สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่172 สาวใช้ตัวแสบ 76

ตอนที่172 สาวใช้ตัวแสบ 76
“ชีหรั่น เธอทำอะไรอยู่ นั้นมันเสียงอะไร”จิ่วจิ่วถามอย่างกังวลก็ไม่สนว่าเธอจะให้เธอเข้าไปแล้ว พอเธอกังวลก็เปิดประตูเข้าไป
“อย่าเข้ามา”สุดท้ายเย่เชินหลินก็ตะโกนออกมา แล้วจับผ้าห่มมาคลุมร่างทั้งสองคนเอาไว้
แต่จิ่วจิ่วเข้ามาแล้ว พอมองไปก็เห็นแผ่นหลังของเย่เชินหลิน แถมยังมีเท้าสีตัวนั้น
แม้เธอจะบริสุทธิ์ถึงเพียงใดตอนนี้ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เธอกรีดร้องรีบกุมตาของตนเองแล้วปิดประตูแรงๆ
แม้เซี่ยชีหรั่นจะโดนเย่เชินหลินคลุมไว้แล้ว ไม่โดนจิ่วจิ่วเห็น แต่หน้าของเธอก็ยังแดงจนเหมือนเลือดออก
ดวงตาที่สดใสนั้นเขม็งเขาด้วยความโกรธเล็กน้อย แล้วเธอก็พูดออกมาว่า“เพราะคุณนี่แหละ”
ท่าทางเขินอายของเธอทำให้เย่เชินหลินตกใจ ต่อมาก็ง้อเธออย่างอ่อนโยน
“ได้ โทษฉันเลย ฉันจะชดเชยให้เธอ”
แต่นี่ไม่รู้จะเป็นชดเชยเธอหรือว่าชดเชยเขาแล้ว สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าใครจมอยู่ในนั้นยิ่งกว่าใคร
“เธอรู้สึกดีไหม”เขาถามอย่างอ่อนโยน
“อื่ม”เธอตอบเบาๆ
นี่แหละเป็นเซี่ยชีหรั่นที่เขาอยากได้ เชื่อฟังเหมือนแมวที่ขี้เกียจ
“อยากได้อะไร ฉันส่งให้”เมื่อรู้ว่าตนเองอ่อนโยนกับเธอเกินไป สีหน้าของเย่เชินหลินก็เปลี่ยนทันที แต่น้ำเสียงของเขาก็ยังอ่อนโยนอยู่ แต่ความหมายนั้นก็เปลี่ยนไปแล้ว
เซี่ยชีหรั่นฟังออกความแตกต่างในนั้น เพียงแค่ยิ้มแล้วพูดว่า“คุณรู้ดีว่าฉันต้องการอะไร อย่างอื่นฉันไม่สนใจ”
สายตาเขาลึกขึ้นแต่ก็ยังเล่นผมเธออยู่“การแสดงออกของเธอดีขนาดนี้ ฉันจะให้หลินต้าฮุยรีบไปจัดการ”
“ขอบคุณมาก ฉันเชื่อคุณ”สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นดูจริงใจมาก แต่ความจริงใจนั้นก็แฝงไปด้วยความห่างไกล
หลังเสร็จเรื่องพวกเขาทั้งสองก็ใส่หน้ากากกลับไป เขาดื้อแต่เธอก็ไม่ต่างกัน
เย่เชินหลินมองเธอจางๆและไม่พูดอะไรอีก
เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็ออกไป ตอนประตูปิดขึ้น ในใจของเซี่ยชีหรั่นมีความรู้สึกที่แปลกๆโผล่ออกมา เธอแยกไม่ออกว่านั่นเป็นความเหงาหรือว่าความผิดหวัง หรือเป็นความโล่งใจ
เธอควรดีใจ อย่างน้องคราวนี้นี้ที่เธอทำกุ๊กกี้ก็ได้บรรลุเป้าหมายของตนเองแล้ว
ความโกรธของเขาเหมือนได้หายไปแล้ว คงจะไม่บอกว่าอยากจะเธอพร้อมกับคนอื่นอีกแล้ว
