สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่174 สาวใช้ตัวแสบ 78

ตอนที่174 สาวใช้ตัวแสบ 78
“คุณหมอห่าว ต่อไปถ้าฉันมีเวลาก็มาช่วยคุณต้มยา ได้ไหมคะ”ตอนเที่ยง จิ่วจิ่วมาเรียกเซี่ยชีหรั่นไปกินข้าว เซี่ยชีหรั่นก็พูดกับคุณหมอห่าว
เดิมทีหมอห่าวเพียงคิดว่าเธอรู้สึกมันสนุกเลยมาต้มยา เธอคงไม่มีความอดทนนานในการทำเรื่องแบบนี้ ดังนั้นเลยพยักหน้าไป
“ขอบใจค่ะ คุณหมอห่าว”
เมื่อเซี่ยชีหรั่นกลับมาถึงตึกใหญ่ ผู้หญิงกี่คนนั้นก็มาครบแล้ว ส้งหลิงหลิงกำลังคุยกับพวกเธออยู่
“น้องหรั่น เธอมาแล้วหรอ”ส้งหลิงหลิงยิ้มแล้วทักทายกับเธอ
“ค่ะ ฉันมาแล้ว”เซี่ยชีหรั่นยิ่งเคารพส้งหลิงหลิงขึ้น เพราะเช้านี้เย่เชินหลินพูดแล้วให้พวกเธอเคารพเธอ เพราะเธอเป็นคู่หมั้นของเขา ฐานะเธอสูงกว่าพวกเธอไปชั้นหนึ่ง
แม้เธอจะรู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบนี้แปลกมาก แต่ในบ้านนี้เธอต้องปรับตัวไปรับมันไว้
พ่อบ้านสั่งให้คนรับใช้มาเสิร์ฟอาหาร การจัดวางอาการก็มีระเบียบด้วย อาหารข้างหน้าของส้งหลิงหลิงดูหรูหรากว่า และอาหารของเธอก็หรูหรากว่าสองคนนั้น
เมื่อกับข้าวจัดวางเรียบร้อย เย่เชินหลินถึงเดินออกมาอย่างสง่างาม ส้งหลิงหลิงได้ยินเสียงฝีเท้าก็ยืนขึ้นมาลากเก้าอี้ออกมาให้เขา
ที่นั่งพวกเขาก็เหมือนตอนที่นั่งในห้องประชุม เย่เชินหลินนั่งอยู่ที่นั่งหลัก ส้งหลิงหลิงนั่งอยู่ทางขวาของเขา ทางซ้ายเป็นฟางลี่น่าและเหอเหวิน ส่วนเซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่ที่ไกลสุด
เย่เชินหลินดูเหมือนไม่ได้มองเห็นพวกเธอ เมื่อนั่งลงก็พูดว่า“เซี่ยชีหรั่นมานั่งข้างซ้ายฉัน ฟางลี่น่า เธอไปเปลี่ยนที่นั่งกับเขา”
เดิมทีฟางลี่น่าตั้งใจมานั่งที่นี่เพื่ออยากใกล้ชิดเย่เชินหลินหน่อย วันนี้เธอตั้งใจฉีดน้ำหอมที่ดึงดูดใจเพื่อดึงความสนใจของเขา
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเกินความคาดคิด แต่เขาก็ออกคำสั่งแล้วเธอจะไม่ปฏิเสธ เผื่อเขาจะโกรธอีก เธอลุกขึ้นแล้วหยิบจานของตนเองเดินไปถึงข้างๆเย่เชินหลิน
ฟางลี่น่าก็หยินจานตนเองยืนแล้วเดินไป ตอนนี้เธออยากจะยื่นขาไปทำให้เซี่ยชีหรั่นล้มลงจริงๆ แต่เย่เชินหลินอยู่ข้างๆเธอเลยไม่กล้าทำ มีแต่อดทนเอาไว้ แต่ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของเธอ ส้งหลิงหลิงต้องไม่พลาดแน่นอน
