สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1199 สาวใช้ตัวแสบ 1103

ตอนที่ 1199 สาวใช้ตัวแสบ 1103
“ปล่อยมือที่สกปรกของแกซะ！”เย่เชินหลินทิ้งปืนในมือ
เซี่ยชีหรั่นฟื้นขึ้นมา หน้าผากถูกมือร้อนผ่าวสัมผัสทันที：“ดูเหมือนจะหลับสบายเลยนะ ”เย่เชินหลินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เซี่ยชีหรั่นมองไปรอบๆ พวกเขาอยู่ในห้องใต้ดินขนาดใหญ่ พื้นที่ว่างด้านบนมีเพียงแสงสลัวที่สะท้อนมาจากหน้าต่าง ผู้คนต่างเดินเข้าเดินออก สีหน้าไร้ความสุข มองเย่เชินหลินด้วยความสนใจ เซี่ยชีหรั่นถามด้วยเสียงแหบแห้ง：“พวกเราอยู่ที่ไหน？”
เย่เชินหลินค่อยๆบัดผมหน้าม้าตรงหน้าผากของเธอ ก้มลงมอบจูบหนึ่งครั้ง“อีกไม่นานก็จะได้รู้”
มือของเย่เชินหลินร้อนมาก ริมฝีปากของเขาก็ร้อนมากเช่นกัน เซี่ยชีหรั่นพลิกตัวอังมือของเธอบนหน้าผากของเขา ร้องเสียงแหลม：“เย่เชินหลิน คุณเป็นไข้！”
เย่เชินหลินพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ：“แผลอาจจะอักเสบ”
“คุณหน้าตาสวยจริงๆ”ชายต่างชาติตัวสูงใหญ่ค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้ ต่อจากนั้นก็มีคนบางส่วยทยอยเข้ามาใกล้เซี่ยชีหรั่น
“พวกแกเลือกมาว่าใครจะตายก่อน？”เย่เชินหลินไม่ขยับ นั่งพูดอย่างไม่ใส่ใจ ผู้ชายตัวสูงใหญ่เหลือบมองเย่เชินหลิน มีท่าทางพะว้าพะวังเล็กน้อย
“แกตัวคนเดียว ฉันไม่เชื่อว่าแกยังจะมีแรงเยอะอยู่！”ผู้ชายลงพุงคว้าตัวของเซี่ยชีหรั่นอย่างรวดเร็ว
เสียงกระดูกแตกดังขึ้น มือของชายคนดังกล่าวบิดเบี้ยวจนโค้งอย่างผิดรูป เย่เชินหลินปล่อยมือของเขาและหัวเราะเบาๆ：“แขนซ้ายของแกไม่สามารถรักษาไว้ได้แล้ว แกยังต้องการแขนขวาอีกไหม？”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าร่างกายครึ่งหนึ่งของเย่เชินหลินที่เอนพิงตนเองสั่นไหวเล็กน้อย บาดแผลของเย่เชินหลินฉีกออกจากกัน พยายามพยุงร่างตนเอง ยกเท้าขึ้นเหยียบหลังของผู้ชายคนนั้นอย่างโหดเหี้ยม：“รีบไสหัวไปซะ！ไม่งั้นฉันจะให้เขากระทืบแก”
ผู้คนที่ชมฉากนี้รอบๆที่ต่างหัวเราะ ชายคนดังกล่าวถุยน้ำลาย หน้าดำหน้าแดงด้วยความโมโห“พวกแกตามพวกฉันมา！”ประตูห้องลับมืดสลัวตรงกำแพงด้านหนึ่งถูกเปิดออก แสงสว่างอย่างฉับพลันทำให้ทุกคนตรงนั้นพากันหรี่ตา มองเห็นคนจำนวนหนึ่งถือปืนพกเดินเข้ามาสุ่มเลือกคน
เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นถูกพาเดินไปที่ประตูตรงกำแพงกันเป็นกลุ่ม ยังไม่ทันถึงทางออกก็ได้ยินเสียงตะโกนอึกทึก
ภายในแท่นทรงโค้งขนาดใหญ่มีชายร่างสูงใหญ่สูงเกือบสองเมตรจำนวนหนึ่ง ในมือของชายร่างใหญ่ทุกคนต่างถืออาวุธ มีทั้งมีดและขวาน
ด้านในแท่นทรงโค้งมีการตั้งสิ่งกีดขวางอย่างติดๆกัน ด้านบนเวที มีคนจำนวนหนึ่งกำลังวิจารณ์หน้าตาของหญิงสาวอย่างสนใจ
