สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 1327 หญิงรับใช้ของคุณชายเย่ 1227

“ฉันเอาเรือมาเพียงลำเดียว เรืออีกลำหนึ่งฉันไม่รู้!” เด็กอ้วนที่ถูกปืนของ จางเฟิงอี้ชี้ทำร้ายพูด
ทุกคนในห้องขยับไม่ได้ เมื่อขยับก็จะเปิดเผยจุดอ่อนออกมา เย่เชินหลินกังวลว่าเซี่ยชีหรั่น จะได้รับอันตราย เขาจึงขยิบตาให้จางเฟิงอี้ ถ้าคนที่รออยู่มีอันตราย การปกป้องเซี่ยชีหรั่นคือ สิ่งที่สำคัญที่สุด. .
“ปัง!” เสียงปืนดังลั่น และร่างหนึ่งเดินเข้ามา เขามองเห็นไม่ชัดเจน และได้ยินเพียงเสียงเดียวที่พูดว่า: “ในตอนที่ฉันยังไม่โกรธ คืนลูกชายของฉันมา”
“นี่!” เซี่ยชีหรั่นมองขึ้นไปที่เย่เชินหลิน สีหน้าของเย่เชินหลินประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
“ชีหรั่น?เชินหลิน?” ไห่ลี่หมินเดินเข้ามาพร้อมปืน มองเห็นพวกเขาสองคนตะโกนด้วยความประหลาดใจ มองเห็น สถานการณ์ในที่เกิดเหตุ ไห่ลี่หมินโบกมืออย่างรวดเร็ว และชาวต่างชาติบางคนก็วิ่งเข้ามาจากด้านนอกและล้อมบอบอลู่ลู่และเด็กอ้วนในทันที
“เกิดอะไรขึ้น?” ไห่ลี่หมินถามอย่างแปลกใจ จางเฟิงอี้ ต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยไห่ลี่หมิน เมื่อไห่ลี่หมินชี้ปืน เขาตระหนักว่าตัวเองยังเป็นชาวต่างชาติและรีบเริ่มพูด
“อย่าพึ่งพูดเรื่องเหล่านื้ ฉันรู้แล้วว่าโจ๋ซวนอยู่ที่ไหน” เมื่อเห็นไห่ลี่หมิน เซี่ยชีหรั่นก็รีบพาไห่ลี่หมินเข้าไปในห้องโดยสาร
“ชาวต่างชาติเหล่านี้เป็นทหารรับจ้างที่ฉันจ้างชั่วคราว” ไห่ลี่หมินก้มหน้าแล้วพูดกับเย่เชินหลิน มีเงินก็มีประโยชน์ แต่ไม่ได้หมายความว่าถ้าบอบอสามารถให้ราคาที่สูงขึ้นได้ คนเหล่านี้จะไม่หันหลังกลับไปช่วย
เย่เชินหลินพยักหน้าอย่างเข้าใจ ขยิบตาให้ไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินจึงวางใจและตามเซี่ยชีหรั่นออกไป “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เซี่ยชีหรั่นรีบเดินไปถาม
“พี่เลี้ยงพาไปที่ถนน และถูกพาตัวไปด้วยความงุนงง หลินหลิงอยู่บ้านก็ไม่สบายขึ้นมาทันที! “
ดูเหมือนผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างหลินหลิงยังคงล้างหน้าด้วยน้ำตาทุกวัน ไห่ลี่หมินก็เกลียดคนเหล่านั้นเกลียดชังเป็นอย่างมาก
เมื่อเห็น เซี่ยชีหรั่นพาตัวเองไปที่ห้องโดยสารที่มืด ความโกรธของไห่ลี่หมินก็ถึงจุดสูงสุด: “เขาอาศัยอยู่ที่นี่!”
“ฉันเคยเห็นพวกเขาอาศัยอยู่สถานที่ที่ไม่แย่ ตอนนี้โจ๋ซวนกำลังอารมณ์ดี อย่าทำให้เขาตกใจ” เซี่ยชีหรั่นรีบโน้มน้าวไห่ลี่
หมิน
ไห่ลี่หมินระงับความโกรธและตะโกนเข้าไปข้างใน “โจ๋ซวน นี่พ่อ!”
“พ่อ!” เสียงของไห่โจ๋ซวนมาจากด้านในแผงประตู ไห่ลี่หมินใช้เท้าเตะประตูเปิดออก กอดไห่โจ๋ซวน ขึ้นมาแล้วจูบไปหนึ่งที
“พ่อฉันคิดถึงคุณมาก” ไห่โจ๋ซวนร้องไห้ กอดคอของไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินกอดไห่โจ๋ซวน และเหลือบมองสิ่งแวดล้อม จากนั้นเขาก็โล่งใจที่มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
“เด็กๆ นี่คือคุณลุงที่มาช่วยพวกคุณ พวกคุณจะสามารถกลับบ้านได้ในไม่ช้านี้” เซี่ยชีหรั่นปลอบโยนอย่างนุ่มนวลเมื่อเห็นแววตาที่อิจฉาของเด็กๆ
บนเรือมีเสียงปืนดังขึ้น ไห่ลี่หมินนำไห่โจ๋ซวนให้กับเซี่ยชีหรั่น: “ฉันจะขึ้นไปดู ช่วยฉันดูแลโจ๋ซวนด้วย”
เซี่ยชีหรั่นรับไห่โจ๋ซวน และพยักหน้า ก้มศีรษะลงและพูดกับเด็ก ๆ ว่า “ทุกคนไม่ต้องกังวล ตอนนี้พวกเราต่อแถวขึ้นไป”
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเรือของไห่ลี่หมินจอดอยู่ข้าง ๆ จึงให้เด็ก ๆ รวมตัวกันที่นั่นก่อน! เด็กสิบกว่าคนตาม เซี่ยชีหรั่น และเดินไปที่ห้องโดยสารอย่างระมัดระวัง
“คุณไม่สามารถพาพวกเขาออกไปได้” ลู่ลู่ชี้ปืนไปที่เซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นนำไห่โจ๋ซวนมาไว้ในอ้อมแขน และพูดกับลู่ลู่: “อยู่กับคุณเป็นเวลานาน ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้เลว เด็กเหล่านี้ถ้าไปถึงแอฟริกาไม่ใช่แค่ขายเพื่อใช้แรงงาน ไม่ก็ขายให้เป็นของเล่นของคนอื่น ทำไมพวกคุณต้องทำอย่างนั้น”
ลู่ลู่กัดริมฝีปากหลบเลี่ยงสายตาของเด็กๆ ที่มองเธอ และนานกว่าจะพูด “ตอนฉันยังเด็กก็ถูกทอดทิ้ง เจ้านายใจดีกับฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่เขาพูด บอบอก็ เหมือนกัน.”
“แต่พวกคุณนี่พวกคุณไม่แยกแยะความดีชั่ว!”เซี่ยชีหรั่นคำรามลู่ลู่ที่อารมณ์ดีอยู่แล้ว น้ำเสียงก็เริ่มเย็นลง “สิ่งดีต้องชดเชยด้วยสิ่งเลวร้าย คุณเคยเห็นคนเหล่านนั้นในพื้นที่แพร่ระบาดในแอฟริกาหรือไม่?”
“คุณหมายความว่าอย่างไร?” เซี่ยชีหรั่น ต้องการถามเพิ่มเติม แต่ลู่ลู่ปฏิเสธที่จะพูดเพิ่มเติมและชี้ปืนไปที่เซี่ยชีหรั่น: “กลับไปที่ห้องโดยสาร”
เท้าของเซี่ยชีหรั่น ตาม ลู่ลู่ กลับมา แต่จู่ ๆ ก็รีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของลู่ลู่ คว้าแขนของลู่ลู่และกระแทกเข้าผนังข้างๆ
บนผนังมีตะขอปลาอยู่ ก็เจาะเข้าไปที่หลังมือของ ลู่ลู่ เซี่ยชีหรั่นก็อุทาน “คุณเป็นอะไรไหม!”