ส้งหลิงหลิงคิดมาดีแล้ว ยังไงเย่เชินหลินก็คงไม่ยอมมีแต่เธอผู้หญิงคนเดียว งั้นตอนนี้มีผู้หญิงยิ่งเยอะก็ยิ่งดีต่อเธอ ด้านหนึ่งคือแม่ของเย่เชินหลินต้องรู้สึกว่าเธอโดนทำให้รู้สึกน้อยใจ และจะต้องให้เย่เชินหลินดีต่อเธอแน่นอน อีกด้านหนึ่งก็คือ จะไม่สามารถทำให้เย่เชินหลินโปรดปรานใครคนเดียวเป็นพิเศษ
เธอจะต้องแสดงความใจกว้างของเธอออกมา แล้วลับหลังแอบใช้พวกเธอไปสร้างปัญหา ให้พวกเธอต่อสู้กัน อย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องห่วงฐานะตนเองแล้ว
หลังพวกเธอสองคนเปลี่ยนที่นั่งไป ในห้องอาหารก็เงียบสงัดมาก เย่เชินหลินไม่ได้เอ่ยปากบอกว่ากินข้าวได้ แต่เป็นพูดว่า“พ่อบ้าน ต่อไปให้หลิวเสี่ยวเจียวไปดูและคุณเหอ จิ่วจิ่วดูแลเซี่ยชีหรั่น ถ้าผู้ช่วยหลิงหลิงไม่อยู่ แกก็ให้ซุนเหมิงเหมิงไปดูแลเธอ คนรับใช้ที่ดูแลคนพวกนี้เพียงเวลากินข้าวอยู่ดูแลข้างๆก็พอ ส่วนเวลาอื่นแกก็จัดงานอื่นให้พวกเธอทำไป ถ้าปกติพวกเธอมีเรื่องอะไรต้องทำก็สามารถให้พ่อบ้านไปเรียกคนที่ดูแลพวกเธอมาช่วยพวกเธอทำ อีกทั้งของใช้ประจำวันของพวกเธอก็ให้พ่อบ้านไปจัดซื้อได้ เงินใช้ของพวกเธอในทุกเดือนคือห้าพัน ถ้าเกิดมีส่วนเกินไป ก็ให้พ่อบ้านมารายงานกับฉันแล้วฉันค่อยจัดการ”
ผู้หญิงกี่คนนี้ฟังอย่างเงียบๆ ฟางลี่น่าได้ยินว่าพวกเธอมีคนดูแลมีแต่เธอไม่มี ดังนั้นก็รู้สึกโกรธมาก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร
“ถ้าคนรับใช้ไม่พอ แกก็ไปรับคนรับใช้เข้ามา”
“ครับ คุณเย่”
“พวกเธอมีอะไรจะพูดไหม ถ้าไม่มีก็กินข้าวเถอะ”เย่เชินหลินพูด
ส้งหลิงหลิงยิ้มเบาๆ “เมื่อกี้ฉันได้ยินคุณจัดแบ่งคนรับใช้ ดูเหมือนลี่น่าไม่มีคนมาดูแลเลยนะ คุณลืมไปหรือว่าเป็นคนไม่พอคะ ยังไงเสี่ยวลี่ก็อยู่ที่นี่บ่อยๆ งั้นก็ให้ซุนเหมิงเหมิงไปดูแลลี่น่าเลยค่ะ”
ฟางลี่น่ามองส้งหลิงหลิงด้วยความขอบใจ และคิดในใจว่า เมียหลวงคนนี้ดีจริงๆ
เย่เชินหลินเหลือบมองส้งหลิงหลิงแล้วพูดอย่างเย็นชา“เธอเป็นคุณหนูส้ง มีฐานะสูง จะไม่มีคนไปดูแลได้ยังไง สุขภาพร่างกายของลี่น่าไม่เลว เธอน่าจะดูแลตนเองได้ รอคนรับใช้ใหม่มาแล้วค่อยแบ่งให้เธอ”
ฟางลี่น่ารู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที จิ่วจิ่วอยู่ข้างพยายามอดยิ้มไว้ แล้วคิดในใจว่า สมน้ำหน้า คนแบบนี้ต้องทำแบบนี้กับมันถึงจะถูก
ส้งหลิงหลิงมองฟางลี่น่าอย่างจนใจ หมายความว่าเธอก็ช่วยไม่ได้แล้ว
“กินข้าวเถอะ”