สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 159 สาวใช้ตัวแสบ 63

ตอนที่ 159 สาวใช้ตัวแสบ 63
“ถ้าเปลี่ยนเป็นโม่เสี่ยวหนง เขาก็ยอมแน่ๆ”
เซี่ยชีหรั่นอึ้งไว้ เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกันได้แบบนี้
เขาจับจุดอ่อนของเธอได้แม่นมาก แต่เธอก็มีกฎเหมือนกัน เธอสามารถเอาชีวิตไปแลกกับการจ่าค่าผิดสัญญาได้
แต่เธอก็ไม่อยากเห็นโม่เสี่ยวหนงไปทำไรน่าเกลียดแบบนั้น แต่ถ้าบางอย่างที่ทำไปแล้ว มันก็จะผิดพลาดไปตลอดชีวิตกับโม่เสี่ยวหนงก็เช่นกัน
แต่เรื่องนี้สาเหตุก็เกิดจากเขา เธอไม่สามารถหนีพ้นได้ แต่กลับให้น้องสาวไปรับกรรมแทน
เธอหันกลับไป แล้วจ้องหน้าของเย่เชินหลินไว้แล้วถามเธอว่า “คุณจะทำไรน่าเกลียดแบบนี้จริงๆ?”
เธอยิ้มมุมปากแล้วบอกว่า“ใช่ เรื่องที่ฉันจะทำ ก็ต้องทำให้ได้ อีกอย่างคือเธอปฏิเสธเราก่อน คัดค้านอีก แล้วจะใช้วิธีไรมาทำให้สิ่งที่ฉันเสียหายกลับขึ้นมา”
“คุณชนะล่ะ ฉันจะอาบน้ำให้สะอาด ฉันหวังว่าต่อไปนี้อย่าคิดจะทำไรโม่เสี่ยวหนง”
คำพูดของเซี่ยชีหรั่นพาแบบเย็นชา เธอบอกแบบนี้ล่ะ ขอร้องก็ไม่มีผล
ถึงตอนนั้นเขาก็จะปิดตา คิดว่าตัวเองเป็นไม้ ไม่มีชีวิต ไม่มีศักดิ์ศรีก็แค่นั้น
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าตนเองออกจากห้องหนังสือของเย่เชินหลินไปตอนไหน ก็ไม่รู้ว่าตนเองกลับห้องตนเองอย่างไร ตอนนี้พอนึกถึงฉากที่เอากันสาดคน เธอก็รู้สึกขยะแขยง
กลับไปที่ห้อง เขาเดินไปที่ข้างตู้เสื้อผ้า ยื่นมือแล้วหยิบชุดนอนขนาดเสื้อและแบบก็ไม่ได้ดู
โม่เสี่ยวหนงไม่เคยเห็นพี่เธอเป็นแบบนี้ รู้สึกตกใจ
“พี่ นี่พี่เป็นไรอ่ะ พี่เชินหลินไม่ได้ตกลง?”
เซี่ยชีหรั่นมองโม่เสี่ยวหนงตั้งนานกลับไม่พูดไรจนกระทั่งเปิดปากพูด “เสี่ยวหนงถือว่าพี่ขอก็แล้วกัน รับหนีออกจากที่นี่เถอะ”
“ตกลงมันเกิดไรขึ้น พี่ ไม่ใช่ว่าพี่ตอบตกลงไปแล้วนะ” โม่เสี่ยวหนงตกใจ สำหรับเท่าที่เขารู้จักเซี่ยชีหรั่น เขายอมตายก็ไม่ทำเรื่องแบบนี้แน่นอน
ดูสีหน้าของโม่เสี่ยวหนงเธอรู้สึกกังวล เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกดีอีกครั้ง ไม่ว่ายังไงก็ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ออกแรง เขาก็ยังมีบุญคุณอยู่นิดนึง
เซี่ยชีหรั่นเป็นคนเลี้ยงดูโม่เสี่ยวหนงตั้งแต่เล็กจนโต บางครั้งก็รู้สึกอิจฉาความสวยของเธอ ไม่รู้เรื่อง แต่บางครั้งก็จะคิดถึงความดีของเธอด้วย ยังไงตอนที่เขากลัวเซี่ยชีหรั่นก็เป็นคนดูแล ตอนเธอร้องไห้ก็เป็นเซี่ยชีหรั่นคอยปลอบใจ แม้แต่ตอนที่พ่อแม่ไม่ว่าง ก็เป็นเซี่ยชีหรั่นไปแทน
แต่เมื่อกี้ฟางลี่น่ามาหาเรื่องถึงแม้เขาจะด่าเซี่ยชีหรั่นยังไง เธอก็ไม่ตอบโต้ไรทั้งนั้น แต่เขาแค่พูดโม่เสี่ยวหนงหนึ่งคำ เซี่ยชีหรั่นก็ไปตบหน้าเขาปกป้องโม่เสี่ยวหนงแบบนี้แล้วเขาจะทำอะไรได้
“ไม่เป็นไรเสี่ยวหนง ไม่เป็นไร จริงๆแล้วเธอเป็นคนดี เรื่องคืนนั้นเขาคงไม่ได้ทำ เธออย่ากังวลเพราะฉันเลย” เซี่ยชีหรั่นจับหน้าของโม่เสี่ยวหนง แล้วยังพูดอีกคำ เธอรีบไป แล้วกลับคิดถึงหวีซานซาน
เย่เชินหลินเอาโม่เสี่ยวหนงคุกคามเธอ หวังว่าหวีซานซานก็ทำได้ โม่เสี่ยวหนงถ้าไม่มีการดูแลของตระกูลเย่ งั้นก็ต้องอันตรายแน่ๆ
คิดแล้วคิดอีก เธอก็ถอดหายใจ แล้วบอกว่า“เสี่ยวหนงถ้าเธออยากอยู่ตรงนี้ก็ทำต้องทำตัวดีๆ อย่าทำไรที่ไม่ดี อย่าไปคิดว่าจะไปทำไรกับเย่เชินหลิน ได้ยินไหม”
“อืมอืม” โม่เสี่ยวหนงพยักหน้า
“พี่ ไม่ทีไรใช่ไหม” ระหว่างที่เซี่ยชีหรั่นเอาชุดนอนแล้วเดินถึงหน้าประตู โม่เสี่ยวหนงก็ถามเธออีกว่า
แล้วเขาก็อยากให้เธอไว้ใจ เซี่ยชีหรั่นก็ยิ้มแล้วไสหัวพูดว่า“ไม่มีไร”
เรื่องที่ไม่สวยงามแบบนี้ ก็ไม่ควรให้น้องได้รับรู้ ถึงจะทำแล้ว เธอก็ต้องทำเหมือนว่าไม่มีไรเกิดขึ้น บอกกับเขาว่า จริงๆแล้วเธอไม่ได้ทำ
เซี่ยชีหรั่นจับชุดนอนไว้แล้วเดินไปที่ห้องอาบน้ำ ตอนนั้นจิ่วจิ่วยังดูแลฟางลี่น่าอาบน้ำอยู่
ปกติจิ่วจิ่วจะเป็นคนเข้าข้างเซี่ยชีหรั่น ทำให้ฟางลี่น่ารู้สึกเสียดาย แต่วันนี้มีโอกาสล่ะ ให้เขามาดูแลเธอ ฟางลี่น่าก็เลยไม่เกรงใจ
“จิ่วจิ่ว เธอได้กินข้าวบ้างไหม ทำไมไม่รู้จักใช่แรงหน่อยไม่ให้ฉันรู้สึกดีหน่อย เดียวฉันต้องดูแลท่านชาย เดี๋ยวจะได้แก้อารมณ์ได้”
“ไม่รู้จักอายจริงๆ” จิ่วจิ่วบีบไหล่ไปด้วยพูดไปด้วย แล้วยังพูดเสียงเบาๆ
“เธอพูดว่าไรนะ พูดให้ดังกว่านี้สิ ถ้ายังทำแบบนี้อีก ระวังตัวไว้เหอะ พูดให้ก็ได้วันนี้ขนสดเซี่ยชีหรั่นยังโดนฉันรังแกเลย ตอนนี้ฉันคือผู้หญิงที่ท่านชายรักมากที่สุด ถ้าเธอทำไรให้ฉันโมโห ฉันจะไม่ปล่อยให้เธออยู่แน่”