“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ยินดีต้อนรับสู่พื้นที่ล่าสัตว์ของพวกเรา ในครั้งนี้พวกเรามีสินค้าดีๆให้แก่ทุกคน ใครจะเป็นผู้ชนะระหว่างสัตว์ป่าที่หลบหนีหรือนักล่าอย่างพวกเรา รอรับชมได้เลย”
พิธีกรยืนอยู่ตรงกลางเวที หลังจากกล่าวจบก็รีบออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขาไม่ต้องการที่จะอยู่และมองดูยักษ์ใหญ่สูงสองเมตรเหล่านี้
“ชีหรั่น อีกสักพักคุณหาที่ซ่อนตัวนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับผมห้ามออกมาเด็ดขาดเข้าใจไหม？”เย่เชินหลินเข้าไปกระซิบข้างหูเซี่ยชีหรั่นเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นจับเย่เชินหลินแน่น：“ไม่เอา คุณอยู่ไหนฉันก็อยู่ด้วย อย่างน้อยก็ตายด้วยกัน”
เย่เชินหลินยิ้มอย่างขมขื่น ทำได้เพียงก้มหน้าลงและอธิบายกฎให้เซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียด：“คุณมองเห็นคนที่ถืออาวุธหรือไม่？พวกเขาเป็นฝ่ายผู้ล่า พวกเราเป็นฝ่ายถูกล่า ส่วนคนข้างบนทำการเดิมพันเพื่อดูการแสดง”
เซี่ยชีหรั่นถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด：“ถ้าพวกเราชนะก็ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม？”
เย่เชินหลินจูบลงไปบนกระหม่อมของเซี่ยชีหรั่น：“ใช่แล้ว ที่รัก”
แทบไม่มีสัญญาณเตือน ชาวต่างชาติร่างสูงใหญ่ที่พกอาวุธห้าคนคำรามและพุ่งในกลุ่มคนที่อ่อนแอทันที ซัดร่างของคนหนึ่งคนเข้ากับกำแพงภายในระยะเวลาสั้นๆ
คนที่ถูกจับมาสิบกว่าคนกรีดร้องหลบหนีไปรอบๆ เย่เชินหลินดึงเซี่ยชีหรั่นมาไว้หลังเสา “อยู่ตรงนี้อย่างเชื่อฟัง ผมจะไปจัดการมัน”
เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ หลังจากเย่เชินหลินพูดกับเซี่ยชีหรั่นเขาก็ออกแรงอย่างทันที ก้าวขึ้นไปบนเสาด้านข้างและเตะอย่างไม่ยั่ง เกิดเสียงอุทานดังขึ้นมา ผู้ชายร่างสูงใหญ่ถูกเตะล้มลงกับพื้น
“พระเจ้า ไม่เคยมีใครทำให้เขาล้มได้มาก่อน！”ผู้คนที่มาที่นี่เพื่อชมความตื่นเต้นต่างหันมามองเย่เชินหลิน ไม่ไกลจากตรงนั้นมีคนสวมหน้ากากเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด ดวงตามืดมนไม่ชัดเจน
“เจ้าคนจีน ฉันจะฆ่าแก！”ชายร่างยักษ์กระโดดขึ้นมา เหวี่ยงหมัดใส่เย่เชินหลิน เขาหลบอย่างว่องไว เอนพิงกับเสาหอบเล็กน้อย
ความเจ็บปวดของบาดแผลที่ฉีกขาดทำให้เย่เชินหลินต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว จงใจวิ่งเข้าหาโครงเหล็กข้างๆ หลังจากชายร่างยักษ์ตามมาทันเย่เชินหลินรีบหลบด้านข้างอย่างว่องไว เตะอีกฝ่ายเข้ากับกรงเหล็กอย่างจัง
“ฮาฮาฮา！”เสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างสนุกสนาน
ชายร่างยักษ์ต่อสู้ดิ้นรนไม่หยุด สายตามองเห็นติดกับดัก เย่เชินหลินเอนพิงเสาพลางหอบ เหงื่อไหลอย่างต่อเนื่อง
“อ่า！มองดูความร้ายกาจของฉันเสียก่อน！”ผู้หญิงตัวเล็กชาวเอเชียพุ่งมาจากด้านข้าง เซี่ยชีหรั่นหยิบมีดที่ชายร่างยักษ์โยนทิ้งลงพื้นพุ่งเข้าใส่ด้านข้างของเขา