เธอหลับตานอนพักอีกพักหนึ่ง และคิดถึงโม่เสี่ยวจุนไปพักถึงจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า
ในห้องเธอไม่มีห้องอาบน้ำ กลางวันก็ไม่สะดวกไปอาบน้ำ เลยมีแต่ทนแบบนี้ไปก่อน
หลังใส่เสื้อผ้าเสร็จ จิ่วจิ่วที่มองเห็นเย่เชินหลินจากไปก็มาเคาะประตูอีก ได้ยินเป็นเสียงของจิ่วจิ่ว เซี่ยชีหรั่นก็มาเปิดประตูให้เธอ
จิ่วจิ่วเข้ามาก็ไม่ลืมไปสังเกตสีหน้าของเซี่ยชีหรั่น มันแดงก่ำดูน่าดึงดูดใจมาก เห็นเธอเป็นแบบนี้ จิ่วจิ่วก็นึงถึงภาพที่เขามองเห็น หน้าเธอก็แดงขึ้น
“ชีหรั่น เมื่อกี้ฉันขอโทษด้วยนะ”
เธอยังจะพูดอีก เซี่ยชีหรั่นยิ่งดูเขินอายไป เลยเปลี่ยนเรื่องคุย“ดอกไม้ที่เธอส่งมาล่ะ”
“อื่ม คุณเย่บอกว่าเอาดอกไม้มาไว้ที่ห้องนอนแขก”จิ่วจิ่วพูดจบก็เอาดอกไม้ในมือไปใส่เข้าขวดดอกไม้ในห้องของเซี่ยชีหรั่น
“คุณเย่กินกุ๊กกี้ที่เธอำหรือยัง”หลังใส่ดอกไม้เข้าไปเสร็จจิ่วจิ่วก็ถามขึ้น เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าไป
นึกถึงเย่เชินหลินกินกุ๊กกี้ที่เธอทำให้เสร็จ ในใจของเซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกอบอุ่นมาก มันไม่อร่อยขนาดนั้นเธอไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะชอบกิน แต่ทำไมเขาต้องฝืนใจตนเองละ จุดนี้เธอไม่กล้าคิดมาก
“เขาบอกว่าอร่อยไหม”เซี่ยชีหรั่นอดยิ้มไว้ เธอไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นก็ชิมไปแล้ว
“เธอยังมาพูดอีก มันไม่น่ากินขนาดนั้นเธอก็ไม่บอกฉัน”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ แถมยังไปหยิกหน้าของจิ่วจิ่ว
“คุณเย่บอกไม่อร่อยหรอ เขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย”
ได้ยินจิ่วจิ่วตำหนิเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นก็แก่ตัวให้เขาทันที“เปล่าค่ะ เขาไม่ได้บอกว่าไม่อร่อย เขาบอกว่ารสชาติมันพิเศษมาก แล้วก็กินไปหมด”
“กินไปหมด？？？”จิ่วจิ่วตกใจมาก แล้วพึมพำต่อ“งั้นเขาต้องหิวน้ำแย่แล้วสิ”
เพิ่งพูดจบก็ได้ยินเสียงของคุณชายเย่ที่ที่อยู่ข้างๆดังเข้ามา“จิ่วจิ่ว มาเทน้ำให้ฉัน”
เซี่ยชีหรั่นและจิ่วจิ่วสบตากันแล้วยิ้ม
“มาแล้วค่ะ”จิ่วจิ่วตอบไปแล้วก็วิ่งออกไปเข้าห้องของเย่เชินหลิน
“คุณเย่ คุณอยากดื่มอะไรคะ น้ำผลไม้หรือกาแฟ หรือเป็นนมคะ”จิ่วจิ่วถาม
“น้ำเปล่า”
“ค่ะ คุณเย่”จิ่วจิ่วไปเทน้ำเปล่าแก้วใหญ่มา เซี่ยชีหรั่นดื่มไปหมดในทีเดียว
“เอาอีก”