สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 126 สาวใช้ตัวแสบ 30

ตอนที่ 126 สาวใช้ตัวแสบ 30
เธอก็ไม่ใช่คนโง่ เธอยอมรับว่าได้ลงมือกับผู้หญิงของเขา เขาจะคิดว่าเธอจริงใจน่ารัก เขาแค่กลัวว่าจะใช้โอกาสเหมาะนี้ไล่เธอออกไปจากบ้าน
“เชินหลิน คุณปรักปรำฉันแล้ว ดีเลย คุณพูดเสียงแข็งว่าฉันเป็นคนทำ ก็ถือว่าฉันทำละกัน แล้วสักครู่คุณให้น้องหรั่นมาตบฉันก็ได้ ตบฉันสิบครั้งร้อยครั้งที่ใบหู ฉันจะไม่สนใจ ฉันถือว่าเธอเป็นน้องสาวแท้ๆของฉันแล้วอย่างจริงใจ ฉัน………
“คุณจะหาคนมาทำร้ายน้องสาวตัวเองไหม”เขาตัดบทคำพูดของเธออย่างรวดเร็ว
“นี้……. ”เพราะคิดไม่ถึงว่าเย่เชินหลินจะพูดถึงเรื่องนั้นตรงๆ ส้งหลิงหลิงทำอะไรไม่ถูก และก็ไม่รู้ควรจะแก้ต่างอย่างไร
แต่คิดได้ทันที เธอเป็นภรรยา บทเรียนมือที่สามยังไงก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ รวบรวมความกล้า น้ำเสียงอ่อนโยนอธิบายกับเขา “เรื่องนั้นฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ซูหาวเป็นคนยังไงคุณก็น่าจะรู้ ฉันไม่สามารถจัดการเขาได้”
“จริงหรือ เป็นเช่นนั้นดูเหมือนว่าฉันต้องช่วยสกุลส้งช่วยคุณอบรมสั่งสอนเขาแล้ว”
ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรแล้ว ส้งหลิงหลิงคิดไม่ถึงว่าที่ตบหนึ่งฉาดนั้นทำให้เย่เชินหลินมีปฏิกิริยามากมายเช่นนี้ เธอผู้ที่มีความสามารถในการพูดยังหาไม่เจอคำตอบคำพูดของเย่เชินหลิน
เธอเงียบไปสองสามวินาที ใบหน้ากลับมามีรอยยิ้มเล็กน้อยอีกครั้ง
“ดีเลย เชินหลิน คุณเป็นพี่เขย อบรมเขาเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่ว่าเขาก็ยังเป็นคนในครอบครัวของพวกเรา คุณอยู่บ้านจะจัดการอย่างไร สั่งสอนอย่างไร กลัวว่าต่อยเขาแล้วฉันจะมีความสุข ขอร้องคุณละกัน อย่าให้เรื่องนี้ทำให้เขาต้องอับอายเลย อย่าทำให้เขามีคดีความอีก ได้ไหม พ่อแม่ของฉันอายุก็มากแล้ว ชีวิตนี้ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี ท่านแก่แล้วไม่ควรให้ท่านกังวลใจไม่หยุดหย่อนเพื่อเขา ”
ส้งหลิงหลิงถูกบีบบังคับทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแสดงความซื่อสัตย์
เย่เชินหลินชอบคนซื่อสัตย์ที่น่าเชื่อถือมาแต่ไหนแต่ไร คนจริงใจไม่มีอะไรสามารถทำให้เขาไม่สนใจ แต่เขาสนใจมีเพียงใจของคนหนึ่งคน
เขาสำรวจการแสดงออกของเธอสักครู่ เธออาจจะใจร้ายทำกับคนอื่นจริง ต่อพ่อแม่ของเธอและน้องชายของเธอ เธอกระวนกระวายใจแล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ส้งซูหาวถูกเรื่องนี้ทำให้ลำบากมากพอแล้ว เขาเคยดูบันทึกของนักข่าวเมื่อตอนสัมภาษณ์เขา สติสัมปชัญญะของคนทั้งคนเกือบจะเสียสติแล้ว ถ้าไม่ใช้คนที่เขาเตรียมเพื่อมาจัดการเขา คนอื่นไม่สามารถทำอะไรลูกชายของรองประธานเสิ่งซางฮุยอย่างจริงจัง กลัวว่าส้งซูหาวก็รู้อยู่แก่ใจ รู้ว่าได้ทำผิดกับเย่เชินหลิน ถอนตัวไม่ได้ เพราะว่าจะเสียสติได้อย่างง่ายดาย ลูกคนรวยที่ร่างกายอ่อนแอ คำพูดที่รุนแรงก็ไม่เคยได้ยินสักคำ เรื่องนี้ทำให้ไม่มีความเป็นส่วนตัวในตอนนี้เลย เรื่องที่เคยทำไปทั้งหมดถูกขุดขึ้นมาเปิดโปง มิน่าล่ะเขาจึงทนไม่ไหวแล้ว
