สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1301 หญิงรับใช้ของคุณชายเย่1201

บทที่ 1301 หญิงรับใช้ของคุณชายเย่1201
เย่เชินหลินยักคิ้ว และเซี่ยชีหรั่นก็ดูจะแอบยิ้มนิดๆ Antiถามอย่างไม่สบายใจ：“มีอะไรหรอคะ？”
เซี่ยชีหรั่นพยายามกลั้นไม่ให้ยิ้มแล้วโบกมือพูด：“เปล่า เปล่า ไม่มีอะไร แค่ลืมบอกเธอไปว่าเสื้อผ้าของเราปกติจะมีคนมารับแล้วส่งไปที่ห้องซักแห้งโดยเฉพาะ แต่ก็ขอบใจเธอนะ”
นี่สินะคือชีวิตคนรอย ！ขายหน้าจังเลยเรา！Antiอายแล้วก้มหน้านั่งอยู่ที่เก้าอี้
“เธอมีเสื้ออยู่แค่นี้หรอ？”เซี่ยชีหรั่นถามอย่างเป็นห่วง
Antiนึกว่าเซี่ยชีหรั่นเยาะเย้ยเสื้อผ้าที่เธอใส่ แล้วตอบอย่างเก้อเขิน：“ไม่ใช่ค่ะ แค่ตอนออกมาเร่งรีบเกินไป เลยใส่เสื้อที่ไม่ดีนี้ออกมา”
เซี่ยชีหรั่นถามอย่างแปลกใจ：“แล้วตอนที่เธอหนีออกมายังต้องเลือกว่าจะใส่ชุดอะไรหนีอย่างนั้นหรอ？”
“อึ่มๆ”เย่เชินหลินที่นั่งอยู่ข้างๆวางมีดส้อมในมือลงแล้วยิ้มเบาๆ เซี่ยชีหรั่นทำหน้าสงสัยแล้วหันหน้าไป：“ฉันพูดอะไรผิดหรอคะ？”
Antiอายจนอยากจะมุดหัวลงดิน เป็นเพราะเธออยากจะเทียบเท่าคนรอยเกินไป แต่เรื่องที่เธอทำกลับยิ่งทำให้เธอขายหน้า
“ผมอิ่มแล้ว”เย่เชินหลินวางผ้าเช็ดปากแล้วลูบหัวของเซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเคร่งครัด：“ทานพริกหยวกนี้ซะ”
เซี่ยชีหรั่นอมพริกหยวกไว้ในปาก พอเย่เชินหลินเดินไปไม่กี่ก้าวแล้วหันมาดู ก็เห็นเซี่ยชีหรั่นกำลังจะคายพริกหยวกออก
เซี่ยชีหรั่นรีบนั่งตัวตรง แล้วทำท่าเคี้ยว：“ทานหมดแล้วจริงๆค่ะ！”
หลังจากเย่เชินหลินไปแล้ว เซี่ยชีหรั่นดูแผลบนตัวของAntiแล้ว ก็พูดอย่างเป็นห่วง：“ฉันพาเธอไปซื้อเสื้อผ้ากันนะ”
Antiมองหน้าของเซี่ยชีหรั่นแล้ว รู้สึกไม่ชอบใจ นี่คงเป็นความเห็นใจของพวกคนรวยอีกสินะ แต่เธอทำแกล้งทำเหมือนรู้สึกเกรงใจ：พวกคุณยอมให้ฉันอยู่ที่นี่ ฉันก็ดีใจมากแล้วค่ะ ไม่ต้องหรอกค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกนะ ขอบใจมากนะ ที่เธอเอาข่าวของลูกมาบอกฉัน ถึงตอนนี้ จะยังไปช่วยพวกเขาไม่ได้ แต่รู้ว่าพวกเขายังปลอดภัยอยู่ก็ดีแล้ว”เซี่ยชีหรั่นพูดจากใจจริง
“เธอรู้จักห้างที่ไหนหรือที่ๆอยากจะไปเป็นพิเศษมั้ย？”เซี่ยชีหรั่นถาม