“คุณมาลองด้วยตัวเองแล้วคุณจะรู้ว่าเป็นหรือเปล่า” ลู่ลู่กัดฟันและตะโกน ไห่โจ๋ซวนที่อยู่ด้านข้างก็ก้าวไปข้างหน้าและหยิบเชือกที่ด้านข้างขึ้นแล้วเริ่มมัดเท้าของลู่ลู่
เด็กคนอื่นๆ ที่กลัวในตอนแรก หลังจากที่ได้เห็นแนวทางการทำของไห่โจ๋ซวนก็เข้าร่วมด้วย “ลู่ลู่ คุณอดทนหน่อยนะ แรงของเด็กไม่เยอะ” เซี่ยชีหรั่นถือปืนพกและชี้ไปที่ลู่ลู่
“ชีหรั่น!” เย่เชินหลินหยิบปืนพร้อมกับวิ่งเข้ามา จับเซี่ยชีหรั่นมาอยู่ตรงหน้าตัวเองและสำรวจดูจึงโล่งใจจริงๆ
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”เซี่ยชีหรั่นนถามอย่างเร่งรีบ เย่เชินหลิน ส่ายหัว: “ไม่มีอะไร ปืนหยุดแล้ว” ไห่ลี่หมินเดินตามออกมา
“พ่อ!” ไห่โจ๋ซวนวิ่งไปหาไห่ลี่หมิน ไม่รอให้เซี่ยชีหรั่นหยุดร่างก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว “กลับไปกับฉัน ไม่อย่างนั้นเด็กคนนี้ตาย” บอบอพูดด้วยสีหน้าที่ชั่วร้าย
“ถ้าคุณไม่ปล่อยเขาไปตอนนี้คุณก็ต้องตายเหมือนกัน” เย่เชินหลินกังวลในใจแต่รู้ว่าเขาไม่สามารถแสดงสีหน้าออกมาได้
“พ่อ!” ไห่โจ๋ซวนซึ่งมีอายุเพียงไม่กี่ปีหันเรียกไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินต้องการก้าวไปข้างหน้าเพื่อแทนที่ลูกของเขา
“พวกเราจะไป แต่มีข้อแม้ คุณต้องปล่อยเด็กเหล่านี้ไป” เซี่ยชีหรั่นกล่าว
ลู่ลู่และบอบอชำเลืองมองกันและกัน คราวนี้ เด็กนี้เป็นหนึ่งสาเหตุ และประเด็นสำคัญคือใช้เซี่ยชีหรั่นดึงดูดเย่เชินหลิน
“ตกลง พวกคุณสองคนกลับไปกับฉัน เด็กคนอื่นๆ จะได้รับการปล่อยตัว เด็กคนนี้เรายังต้องการอยู่” บอบอคิดอย่างชัดเจนมาก ดูเหมือนว่า เซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินจะปกป้องความปลอดภัยของเด็กคนนี้อย่างแน่นอน ดูเหมือนพ่อของเด็กคนนี้จะเป็นเพื่อนกับสองคนนี้
“ฉันจะไปกับพวกคุณ” ไห่ลี่หมินก้าวไปข้างหน้า พยายามเข้าใกล้ไห่โจ๋ซวน จางเฟิงอี้ เดินไปหาเย่เชินหลิน และพูดว่า “ฉันจะพาเด็กเหล่านี้กลับไป ไม่ต้องกังวล”
เด็กๆ ทุกคนขึ้นเรืออย่างปลอดภัย ไห่ลี่หมินกัดฟันกรอดแล้วพูด “ตอนนี้สามารถปล่อยเด็กๆ ไปได้แล้วหรือยัง”
บอบอยังไม่ได้พูด มีเสียงร้องที่ชัดเจนดังมาจากบนพื้นผิวทะเล โลมาตัวหนึ่งกำลังหมุนรอบผิวน้ำทะเล
“โลมา?” ไห่ลี่หมินพูดด้วยความประหลาดใจ
ดวงตาของบอบอแปลกมาก และเซี่ยชีหรั่นใช้ประโยชน์จากความว้าวุ่นใจของบอบอด้วยความกล้าหาญที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน จึงรีบพุ่งไปรับไห่โจ๋ซวนกลับ
“พวกคุณทำกับคนอื่นอย่างไร คนอื่นก็จะทำอย่างนั้นกับคุณ” บอบอพูด
“วางใจเถอะ สิ่งที่ฉันสัญญาไว้จะทำให้สำเร็จ ยิ่งกว่านั้นฉันก็มีคำถามจะถามเขา” เย่เชินหลินดึงเซี่ยชีหรั่นไปที่ห้องโถง ไห่ลี่หมินจับมือไห่โจ๋ซวน ไห่จ๋ซวนเดินผ่านหน้าของบอบอและเหยียบที่เท้าอย่างโกรธเคือง “คนเลว!”
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่เรือลำนี้ ฉั นตรวจสอบแล้วเป็นองค์กรการค้ามนุษย์ระดับนานาชาติ มันถูกองค์การตำรวจสากลจ้องอยู่ พวกคุณดูเหมือนคุ้นเคย” ไห่ลี่หมินถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ข้อสงสัยทั้งหมดถามอออกมา
“คุณยังจำความผิดปกติของบริษัทเย่ซื่อในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาได้หรือไม่?” เย่เชินหลินกล่าว
ไห่ลี่หมินพยักหน้า แม้ว่าอิทธิพลของบริษัทเย่ซื่อจะไม่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ แต่ก็ยังไม่สามารถถูกย้ายลงมาอยู่ข้างล่างแบบนี้ได้ง่ายๆ
“อันที่จริง นี่ไม่ใช่ครั้งแรก มูลนิธิเคยมีปัญหามาก่อน ฉันสงสัยมาตลอดว่ามีคนแอบวางแผน” เย่เชินหลินบอกความคิดเห็นของเขา เซี่ยชีหรั่น รู้สึกเล็กน้อยในใจ ถ้าพูดว่าบนโลกนี้บางคนหวังว่าตัวเองจะทำให้เย่เชินหลินจะเจ็บปวดทรมานมากที่สุด มีเพียงคนเดียว แต่คราวนี้จะเป็นเธอหรือเปล่า?
