สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่163 สาวใช้ตัวแสบ 67

ตอนที่163 สาวใช้ตัวแสบ 67
เมื่อเดินไปกี่ข้าว เธอก็เหมือนนึกได้อะไรออกมาก็พูดว่า“คุณชาย ฉันเองก็เป็นสาวพรหมจารีเหมือนกัน ท่านก็อยู่บ้านนะ ฉันรับรองว่าจะทำให้ท่านสบายกว่าที่คลับแน่นอน ฉันทำได้ทุกท่า ต้องให้ท่านพอใจแน่นอน”
ผู้หญิงคนนี้กล้าพูดจริงๆ ชีหรั่นขมวดคิ้ว ฟางลี่น่าเห็นเย่เชินหลินไม่ได้ออกเสียงนึกว่าที่ตนเองพูดนั้นได้ผล
เธอก็พูดขึ้นอีก“จริงๆค่ะคุณเย่”พูดจบเธอก็นั่งยองลงอยากจะไปสัมผัสเขา
“เธอไม่ควรมาเป็นสาวใช้ที่บ้านผม เธอควรไปเป็นหญิงขายตัว ฉันว่าต้องขายดีแน่”ชีหรั่นพูดอย่างเย็นชา
ฟางลี่น่าถึงรู้ตัวว่าชีหรั่นไม่ดีใจแล้ว เธอเงยหน้ามองเขา กลับมองเห็นสายตาที่กล่าวเตือนของเขา“เธออยู่ที่นี่ทำตัวดีๆ ถ้าหากเธอกล้าไปแตะต้องเซี่ยชีหรั่นแม้แต่เส้นผมเดียว ฉันต้องให้เธอตายแบบไม่ดีแน่ จำไว้รึยัง”
ฟางลี่น่าไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้ของชีหรั่น ดังนั้นเธอเลยกลัวจนอึ้งไป
เนิ่นนานถึงพูดว่า“คุณ…คุณเย่ ที่ท่านให้ฉันมานี่ก็เพราะอยากจะกระตุ้นเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่หรอ ฉันก็ทำตามคำสั่งของท่านอยู่นะคะ”
ชีหรั่นจ้องเธออย่างรำคาญ“ฉันให้เธอไปด่าเธอ ตบเธอแล้วหรอ”
ฟางลี่น่ารีบส่ายหัวทันที“คุณเย่ ฉันผิดแล้ว ต่อไปฉันจะไม่ทำอีก ฉันจะทำตามที่ท่านสั่ง ฉันจะไม่ไปตบและด่าเธออีก ท่านอย่าไล่ฉันออกไป ถ้าฉันโดนไล่ออกไป ต้องโดนคนอื่นหัวเราะเยาะแน่”
“ออกไป”
รอฟางลี่น่าออกไปแล้ว ชีหรั่นถึงไปเปิดตู้เสื้อผ้าเอาเสื้อที่ตนเองสวมออกมา
เมื่อเปลี่ยนเสื้อเสร็จ ชีหรั่นไม่ได้แจ้งสักคนก็เดินออกจากบ้านคนเดียว
นอกประตูหลินต้าฮุยได้นั่งอยู่ในรถออดี้สีดำรอเขาอยู่แล้ว เห็นเขามาก็รีบลงไปเปิดประตูรถให้เขา
หลังขึ้นรถชีหรั่นก็เม้มปากอยู่ตลอด ไม่พูดไม่จา
ปกติชีหรั่นล้วนมีคนขับรถของเขาเอง แต่คืนนี้เห็นเหตุการณ์พิเศษ เลยให้หลินต้าฮุยมาเป็นคนขับรถ
หลังเขาขึ้นรถ หลินต้าฮุยก็แอบมองเขาในกระจก เมื่อสายตาเขามองไป หลินต้าฮุยก็แสร้งทำเป็นมองสภาพถนนอยู่
เมื่อทำแบบนี้ซ้ำไปหลายครั้ง ชีหรั่นก็อดไม่ได้ถามออกมา“แกมองอะไรอยู่”
