สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่166 สาวใช้ตัวแสบ 70

ตอนที่166 สาวใช้ตัวแสบ 70
จิ่วจิ่วส่ายหัว“ไม่ อร่อยมากกก เยี่ยมมากเลยนะเรา คุณเย่ต้องชอบกินแน่นอน”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสงสัย
“จริงหรอ ฉันชิมหน่อย”
จิ่วจิ่วกลืนกุ๊กกี้ที่อยู่ในปากลงไป แล้วรีบแย่งกุ๊กกี้ในมือของเซี่ยชีหรั่นมา พูดขึ้น“ชิมอะไร ก็เหลือแค่ไม่กี่ชิ้นแล้วนี่ เดี๋ยวคุณเย่ไม่มีให้กินอีกแล้ว”
พอได้ยินอย่างนั้นเซี่ยชีหรั่นก็ไม่กินอีก และเอากุ๊กกี้ไปไว้ที่ห้อง โม่เสี่ยวหนงได้กลิ่นก็เข้าไปถามเธอคืออะไร
“กุ๊กกี้”
“พี่ นี่เป็นอาหารเช้าของหนูใช่ไหม”โม่เสี่ยวหนงถาม พลางยื่นมือไปจะหยิบก็โดนเซี่ยชีหรั่นตบมือ
“ไม่ใช่ให้เธอสักหน่อย”
“งั้นให้ใคร”โม่เสี่ยวหนงถามด้วยความแปลกใจ ก็เห็นหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงก่ำขึ้นมา
“พี่เชินหลินหรอ”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า
“พี่ หนูว่าพี่หลงรักเขาไปแล้ว”โม่เสี่ยวหนงพูดด้วยความมั่นใจ
“อย่าเพ้อเจ้อ คนที่ฉันรักคือโม่เสี่ยวจุน จะเป็นเขาได้ยังไง”เซี่ยชีหรั่นรีบปฏิเสธไป
“พี่ ที่จริงพี่รักเขาไปก็เป็นเรื่องปกติ เขาเป็นคนยอดเยี่ยมขนาดนั้น”
“อย่าพูดแล้วเสี่ยวหนง เรื่องของเสี่ยวจุนยังไม่มีบทสรุปเลย ฉันไม่อยากคิดเรื่องอื่น”เซี่ยชีหรั่นเอากุ๊กกี้ไปไว้ที่หัวเตียง และไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่ออีก
“พี่”
“พี่อย่าหลบหนีปัญหานี้ได้ไหม หนูรู้สึกว่าความรักระหว่างพี่กับพี่เสี่ยวจุนนั้นไม่ใช่ความรักแบบชายหญิงแต่เป็นความรักแบบพี่น้อง อีกทั้งพี่เสี่ยวจุนดีต่อพี่ขนาดนี้ เขาก็หวังว่าพี่ได้มีชีวิตที่ดี ถ้าพี่สามารถหาเจอผู้ชายที่ดีเขาก็ต้องดีใจแทนพี่แน่นอน”โม่เสี่ยวหนงโน้มน้าวเธออีกครั้ง
เรื่องเมื่อคืนของเซี่ยชีหรั่นทำให้โม่เสี่ยวหนงรู้สึกกังวล ยิ่งที่เย่เชินหลินดีต่อเซี่ยชีหรั่น เธอโม่เสี่ยวหนงก็ได้มีชีวิตที่ดีไปด้วย
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ แล้วพูดกับโม่เสี่ยวหนงอย่างจริงจัง“ต่อไปอย่าพูดเรื่องนี้กับฉันอีก ฉันไม่มีทางไปชอบเขา เขาก็ไม่มีทางมารักฉัน ระหว่างฉันกับเขามีแค่ความร่วมมือ เธอดูสิ เขามีส้งหลิงหลิงแล้ว แถมฟางลี่น่าก็เป็นผู้หญิงเขาไปด้วย ฉันจะไม่คบกับผู้ชายที่หลายใจแบบนี้”
