สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 155 สาวใช้ตัวแสบ 59

ตอนที่ 155 สาวใช้ตัวแสบ 59
“แม่ ผมรู้ครับ ช่วยลูกบอกกับเธอว่าอย่าเหนื่อยเกินไป”
“งั้นลูกจะมารับเธอไหม ถ้างั้นกลางคืนลูกก็กลับมานอนที่บ้าน” ใจของฝู้เฟิ่งหยีอ่อนไหว เห็นส้งหลิงหลิงดีกับเขาแบบนี้ ในใจรู้สึกเกรงใจ ก็อยากให้เขาสมหวังกัน
“ไม่กลับล่ะ วันนี้มีใครบางคนอยู่บ้าน ผมไม่อยากกลับไป ถ้าหลิงหลิงกลับมา คุณก็ให้เขาโทรมา ผมให้พ่อบ้านเอารถไปรับ”
“งั้นก็โอเค ถ้าเกิดว่าลูกเหนื่อย ก็พักผ่อน แม่ว่าถ้ามันดึกมากก็จะให้หลิงหลิงพักตรงนี้เถอะ เราสองแม่ลูกจะได้คุยกันหน่อย” คำพูดของฝู้เฟิ่งหยีมีกี่คำที่ไม่มีแรงที่จะพูด อีกอย่างก็อยากเย่เชินหลินมีโอกาสกลับมาที่บ้าน ทำให้ปัญหาของสองพ่อลูกนี้ดีขึ้นหน่อย
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะว่าส้งหลิงหลิงไม่มีปัญญาที่จะเปลี่ยนแปลงเย่เชินหลิน รึเป็นเพราะเขาดื้อเกินไป เขาชอบคิดที่เย่เห้าหรันเย็นชาใส่ ในใจก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมด ปีที่ผ่านมา เขาโกรธแค้นที่เย่เห้าหรันทำให้เสียลูกชายไป จริงๆจะหย่ากันด้วยซ้ำ
หลังๆนี้เปลี่ยนตามเวลา เย่เห้าหรันก็ทำการชดเชยอยู่ตลอด ในใจเธอรู้ดีนอกจากความรู้สึกผิดแล้วก็ยังมีความรักที่เหมือนตอนหนุ่มๆ ใจเธอจะแข็งแค่ไหนก็ถูกเขาละลายได้ อีกอย่างเธอก็รักผู้ชายคนนี้มาก ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน ในใจเธอ เขาก็เป็นสามีเธอ ไม่จดทะเบียนกันเป็นเพราะว่าชอบคิดถึงผู้ที่ถูกทอดทิ้งเย่จื่อห้าน อยู่ในสภาพหย่าร้างกันแบบนี้เขาถึงรู้สึกกับดีกับลูก
ฝู้เฟิ่งหยีโทรไปด้วย อีกฝ่ายก็ตกไปอยู่ในความทรงจำ แถมยังเป็นคำพูดของเย่เชินหลินทำไมห้เธอตื่น
“แล้วแต่แม่เลย ถ้าเบื่อก็ให้อยู่เป็นเพื่อนได้ ผมก็ไม่ความคิดเห็น”
ฝู้เฟิ่งหยีพูดคำเดียวว่าดี แล้วก็ว่างสาย
ส้งหลิงหลิงเห็นเธอว่างโทรศัพท์ กล่าวด้วยรอยยิ้ม หนูบอกแล้วว่าอย่าโทร เขาไม่มีทางที่จะมาหรอก อารมณ์เขายังไม่หายหมด
“เขาโกรธเธอ เรื่องอะไร” ฝู้เฟิ่งหยีถามส้งหลิงหลิง
“อันนี้ ไม่ต้องพูดล่ะ เรื่องนี้หนูไม่ถูกก่อนอยู่แล้ว คือความผิดหนูหมด” พูดอยู่ ตาของส้งหลิงหลิงก็เต็มไปด้วยน้ำตา
สภาพแบบนี้ ใครจะไม่อยากถามล่ะ