หลินต้าฮุยแค่กำลังคิดอยู่ว่าทำไมบอสทำเป็นเด็กขนาดนี้ เมื่อทำให้ผู้หญิงที่เขาชอบโกรธไป ก็ออกมาเดินเที่ยวข้างนอก แถมยังทำให้เขาไม่สามารถอยู่กับแฟนด้วย
“ไม่มีอะไรครับ”หลินต้าฮุยพูดจบก็ตั้งใจขับรถ ไม่นานสายตาเขาก็มองไปชีหรั่นอีก
“มีอะไรก็พูดออกมา”ชีหรั่นดูเหมือนจะหมดความอดทนแล้ว
“ถ้าพูดแล้วคุณอย่าโกรธนะ”
“พูดมา”
“คุณทำแบบนี้เพื่อกระตุ้นเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม ผมไม่เคยเห็นมีใครจีบสาวแบบนี้มาก่อนเลย…”
“ใครบอกว่าฉันจีบเธอ แกไม่รู้หรอเธอแค่เป็นคนที่ฉันซื้อมา แม้หญิงชู้ก็ไม่ใช่”เย่เชินหลินตัดบทหลินต้าฮุยอย่างโมโห
ยังปากแข็งอยู่สินะ
“ถ้าเป็นอย่างนั้น แล้วทำไมคุณต้องไปโกหกเธอ แถมยังทำให้ตนเองต้องออกมาข้างนอกดึกดื่นแบบนี้ล่ะครับ”หลินต้าฮุยพูดอย่างไม่กลัวตาย
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ถามอย่างเย็นชา“แกเบื่อจะมีชีวิตต่อแล้วใช่ไหม”
หลินต้าฮุยหดคอแล้วไม่พูดอีก ในรถก็เงียบลงมาอีกครั้ง
“คุณเย่ ตอนนี้เราไปไหนครับ คงจะไม่ไปบาร์จริงๆใช่ไหมครับ”หลินต้าฮุยถามขึ้น
“แกว่าล่ะ”เขาถามย้อนกลับ
เขาก็รู้อยู่แล้วว่าเย่เชินหลินไม่เคยไปสถานที่แบบนั้น แม้งานเลี้ยงระหว่างธุรกิจเขาก็ไม่ไป ถ้ามีคนต้องการจะให้ไปที่นั่น เขาก็มักจะให้ผู้จัดการหรือหลินต้าฮุยไปแทนเขา
หลินต้าฮุยก็มองเย่เชินหลินจากกระจกอีกครั้ง นึกถึงบ้านหลังนั้นที่เขาส่งให้เขา ในใจก็รู้สึกขอบใจบอสคนนี้มาก แม้ปกติเย่เชินหลินจะดูเย็นชา แต่หลินต้าฮุยก็เข้าใจดีว่าเขาเป็นคนที่ภายนอกดูเย็นชาแต่ภายในใจนั้นเร่าร้อน แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดเขาชอบปลอมตัวมาตลอด แสร้งทำเป็นไม่เชื่อว่าโลกนี้จะมีความรักที่แท้จริง โดยเฉพาะในเรื่องด้านผู้หญิง ก่อนที่เซี่ยชีหรั่นปรากฏตัวออกมาเขาก็ดูเหมือนผู้หญิงมีไว้แค่เพื่อเรื่องบนเตียงเท่านั้น คราวนี้มันไม่ง่ายเลยที่เขาได้เจอกับผู้หญิงที่เขามีความรู้สึก หลินต้าฮุยก็รู้สึกดีใจแทนเขา แต่ที่เขาทำแบบนี้หลินต้าฮุยก็รู้สึกร้อนรนมาก
เขานึกสักพักแล้วถามว่า“คุณเย่ คุณรู้สึกคนที่มีฉายาชื่อว่าคังหวางในบริษัทเราไหมครับ”
“อื่ม”
“เมื่อคืนผมไปดื่มเหล้ากับเขา เขาบอกผมว่าตอนเด็กเขาไปจีบเด็กผู้หญิง ก็มักจะชอบดึงผมของเด็กผู้หญิงที่นั่งข้างหน้าเขา แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นรู้สึกรำคาญเขามาก