือผู้หญิงคนนี้ได้ในที่สุด ในดวงตาก็มีร่องรอยความประหลาดใจ “เร็ว รีบเร็วเข้า ดึงฉันไว้! ค่อยๆ ลงมา”
ผู้หญิงคนนี้จับมือเซี่ยชีหรั่นแน่น ทันใดนั้นสายตาเธอก็ฉายแววดุร้าย มุมปากกระตุกขึ้น กระโดดลงมาจากเสาเรืออย่างกระฉับกระเฉง ย้ายร่างเซี่ยชีหรั่นขึ้นมาอย่างแรง
“โอ๊ย!” เซี่ยชีหรั่นกรีดร้อง เธอจ้องดวงตาที่น่าเหลือเชื่อ จากนั้นร่างนุ่มนวลก็ตกลงไปจากเรือยอชต์ราวกับผีเสื้อตก
แค่ได้ยินเสียง “จ๋อม” เซี่ยชีหรั่นจมดิ่งลงไปในทะเล ทันใดนั้นของเหลวสีฟ้าก็ล้อมรอบตัวเธอทันที
“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! แค่กๆ ……” เซี่ยชีหรั่นว่ายน้ำไม่เป็น เธอรู้สึกว่าตอนนี้น้ำทะเลเข้าไปจมูกและปาดเธอเหมือนดาบปลายปืน เมื่อเสียงร้องตะโกนเธอเพิ่งดังออกมาจากปาก คลื่นทะเลก็กระทบมาทันที
“เฮ้อ ยัยผู้หญิงโง่!”
ซือซือยืนอยู่ไกลๆ เห็นทุกอย่าง ในดวงตามีรอยยิ้มเล็กน้อย ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการก็คือให้ฝูงชนออกไปจากที่นี่
ผู้หญิงคนนั้นยืนบนดาดฟ้าด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง เธอต้องการสั่งสอนผู้หญิงคนนี้สักหน่อยว่าอย่ามาเข้าร่วมปาร์ตี้กับเย่เชินหลิน อย่าเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน! อย่าคิดว่ามีลูกกับเย่เชินหลินแล้วจะผูกมัดเย่เชินหลินได้อย่างสมบูรณ์!
ได้รับการสั่งสอนวันนี้ มันทำให้เซี่ยชีหรั่นได้รับบทเรียน
แต่เธอไม่อยากฆ่าคนวันนี้ แค่อยากทำให้เซี่ยชีหรั่นอับอายเท่านั้น อย่างไรแล้วที่นี่ก็ไม่เหมาะจะลงมือกับเซี่ยชีหรั่น มีแต่บุคคลที่มีชื่อเสียง ถ้ามีคนเห็นล่ะก็เกรงว่าจะ……
เห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังดิ้นรนอยู่ในทะเลไม่หยุด เธอรู้สึกว่าตอนนี้เซี่ยชีหรั่นขายหน้าสุดๆ และโยนห่วงชูชีพบนเรือยอชต์ลงไป
เซี่ยชีหรั่นพยายามอย่างเต็มที่ในการเคลื่อนตัวไปยังห่วงชูชีพที่อยู่ไม่ไกลจากตน แต่เธอหมดแรงแล้ว ในขณะที่เธอดิ้นรน น้ำทะเลก็ยิ่งเติมเต็มร่างกายเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเป็นแบบนี้ต่อไป ถ้าเจอกระแสน้ำลง ไม่รู้จะซัดเธอไปที่ไหน!
เซี่ยชีหรั่นค่อยๆ รู้สึกว่ากำลังตัวเองน้อยลงเรื่อยๆ แม้แต่หายใจก็ยากลำบาก สติค่อยๆ พร่าเลือน นี่ตัวเองกำลังจะตายจริงๆ เหรอ? แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แบบนี้จะได้ไม่ต้องกวนใจกันอีกต่อไป
น้ำทะเลโอบล้อมร่างกายเซี่ยชีหรั่นจมลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งตัวถูกน้ำทะเลท่วมจนมองไม่เห็น
ผู้หญิงบนเรือยอชต์เดิมทีกำลังรอให้เซี่ยชีหรั่นขึ้นมา แต่ค่อยๆ พบความผิดปกติ จากแสงไฟที่สะท้อนบนน้ำ ไม่เห็นเซี่ยชีหรั่นอยู่บนห่วงชูชีพ แต่เป็นฟองทะเลที่เงียบสงบ