สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1176 สาวใช้ตัวแสบ 1080

ตอนที่ 1176 สาวใช้ตัวแสบ 1080
หลังจากเหยนชิงเหยียนออกไปแล้ว ซือซือมองร่างหลินเจี๋ยที่ปรากฏมุมหนึ่งของร้านอาหาร “ที่รัก ในที่สุดนายก็มาถึง” ซือซือเดินไปข้างหน้าเพื่อควงแขนหลินเจี๋ย หลินเจี๋ยผลักออกนิ่งๆ แววตาซือซือมืดลง จากนั้นก็กลับมามีเสน่ห์เหมือนเดิม
ภายใต้แสงไฟสลัวเสียงไวโอลินดังขึ้นอย่างไพเราะ ซือซือหมุนไวน์แดงในแก้วแล้วจู่ๆ ก็พูดขึ้น “นายเคยคิดจะแต่งงานกับฉันบ้างไหม” อยากมีโอกาสติดต่อกับเซี่ยชีหรั่นให้มากขึ้น คำเรียกอย่างคุณนายหลินก็ดูไม่เลว
“ไม่เคยคิด” หลินเจี๋ยพูดขึ้นเรียบๆ ซือซือยิ้ม ไม่พูดอะไรอีก
“หัวข้อนิทรรศการการออกแบบเครื่องประดับวิงเป่าหยอนในครั้งนี้ก็คือความฝันแห่งดวงดาว ความคิดในการออกแบบของเราควรมีอยู่รอบๆ ด้าน รู้ไหม?” เซี่ยชีหรั่นแนะนำกลุ่มพนักงานอย่างชัดเจนและรัดกุม
“ประธานเซี่ย ได้ยินว่านิทรรศการในครั้งนี้จัดโดยคนรวยอิตาลี มีแค่ไม่กี่สิบล้านก็จัดไม่ได้หรอก คนรวยพวกนั้นมาจากไหน” Kitty กัดปากกาแล้วถามขึ้น
เซี่ยชีหรั่นก็สงสัยเช่นกัน ไม่กี่วันก่อนได้รับอีเมลจากสมาคมการออกแบบของอิตาลี เชิญตัวเองเข้าร่วมนิทรรศการครั้งนี้ หลังจากที่ตัวเองโดนซื้อมา บริษัทเครื่องประดับแฟชั่นก็อยู่ในสถานะของการพัฒนามาโดยตลอด ทำให้เธอกังวลมากเช่นกัน ดังนั้นโอกาสนี้จึงได้รับการตอบรับ
“ไม่ต้องถามที่มาที่ไปของอีกฝ่ายหรอก เราแค่ต้องรู้ว่าเป้าหมายเราคือได้รับออเดอร์ใหญ่นี้” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นนิ่งๆ และใจเย็น
Kitty แลบลิ้นมองเซี่ยชีหรั่นที่เป็นหัวหน้า สวย มีเสน่ห์ มีความสามารถ คำทั้งหมดอยู่ในตัวผู้หญิงคนนี้หมดเลย แม้แต่คนโปรดของพระเจ้าอย่างเย่เชินหลินก็ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กับเซี่ยชีหรั่น
เฮ้อ เป็นที่นิยมมากกว่าใครๆ จริงๆ อ่า!
เนื่องจากนิทรรศการการออกแบบเครื่องประดับวิงเป่าหยอนได้รับการสนับสนุนเป็นการส่วนตัวจากชาวอิตาลี การแข่งขันมีความหรูหรามากกว่าเครื่องประดับแบบดั้งเดิม และดึงดูดผู้คนให้เข้าร่วมมากขึ้นด้วย
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับนักออกแบบคนนั้น การประกวดการออกแบบที่ดียังจัดงานปาร์ตี้ค็อกเทลเพื่อแลกเปลี่ยนการออกแบบอีก เซี่ยชีหรั่นดื่มค็อกเทลเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยมองหา Kitty
สาวน้อยคนนี้มาที่นี่เป็นครั้งแรก ร้องเสียงดังอยากชมไปทุกที่ จะหยุดก็หยุดไม่ได้ ด้านหลังก็มีคนมาตบหลังตัวเองเบาๆ เซี่ยชีหรั่นหันศีรษะไป
“คุณผู้หญิง เห็นคุณนั่งที่นี่มานานมากแล้ว สนใจมาแลกเปลี่ยนด้วยกันไหม? ” หนุ่มหน้าหล่อเชิญชวนเซี่ยชีหรั่นอย่างสุภาพบุรุษด้วยรอยยิ้ม ผู้ชายที่น่าตกตะลึงเช่นนี้ไม่มีทางที่จะไม่ใจสั่น
“ขอโทษค่ะ ฉันกำลังใครบางคนอยู่” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย กลิ่นน้ำหอมแรงๆ ของอีกฝ่ายที่ลอยผ่านมาทำให้เธอค่อนข้างเวียนศีรษะ
ประชุมในห้องทำงานเมื่อวานนี้ เย่เชินหลินเข้ามาโดยไม่สมัครใจ ทำให้ริมฝีปากตัวเองบวม เตือนอย่างโหดเหี้ยมว่าตัวเองต้องทานอาหารกลางวัน เขารู้ได้อย่างไรกันแน่?
ชายคนนั้นเดินจากไปอย่างมีไหวพริบ เซี่ยชีหรั่นหันศีรษะมาคิดว่าดื่มแก้วนี้เสร็จจะไปตามหาKitty
“ชีหรั่น ฉันว่าแล้วว่าเธอจะมา” เหยนชิงเหยียนเห็นทุกอย่างจากข้างๆ มาตั้งนานแล้ว หลังจากผู้ชายคนนั้นเดินไปก็เดินเข้ามาทัก
“ชิงเหยียน จิ่วจิ่วเป็นไงบ้าง? ” ไม่กี่วันที่ผ่านมา เซี่ยชีหรั่นพาเนี่ยนโม่ไปอยู่เป็นเพื่อนจิ่วจิ่วบ่อยครั้ง
“จิ่วจิ่วตื่นแล้ว แค่ยังส่งเสียงไม่ได้ แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ยังเป็นภรรยาฉันตลอดไป” เหยนชิงเหยียนพูดด้วยใบหน้าค่อนข้างซีดเซียว และดวงตาที่ช้ำอย่างรุนแรง
“ชีหรั่น ได้ยินว่าเธอจะเข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบ เหล้าแก้วนี้ถือว่าเป็นฉันและจิ่วจิ่วร่วมกันขอให้เธอมีชัย”
เหยนชิงเหยียนสั่งค็อกเทลหนึ่งแก้วจากบาร์เทนเดอร์ ตอนที่รับมันก็เขย่าแขนเสื้อสูท ยาสีชมพูเม็ดหนึ่งออกมาจากด้านใน หลังจากที่ผสมเข้ากับเหล้าก็กลายเป็นฟองละเอียด จากนั้นก็หายไปอย่างหมดจด
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สงสัยเขา รับค็อกเทลแล้วชนแก้วกับเหยนชิงเหยียน เหยนชิงเหยียนคุยเล่นไม่กี่ประโยคก็บอกว่าจะไปดูแลจิ่วจิ่วที่โรงพยาบาล หลังจากออกจากที่นั่งไปก็เลี้ยวไปอีกมุมในความมืดเพื่อมองเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกค่อนข้างปวดศีรษะ ร่างกายร้อนเล็กน้อย รวบผมนุ่มฟูเข้าด้วยกัน ลุกขึ้นอย่างสั่นๆ นิดหน่อย
เหยนชิงเหยียนทักทายชายคนนั้นจากระยะไกล ชายคนนั้นแสร้งทำเป็นกังวลและเดินเข้ามาพยุงเซี่ยชีหรั่นที่ค่อนข้างเวียนศีรษะเล็กน้อย
เห็นเซี่ยชีหรั่นล้มในอ้อมแขนชายอื่น เหยนชิงเหยียนก็ค่อนข้างลังเล พูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ทำอะไรผิด ในทางกลับกัน เธอเห็นเขาและจิ่วจิ่วเป็นเพื่อนอยู่เสมอ
สองคนตรงหน้าเดินออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ เหยนชิงเหยียนกระทืบเท้าอย่างรุนแรง ควักโทรศัพท์ออกมาแล้วขยับนิ้วเร็วๆ เย่เชินหลิน ฉันให้โอกาสพวกนาย ถ้านายทำไม่ได้ ก็อย่ามาโทษฉัน!
“ประธานเย่ ข้อมูลที่จำเป็นสำหรับโครงการแหล่งพลังงานครั้งนี้ต้องทำการติดต่อหนึ่งในบริษัทลูกของเรา กำไรในช่วงต้นคาดว่าจะอยู่ในหลักสิบล้าน” จางเฟิงอี้เดินตามเย่เชินหลินพร้อมรายงานแผนการในมือ ทั้งสองคนรีบเดินเข้าไปในห้องประชุม
ฝีเท้าที่ก้าวไปข้างหน้าชะงักกะทันหัน จางเฟิงอี้เงยศีรษะขึ้น เย่เชินหลินจ้องหน้าจอโทรศัพท์ มือคู่นั้นบีบจนเส้นเลือดที่มือปูดนิดหน่อย
“ประธานเย่ มีปัญหาอะไรเหรอครับ? ” จางเฟิงอี้เอ่ยปากอย่างระมัดระวังอย่างมาก
มือเย่เชินหลินลูบหน้าจอโทรศัพท์อย่างราบรื่น คืนสีหน้าเข้มงวดและเย็นชาก่อนหน้านี้อย่างรวดเร็ว “ไม่มีอะไร ต่อได้”
“เซี่ยชีหรั่นตกอยู่ในอันตราย รีบมาที่ตึกระฟ้าxx!” คนที่ตัวเองส่งไปอยู่กับชีหรั่นควรปกป้องผู้หญิงคนนี้ได้สิ มันควรจะปกป้องได้!
คนบนเวทียังพูดคุยกันไม่รู้จบ แสงไฟสลัวของสไลด์ไม่สามารถสะท้อนอารมณ์ของเย่เชินหลินออกมาได้ เย่เชินหลินมองหน้าจอด้วยความสนใจเต็มที่ แต่มือกำลังเคาะโต๊ะโดยไม่รู้ตัว
โทรศัพท์ในกระเป๋าเหมือนระเบิดเวลาที่ร้อนแรง อยู่ในช่วงเวลาเร่งรีบตลอดเวลา เขาไม่วางใจ ถึงจะมีคนอยู่ข้างๆ เซี่ยชีหรั่นมากมายเขาก็ยังไม่วางใจ เขาจะวางใจได้ก็ต่อเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นกับตาตัวเอง
“ขอโทษนะ! ฉันมีธุระนิดหน่อยต้องไปจัดการ อีกหนึ่งชั่วโมงจะมาประชุมต่อ!” เย่เชินหลินส่งสายตาให้กับจางเฟิงอี้แล้วเดินไปทางประตูใหญ่ห้องประชุม
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสัมผัสอุ่นที่ไหลบริเวณลำคอตน รู้สึกแปลกๆ ทำให้เธอขยะแขยง มันไม่ได้หัวใจเต้นแรงเหมือนตอนอยู่กับเย่เชินหลิน
เย่เชินหลิน! ชื่อที่คิดอยู่ในใจทำให้เซี่ยชีหรั่นตื่นทันที ค่อนข้างเวียนศีรษะมองผู้ชายตรงหน้าที่กำลังก้มลงเลียตัวเอง
“หยุด! นายเป็นใคร ปล่อยฉันนะ!” เซี่ยชีหรั่นตะโกนอย่างอ่อนแรง สองมือพยายามผลักออกอย่างแรง แต่ถูกอีกฝ่ายหนึ่งจับไว้อย่างรุนแรง
“ที่รัก เธอหอมจริงๆ ” ชายที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่เข้ามาจีบตน เซี่ยชีหรั่นนอนอ่อนแรงอยู่บนเตียง มือคลำไปที่โต๊ะหัวเตียง
ผู้ชายคนนั้นวุ่นดูแต่เซี่ยชีหรั่นดิ้นรน จนกระทั่งเซี่ยชีหรั่นเหวี่ยงไวน์แดงข้างๆ ไปที่ชายคนนั้น
ผู้ชายคนนั้นสะบัดไวน์แดงบนเตียง ขมวดคิ้วได้กลิ่น โรคกลัวความสกปรกทำให้เขารู้สึกแย่ มองเฉือนเซี่ยชีหรั่นอย่างโหดเหี้ยมก่อนจะไปล้างในห้องน้ำ
เซี่ยชีหรั่นพยายามขยับร่างกาย รู้สึกสติที่ดึงออกไป ด้วยความงุนงงร่างฝูงใหญ่สีดำก็ทะลุประตูเข้ามาตรงหน้าตน พยายามจะสัมผัสตน
“อย่าแตะต้องตัวฉัน!” มือนุ่มของเซี่ยชีหรั่นที่ยื่นออกมา ร่างกายยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ!
เย่เชินหลินมีขอบเขตความรักที่ไร้อิสระมาหลายปี ทำไมจะมรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นโดนวางยา ขมวดคิ้วแน่นดึงผ้าปูที่นอนขึ้นมาห่อตัวเซี่ยชีหรั่นไว้แน่น
เซี่ยชีหรั่นดิ้นโดยไม่รู้ตัว กระซิบเสียงเบา “ร้อน!”
“เพี๊ยะ!” แรงไม่หนักไม่เบาดังขึ้น เย่เชินหลินตบก้นนิ่มของเซี่ยชีหรั่นที่ไม่มีกำลัง ตบเสร็จก็ลูบมันด้วยความสงสารนิดหน่อย ปากก็พูดคำพูดน่ารังเกียจเหมือนเคย “ถ้าไม่อยากให้ฉันทำคุณตรงจุดก็ทำตัวดีๆ หน่อย!”
ในที่สุดเสียงน้ำในห้องน้ำก็เงียบ ผู้ชายคนนั้นพันผ้าขนหนูเดินออกมา มองเหยื่อคืนนี้ของตนบนเตียง เดิมทีรอยยิ้มที่ยกขึ้นกลายเป็นแข็งทื่อ “นายคือ…เย่…เย่เชินหลิน?”
“ดูเหมือนนายก็ดูข่าวนะ ฉันคิดว่านายโดนข่าวปิดกั้นไม่เห็นซะแล้วว่าผู้หญิงของฉันหน้าตาเป็นยังไง” เย่เชินหลินก้มศีรษะมองเซี่ยชีหรั่นที่หน้าแดงก่ำ พูดขึ้นอย่างสง่างาม
ผู้ชายคนนั้นมองเย่เชินหลินที่เหมือนไม่โกรธ คิดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงคนล่าสุดของพระราชาเท่านั้น พ่อของตัวเองก็มีฐานะในแวดวงธุรกิจนิดหน่อย ตัวเองคิดว่าจะหนีพ้น “ประธานเย่ ผู้หญิงคนนี้มันยั่วฉัน ถ้ารู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของนาย ฉันคงไม่ทำอะไรหรอก”
“เธอยั่วนาย? ” เย่เชินหลินลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างสง่างาม ความสูงที่ต่างกันทำให้ผู้ชายคนนั้นต้องเงยหน้า
“ในเมื่อเธอยั่วนาย งั้นฉันก็จะช่วยให้เธอหยุดความคิดของเธอซะ” เย่เชินหลินมองแววตาหวาดกลัวของผู้ชายคนนั้น ยื่นมือไปที่ร่างกายส่วนล่างของผู้ชายคนนั้นอย่างสง่างาม
“อ๊าก!!” เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วห้องปีก เย่เชินหลินหยิบผ้าชุบน้ำสะอาดในมือบอดี้การ์ดมาเช็ดมือ แล้วเดินกลับไปที่เตียง
เสียงร้องครวญครางของผู้ชายคนนั้นเหมือนทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอึดอัดมาก เย่เชินหลินยื่นมือไปปิดหูเล็กของเซี่ยชีหรั่นเบาๆ เมื่อมองขึ้นไปอีกครั้งก็เป็นการเตือนเงียบๆ
เหล่าบอดี้การ์ดตัวสั่น จนกระทั่งหมัดหนึ่งซัดจนทำให้ผู้ชายที่คร่ำครวญสลบไป ก็หิ้วออกไปจากห้อง
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าร่างกายยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกคุ้นเคยและสัมผัสเย็นของเสื้อไหมข้างตัวทำเธอรู้สึกเย็นสบายเล็กน้อย ฝ่ามือจับแขนอีกฝ่ายไว้โดยไม่รู้ตัว
เย่เชินหลินเลิกคิ้วมองเซี่ยชีหรั่นอย่างเร่าร้อน สายตามองไปที่ริมฝีปากเซี่ยชีหรั่นที่ทาด้วยลิปกลอสสีแดง เย่เชินหลินยื่นนิ้วโป้งออกไปเช็ดลิปสติกที่ริมฝีปากเซี่ยชีหรั่น แล้วพูดเสียงทุ้ม “ไม่จำเป็นต้องใช้สีเทียมพวกนี้ คุณก็สวยที่สุดเสมอ”
สิ่งที่ตอบเย่เชินหลินก็คือการอ้าปากค้างและการบิดตัวของเซี่ยชีหรั่น ดวงตาเย่เชินหลินมืดลง เริ่มนำทางผู้หญิงที่รักคนนี้เข้าสู่มหาสมุทรแห่งความปรารถนา
ทำอย่างไรดีทำอย่างไรดี? ฉันทำอะไรลงไป? !
ความเจ็บทั่วทั้งร่างกายบอกเซี่ยชีหรั่นว่าเธอทำอะไรลงไปเมื่อเธอหมดสติ ไม่มีความรู้สึกอึดอัดในร่างกาย เหมือนอีกฝ่ายทำความสะอาดให้ตัวเองอย่างระมัดระวังในภายหลัง
รอบตัวเหมือนมีกลิ่นที่คุ้นเคย เย่เชินหลินเหรอ? คนที่เพิ่งปรากฏตัวใช่เย่เชินหลินหรือเปล่า? เซี่ยชีหรั่นครุ่นคิดอย่างเต็มที่ แต่นึกออกแค่เงาอันคลุมเครือ
ต้องไปถามอีกฝ่ายไหม? ถ้าไม่ใช่จะทำอย่างไร? นึกถึงดวงตาเฉียบคมดุจนกอินทรีของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นก็นอนขดตัวอยู่ปลายเตียงและร้องไห้เงียบๆ
“รถเสีย!” ซือซือกระแทกประตูรถอย่างแรง โทรให้คนขับมารับเธออย่างไม่พอใจ