สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่179 สาวใช้ตัวแสบ 83

ตอนที่179 สาวใช้ตัวแสบ 83
คอมพิวเตอร์ของเขามีรหัสผ่านป้องกัน ฝู้เฟิ่งหยีจำได้ว่าเขาชอบเอาวันเกิดของเธอมาเป็นรหัสผ่าน
เมื่อกรอกเลขเหล่านั้นเข้าไป ฝู้เฟิ่งหยีก็ยิ้มอย่างมีความสุข เป็นรหัสนี้จริงๆ ในหัวใจของลูกชายยังมีเธอที่เป็นแม่อยู่
เมื่อป้อนรหัสเข้าไป ฝู้เฟิ่งหยีก็เห็นมีรูปที่กำลังเปิดอยู่
ในรูปนั้นเป็นชายหนุ่มที่อายุประมาณยี่สิบกว่าปี หน้าดีดูดีเหมือนกับเย่เชินหลินเล็กน้อย นั่นก็คือรูปของโม่เสี่ยวจุน
ฝู้เฟิ่งหยีไม่รู้ว่าคนในรูปเป็นใคร เธอเพียงรู้สึกว่าชายหนุ่มนี้คุ้นตาเล็กน้อย
ไม่เพียงแต่คุ้นตา เธอยังรู้สึกน่าเอ็นดูมาก เหมือนเคยได้เจอที่ไหนแต่กลับนึกออกมาไม่ได้
ตอนที่เธอกำลังมองรูปนั้นอึ้งอยู่ ประตูก็ถูกเปิดออก เย่เชินหลินเข้ามาแล้วเรียกว่า“แม่”ทำให้ฝู้เฟิ่งหยีที่กำลังมองรูปอยู่ตกใจไปใหญ่
ที่เธอมารอเย่เชินหลินที่นี่เดิมทีเป็นเพราะมาว่าเขา แต่คาดไม่ถึงเห็นรูปนี้แล้วเธอกลับไม่โกรธเหมือนเดิมอีก
“แม่ แม่ทำอะไรอยู่ ไม่เหนื่อยหรอ ทำไมไม่นานหละ”เย่เชินหลินพลางพูดพลางเดินไปถึงข้างหน้าแม่ แล้วลากเก้าอี้มานั่ง
ฝู้เฟิ่งหยีไม่ได้ตอบเขา แต่เป็นหันไปมองเขาแล้วหันกลับไปมองรูป“ลูกหลิน นี่เป็นใครอะ”
“เขาเป็น….”เย่เชินหลินพูดออกมาสองคำแล้วไม่อยากพูดอีก เพราะเขาไม่อยากบอกว่ามันเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่น
“เป็นคนในบริษัท วันนี้ผู้ช่วยผมบอกว่าเขาหล่อ หล่อกว่าผมอีก ผมไม่เชื่อเลยให้เขาส่งรูปมาให้ดู”
“อ่อ”ฝู้เฟิ่งหยีตอบอ่อไป แล้วรู้สึกเศร้าโดยไม่รู้สาเหตุ และเย่เชินหลินก็ได้รับรู้ความเศร้าของเธอ
“เป็นอะไรครับแม่”เย่เชินหลินลูกขึ้น มือไปวางที่ไหล่ของแม่
“ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกว่าเด็กคนนี้เหมือนเคยได้เจอที่ไหนมาก่อน ดูคุ้นตามาก แต่กลับนึกไม่ออกเลย”คำพูดของฝู้เฟิ่งหยีทำให้เย่เชินหลินมีความรู้สึกที่แปลก เขาเลยถามขึ้น“แม่ก็รู้สึกคุ้นหรอ ผมก็รู้สึกเหมือนกัน นึกไปนานๆก็นึกไม่ออก”
บางทีอาจจะเป็นคนนี้หน้าตาเหมือนกับใครบางคนก็ไม่แน่
“เด็กนี้แม่ต้องเคยเจอมาก่อน”ฝู้เฟิ่งหยีพูดอย่างยืนยัน
“แม่มั่นใจหรอ”เย่เชินหลินถาม
เขาก็อดไม่ได้ที่ไปมองรูปในคอมอีก ถ้าแม่เคยเจอเขามาก่อน และคนนี้ก็ไม่เคยใช้ชีวิตกับพวกเขา นี่มันแสดงว่ายังไงนะ
“อื่ม แม่มั่นใจ ลูกหลิน เขาอายุเท่าไหร่แล้ว”
ฝู้เฟิ่งหยีถามแบบนี้ เย่เชินหลินก็เข้าใจความหมายของเธอทันที เธอคงจะคิดว่าคนนี้เห็นเย่จื่อห้านที่หายตัวไปแล้ว
เย่เชินหลินไม่อยากโกหกแม่ ถึงแม้เมื่อแม่ได้ยินอายุของโม่เสี่ยวจุนแล้วคงจะคิดลึกไป
“แม่ เขาน่าจะอายุยี่สิบหก ยี่สิบเจ็ดครับ”
“น่าจะ？ยังไม่มั่นใจอายุเขาหรอ”ฝู้เฟิ่งหยีขมวดคิ้วแล้วถาม
“เพราะเขาโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แม่ก็รู้ เด็กในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าล้วนไปที่นั่นตั้งแต่ยังเด็ก พวกเขาไม่รู้อายุตนเองเลย อายุของพวกเขาก็เป็นเจ้าหน้าที่ในนั้นช่วยเขียนให้ ดังนั้นมันไม่แม่นชัดเท่าไหร่”
“สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า？”อารมณ์ของฝู้เฟิ่งหยีตื่นเต้นขึ้น เธอจับแขนของเย่เชินหลินแน่นแล้วพูดเสียงดังขึ้น“งั้นก็แสดงว่าเขาอาจจะเป็นเย่จื่อห้านได้ใช่ไหม ลูกรู้แล้วใช่ไหมว่าเขาเป็นเย่จื่อห้าน ลูกของแม่”
ตอนแรกฝู้เฟิ่งหยีแค่บอกว่าเหมือนเคยเจอเขามาก่อน ตอนนี้ก็บอกเลยว่าเขาเป็นเย่จื่อห้าน
“แม่ แม่ใจเย็นก่อน”เย่เชินหลินลุกขึ้นมา กอดแม่แล้วลูกผมของแม่เบาๆ เพื่อให้แม่สงบอารมณ์ลง
“บอกแม่มาว่าลูกรู้แล้ว เขาเป็นเย่จื่อห้านของแม่ ใช่ไหม แม่สงบไม่ลง สงบไม่ลง”ฝู้เฟิ่งหยียังคงตื่นเต้นมาก เธอมองเย่เชินหลินด้วยความคาดหวัง
“ไม่ใช่”เย่เชินหลินพูดออกมาตรงโดยไม่ลังเลใดๆ
ที่จริงในใจเขาก็เคยคิดแบบนี้มาก่อน
ไม่งั้นเขาจะไม่มองดูรูปนี้ไปนานๆก่อนที่เขาจะไปประชุม
“ลูกหลอกแม่ ลูกหลิน ลูกเห็นไหมร่องตรงแนวกลางริมฝีปากของเขาเหมือนของลูกแค่ไหน ลูกดูสิ เขาหน้าก็เหมือนพ่อของลูกมาก ยังนี้ตรงนี้ ตรงนี้เหมือนของแม่”ฝู้เฟิ่งหยียิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น มือก็ชี้ไปหน้าของโม่เสี่ยวจุน