หยุดนิ่งไปชั่วขณะ มองเห็นชายร่างยักษ์จะต่อสู้อีกครั้ง เซี่ยชีหรั่นชูมีดขึ้นและใช้ด้ามมีดทุบลงไปที่ศีรษะของเขา：“สลบไปสิ สลบไปเร็วๆสิ”
เย่เชินหลินส่งเสียงหัวเราะ พยุงร่างกายกับเสาหัวเราะจนเจ็บแผล ผู้ชมบนเวทีโดยรอบต่างก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา
“คุณผู้ชาย？คุณต้องการไปจัดการสองคนนี้หรือเปล่า？”ผู้ชายสวมชุดสีดำยืนอยู่ด้านข้างชายสวมหน้ากากด้วยความเคารพ เคยมีกรณีที่สัตว์ร้ายโต้ตอบมาก่อน ผู้ชายคนนี้หั่นอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ ในอาณาจักรของเขา เขาไม่อนุญาตให้มีความไม่แน่นอน
“ไม่ต้อง ปล่อยพวกเขาไป”เสียงที่ไพเราะของผู้ชายดังขึ้นเล็กน้อย
“เซี่ยชีหรั่น ทำให้ฉันแปลกใจอีกแล้ว”ในฉากที่ดุเดือด ผู้ชายคนดังกล่าวเอ่ยเบาๆ
“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย！”เสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาแต่ไกล เป็นผู้ชายที่ลงพุง
เขาเห็นว่าคนที่อยู่ใกล้ตนเองมากที่สุดในเวลานี้คือเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลิน ไม่กล้าคาดหวังว่าทั้งสองที่ตนเองเคยทำให้ขุ่นเคืองจะมาช่วยเหลือตนเอง เขาหดตัวหลับตาตัวสั่น ส่วนชายร่างยักษ์ด้านข้างกำลังยกขวานในมือขึ้นมา
“อ่า！”เสียงกรีดร้องดังมาจากปากของชายร่างยักษ์ ผู้ชายลงพุงลืมตามองชายร่างยักษ์ที่กุมหลังเท้าและร้องโหยหวนอย่างตกใจกลัว
เซี่ยชีหรั่นถือมีดถามอย่างสงสัย：“ฉันเพียงแค่ใช้หลังมีด เขาเจ็บขนาดนั้นเลยหรือ？”
เย่เชินหลินปล่อยมือ เหลือบมองชายร่างยักษ์ เมื่อเซี่ยชีหรั่นออกมือเขาก็นำเหล็กสั้นแทงเข้าไปในช่องท้องบริเวณอ่อนแอที่สุดของร่างกายมนุษย์
นึกไม่ถึงว่าชาวเอเชียสองคนเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นจะสามารถเอาชนะผู้ชายตะวันตกตัวสูงใหญ่เกือบสองเมตรถึงสองคนได้ ผู้คนเข้ามาล้อมรอบเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นเรื่อยๆ
“โปรดช่วยพวกเราด้วย”ชายลงพุงมองเห็นเย่เชินหลินแทงเหล็กสั้นเข้าไปในท้องของผู้ชายด้วยตาของตนเอง เขาอ้อนวอนไม่ยอมหยุด ผู้คนรอบๆต่างทำตาม
เย่เชินหลินมองกลุ่มคนที่ขอความช่วยเหลือตนเองอย่างไม่แยแส กล่าวว่า：“ผมไม่ได้ใจดีกว่าพวกมัน ถ้าต้องการให้ผมช่วยพวกคุณ พวกคุณต้องทำตามผม ถ้ามีสักคนกลัวจนหนีไป ชายร่างยักษ์จะไม่ใช่คนที่จัดการคุณ แต่ผมจะจัดการคุณเอง เข้าใจใช่ไหม？”
“เข้าใจแล้วๆ ถ้าคุณยินดีช่วยพวกเรา พวกเราจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง”มองเห็นความสามารถของเย่เชินหลิน คนที่ถูกจับมาต่างพากันส่งเสียงอ้อนวอน
“คนสี่คนที่วิ่งได้ค่อนข้างเร็ววิ่งแยกกันไปทั้งสี่ทิศทางตะวันออกตะวันตกใต้และเหนือ เลือกบริเวณที่มีสิ่งกีดขวางเยอะๆ อีกสี่คนรับผิดชอบการโจมตีจากด้านหลังของชายร่างยักษ์ พันร่างกายของอีกฝ่าย ทำให้ไม่มีโอกาสตอบสนองได้”