Antiถูกถามจนหน้าซีด เธอไม่เคยไปห้างในลอสแอนเจลิสเลยสักครั้ง คิดๆแล้วก็พูดขึ้นมัวๆคำนึง：“ฉันลืมชื่อไปแล้ว เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันพาคุณไปดีมั้ย”
เซี่ชีหรั่นพยักหน้า“ก็ได้”
“คุณนายครับ”บอดี้การ์ดยืนอยู่ข้างๆทักทายเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า Antiมองรถด้วยสายตาแปลกๆ แล้วเดินไปใช้มือดึงประตูรถ
ประตูปิดแน่นสนิท เธอดึงไม่ออก Antiนิ่งไปครู่นึง แล้วใช้แรงต่อ บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆหันไปมองเซี่ยชีหรั่นด้วยสายตามึนงง แล้วเซี่ยชีหรั่นก็พูด：“เออ Antiจ้า ประตูรถนั้นมันเปิดไม่ออกหรอกนะ ต้องใช้รีโมทเปิดถึงจะได้”
Antiอึ้งไปเลย บอดี้การ์ดกดรีโมทรถ แล้วประตูรถก็ค่อยๆเลื่อนออก เซี่ยชีหรั่นกลัวว่าAntiจะเขินเลยรีบพูด：“ไม่เป็นไรนะAnti ตอนที่ฉันนั่งรถครั้งแรกก็เป็นแบบนี้ ไม่ต้องอายหรอกนะ”
“คุณทำแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกอาย”Antiแอบบ่นคนเดียว
รถวิ่งเร็วมาตลอดทาง มาถึงถนนสายนึง เซี่ยชีหรั่นดูผู้คนที่เดินผ่านไปมาแล้วถาม：“Anti ที่ๆเธอว่าคือที่นี่หรอจ้า？”
Antiพยักหน้า ที่นี่ เป็นที่ๆขายของแพงที่สุดเท่าที่เธอรู้ ลงจากรถแล้ว Antiก็พาเซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างใน
“เสื้อชาแนลขายแค่ตัวละ100$！ข้างๆมีคนถือเสื้อตัวนึงไว้กำลังเรียกขาย เซี่ยชีหรั่นมองเสื้อบนตัวเธอ นี่มันเสื้อรุ่นเดียวกับเสื้อที่เธอใส่อยู่เลยหนิ
“พวกเธอรีบมาดูนี่เร็วๆ สาวสวยคนนี้ใส่เสื้อรุ่นนี้แล้วสวยมากเลยนะ！”เจ้าขายตะโกนเสียงเรียก เซี่ยชีหรั่นหัวเราะอย่างจนปัญญาแล้วพูด：
“ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ให้ฉันแนะนำสถานที่ให้เธอดีมั้ยจ้า？”
Antiพยักหน้าด้วยหน้าแดง เธอจ้องเจ้าของอย่างดุร้ายทีนึง แล้วเซี่ยชีหรั่นก็พาAntiมาถึงที่South Coast Plazaโดยตรง
เซี่ยชีหรั่นซื้อเสื้อผ้าเป็นเพื่อนของAntiตลอดทาง โทรศัพท์ดังขึ้น บอดี้การ์ดเดินไปข้างกายของเซี่ยชีหรั่นแล้วพูด：“นายท่านโทรศัพท์มาครับ”
เย่เชินหลินยืนพิงที่กระจกแล้วมองนาฬิกาบนข้อมือ หลังจากเห็นเซี่ยชีหรั่นมาแล้วก็ยิ้มอย่างไม่รู้ตัว และAntiที่เดินตามหลังเซี่ยชีหรั่นจู่ๆก็เดินสะดุดขาทีนึง เธอรู้สึกว่ามีคนช่วยพยุงแขนของเธอไว้