ส้งหลิงหลิงสำรวจเย่เชินหลินอย่างเงียบๆ เห็นการแสดงออกของเขาดูผ่อนคลาย เธอขอร้องอีกครั้งด้วยน้ำเสียงต่ำ “เชินหลิน ซูหาวสำนึกผิดแล้ว คุณไม่ให้เกียรติฉัน ก็ยังให้เกียรติคุณพ่อคุณแม่ของฉันด้วยเถอะ คุณพ่อใกล้จะเกษียณแล้ว ฉันไม่อยากให้เขาเป็นกังวล ที่สร้างปัญหามาถึงจุดนี้แล้ว ซูหาวเงยหัวได้ยากแล้ว ถ้าเขาได้ทำเรื่องโหดร้ายกับเซี่ยชีหรั่นอย่างนั้นจริง ต่อให้ตายสักหนึ่งหมื่นครั้งก็สมควรสมน้ำหน้า แต่เขาก็ไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นผิดแล้วก็คือผิด หรือจะทำให้ถึงตายให้ได้ ขอร้องคุณละ กรุณาปล่อยมือจากเขาเถอะ ”
เย่เชินหลินไม่พูด หยิบอาหารเช้าที่เธอเสิร์ฟ เริ่มทานอย่างสง่างาม
ส้งหลิงหลิงไม่กล้าที่จะพูดมากแล้ว พูดไปหมดเปลือกแล้ว ได้แค่รอดูความคิดของเขา เธอยืนอยู่ข้างๆอย่างเงียบๆ และไม่กล้าขยับ
เย่เชินหลินทานหมดแล้ว ส้งหลิงหลิงรีบส่งผ้าเช็ดปากให้ทันที เขาเช็ดปากอย่างสง่างาม วางผ้าเช็ดปากไว้บนโต๊ะ พูดอย่างเบาๆ “คุณไปขอโทษเซี่ยชีหรั่น ฉันอยากเห็นความจริงใจ”
“ได้ได้ได้ ฉันควรขอโทษน้องหรั่น ฉันต้องไปขอโทษ”ส้งหลิงหลิงพยักหน้า แล้วอยากจะถามเขาว่า จะสามารถทำให้เรื่องของซูหาวหยุดลงแล้วได้ไหม
“เธออย่าให้มันมากเกินไป แล้วก็วันนี้ให้ขอโทษอย่างจริงใจกันพอแล้ว ฉันจะไม่ดำเนินการต่อให้ยากอีก ”คำพูดอันเรียบง่ายของเขาทำให้หัวใจของส้งหลิงหลิงลร่วงหล่นลงพื้น
“เธอออกคำสั่งให้พ่อบ้านเตรียมอาหารเช้าอุดมด้วยโภชนาการหนึ่งชุดเอาไปให้เซี่ยชีหรั่น จัดการคนใช้เอามาส่งเธอที่ห้องนอนของฉัน รอจนเธอนอนตื่นแล้ว คุณไปขอโทษ
“ได้ เชินหลิน”
ส้งหลิงหลิงไม่กล้าวิจารณ์ รีบตกปากรับคำ ก้าวเดินออกจากห้องอาหารโดยเร็ว
“อย่าบอกเธอ เป็นฉันให้คุณมาขอโทษ”
“ได้ค่ะ”
ส้งหลิงหลิงเจอพ่อบ้านที่ด้านนอกคฤหาสน์ นำคำสั่งของเย่เชินหลินบอกกับพ่อบ้านหนึ่งรอบ
พ่อบ้านรับรู้ในทันทีเย่เชินหลินทำดีกับเซี่ยชีหรั่น คิดไม่ถึงว่านี้เป็นวิธีที่ดี แบบนี้ดีมากๆ
“คุณส้ง คุณพูดว่าคุณเย่ปฏิบัติต่อผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไร ท่านคือ……. ”เขาค่อนข้างสลดใจ ดังนั้นคำพูดนี้จึงหลุดปากออกมา พูดได้ครึ่งหนึ่งมีความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แอบชายตามอง สีหน้าของส้งหลิงหลิงดูน่าเกลียดอย่างเห็นได้ชัด เขายิ้มอย่างน่าอึดอัดใจ พูดว่า “คุณส้งไม่ต้องกังวลใจ ดอกไม้บานคงอยู่ไม่นาน หากเธอยังสร้างเรื่องอีก คงอยู่ได้ไม่นาน ท่านก็ อดทนเอาไว้ รอจนกว่าคุณเย่จะไม่สนใจในตัวเธอแล้ว คุณทำให้เธอตายก็ได้”
คำพูดนี้ฟังรื่นหู ส้งหลิงหลิงอมยิ้มเล็กน้อย
“ท่านคิดดู ที่ไหนกันที่ท่านพูด เธอเป็นน้องหรั่นของฉัน ฉันหวังให้เธอได้ดี สามารถบริการให้เชินหลินมีความสุขได้ ฉันก็พลอยมีความสุขไปด้วย”
เธอพูดอย่างยิ้มแย้ม กลับปกปิดซ่อนเร้นความเกลียดชังไม่มิด พ่อบ้านยิ่งดีใจที่เห็นพวกหล่อนเหมือนน้ำกับไฟที่เข้ากันไม่ได้ ตัวเขาเองจัดการกับเซี่ยชีหรั่นก็มีความลำบากอยู่บ้าง ถึงตาส้งหลิงหลิง ไม่น่าจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว