สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 140 สาวใช้ตัวแสบ 44

ตอนที่ 140 สาวใช้ตัวแสบ 44
“ขอบคุณมากค่ะ”เซี่ยชีหรั่นไม่ยากพูดอะไรกับเธอมาก และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ต้องการสิ่งของพวกนี้ เอาไว้เจอเย่เชินหลินแล้วค่อยคืนเขา จะได้ไม่ลำบากคนกลางอย่างผู้หญิงคนนี้
“แบกเข้ามาได้！”หลินหลิงพูดบอกคนที่อยู่ข้างนอก
แบกเข้ามางั้นหรอ？ต้องเป็นสิ่งของที่น้ำหนักมากถึงจะใช้คำว่าแบกได้นี่น่า？
หลินหลิงและจิ่วจิ่วหลบไปตรงข้างประตู ตู้เสื้อผ้าขนาดกว้างสองเมตรถูกแบกเข้ามาในห้อง เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเย่เชินหลินคงลืมไปแล้วว่าในห้องของเธอก็มีตู้เสื้อผ้าอยู่แล้วถึงได้ให้หลินหลิงสั่งให้คนซื้อมาอีกหลังนึง　
“อีหลังนึงก็แบกเข้ามา！”
ที่ทำให้เซี่ยชีหรั่นตกใจก็คือตู้เสื้อผ้าอีกหลังที่มีขนาดใหญ่เท่ากันกับหลังเมื่อครู่ถูกแบกเข้ามา
ห้องพักห้องนี่ก็ไม่ได้ใหญ่มากมาย ตอนนี้ตู้เสื้อผ้าสองหลังใหญ่ถูกแบกเข้ามา เวลาเดินก็แทบจะพึงกันเลย　　
หลินหลิงสั่งให้พนักงานขนย้ายสองคนนั้นเลิกงานได้ แล้วตัวเองกลับเดินไปเปิดประตูตู้เสื้ออผ้าหลังหนึ่งออกและ แนะนำเสื้อผ้าที่อยู่ด้านในอย่างไร้ซึ่งความรู้สึก
“คุณเซี่ยค่ะ ฉันมีเวลาไม่มาก ดังนั้นจึงหวังว่าคุณจะจำได้นะคะว่าในนี้เป็นชุดราตรี เป็นชุดที่เหมาะสำหรับใส่ไปงานเลี้ยงตอนกลางคืน”เซี่ยชีหรั่นมองไปทางด้านที่นิ้วมือของหลินหลิงชี้ไป ด้านในทั้งแถวนั้นมีแต่ชุดราตรีมีอย่างน้อยประมาณสิบชุดได้มีทั้งสั้นและยาว ส่วนสีก็จะเป็นสีขาวกับสีเขียวอ่อนเป็นซะส่วนใหญ่ เหมาะกับบุคลิกภาพที่น่งๆของเธอดี
เธอรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย เย่เชินหลินซื้อให้เธอทั้งหมดนี้เลยหรอ？ให้เธองั้นหรอ？เสื้อผ้าสวยงามเยอะแยะมากมายขนาดนี้เป็นใครก็ต้องทึ่ง และเซี่ยชีหรั่นเธอเองก็ยอมรับว่าถึงแม้ว่าจะไม่ใช่คนที่หลงใหลในของพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่พอได้เห็นของขวัญที่อลังการหัวใจเธอก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
นี่ไม่ได้มีแค่เสื้อผ้าอย่างเดียวเท่านั้น แต่มันมีความในใจของใครบางคนอยู่ด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ไปซื้อด้วยเอง เขามีใจที่จะเตรียมของเหล่านี้ให้เธอได้นั้น เขาก็ต้องคิดถึงก่อนเธอน่ะสิ
“ด้านนี้เป็นชุดที่ไว้ใส่อยู่บ้านค่ะ ด้านนี้เป็นชุดนอน กล่องด้านล่างเหล่านี้เป็นกล่องรองเท้าค่ะ นอกจากนี้แล้ว ด้านนี้เป็นชุดชั้นในค่ะ ล้วนเป็นแบรนด์เนมชื่อดังทั้งหมด”
ที่แท้ตู้เสื้อผ้าทั้งสองหลังนั้นอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าและรองเท้า แทบจะไม่มีที่ว่างเหลือเลยแม้แต่น้อย สิ่งของที่อยู่ด้านในทั้งหมดผ่านมาตรฐานของเย่เชินหลินทุกชิ้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ว่าจะเป็นรุ่นไหนแบบไหน บางหรือว่าหนามีครบหมดทุกอย่าง
ในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้หลินหลิงกลับซื้อทุกอย่างมาได้ครบครันขนาดนี้ ความสามารถในการจัดการของเธอช่างน่าทึ่งจริงๆ　　
หลินหลิงพลางแนะนำ พลางเปิดประตูตู้ให้เธอดู
