สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่165 สาวใช้ตัวแสบ 69

ตอนที่165 สาวใช้ตัวแสบ 69
ตอนนี้ดึกแล้ว โม่เสี่ยวหนงหลับสนิทอยู่ ความคิดของเซี่ยชีหรั่นยังวนเวียนกับเรื่องในวันนี้
เมื่อคิดอย่างละเอียด เธอก็รู้สึกว่าโทรศัพท์ของเย่เชินหลินมาแบบผิดปกติมาก เขาดูเหมือนไม่ใช่คนที่จะเห็นครั้งแรกของผู้หญิง อย่างน้อยตอนนี้ที่เธอให้ครั้งแรกของตนเองให้เขา เขาแค่เหลือบมองรอยเลือดนั้นไม่ได้พูดอะไรเลย
ยังมีน้ำเสียงที่แปลกๆของหลินต้าฮุยด้วย เขาก็ดูเหมือนไม่ใช่คนที่จะแจ้งให้เย่เชินหลินไปหาผู้หญิงนี่
หรือว่าทุกอย่างในวันนี้เป็นการแกล้งของเย่เชินหลินเท่านั้น เขาไม่ได้อยากจะทำให้เธออัปยศอดสูจริงๆ
บางทีคงเป็นอย่างนี้จริงๆ！
ผู้ชายที่เธอเคยหลงรัก ต้องไม่น่าขยะแขยงแบบนี้แน่นอน
เมื่อคิดแบบนี้เธอก็รู้สึกดีขึ้น ผู้ชายคนนั้นคงเป็นแค่คนที่ภายนอกดูเย็นชาเท่านั้น ไม่งั้นเขาจะทำดีต่อเธอทำไม
บางทีเขาอาจจะรู้สึกว่าตนเองไม่รู้สึกขอบใจเขา แถมยังเหยียบหยามความใจดีของเขา เลยตั้งใจทำให้เธอกลัว ตั้งใจแกล้งเธอ
แต่ถ้ายังไม่สามารถให้เขารับรู้ถึงความขอบใจของตนเอง เกรงว่าเขาจะแกล้งเธอหนักกว่าเดิมแน่นอน
ดูท่าเธอต้องหาวิธีทำให้เขาเข้าใจเธอแล้ว
เธอก็เคยไปอธิบายกับเขาแล้วแต่มันไม่ได้ผล เธอคงต้องหาวิธีอื่นแล้ว
ตอนเช้าของวันต่อมา เซี่ยชีหรั่นตื่นแต่เช้าแล้วก็ไปเคาะประตูเย่เชินหลินอย่างตามเคย
“คุณเย่ ถึงเวลาตื่นแล้วค่ะ”
เมื่อคืนเขาคงไม่ได้กลับมา เพราะเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ยินเสียงที่เขากลับมาเลย และเธอก็กลัวว่าเป็นเธอนอนหลับเกินไปเลยพลาดเสียงที่เขากลับมาไป เลยมาลองเคาะประตูดู
เธอยืนอยู่ข้างนอกหลายนาที ไม่ได้รับการตอบสนองใดๆ ดูเหมือนเขาไม่ได้กลับมาจริงๆ
ถึงจะเป็นอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะไปหาผู้หญิงข้างนอกแล้ว ในเมื่อเขาให้คนโทรเข้า แถมยังพูดจริงซะขนาดนั้น การที่เขาไม่กลับมาก็เป็นเรื่องปกติ
เธอเดาว่าที่อยู่ของเขาคงไม่มีที่นี่เพียงที่เดียว เขาอาจจะไปพักที่อื่นแล้ว
ในเมื่อเขาไม่อยู่บ้าน เซี่ยชีหรั่นเลยไปเดินเล่นในวิลล่า พลางคิดว่าตนเองควรจะทำยังไงถึงจะให้เย่เชินหลินอารมณ์ดีขึ้น
“ชีหรั่น”เป็นเสียงของจิ่วจิ่ว เซี่ยชีหรั่นหันหัวก็เห็นจิ่วจิ่ววิ่งมาหาเธอ
“คิดอะไรอยู่ ดูตั้งจิตตั้งใจขนาดนี้”จิ่วจิ่วถาม
“คิดเรื่อง…..”เซี่ยชีหรั่นเพิ่งพูดออกไปสองคำ จิ่วจิ่วก็รีบตัดบทเธอและถามว่า“เมื่อคืนเธอยังโอเคไหม ท่านได้….”