“ไอหยา พี่จะคิดอะไรไปนักหนา พี่ก็รู้นี่ว่าผู้ชายที่ทั้งรวยทั้งมีฐานะก็ย่อมมีผู้หญิงหลายคนอยู่แล้ว หนูว่านะพี่ควรคิดมันให้ดีๆ…”
“วันนี้เธอจะไปเรียนไหม”เซี่ยชีหรั่นตัดบทโม่เสี่ยวหนง
“ไป”
“งั้นก็รีบไปล้างหน้าล้างตาเลย”
เซี่ยชีหรั่นพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
โม่เสี่ยวหนงดึงฝาที่คลุมกุ๊กกี้อยู่ขึ้นมา ดมกลิ่นมันแล้วก็ปิดอีก คิดอยู่ในใจว่าแม้เซี่ยชีหรั่นจะไม่ยอมรับว่าตนเองชอบเย่เชินหลิน แต่ยังไงเธอก็ใช้การกระทำตนเองไปพิสูจน์ความคิดของเธอแล้ว
ในเมื่อเธอมีการแสดงออก งั้นเย่เชินหลินก็ต้องมีการตอบสนองด้วย
อีกทั้งสองคนนี้อยู่ไปกันวันๆ จะไม่มีความรู้สึกได้ยังไง
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งเดินถึงหน้าประตูบ้านใหญ่ ก็ได้ยินพ่อบ้านพูดว่า“คุณเย่กลับมาแล้ว”
คนรับใช้และผู้คุ้มกันทั้งหมดรีบมารวมกัน เซี่ยชีหรั่นคิดว่าตนเองก็เป็นคนรับใช้ แถมยังใส่ชุดคนรับใช้อยู่ เลยเข้าทีมไป
ทุกคนยืนครบไม่นาน รถสีแชมเปญก็จอดอยู่ที่หน้าประตูวิลล่า ผู้คุ้มกันช่วยเปิดประตูให้เย่เชินหลิน เขาลงจากรถอย่างสง่างาม
ทุกคนล้วนก้มหัวอยู่ แต่ฟังเสียงก็รู้ว่ามีสองคนอยู่
“สวัสดีค่ะคุณเย่”ยังคงเป็นการทักทายที่พร้อมเสียงกัน เย่เชินหลินพาคนที่มาด้วยเดินเข้าไป และพูดกับพ่อบ้านว่า“แกให้คนไปจัดห้องนอนที่อยู่ตรงห้ามของฟางลี่น่าออกมา ให้คุณเหอไปอยู่ ต่อไปให้หลิวเสี่ยวเจียวไปดูแลคุณเหอ”
“ครับคุณเย่”พ่อบ้านพูดเสร็จ แล้วก็พูดกับผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังของเย่เชินหลินว่า“คุณเหอ เชิญตามผมมาครับ”
“หลิวเสี่ยวเจียว ซุนเหมิงเหมิง พวกเธอสองคนไปเก็บกวาดห้อง ส่วนคนอื่นๆไปทำงานของตนเอง”พ่อบ้านออกคำสั่งให้คนอื่นแล้วก็พวกเขาก็แยกย้ายไป
เย่เชินหลินไม่ได้มองใครทั้งนั้นแล้วก็เดินไปห้องรับแขกตรงๆ
ตั้งแต่ต้นจนจบเซี่ยชีหรั่นล้วนคาดหวังให้เย่เชินหลินกลับมาตลอด ที่จริงคือคาดหวังว่าเขาจะชอบกินของที่เธอทำไม คาดไม่ถึงตอนเขากลับมายังพาผู้หญิงคนหนึ่งมาด้วย เขาให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ห้องที่อยู่ตรงข้ามของฟางลี่น่า แถมยังให้หลิวเสี่ยวเจียวไปดูแล ก็เท่ากับว่าเธอมีฐานะที่เหมือนกับส้งหลิงหลิงและฟางลี่น่าแล้ว
เมื่อคืนเธอคิดไปตั้งนานว่าเขาแค่แกล้งเธอ ไม่มีทางไปหาผู้หญิงข้างนอกแน่นอน แต่ตอนนี้เขาพาคนกลับมาแล้ว เธอยังจะไม่เชื่อได้ยังไง