เย่เชินหลินพยุงAntiเสร็จ แล้วมือก็ไปกอดเอวของเซี่ยชีหรั่นไว้ทันที“ขอบคุณค่ะ”Antiหน้าแดง ความรักและความนับถือที่มีต่อเย่เชินหลินก็เพิ่มขึ้น
“ขึ้นรถ”เย่เชินหลินนั่งอยู่เบาะหลังแล้วพูดเสียงเบา：“ยังไม่ขึ้นมาอีก？”
Antiตอบรับอย่างเสียงเบาแล้วขึ้นไปนั่งอยู่ข้างเขา เย่เชินหลินยักคิ้ว：“เซี่ยชีหรั่น”
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะแล้วพูด：“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นั้นฉันนั่งข้างหน้าเอง”เย่เชินหลินมองAntiโดยที่ไม่พูดอะไร อารมณ์ทุกอย่างปรากฏอยู่ในตา
บอดี้การ์ดมองผู้หญิงที่ไม่รู้จักดูสีหน้าคนอื่นคนนี้แล้วก็รู้สึกหดหู่ ไอขึ้นมาทีนึง ：“คุณAntiครับ คุณมานั่งข้างหน้าได้มั้ยครับ？”
Antiลงมาจากรถด้วยอารมณ์โกรธ รถได้ขับไปตลอดทาง จนกระทั่งมาจอดลงที่บริเวณวิลล่าเก่าแห่งนึง เย่เชินหลินพยุงเซี่ยชีหรั่นไว้แล้วเดินตรงไปทางบ้านของ
ชุมชน
การตกแต่งภายในของหมูบ้านชุมชนดูธรรมดามาก มีคนอังกฤษมารอพวกเขาอยู่ตั้งนานแล้ว พอเห็นเย่เชินหลินก็ก้มคำนับทักทายแล้วเดินนำทาง
“พวกเราจะไปไหนคะ？”เซี่ยชีหรั่นมองบ้านชุมชนที่เก่าโทรมซ้ายทีขวาที ไม่รู้ว่าเย่เชินหลินจะทำอะไรกันแน่
“มีเรื่องสนุกให้คุณดู”เย่เชินหลินกระซิบที่ข้างหูของเซี่ยชีหรั่นเบาๆAntiที่เดินอยู่ข้างหลังเห็นท่าทางสวีทหวานของทั้งสองคนแล้วก็รู้สึกอิจฉา
“คุณเย่ครับ เป็นเกียรติอย่างมากเลยครับที่คุณมา”คนที่ค่อยต้อนรับอยู่ที่หน้าประตูพูดด้วยรอยยิ้ม ระหว่างพูดเคราก็สั่นไปด้วย หลังจากเขาเห็นAntiแล้วก็อดชมไม่ได้：“คุณเย่ตาถึงจริงๆเลยนะครับ ขนาดสาวใช้ก็ยังหน้าตาสวยขนาดนี้”
Antiที่ยืนอยู่ไม่รู้ควรจะยิ้มหรือไม่ยิ้มดี เซี่ยชีหรั่นรีบแก้สถานการณ์แทน：“เธอเป็นเพื่อนของเราค่ะ ไม่ใช้คนใช้อย่างที่คุณเข้าใจ”
คนต้อนรับรีบขอโทษพร้อมด้วยรอยยิ้ม พอเปิดประตูเข้าไป ข้างในดูหรูหราต่างจากบ้านชุมชนข้างนอกที่เก่าโทรมเมื่อกี้ เป็นสถาปัตยกรรมแบบอังกฤษ มีดอกไม้แกะสลักบนผนังล้อมรอบเป็นชั้นๆ หลังคาเป็นโคมระย้าคริสตัลขนาดมหึมา ใจกลางของตึกเป็นน้ำพุขนาดใหญ่ในร่ม สิ่งที่ล้อมรอบน้ำพุคือพื้นที่ๆแบบออกเป็นส่วนๆ
นี่คือคาสิโนใต้ดิน เข้าไปไม่นาน เซี่ยชีหรั่นก็จำคนดังที่เห็นในทีวีบ่อยๆได้อย่างรวดเร็ว คนดังเหล่านี้ต่างก็สูบซิการ์ราคาแพง และในแก้วเป็นเหล้าที่ราคาสูงลิ่ว ใช้เงินราวกับกระดาษ กำลังมาผลาญเงินอยู่ที่นี่