เย่เชินหลินออกคำสั่งอย่างเคร่งขรึม คนหนุ่มสาวจำนวนหนึ่งยืนรอแบ่งงานด้วยความสมัครใจ“แล้วให้พวกเราทำอะไร？”
คนที่เหลืออีกแปดหรือเก้าคนยืนอยู่ข้างๆอย่างทำอะไรไม่ถูก เย่เชินหลินชี้ไปที่เซี่ยชีหรั่น：“พวกคุณมีหน้าที่ปกป้องผู้หญิงคนนี้ให้ดี ถ้าใครวิ่งหนีไปก่อน ผมจะหักคอมัน”
ออร่าที่ดุดันของเย่เชินหลินทำให้ทุกคนตรงนั้นเกิดภาพมายา คล้ายกับว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวกว่าผู้ชายร่างยักษ์เหล่านั้น
“คุณดูสิๆ สัตว์ป่าพวกนั้นกำลังทำอะไร？ต่างวิ่งออกมากันหมด”คนในนั้นตะโกน
คนที่วางแผนล่วงหน้าวิ่งไปทางชายร่างยักษ์ทั้งสี่ด้าน ชายร่างยักษ์ก้าวตามยาวๆตะโกนว่า“ไปตายซะ ไอ้ทุเรศ！”ผู้ชายมีพุงเฉือนมีดไปที่เอ็นร้อยหวายของชายร่างยักษ์และวิ่งหนีอย่างมีชัย
ชายร่างยักษ์สูงสองเมตรตรงไปหาคนจากทิศใต้อย่างบ้าคลั่ง ด้วยความเร็วสูง ชายหนุ่มร่างผอมบางต้องการเปลี่ยนเส้นทางและวิ่งหนี แต่นึกถึงคำพูดเย็นชาและแววตาเยือกเย็นของเย่เชินหลิน เขาจึงกัดฟันเพิ่มความเร็ว
ขวานของชายร่างยักษ์สูงสองเมตรสับลงไปที่แผ่นหลังของเขา เสียงหักนิ้วดังขึ้นจากด้านหลัง ชายร่างยักษ์หันไป มองเห็นเย่เชินหลินที่จัดการคนไปสองคนกำลังยืนอยู่บนกองหินที่ถูกทิ้งร้าง หัวเราะอย่างเหยียดหยาม
“ฉันจะฆ่าแก ไอ้ผู้ชายเอเชีย！”ชายร่างยักษ์พ่นลมหายใจร้อนระอุวิ่งตรงไปหาเย่เชินหลิน เย่เชินหลินกระโดดขึ้นอย่างยืดหยุ่น ใช้สิ่งที่ถือในมือสวมไปที่คอของชายร่างยักษ์
“ตอนนี้ใครคือสัตว์ป่า？”จัดแจงกระดุมบนชุดลำลองสีดำ เย่เชินหลินถีบชายร่างยักษ์สูงสองเมตรล้มลงบนพื้นอย่างดูถูก
สถานการณ์พลิกผันอย่างไม่คาดคิด ทุกคนที่ถูกจับมามีกำลังใจมากขึ้น คนบนเวทีมองดูผู้ชายชาวเอเชียคนนั้นล้มชายร่างยักษ์ทีละคน
“ขายผู้ชายคนนี้ให้ฉัน ฉันต้องการผู้ชายคนนี้” Elizabethกล่าวกับผู้ชายสวมหน้ากาก ที่ยืนตัวแข็งเหมือนก้อนหินตั้งแต่ต้นจนจบ
เขาเลิกคิ้ว มุมปากกระตุกเป็นรอยยิ้มขึ้นมา：“ถ้าคุณไม่อยากเห็นพระอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้ ก็ลองดูสิ”
“เย่เชินหลิน คุณเป็นอย่างไรบ้าง！”เซี่ยชีหรั่นวิ่งมาถึงข้างกายเย่เชินหลิน แนบฝ่ามือไว้ที่ด้านหลังของอีกฝ่าย
เย่เชินหลินส่งเสียงออกมาอย่างอึดอัด เซี่ยชีหรั่นรีบปล่อยมือ บนมือมีรอยเลือดจางๆ“มีดขวานเหล่านี้จะจัดการอย่างไร？”
ชายลงพุงถีบชายร่างยักษ์ที่นอนอยู่บนพื้น นำอาวุธที่เก็บรวบรวมมาส่งให้กับเย่เชินหลินอย่างฮึกเหิม
เย่เชินหลินหยิบดาบขึ้นมาและกวาดมองบนเวที จนสุดท้ายสายตาก็หยุดลงที่ชายสวมหน้ากากที่ยืนอยู่ข้างๆ ฉีกยิ้มและพยักหน้า
“คุณผู้ชายทำอย่างไรดีครับ ด้านนอกมีคนกลุ่มหนึ่งบุกรุกเข้ามาอย่างกะทันหัน”พ่อบ้านเดินมาตรงหน้าชายหนุ่มอย่างเร่งรีบ ชายหนุ่มมองหน้าเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลิน