สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1198 สาวใช้ตัวแสบ 1102

ตอนที่ 1198 สาวใช้ตัวแสบ 1102
หญิงวัยกลางคนเลิกคิ้วมองหญิงเอเชียที่มีหน้าตาละเอียดงดงาม และหันไปมองฉินเฟิง：“ผู้หญิงชาวเอเชียคนนี้คือ？”
ฉินเฟิงยิ้มบางๆ ใบหน้าหล่อยิ้มเล็กน้อย：“คุณนายElizabeth อาจจะให้เธอลองดูก็ได้” Elizabethพยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว เซี่ยชีหรั่นออกไปจากประตูใหญ่ และกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งในไม่กี่นาทีต่อมาพร้อมกับดอกกุหลาบที่เรียวยาวในมือ
“อย่าบอกฉันนะว่าเธอเตรียมให้ฉันสวมดอกกุหลาบไปร่วมงานเลี้ยง หญิงชาวเอเชีย”สีหน้าของหญิงวัยกลางคนไม่ดีมากๆ”
ฉินเฟิงก้าวไปข้างหน้า ขวางเซี่ยชีหรั่นเล็กน้อย ใบหน้ามีความรู้สึกผิด ：“คุณนาย ขอโทษด้วยครับ นี่คือผู้ช่วยคนใหม่ของผม มาจากต่างประเทศ อาจจะไม่ค่อยรู้ประเพณีของที่นี่”
เซี่ยชีหรั่นก้าวขึ้นมากล่าวว่า：“ใช่ค่ะ คุณนาย ฉันต้องการให้คุณสวมดอกกุหลาบนี้”ก้านดอกกุหลาบพลิกไปมาอย่างยืดหยุ่นในมือของเซี่ยชีหรั่น หลังจากนั้นไม่นานแหวนดอกกุหลาบขนาดเล็กกระทัดรัดก็ปรากฏขึ้น
หญิงวัยกลางคนสวมลงบนนิ้วชี้ด้วยความแปลกใจ：“สวย สวยมากจริงๆ！ เธอมีชื่อว่าอะไร”หญิงวัยกลางคนมองเซี่ยชีหรั่นด้วยรอยยิ้ม
“ฉันชื่อว่าเซี่ยชีหรั่น ถ้าหากคุณต้องการ ฉันสามารถออกแบบแหวนให้คุณได้หลากหลายรูปแบบ เพียงแต่ฉันต้องการเงิน”เมื่อต้องพูดถึงเรื่องเงิน ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะหน้าแดง แต่มีความแน่วแน่มากขึ้น
หญิงวัยกลางคนขีดเช็คแล้วส่งให้เซี่ยชีหรั่น：“ถ้าเธอออกแบบให้ฉันพอใจ เงินเหล่านี้เป็นเพียงแค่เงินมัดจำ”
เงินที่หญิงวัยกลางคนจ่ายให้เซี่ยชีหรั่นเพียงพอที่จะซื้อบ้านสองหลังบนละแวกที่ดีที่สุดในประเทศ หลังจากนำเงินจ่ายคืนให้ฉินเฟิง เซี่ยชีหรั่นอยู่เป็นเพื่อนเย่เชินหลินด้วยความสบายใจ
วางมือลงบนศีรษะของเย่เชินหลิน สัมผัสที่เย็นเล็กน้อยทำให้เซี่ยชีหรั่นวางใจ“ทำไมครั้งนี้คุณถึงหลับนานจังเลย？”
เซี่ยชีหรั่นพูดกับเย่เชินหลินอยู่ฝ่ายเดียว ดูเหมือนจะมองฝ่ายชายทุกครั้งที่พูดอย่างไม่รู้ตัว เปลือกตาบางของเขาขยับเล็กน้อย หายใจเข้าออกยาวๆ
“จำตอนที่คุณถามฉันว่าทำไมไม่หนีไปได้ไหม？อันที่จริงฉันก็ไม่รู้ ฉันรู้สึกว่าอยู่เคียงข้างคุณ คุณจะไม่ตายแน่นอน และไม่ปล่อยให้ฉันตาย มันน่าตลกหรือเปล่า แบบนี้หน้ามืดตามัวเลย”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยเสียงเบาแนบศีรษะลงบนหลังมือของเย่เชินหลิน
“เหอๆ เป็นวิธีการพูดที่นี่สนใจจริงๆ”น้ำเสียงที่มีความหยอกล้อดังขึ้น เซี่ยชีหรั่นเงยหน้ามองเย่เชินหลิน พบว่าเขายังคงหลับอยู่เหมือนเดิม
เซี่ยชีหรั่นหันไปมองที่ประตูตามเสียง ฉินเฟิงตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเย่เชินหลิน มองเห็นถลึงตาใส่เขา จึงกล่าวอย่างหยอกล้อ ：“ทำไม เมื่อสักครู่ผิดหวังหรือไง？”
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากไม่พูดอะไร ในใจรู้สึกผิดหวังมาก สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย คนที่แปลกหน้า แถมยังมีการตามล่าที่ไม่สามารถอธิบายได้
ฉินเฟิงมองเย่เชินหลินที่นอนหลับและเซี่ยชีหรั่นที่กำลังถลึงตาใส่ตนเอง จู่ๆก็รู้สึกว่าสาวเอเชียคนนี้น่ารักสุดๆ เกาะประตูและกล่าวว่า：“ต่างบอกกันว่าเจ้าหญิงนิทราตื่นขึ้นเพราะถูกเจ้าชายจุมพิต คุณไม่ลองเป็นสาวสวยจุมพิตเจ้าชายนิทราบ้างล่ะ？”
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะไล่ฉินเฟิงที่ก่อกวนออกไป หันกลับมามองริมฝีปากของเย่เชินหลินที่เม้มสนิท ริมฝีปากซีด ประทับความนุ่มนวลของตนเองลงไปอย่างไม่รู้ตัว
ดวงตาที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดขึ้น เมื่อเซี่ยชีหรั่นต้องการออกไปอ้อมแขนที่แข็งแกร่งโอบรัดเอวของเธอเอาไว้ เย่เชินหลินดึงเธอเข้าหาตนเอง
ลมหายใจแผ่วเบาให้สัมผัสที่อ่อนหวานและนุ่มนวลระหว่างริมฝีปาก เย่เชินหลินประทับลงบนหน้าผากของเซี่ยชีหรั่น：“เจ้าหญิงแสนสวย ผมกลับมาแล้ว”
เสียงที่หายไปนานทำให้เซี่ยชีหรั่นน้ำตาคลอเบ้า นึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายเพิ่งจะโกหกตนเองก็โมโหขึ้นมา：“คนบ้า คุณนอนต่อไปเลย！”
เซี่ยชีหรั่นคิดจะจากไป เย่เชินหลินขังตนเองไว้ในอ้อมแขน เตียงขนาดเล็กทำให้ทั้งสองยิ่งแนบชิดกันมากยิ่งขึ้น：“เด็กดี ให้ผมกอดคุณอีกสักพัก”เย่เชินหลินสูดดมกลิ่นหอมของเซี่ยชีหรั่น และหลับไปอีกครั้ง
“การอักเสบของบาดแผลจะทำให้เกิดการนอนหลับระยะสั้น สถานการณ์จะดีขึ้นหลังจากผ่านไปสองสามวัน” หลังจากฉินเฟิงตรวจดูบาดแผลของเย่เชินหลินก็อดหันไปมองเซี่ยชีหรั่นไม่ได้：“คุณจะไม่ไปร่วมงานเลี้ยงเต้นรำของคุณนายจริงหรือ？ในประเทศอิตาลีคนที่ได้รับบัตรเชิญจากเธอด้วยตนเองมีไม่มากนัก”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้า：“ฉันจะอยู่ที่นี่กับเขา”
ฉินเฟิงยิ้มและกล่าวว่า：“แบบนี้ก็ดี เพียงแต่ได้ยินว่าคุณนายเป็นคนที่ดื้อรั้นที่สุดในโลก คุณรอสักพักเธอจะมาเร่งรัดคุณ”
ช่วงบ่าย รถลินคอล์นจอดอยู่ข้างทางตามที่คิดเอาไว้ ผู้คนข้างทางส่งสายตาอิจฉาให้เซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นก้มหน้าไม่อยากให้ใครสนใจเธอ เดินไปหาหญิงวัยกลางคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว：“คุณนายElizabeth ฉันติดธุระจริงๆ”
Elizabethชอบเซี่ยชีหรั่นมาก ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะปฏิเสธไปแล้วถึงสองครั้ง และยังปฏิเสธเป็นครั้งที่สาม หล่อนก็ยังคงกล่าวกับเธอด้วยความใจดี：“คราวก่อนเธอบอกว่าต้องการตามหา ahern ที่อยู่ในตระกูลสูงศักดิ์ ฉันพอจะรู้อะไรอยู่บ้าง วันนี้จึงเชิญพวกเขามางานเต้นรำของฉัน เธอไปดูสักหน่อย”
เนื่องจากเซี่ยชีหรั่นถูกคุณนายElizabethบังคับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำผม ดังนั้นเมื่อเธอออกมางานเต้นรำจึงเริ่มขึ้นแล้ว
ภายในห้องโถงที่โอ่อ่า มีเพียงเซี่ยชีหรั่นคนเดียวที่มีใบหน้าเป็นคนเอเชีย ผู้คนมากมายแอบสังเกตเซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียด Elizabethพาเธอเข้าไปในกลุ่มคนและพูดด้วยภาษาอิตาเลียน จากนั้นจึงหันมาพูดกับเธอเบาๆ：“พวกเขาสนใจการออกแบบของเธอมาก ต้องการลงทุนร้านค้าแบนด์ของคุณในอิตาลี”
เซี่ยชีหรั่นลดเสียงเอ่ยถามว่า：“คุณนายElizabeth คุณบอกว่า ahern อยู่ที่นี่？” Elizabethปิดปากยิ้ม ชี้ไปที่ผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่กำลังมองเซี่ยชีหรั่น
ชะเง้อมองหา ahern อย่างไม่รู้ตัว หลังจากพบว่าอีกฝ่ายคือชาวอิตาลีผมสีน้ำตาลเซี่ยชีหรั่นผิดหวังเล็กน้อย
ไม่รู้ว่ามีร่างกายที่อบอุ่นเข้ามาใกล้ชิดตรงด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ เสียงแหบพร่าพร้อมกลิ่นซิการ์เอ่ยแผ่วเบา ：“ที่รัก คิดไม่ถึงว่าจะเจอคุณที่นี่”
เซี่ยชีหรั่นหวาดกลัวต้องการหลบหนี แต่ Manuel โอบรัดเอวของเธอทำให้เหมือนกับว่าเธอล้มลงในอ้อมกอดของเขาเอง
“ปล่อยฉันนะ”เซี่ยชีหรั่นกล่าวอย่างเย็นชา
“ปล่อยคุณไป NONONO นอกจากคุณจะดึงกริชเล่มนั้นให้ผมดูสักครั้ง” Manuel พาเซี่ยชีหรั่นไปตรงมุมเงียบๆ มองเซี่ยชีหรั่นด้วยความสนใจอย่างยิ่ง
“แค่ดึงกริชออกคุณก็จะปล่อยฉันไป？”เซี่ยชีหรั่นถาม
Manuel เลิกคิ้ว：“ แน่นอน”
เซี่ยชีหรั่นสูดลมหายใจเข้า ก้มลงและถกกระโปรงเพื่อนำกริชเพชรสิบดาวออกมา ชูขึ้นตรงหน้าของManuel ใช้นิ้วโป้งดันเบา ฝักของกริชก็แยกจากกันตามที่คาดไว้
Manuel อดยิ้มไม่ได้ มองเซี่ยชีหรั่นอย่างเคร่งขรึม เหมือนต้องการมองเธอให้ทะลุปรุโปร่ง หยิบกริชสิบสามดาวในมือของเธอมา ใช้นิ้วโปงกดลงไป แต่กริชไม่ขยับสักนิดเดียว
“เป็นไปได้อย่างไร？”เซี่ยชีหรั่นหยิบกริชอีกครั้ง เพียงแค่ดันเบาๆ กริชก็เปิดออก
“คุณจะต้องรู้สึกมหัศจรรย์มากว่าทำไมตนเองถึงสามารถเปิดกริชเล่มนี้ได้”Manuel ค่อยๆกล่าว
เซี่ยชีหรั่นปิดกริชเข้าหากัน พยักหน้า“กริชดาวสิบสามดวงคือของจากบรรพบุรุษของพวกเรา ว่ากันว่าผู้ที่สามารถเปิดกริชนี้ได้จะกลายเป็นหมอดูที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูล และผมต้องแต่งงานกับคุณ”
“คุณพูดเรื่องล้อเล่นอะไรกัน นี่มันคริสต์ศตวรรษที่ 21”เซี่ยชีหรั่นปฏิเสธ สายตาของทั้งสองอยู่ที่กริช เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อ
