สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่169 สาวใช้ตัวแสบ 73

ตอนที่169 สาวใช้ตัวแสบ 73
ฟางลี่น่าและเหอเหวินเดินเข้ามาอย่างเชื่อฟัง เนื่องจากมีตะเกียบคู่หนึ่งเท่านั้น ส้งหลิงหลิงเลยคีบขึ้นมาให้พวกเธอเอามือหยิบไปกิน เดิมทีส้งหลิงหลิงไม่อยากแบ่งอารมณ์ที่กินปาท่องโก๋กับคนอื่น ก็เหมือนที่เธอไม่อยากแบ่งเย่เชินหลินกับคนอื่น
.“น้องหรั่น เธอก็มากินด้วยกันสิ”ส้งหลิงหลิงเรียกเธอ
“ไม่ต้องแล้วค่ะ ขอบใจ พวกคุณกินเลยค่ะ”
เซี่ยชีหรั่นใช้เวลาทั้งเช้าไปทำกุ๊กกี้ให้เย่เชินหลิน แม้อาหารเช้าก็ลืมกินไปแล้ว แต่ปาท่องโก๋นี้เรียกความอยากอาหารของเธอไม่ได้เลยสักนิด เธอแค่อยากไปจากที่นี่ไวๆ
โชคดีที่เย่เชินหลินก็ไม่ได้บังคับให้เธอกิน เธอพูดจบก็หันตัวเดินออกไป
“อร่อยจริง ปาท่องโก๋ที่คุณหญิงทอดอร่อยจริงๆ”ฟางลี่น่าชมขึ้น ต่อมาฟางลี่น่าก็ชมตาม
เมื่อเธอกลับมาถึงห้องตนเอง โม่เสี่ยวหนงก็เรียนแล้ว เธอปิดประตูแล้วนั่งอยู่บนเตียง พอเห็นกุ๊กกี้ที่วางอยู่หัวเตียง กุ๊กกี้ที่มีลายรอยยิ้มนั้นก็เหมือนกำลังประชดประชันการกระทำของเธออยู่
เมื่อนึกถึงปาท่องโก๋ที่ส้งหลิงหลิงทอดให้เขาต้องเอาไปแบ่งให้คนอื่นกิน เซี่ยชีหรั่นไม่อยากให้ของที่เธอทำให้เขาต้องไปแบ่งคนอื่นกิน เธอก็ยกจานกุ๊กกี้นั้นเดินไปที่ถังขยะอยากจะทิ้งมันไป
เมื่อกินปาท่องโก๋เสร็จแล้ว เย่เชินหลินก็ให้พวกเขาแยกย้ายไป เขาเองไปที่ห้องหนังสือทำงานต่อ
เช้านี้จิ่วจิ่วก็คิดเหมือนเซี่ยชีหรั่นว่าเย่เชินหลินมองเธอเป็นคนพิเศษ ที่ไหนได้เขากลับพาผู้หญิงแปลกหน้ากลับมา นี่ทำให้เธอโมโหมาก
แม้เธอจะไม่เข้าใจเซี่ยชีหรั่นดีแต่ก็รู้ว่าตามนิสัยอดทนของเธอ แม้ในใจจะหึงแต่ก็ต้องไม่แสดงออกมาแน่นอน เกรงว่าเรื่องที่เธอทำกุ๊กกี้ให้เย่เชินหลินนั้นคงไม่ได้พูดให้เขาฟัง บางทีเธออาจจะทิ้งไปแล้วก็ได้
เธอรู้สึกไม่พอใจมากที่น้ำใจของเธอโดนทิ้งไป ยิ่งไม่พอใจที่เย่เชินหลินไม่รู้หัวใจของเซี่ยชีหรั่น
พ่อบ้านให้จิ่วจิ่วและหลิวเสี่ยวเจียวไปจัดห้องให้เหอเหวิน ตอนที่พ่อบ้านไม่อยู่ จิ่วจิ่วก็พูดกับหลิวเสี่ยวเจียวว่า“ถ้าพ่อบ้านมาก็บอกว่าฉันไปห้องน้ำแล้ว”
พูดจบเธอก็หนีออกจากห้องและเจอกับส้งหลิงหลิงที่อยู่ทางเดินพอดี
“จิ่วจิ่ว นี่เธอจะไปไหน”ส้งหลิงหลิงถาม
