สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 127 สาวใช้ตัวแสบ 31

ตอนที่ 127 สาวใช้ตัวแสบ 31
เขายิ้มหัวเราะเยาะ ต่อคำพูดของเธอ “ใช้ซิ ท่านพูดว่า เซี่ยชีหรั่นเด็กเมื่อวานซืนนั้นควรที่จะขอบคุณท่าทีของท่าน”
เย่เชินหลินหลังทานอาหารเช้า กลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง เปิดคอมพิวเตอร์สำนักงาน
งานของเขานอกจากมีประชุมสำคัญ ปกติไม่จำเป็นต้องเข้าที่ทำงานก็ได้ จัดการเอกสารที่ไหนล้วนแล้วแต่อารมณ์ของเขา
แน่นอนที่จะพูดไม่ได้ว่าเป็นอิสระอย่างสิ้นเชิง ยังมีบ้างเรื่องที่จำเป็นให้เขาต้องออกไปประชุมนอกสถานที่ไปดูด้วยตัวเอง ยกตัวอย่างการลงทุนขนาดใหญ่เหล่านั้น
วันนี้ไม่มีเรื่องพิเศษอะไร เขาทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ก็พอ กวาดสายตามองที่เซี่ยชีหรั่น เขางอมุมปากเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นพลิกตัว ผ้าห่มบนร่างบางส่วนถูกยกขึ้น เผยให้เห็นที่เต็มไปด้วยรอยจูบบนไหล่ ร่องรอยที่ถูกผู้ชายทำลายมาก่อนยิ่งยั่วยุทำให้เย่เชินหลินโกรธอีกครั้ง เขาอยากจะปลุกเธออีกครั้ง แต่ดูเธอนอนหลับลึกเช่นนี้ เขาไม่ได้ลงมือทำ กลับมองดูเสื้อผ้ากระจัดกระจายบนพื้นของเธอ เขาคิดขึ้นได้ ผู้หญิงคนนี้กลัวว่าจะไม่มีอะไรจะใส่ได้แล้ว
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์โทรหาผู้ช่วยหญิงหลินหลิง ออกคำสั่งเธอให้ส่งเสื้อผ้าสองสามชุดตรงตามไซค์ของเซี่ยชีหรั่นมาอีก
“คุณเย่ ขอประทานโทษค่ะ คิดว่าไซค์นั้นไม่มีโอกาสได้ทำอีกแล้ว กระดาษจดบันทึกนั้นถูกฉันทิ้งแล้วค่ะ ”หลินหลิงแสดงออกอย่างชัดเจนไม่ยินยอมเป็นธุระทำให้เซี่ยชีหรั่น ครั้งก่อนด้วย ครั้งนี้ก็ด้วย
“คุณไม่ใช่คนละเลย ต่อไปไม่ต้องทำเรื่องนี้อีกแล้ว”คำพูดของเย่เชินหลินค่อนข้างหนักแน่น หลินหลิงอยู่ในสายโทรศัพท์รู้สึกโกรธอยู่บ้าง คิดไม่ถึงว่าเพื่อสาวใช้คนหนึ่ง เขาไม่เพียงจิกหัวใช้เธอ ยังด่าเธอ แต่เธอเข้าใจนิสัยของเย่เชินหลิน ขอโทษอย่างรวดเร็ว “เป็นฉันเองที่ไม่ดี คุณเย่ ฉันรับประกันว่าต่อไปจะไม่เกิดเรื่องอย่างนี้อีก ท่านคิดว่า จะให้ฉันหาคนตอนนี้ไปวัดไซค์ตัวเธอดีหรือไม่ค่ะ”
“ไม่ต้อง เธอหยิบปากกาขึ้นมา ฉันบอกเธอให้”
“ได้ค่ะ หลินหลิงตอบกลับ หยิบสมุดบันทึกบนโต๊ะสำนักงานขึ้นมา
เย่เชินหลินกวาดตามองเซี่ยชีหรั่น พูดอย่างช่ำชองโดยบอกส่วนสูง รอบอก รอบเอว รอบสะโพกของเธอโดยทันที
“ได้ค่ะ คุณเย่ จดทั้งหมดแล้วค่ะ ท่านคิดว่าจำเป็นต้องให้เตรียมกี่ชุด”
“ตั้งแต่หัวจรดเท้า นอกจากชุดลำลองที่เป็นทางการ แล้วยังมีชุดชั้นในกางเกงในและถุงเท้า เธอคิดว่าต้องซื้อเท่าไรถึงจะพอให้เธอเปลี่ยน ซื้อตามนั้นแหละ”
“ฉันทราบแล้วค่ะคุณเย่ จำนวนค่อนข้างมาก ฉันขอส่งให้เย็นๆหน่อยได้ไหมค่ะ ”เธอกลัวว่าจะต้องไปจัดการกับอารมณ์ของตัวเองก่อน
“ตกลง”
“ขอบคุณค่ะคุณเย่”
เย่เชินหลินวางโทรศัพท์ลงแล้วได้ยินเสียงพ่อบ้านเคาะประตู ทุกครั้งจะเรียกเพียงหนึ่งครั้งแล้วให้เขาเข้ามาหา ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เซี่ยชีหรั่นเธอกำลังนอนหลับฝันหวานอยู่ เป็นครั้งแรกที่เขาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูด้วยตัวเอง
“มีเรื่องอะไร”
“คุณเย่ โม่เสี่ยวหนง คุณโม่ พูดว่าวันนี้อยากไปโรงเรียน บอกว่าที่ท่านพูดว่าถ้าเธออยากไปโรงเรียนต้องการให้ผมส่งรถให้ ท่านคิดว่า…….. ”
“ส่งรถสองคันไป เรียกคนขับรถให้ติดตามเธอ บอกต้องการรับผิดชอบความปลอดภัยของเธอ”
“ได้ครับ”พ่อบ้านตอบรับคำสั่ง มีบางเรื่องที่ยังไม่เข้าใจ เย่เชินหลินทำดีกับคนรอบข้างของเซี่ยชีหรั่น เขาคิดเหตุผลที่เป็นไปได้ แต่ทำไมไม่ต้องให้ติดตาม หรือต้องการคุ้มครองความปลอดภัย อาจจะต้องการจับตาดูเธอ เขาอยู่ที่วิลล่ามาตั้งนานแล้ว เขายังไม่เข้าใจความคิดของเย่เชินหลินอยู่บ่อยๆ
เซี่ยชีหรั่นนอนหลับลึกมาก อย่างกับมีความสุขติดต่อกันหลายวัน รวมที่เมื่อคืนไม่ได้นอน การนอนกลับสนิทนี้ เป็นการยากที่จะตื่นขึ้นมา แม้เย่เชินหลินคุยโทรศัพท์และเดินไปที่ประตูพูดกับพ่อบ้าน เธอก็ไม่ได้ยินเสียงใดๆ แน่นอนว่าเขาตั้งใจลดเสียงลงต่ำด้วยเช่นกัน
รอเวลาจนกว่าเธอจะตื่นขึ้นมาช่วงเวลาอาหารเช้าก็ผ่านไปนานแล้ว ใกล้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว
เธอลืมตามองไปรอบๆสี่ทิศ มองเห็นโคมไฟระย้าสีเข้มบนเพดานถึงคิดขึ้นได้ นี้เป็นห้องนอนของเย่เชินหลิน เธอนอนหลับสนิทบนเตียงของเขาอย่างนี้ได้อย่างไร ให้ตายเถอะ มันไม่ควรเป็นอย่างนี้
เธอลุกขึ้นเล็กน้อยพลิกตัวขึ้นนั่งมา ผ้าห่มที่มันๆลื่นๆไม่เกาะตัวครึ่งร่างกายลื่นหล่นจากเตียงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
เธอเพิ่งคิดได้ว่าตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลย ก้มตัวไปเก็บผ้าห่มที่พื้นอย่างลุกลี้ลุกลน
“พอตื่นขึ้นมาเธอก็ต้องการใช้ไหม”เย่เชินหลินถามเธออย่างตลก ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
อันที่จริงตัวเขาเองก็ไม่ทันรู้ตัว ในเวลาที่ตามใจเธอ โดยเฉพาะเอาอกเอาใจเธอกระซิบกระซาบทางด้านหลังเธอ ทำให้เขาอารมณ์ดีมีความสุข
“ไม่ ไม่ ไม่ใช้ ”เซี่ยชีหรั่นตอบอย่างตะขิดตะขวงใจ โยนผ้าห่มขึ้นมา พับรอบร่างกายตัวเองอย่างแน่น
เธอเข้าใจว่าเธอควรจะทำตามใจของเขา เขาต้องการ เธอต้องยอมทำตาม แต่ว่าในตอนนี้ เธอถูกทำให้เหนื่อยจนหมดแรง ถ้าเขามาบังคับขืนใจอีก เธอสงสัยตัวเองจะเป็นลมหมดสติไปเลย
เธอพันตัวเองให้เรียบร้อยสมบูรณ์ ลงจากเตียงมองบนพื้น เสื้อผ้าเหล่านั้นถูกกระทำกลายเป็นโศกนาฏกรรมแล้ว ไม่สามารถนำกลับมาใส่ได้อีกแล้ว