“ชีหรั่น คุณเป็นอะไรหรือปล่า?” ไห่ลี่หลินมองไปที่มือของเซี่ยชีหรั่นที่ถือผ้าปูโต๊ะและถามด้วยความกังวล
“ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร?” เซี่ยชีหรั่น อธิบายอย่างหงุดหงิด
เย่เชินหลินและไห่ลี่หมินล้วนเป็นคนที่ปีนออกมาจากห้าง นอกจากพื้นหลังด้านบนแล้ว ผู้ประกาศข่าวรายนี้ทราบดีว่าจุดประสงค์ปัจจุบันคือการจับปลาใหญ่
เมื่อเข้าสู่ท้องเมดิเตอร์เรเนียน ในไม่ช้าก็จะก้าวเข้าสู่ดินแดนแอฟริกาอีกครั้ง
เมื่อถึงฝั่งก็มีรถมาจอดรอเซี่ยชีหรั่น และเย่เชินหลินแล้ว
รถแล่นไปจนสุดทางจนถึงประตูเหล็กที่เซี่ยชีหรั่นคุ้นเคย คนที่ติดอาวุธครบชุดก็จ้องไปที่กลุ่ม
บนถนนเส้นทางที่อ้างว้าง เซี่ยชีหรั่นเห็นคนน้อยกว่าครั้งที่เธอเคยมาก่อนหน้านี้น้อยมาก รถบรรทุกขนาดใหญ่ผ่านไป เบาะหลังของรถบรรทุกถูกทับคลุมด้วยผ้าขาวสูง และผ้าสีขาวยังคงเห็นคราบเลือดบางส่วน
ไห่ลี่หมินตกใจเมื่อเห็นทั้งหมดนี้ และโชคดีที่นำโจ๋ซวนไว้ที่โรงแรมด้านนอก
“เจ้านาย” เด็กอ้วนบอบอและลู่ลู่เดินไปที่ประตูและพูดเบา ๆ “เข้ามา” เสียงของชายผู้นี้ดังมาจากด้านหลังประตู
เย่เชินหลินพาเซี่ยชีหรั่นผลักเข้ามา ในห้อง ชายต่างชาติสวมเสื้อผ้าแบบชาวจีนวางมือทับซ้อนกัน เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าชายคนนี้ผอมกว่าตอนที่ตัวเองจากไป
“แค่กแค่กแค่ก สาวน้อย คุณทำลายธุรกิจของฉันไปมาก” ชายคนนั้นไอก่อนจะพูด
แม้ว่าชายคนนั้นจะพูดอย่างนั้น แต่ใบหน้าของเขาไม่มีความชั่วร้ายใดๆ เย่เชินหลินมองดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบ ๆเมื่อเซี่ยชีหรั่นได้ยินชายวัยกลางคนเปรียบเทียบเด็กกับธุรกิจ ก็โกรธและพูดเสียงดัง:
“ถ้าธุรกิจที่คุณกำลังพูดถึงคือการพาลูกๆ ของครอบครัวคนอื่นไป และยังขายในที่ไกลๆ ธุรกิจประเภทนี้ฉันเห็นที่ไหนก็จะทำลายทันที!”
“หึหึ คุณรู้ไหมทำไมฉันไม่เลือกเด็กจากหลายประเทศ แต่เลือกเด็กประเทศจีน”
บอบอที่อยู่ข้างๆ อดไม่ได้ที่จะพูด “ประเทศจีนมีประชากรมาก?” เซี่ยชีหรั่นและเด็กอ้วนลู่ลู่ต่างก็มองบอบอสายตาว่างเปล่า
“หึหึ ไม่กลัวที่จะบอกพวกคุณ เหตุผลที่ฉันต้องการจับเย่เชินหลินทั้งเป็น ก็เพราะมีคนหนึ่ง ก็คือคนที่ส่งหุ้นของบริษัทของคุณมาให้ฉันที่นี่” ชายคนนั้นหยุดและมองที่ เย่เชินหลินหลังจากที่เขาพูดจบ