“เปล่า ไม่มี”
“ฉันก็พูดแล้ว ท่านแค่แกล้งเธอเท่านั้น”
“อื่ม”เซี่ยชีหรั่นตอบอื่มไป มุมปากก็แสยะยิ้มออกมาจางๆ
“จิ่วจิ่ว ฉันดูเหมือนจะทำให้ท่านโกรธแล้ว เธอว่าฉันควรทำยังไงถึงจะทำให้ท่านดีใจล่ะ ฉันก็ออกไปไม่ได้และก็ไม่มีเงินซื้อของให้ท่าน”
จิ่วจิ่วคิดไปแล้วพูดว่า“ฉันรู้แล้ว เธอไปทำกุ๊กกี้ให้ท่านกินเลย”
“แต่ฉันทำไม่เป็น”
“ฉันทำเป็นนี่ เมื่อก่อนฉันเคยทำงานที่ร้านขนมปัง เธอตามฉันมา ฉันสอนให้”จิ่วจิ่วพลางพูด พลางลากเซี่ยชีหรั่นไปห้องครัว
สำหรับเรื่องระหว่างเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลิน คนในวิลล่ารู้กันไปทั่ว ดังนั้นเห็นเธอเข้าห้องครัว คนที่ทำงานในนั้นล้วนเกรงใจเธอมาก พอจิ่วจิ่วพูดว่าเซี่ยชีหรั่นจะทำของกินให้คุณเย่ พวกเขาล้วนเห็นด้วย
“มีเตาอบจริงๆ งั้นก็คงมีแป้งตังต่ำและผงโกโก้พวกนั้น ดูเหมือนคุณเย่ชอบกินของที่มีรสชาติโกโก้นะ”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าจิ่วจิ่วเป็นคนละเอียดอ่อนจริงๆ เธอไม่ได้สังเกตเลยว่าเย่เชินหลินชอบกินอะไร
“มา ฉันสอนให้ เธอทำตามที่ฉันพูดเลย”
จิ่วจิ่วทำตามที่จิ่วจิ่วพูด และทำอย่างตั้งใจ
ตอนแรกเธอแค่คิดอยากจะทำให้เย่เชินหลินดีใจ แล้วเขาก็ไม่คิดหาเหตุผลแปลกๆมาทรมานเธออีกแล้ว
คาดไม่ถึงทำไปๆเธอก็มีความรู้สึกที่พูดไม่ออกขึ้นมา
ตอนที่อยู่บ้านตระกูลโม่ เพียงแค่เธออยู่บ้าน เธอก็เป็นคนที่ทำกับข้าว แต่กลับไม่เคยทำอะไรให้โม่เสี่ยวจุนเป็นพิเศษ
คาดไม่ถึงตอนนี้เธอจะมาทำอาหารของเย่เชินหลินกิน แถมยังกังวลอยู่ว่าของที่เธอทำนั้นเขาชอบกินไหม เมื่อคิดถึงภาพที่เขากินของที่ตนเองทำ ในใจเธอก็รู้สึกหวานมาก
แม้เซี่ยชีหรั่นจะทำกุ๊กกี้ไม่เป็น แต่ก็ทำอาหารมานานหลายปี ดังนั้นฝีมือของเธอก็ไม่ได้เลว บวกด้วยการสอนของจิ่วจิ่ว กุ๊กกี้ที่เธอทำก็ดูน่ากินมากแล้ว
“จิ่วจิ่ว เธอลองชิมดูว่าอร่อยไหม”เซี่ยชีหรั่นหยิบกุ๊กกี้ชิ้นหนึ่งวางไปในปากของจิ่วจิ่ว จิ่วจิ่วกินลงไปด้วยความคาดหวัง แต่คิ้วเธอกลับขมวดขึ้น
เซี่ยชีหรั่นถามด้วยความตื่นเต้น“ไม่อร่อยหรอ”