เย่เชินหลินพาเซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างในต่อ จนกระทั่งเดินมาถึงหน้าประตูที่มีเสียงดังและห้องที่สร้างด้วยไม้พยุง คนต้อนรับเปิดประตูอย่างสุภาพ ข้างในห้องมีความกว้าง300ตารางเมตร การตกแต่งภายในดูหรูหรากว่าที่ห้องโถง ภายใน มีคนกำลังเล่นเท็กซัสโฮลเอ็มอยู่
“อ๊า！”Antiร้องขึ้นมาอย่างเร็ว หลังจากนั้นก็หลบอยู่ข้างหลังของเซี่ยชีหรั่น โผล่ให้เห็นแต่ตาแล้วชี้ไปที่ผู้ชายที่แต่งชุดลำลองที่กำลังเล่นไพ่อยู่แล้วพูดด้วยเสียงเบา：“คือเขา เขาคือคนที่ซื้อฉันไปแล้วหลังจากนั้นก็ทุบตีทำร้ายฉันมาตลอด！”
เซี่ยชีหรั่นมองไปตามสายตาของAnti นั่นเป็นผู้ชายที่หน้าตาดูดีพอสมครเวลานี้ เขากำลังนำชิปที่ได้โกยมาเก็บไว้ที่หน้าตัวเองอย่างได้ใจ
เย่เชินหลินพาเซี่ยชีหรั่นเข้าไปนั่ง เขายิ้มแล้วพูดอย่างชิวๆ：“ที่รักจ้า ลองเล่นสุนกๆดู？”
คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะต่างก็มองเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นอย่างชอบใจ คนที่พาแฟนมาผลาญเงินด้วนกันที่แบบนี้ไม่น้อยเลย พวกเขามีแต่จะดีใจที่คนเอาเงินมาให้
หลังจากที่สายตาของผู้ชายมองมาที่เซี่ยชีหรั่นแล้วตะลึกกับความสวยของเธอทันที และต่อจากนั้นก็เหลือบไปเห็นAntiที่หลบอยู่หลังเซี่ยชีหรั่น“นางตัวดี！”
ผู้ชายถีบเก้าอี้ออกแล้วลุกขึ้นมาจะไปจับAnti ส่วนAntiรีบเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังของเซี่ยชีหรั่น แล้วมือของผู้ชายก็ถูกเย่เชินหลินจับไว้กลางทาง
“แกเป็นพวกเดียวกับเธองั้นหรอ？”ผู้ชายถามอย่างดุร้าย
“ไม่ใช่”เย่เชินหลินปล่อยมือของเขาออก พูดอย่างอารมณ์ดี
“ไม่ใช่ก็อย่ามายุ่ง！”ผู้ชายถูกสายตาของเย่เชินหลินยั่วจนโมโห
“นี่ไม่ได้เรียกว่ายุ่ง คุณก็เป็นคนจีนเหมือนกัน ทำไมต้องทุบตีเธอถึงขนาดนี้ เธอเป็นแค่ผู้หญิงนะ！”เซี่ยชีหรั่นจับแขนของAntiมาแล้วเปิดแขนเสื้อขึ้น Antiรีบเก็บมือแล้วหลบไปอยู่หลังเซี่ยชีหรั่นต่อ
คนรอบๆก็หันไปมองผู้ชายด้วยสายตาแปลกๆ“Mrหยัง ทำกับผู้หญิงแบบนี้ ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาเลยนะครับ”คนอังกฤษคนนึงขมวดคิ้วไว้แล้วหันไปมองผู้ชาย
ผู้ชายตกเป็นจุดสนใจของทุกคน ใจร้อนแล้วเผลอพูดออกมาอย่างโมโห：“เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันซื้อมาจากสวนฉีลื่อ！”