เซี่ยชีหรั่นมองดูผู้ชายที่เชื่อตนเองอย่างตื่นตัว กล่าวอย่างระมัดระวัง ：“เมื่อสักครู่คุณบอกว่าจะปล่อยฉันไป”
Manuel เลิกคิ้ว ：“สาวเอเชียแสนสวย คราวหน้าต้องฟังผมให้จบ ผมบอกว่าแน่นอน ผมจะไม่ปล่อยคุณไป”
เดิมที Manuel เข้าใจว่าเซี่ยชีหรั่นจะด่าด้วยความโมโห คิดไม่ถึงว่าเซี่ยชีหรั่นจะยิ้มอย่างสวยงาม：“คุณรู้จักวิชาสงครามที่มีชื่อเสียงที่เรียกว่าการทหารไม่เบื่อหน่ายกลอุบายไหม？”
เซี่ยชีหรั่นชูกริชในมือขึ้นเหนือศีรษะ ออกแรงตะโกนอย่างเต็มที่ ：“ใครทำกริชสิบสามดาวของจักรพรรดิซีซาร์หล่น”
กริชสิบสามดาว！กริชที่หายไปหลายร้อยปีในสมัยจักรพรรดิซีซาร์ ถึงแม้จะเป็นชนชั้นสูง ก็ยังคงหลงใหลในอาวุธลึกลับนี้มาก ทยอยเข้ามารวมตัวกันตรงนี้
“คุณคิดว่าคุณจะหนีไปที่ไหนได้？”Manuel กัดฟันกล่าว
เซี่ยชีหรั่นรีบยัดกริชใส่มือของManuel：“ฉันไม่ต้องการเป็นหมอดูของคุณ”อาศัยชุดที่ซับซ้อนโอ่อ่าของสตรีชั้นสูงที่สวมใส่กัน เซี่ยชีหรั่นหลุดพ้นจาก Manuel อย่างคล่องแคล่ว หนีออกมา
Manuel โบกมือ กลุ่มคนเดินตามเซี่ยชีหรั่นไป
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่ามีคนกำลังตามตนเองอยู่ ตามทางเดินยาว กระโปรงทำให้การเคลื่อนไหวของเซี่ยชีหรั่นไม่เปลี่ยนแปลง
มีมือข้างหนึ่งยื่นออกมาดึงเซี่ยชีหรั่นจากเสาด้านข้าง เธอยกเท้าขึ้นกระแทกส้นสูงใส่อีกฝ่ายอย่างโหดเหี้ยม
“เซี่ยชีหรั่น！”เย่เชินหลินกัดฟันเรียกแสดงความไม่พอใจ
“เย่เชินหลิน คุณมาได้อย่างไร？”
“เซี่ยชีหรั่น”เย่เชินหลินเรียกเธอเสียงเบา
เซี่ยชีหรั่นเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจตามเย่เชินหลินมาถึงชั้นดาดฟ้า“ถ้าตอนนี้ผมบอกว่าจะต้องโดดลงไปจากตรงนี้คุณจะกลัวไหม”
เซี่ยชีหรั่นหันไปมองศัตรูที่ใกล้ทั้งสองเข้ามาเรื่อยๆ หลับตากอดเย่เชินหลิน：“กลัวสิ！”
เย่เชินหลินหัวเราะเสียงเบา โอบเอวของเซี่ยชีหรั่นก้าวเหยียบดาดฟ้าและกระโดดลงไปจากชั้นสอง
พวกผู้ชายตามขึ้นมา ทันแค่เพียงได้ยินเสียงคนหนึ่งที่คล่องแคล่วกอดเซี่ยชีหรั่นลงไปที่พื้นอย่างปราดเปรียว ขับรถจากไป
รถจอดหน้าประตูคฤหาสน์ที่เซี่ยชีหรั่นคุ้นเคย คนที่เดินไปมารอบด้านไม่หยุดทำให้เย่เชินหลินรู้สึกตื่นตัว
“เป็นคนของManuel ที่ตามหา ahern พบใช่ไหม？”เซี่ยชีหรั่นถาม
เย่เชินหลินพยักหน้า ทั้งสองกลับไปทีห้องของคนแก่ ในห้องไม่ได้เปิดไฟ เย่เชินหลินเอื้อมมือจับเซี่ยชีหรั่นต้องการเดินเข้าไปแต่ก็ช้าไปหนึ่งก้าว กลุ่มชายสวมหน้ากากล้อมรอบทั้งสองคน
ขาข้างหนึ่งของเย่เชินหลินเตะออกไปเพื่อสกัดกันคนที่ต้องการเข้ามา ส่งเสียงคร่ำครวญเนื่องจากบาดแผลฉีก เกือบจะจัดการสองสามคนได้อย่างรวดเร็ว ไม่ไกลจากตรงนั้นชายสวมหน้ากากคนหนึ่งอุ้มเซี่ยชีหรั่นที่ถูกทำให้หมดสติ：“ยังจะสู้ต่อไปได้อีกไหมเจ้าคนจีน”