ครบครันจริงๆ สิ่งที่ควรจะมีก็มีครบหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์หรือโอกาสไหนเขาคิดไว้หมดแล้ว และเมื่อได้เห็นของชิ้นเล็กๆพวกนี้ หน้าของเซี่ยชีหรั่นก็เริ่มแดง ในขณะเดียวกันในใจก็พลางซาบซึ้งและตื้นตัน ชั่วระยะเวลาที่หวานฉ่ำนี้ ผู้หญิงคนไหนบ้างที่จะต้องการถูกใครสักคนรักและเอาใจใส่ คอยตามใจ และคอยทะนุถนอม
แต่ว่าความรู้สึกเหล่านั้นก็เป็นแค่ช่วงระยะไม่กี่วินาที เธอก็กลับนึกถึงเสี่ยวจุนขึ้นมาอีก เธอได้มอบร่างกายให้กับเย่เชินหลินไปแล้ว เธอไม่มีทางเลือก หรือเธอยังจะมอบใจให้เขาไปอีกงั้นหรอ？เป็นแพราะเขาทำให้เธอประทับใจอะไรหลายๆอย่างก็คิดว่าเขาจะชอบเธอจริงๆหรอ？
แต่ที่จริงแล้วเขาก็ยังคงป็นเขาที่บังคับขืนใจเธอ และก็เป็นคนที่เย็นชากับคู่หมั้นของตัวเองมาก และเขาก็ยังเป็นคนที่ขึ้นเตียงกับฟางลีน่าในคืนนั้น
เรื่องราวมันไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย ที่เขาดีกับเธอ อาจจะเป็นเรื่องที่เขาก็ทำกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้　　
พอคิดแบบนี้หัวใจเธอที่เต้นแรงอยู่เมื่อครู่ถูกเธอเก็บเอาไว้
“ขอบคุณค่ะ”เซี่ยชีหรั่นพูดกับหลินหลิงจากใจจริง
“ถ้าหากยังต้องการอะไรอีกล่ะก็ คุณบอกฉันได้เลยนะคะ แต่ถ้าไม่มี งั้นฉันคงต้องขอตัวก่อน”คำพูดที่เย็นชาของหลินหลิงดูเหมือนว่าเป็นปกติ คำพูดคำจาของเธอมันแสดงให้เห็นอยู่แล้วว่า ถึงแม้ว่าคุณจะพูดมาว่าคุณต้องการอะไร แต่ฉันก็ไม่ยิมยอมไปทำตามที่คุณขอหรอก
จิ่วจิ่วอยู่กับเซี่ยชีหรั่นตลอดการชมเสื้อผ้าเหล่านี้ ในใจของเธออุทานว่า OMG อยู่ตลอด จะยอมสิ้นเปลืองแบบนี้บ้างดีไหมนะ
ของข้างในนั้นแค่เสื้อสายเดี่ยวเสื้อกร้ามตัวเล็กๆตัวเดียวก็เป็นพันแล้ว คงไม่ต้องพูดเสื้อคลุมหนังต่างๆ
ราคารวมเสื้อผ้าทั้งหมดที่อยู่ในนั้น เธอเองก็ไม่ถนัดเรื่องคิดเลขซะด้วย จึงไม่สามารถคำนวณออกมาได้ว่ามีมูลค่าทั้งหมดเท่าไหร่ แต่หลักคือสีสันที่หลากหลายลายตา เธอคิดว่าเสื้อที่สวยคือเสื้อผ้าที่ผู้หญิงทุกคนยากที่จะปฏิเสธได้ มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะละสายตาจากเสื้อผ้าเหล่านั้นมาได้ จิ่วจิ่วหันมาพูดกับเซี่ยชีหรั่น “ชีหรั่น นี่เธอจะให้ฉันอิจฉาเธอจนขาดใจตายใช่ไหม？เสื้อผ้าเยอะแยะขนาดนี้ และคุณเลขาหลิน ……”
“ขอโทษนะคะฉันไม่ใช่เลขาหลินค่ะ ฉันคือผู้ช่วยหลินค่ะ”หลินหลิงตัดบท เธอดูเหมือนจะใส่ใจความแตกต่างระหว่างเลขาและผู้ช่วย
จิ่วจิ่วแหวะแล้วหันไปพูดกับเซี่ยชีหรั่น “คุณชายใหญ่เขาก็ดีจริงๆเลยเนาะจะยกยอเธอจนจะขึ้นไปบนฟ้าอยู่และ ดูท่าเธอคงจะต้อง แล้วแหละถึงจะตอบแทนพระคุณของคุณเขาหมดน่ะ”
เธอพูดเรื่องพวกนี้ต่อหน้าหลินหลิง เซี่ยชีหรั่นถึงกับหน้าเสียทันทีไม่รู้จะทำยังไงจึงรีบหันหน้าไปพูดกับหลินหลิง“ขอบคุณนะคะคุณผู้ช่วยหลิน ฉันไม่ต้องการอะไรแล้วละค่ะ รบกวนคุณมามากพอแล้ว”
ตอนนี้หลินหลิงพึ่งสังเกตเห็นรอยจูบที่ลำคอของเธอ ในใจก็ยิ่งจ็บปวดหนักเข้าไปอีก　　หลายปีที่ผ่านมานี้เธอทำงานเคียงข้างเย่เชินหลินทำงานอย่างระมัดระวังและอย่างดีมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าเขาเองก็ทุมให้กับเธอไม่น้อยอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเปรียบกับเซี่ยชีหรั่นแล้ว ห่างกันลิบลับ
เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ ใบหน้าที่สวยนั้นเป็นจุดขายงั้นหรอ？พวกผู้หญิงที่เปราะบางทำอะไรไม่เป็นนี่เป็นผู้ชนะตลอดเลยงั้นหรอ？