“หา？ฉันไปหาคุณเย่ค่ะ มีบางเรื่องฉันต้องขอความอนุญาตของท่าน”
“เขาอยู่ห้องหนังสือ เธอไปเลย”ส้งหลิงหลิงยิ้มแล้วก็กลับห้องของตนเอง
จิ่วจิ่วเคาะประตูห้องหนังสือของเย่เชินหลิน เขาอยู่ในนั้นจริงๆ ได้ยินเขาพูดว่าเข้ามาเธอก็เปิดประตูเข้าไป
“มีเรื่องอะไร”เย่เชินหลินเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก็ถามไป มือที่ทำงานอยู่ก็ไม่ได้หยุดลง
“คุณเย่คะ เช้านี้เซี่ยชีหรั่นมาหาฉันบอกว่าอยากจะทำเรื่องหนึ่งเพื่อแสดงให้ท่านเห็นความในใจของเธอ เพราะไม่รู้จะทำอะไรฉันก็เลยบอกกับเธอว่าให้เธอทำกุ๊กกี้ เธอใช้เวลาทำไปเช้าหนึ่ง แล้วเอาไปไว้ที่ห้องของเธอแล้วค่ะ”
มือของเย่เชินหลินหยุดลง ในใจรู้สึกดีใจขึ้นทันที แต่ก็แสร้งทำเป็นไม่มีอะไร
“รู้แล้ว เธอไปทำงานของเธอต่อเลย”
นี่ท่าทีอะไรของเขาอะ หรือว่าเขาไม่รู้สึกอะไรกับเซี่ยชีหรั่นจริงๆ？
เธอก็ยังไม่พอใจแล้วย้ำอีกว่า“เซี่ยชีหรั่นไม่เคยทำกุ๊กกี้มาก่อน นี่เป็นเธอทำครั้งแรก น้ำใจแบบนี้ก็ต้องเอาไว้ให้ผู้ชายที่ตนเองชอบสิ”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว แล้วพูดจางๆว่า“เธอไปดูที่สวนดอกไม้เลยว่ามีดอกไม้สดอะไร ไปตัดมาวางในห้องรับแขกเลย”
เฮ้ย ดูท่านใจของเซี่ยชีหรั่นต้องเปลืองไปแล้ว จิ่วจิ่วถอนหายใจแล้วไปทำตามคำสั่งของเขา
เมื่อคิดว่าเธอคงเดินไปไกลแล้ว เย่เชินหลินถึงค่อยๆลุกขึ้นเดินออกห้องหนังสือ เขาไม่อยากให้จิ่วจิ่วเห็นว่าเขาดีใจมากเพราะผู้หญิงคนนั้นทำของกินให้เขา
เขาค่อยๆเดินไปห้องของเซี่ยชีหรั่นอย่างสง่างาม เข้าห้องของผู้หญิงตนเองไม่ต้องเคาะประตูอยู่แล้ว ดังนั้นเขาเปิดเข้าไปเลยตรงๆ
ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นกำลังยืนอยู่ที่หน้าถังขยะ ยกจานกุ๊กกี้นั้นอยากจะเทลงไป
ตอนแรกเธอก็ยืนอยู่ที่นี่หนึ่งครั้งแล้ว ต่อมาเธอไม่พอใจที่น้ำใจของตนเองต้องเปลืองไป แม้จะไม่ให้ผู้ชายเจ้าชู้นั้นกิน เธอเองก็ต้องลองชิมไปสิ
ดังนั้นเธอเลยเอากลับมาชิมไปหนึ่งชิ้น ตอนนี้ถึงเข้าใจสีหน้าของจิ่วจิ่วในตอนนั้นหมายความว่าอะไร
ที่แท้เธอใส่เกลือเยอะเกินไป แม้กุ๊กกี้จะดูดีแต่รสชาติมันกลับไม่น่ากินมาก
เธอพลางเคี้ยวพลางคิดว่าโชคดีที่เย่เชินหลินไม่รู้ ถ้าเอาไปให้เขากิน เขาต้องทิ้งไปแน่นอน