ฝู้เฟิ่งหยีวางใบพัดที่มือลง แล้วถามเธอว่า “ฉันเคยพูดกับเธอแล้วนี่ ถ้าเกิดมีไรลำบาก ก็ขอให้พูดกับฉัน ฉันจะแก้ไขให้กับเธอเอง ไหนลองพูดมาสิ เขารังแกเธอยังไง”
พอพูดแบบนี้ ส้งหลิงหลิงยิ่งทำตัวให้น่าสงสาร แถมยังร้องไห้แล้วยังใส่หัวหลายๆรอบ
“เป็นเพราะหนูไม่ดี หนูก็ไม่รู้จะพูดไง แต่หนูก็ไม่ได้ตั้งใจ”
ฝู้เฟิ่งหยีไม่พูดไร รอเธอร้องไห้แล้วสงบลงแล้วค่อยถามว่า “ตกลงมันเป็นยังไงกัน”
“คุณน้า เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าช่วงนี้ได้ยินเรื่องของซูหาวรึเปล่า”
“ได้ยินบ้าง แต่ก็ไม่อยากถามหนู” ฝู้เฟิ่งหยีบอกเธอ
“จริงๆแล้วเรื่องของซูหาว ตอนนั้นคือพวกเขายินยอมกันทั้งสองฝ่าย หลังจากนั้นพยาบาลก็กลับบอกว่าถูกคนอื่นใช้ทำแบบนี้ คุณลองคิดดู ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะบ้านเรา ก็คงไม่ทำให้เรื่องเขาใหญ่โต”
ทั้งมณฑลตงเจียง สามารถทำให้บ้านส้งเสียหายได้ นอกจากตระกูลจงก็คือตระกูลเย่ ฝู้เฟิ่งหยีคิด แล้วถามเธอว่า “นั้นเธอคิดว่าเรื่องนี้ลูกหลินสั่งให้คนอื่นทำ แล้วเหตุผลล่ะ”
ส้งหลิงหลิงพยักหน้าไปด้วย น้ำตาก็ไหลตกลงมา เปิดปากฝกอีกที่เสียงก็เปลี่ยนล่ะ
“คุณน้า นี่มันเป็นความผิดของซูหาวหมด ไปชนด้วยเชินหลินเอง นี้คือข้อตกลงระหว่างพวกเราก่อนจะแต่งงานหนูพาเซี่ยชีหรั่นกลับบ้าน ซูหาวแอบถามหนู ทำไมถึงต้องจะยอมรับน้องแบบนี้ หนูก็เลยเอาเรื่องของเซี่ยชีหรั่นพูดให้เขาฟัง”
เวลานั้นหนูรู้สึกลำบากมาก ยังร้องไห้ด้วย ซูหาวดีกับพี่ขนาดนี้เรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึง หนูก็ไม่คิดว่าพอถึงกลางคืนเขากลับคิดร้ายกับเซี่ยชีหรั่น เขาทำไม่สำเร็จ พอเชินหลินกลับมา ก็พาเขากลับไปเลย ก็เพราะแบบนี้เชินหลินถึงโมโหซูหาวรวมหนูด้วย อารมณ์เสียทีก็เลยหาคนฟ้องซูหาว
หลังจากนั้น เขาก็รู้สึกเย็นชาใส่หนูมาตลอด คุณน้า หนูรู้ว่าเรื่องนี้หนูก็มีความผิด หนูไม่น่าไปปรึกษาซูหาวเลย
แต่ซูหาวก็น่าสงสารพอล่ะ ดูช่วงนั้นเธอเหมือนหนุ่ม20ที่ไหน บอกกับคนอื่นว่าเขาอายุ40ยังมีคนเชื่อเลย
แม่หนูร้องไห้ทุกวันเพราะเรื่องนี้ พ่อก็เช่นกันป่วยเลย ท่านดูหนูที่ยิ้มแย้มสดใสทุกวัน แต่ทุกวันนี้คือพยายาม
คือหนูอยากทนดแทนเชินหลิน คิดค้นวิธีทางให้มีความสุข
เสียดาย อ่า ส้งหลิงหลิงพูดจบ ลากเสียงหายใจยาวๆ