สวนฉีลื่อ！ในห้องเงียบในชั่วขณะ ผู้ชายที่ก่อนหน้านี้ยังทำท่าเหมือนสุภาพบุรุษก็เม้มปากพูดไม่ออก แววตาเริ่มรู้สึกลังเล
แววตาของเย่เชินหลินดูประชดประชันแล้วมองดูคนรอบๆ แล้วเขาก็นั่งลงแล้วพูดอย่างสบายๆ：“มาพนันกัน ถ้าแพ้เธอเป็นของคุณ”
ผู้ชายหัวเราะออกทางจมูกทีนึง：“ทำไม คุณชอบเธอหรอ ผู้ชายคนนี้ เล่นเท็กซัสโฮลเอ็มเป็นมั้ยเนี่ย？”
Antiไม่พูดอะไรเซี่ยชีหรั่นมองหน้าผู้ชายอย่างโมโห
เขาเหมือนกลับมามีความมั่งใจอีกครั้ง แล้วพูดประชดต่อ：“รู้มั้ยทำไมเธอถึงถูกตบตี？ขโมยสร้อยคนอื่นแถมถุบน้ำลายใส่แก้วนมคนอื่น พฤติกรรมแบบนี้ไม่ถูกตบสิถึงจะแปลก”
สีหน้าของเย่เชินหลินดูเฉยไม่เปลี่ยน เหมือนไม่แคร์อะไร เซี่ยชีหรั่นกลับดูตกใจอย่างมาก เธอมองหน้า Antiแล้วถาม：“เธอทำแบบนั้นจริงหรอ？”
Antiโกรธจนหน้าแดง：“ฉันเปล่านะ เขาใส่ร้ายฉัน”
ผู้ชายยังอยากจะพูดอะไรต่อ ก็ได้ยินเสียงดังมาจากที่โต๊ะ เย่เชินหลินใช้นิ้วเคาะอยู่ที่โต๊ะอย่างเป็นจังหวะแล้วยักคิ้วมองเขาอยู่
“เล่นก็เล่น ได้เธอมาแล้วฉันก็ไม่เก็บเอาไว้หรอกนะ จะเอาไปขายทิ้งซะเลย！”
“ลงเท่าไหร่ดี？”เย่เชินหลินหันไปถามเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นมองชิปที่อยู่บนโต๊ะทีนึง เห็นแล้วก็ปวดตา พูดอย่างระมัดระวัง：“นั้นก็ลงสักห้าแสนก็พอแล้วมั่งคุณ”
เซี่ยชีหรั่นคิดในใจ ห้าแสนต่อเกมก็น่าจะเยอะมากแล้วนะ ผู้ชายก็ทำท่าเหมือนกับเตรียมดูเขาสองคนขายขี้หน้า
“ห้าแสน พวกคุณคิดว่าผมเป็นขอทานหรือไงครับ พวกคุณรู้วิธีเล่นมั้ยครับ นี่ถ้าห้าแสนต่อเกม พวกคุณก็เตรียมหมดตัวได้เลย”
“ทำไมพวกคุณถึงวางแค่ห้าแสนล่ะ ！แบบนี้ ฉันจะถูกจับตัวไปได้นะ！”Antiทั้งโกรธทั้งกลัว
“Anti！”เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยน้ำเสียงดุ Antiเห็นเซี่ยชีหรั่นที่ดูเงียบๆจู่ๆก็โมโหขึ้นมา แล้วมองเซี่ยชีหรั่นอย่างตกใจ
เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดให้ช้าๆ：“การที่เราช่วยเธอมันคือน้ำใจของเรา แต่ถึงเราสองคนไม่ช่วยเธอ มันก็ไม่ใช่เรื่องผิด พวกเราขอบคุณกับข่าวที่เธอให้พวกเรามา แต่ถึงไม่มีเธอ เราก็สามารถหาเองได้ แค่ต้องใช้เวลา เพราะฉะนั้น ฉันหวังว่าตอนนี้เธอจะทำตัวเงียบๆได้มั้ย？”