สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 181 สาวใช้ตัวแสบ 85

ตอนที่ 181 สาวใช้ตัวแสบ 85
　เธอรู้สึกว่าหลายปีที่ผ่านมา ความลำบากทั้งหมดที่เย่จื่อห้านเจอเกิดจากเธอทั้งนั้น เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เธอก็จะรู้สึกเจ็บปวดไม่มีที่เปรียบ ก็จะมีอาการซึมเศร้าและเจ็บป่วย
เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง เธอก็จะไม่ยอมรับการรักษา และขังตัวเองอยู่ในคุกทางจิตวิญญาณ
แต่ครั้งนี้เย่เชินหลินไม่ให้โอกาสให้เธอขังตัวเองอีก เขานั่งเฝ้าข้างๆแม่ตลอดเวลา ไม่ขยับตัวไปไหนเลย
ฝู้เฟิ่งหยีหลับตา กลั้นน้ำตาไว้ เธอรู้ว่าลูกชายของเธอกำลังจะทำอะไร อันที่จริงเย่เชินหลินเป็นลูกที่กตัญญูมาก เขาแค่ต้องการจะสู้กับเย่เฮ่าหรัน นั่นเป็นความแค้นที่อยู่ในใจเขามาหลายปี นอกจากเรื่องนี้แล้ว เขาจะยอมทำตามที่แม่ต้องการทุกอย่าง
เธอจำได้ครั้งหนึ่งที่เธอป่วย และปฏิเสธที่จะใช้ยารักษา เวลามีไข้ เย่เชินหลินก็นั่งเฝ้าและดูแลเธอตลอดทั้งคืน
เธอถามเขา ทำไมต้องกตัญญูกับเธอขนาดนี้ ในวัยของเขาในตอนนี้ คนที่จะกตัญญูต่อแม่เช่นเขานั้นหาได้ยากมาก เขาตอบเธอว่า เพราะเขาเอาความกตัญญูของเสี่ยวห้านมารวมกัน ดังนั้นความกตัญญูก็เลยมากกว่าลูกผู้ชายทั่วไป
ฝู้เฟิ่งหยียังคงหลับตา เย่เชินหลินรู้ว่าเธอยังไม่หลับ เธอแค่ไม่อยากคุย เขาก็ไม่พูด เพียงแค่เฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ สักพัก มีคนเคาะประตู
“คุณน้า ฉันคือส้งหลิงหลิง ฉันเข้ามาได้ไหม”
“แม่ครับ ตื่นเถอะ คุยกับหลินหลินหน่อย” เย่เชินหลินต้องการใครสักคนที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของฝู้เฟิ่งหยี
ฝู้เฟิ่งหยีมักจะแคร์ความรู้สึกของคนอื่น ต่อหน้าเย่เชินหลินเธอจะไม่ฝืนความรู้สึกของตัวเอง แต่ต่อหน้าคนอื่นเธอจะแกล้งทำเป็นมีความสุข แต่เขาเชื่อว่า ถ้าแกล้งทำบ่อยๆเธอก็จะมีความสุขจริงๆเกิดขึ้นได้
“เข้ามาสิ “ เย่เชินหลินพูดด้วยเสียงดัง ส้งหลิงหลิงเปิดประตูเข้ามา ในมือถือถาดมาด้วย ด้านบนมีข้าวต้มหนึ่งถ้วย
“คุณน้า นี่คือโจ๊กข้าวสาลีพุทรา ฉันเพิ่มปรุงมันเองกับมือในห้องครัว เหมาะสำหรับวัยหมดประจำเดือนมาก ท่านดื่มหน่อยนะ ดูว่าฝีมือของฉันใช้ได้หรือไม่”
“ ได้สิ กลิ่นหอมมาก หลินหลินเป็นเด็กดีจริงๆ” ฝู้เฟิ่งหยีชมเธอ
เย่เชินหลินพยุงแม่ลุกขึ้น รับโจ๊กสาลีที่ส้งหลิงหลิงนำมาวางไว้ด้านหน้าของแม่ เป่าแล้วเป่าอีก “แม่ครับ ผมป้อนนะครับ”
เป็นครั้งแรกที่ส้งหลิงหลิงเห็นเย่เชินหลินดูแลคุณแม่เช่นนี้ รู้สึกซาบซึ้งใจ ไม่คาดคิดคนที่ไปไหนมาไหนมีแต่คนคอยปรนนิบัติอย่างคุณชาย จะดูแล รับใช้คุณแม่ด้วยตัวเองเช่นนี้
ฝู้เฟิ่งหยีส่ายหัวของเธอ รับถ้วยมา พูดด้วยเสียงเบา “ฉันทานเองดีกว่า ถ้าเธอเป็นลูกกตัญญูจริงๆ รีบมีลูกกับหลินหลินจะดีกว่า”
ส้งหลิงหลิงหน้าแดง พูดด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย “คุณน้า”
เห็นเย่เชินหลินเงียบ ฝู้เฟิ่งหยีถาม “ลูกหลิน เธอไม่ได้ยินที่แม่พูดหรือ”
เย่เชินหลินหัวเราะ “ได้ยินครับ ได้ยินครับ ผมกำลังคิดว่าพยายามมาตั้งนาน แต่ก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวิธีของผมมันผิด หรือสุขภาพไม่แข็งแรงพอ”
เพื่อทำให้คุณแม่มีความสุข เขาจึงคุยเล่นคุยเรื่องสัพเพเหระ
ส้งหลิงหลิงยิ้มฝืนๆ ในใจคิดว่า คุณเจ้าเล่ห์จริงๆ จากสีดำคุณสามารถพูดให้กลายเป็นสีขาวได้ คุณเคยพยายามตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ใช่สิ พยายามแล้วจริงๆ แค่พยายามกับร่างของหญิงอื่นมากกว่า
ความสนใจของฝู้เฟิ่งหยีถูกอารมณ์ขันของเย่เชินหลินถ่ายโอนแล้ว เธอจ้องที่ลูกชาย แล้วค่อยๆดื่มโจ๊กหนึ่งคำ แล้วพูดว่า “เธอแน่ใจนะว่าพยายามถูกที่แล้ว” ฝู้เฟิ่งหยีหมายถึง เปรยว่าไม่ใช่ไปทำที่ผู้หญิงอื่นนะ
เย่เชินหลินเดาออกว่าคุณแม่ต้องการจะพูดอะไร เขาแตะจมูกของเขา ถามแม่ด้วยรอยยิ้ม “แม่ครับ แม่กำลังจะสอนความรู้ทางสรีรวิทยาให้ผมใช่ไหม”
พูดจบ เขาหันไปมองหน้าแดงๆของส้งหลิงหลิง “คุณว่า ที่ที่ผมพยายามนั้นมันถูกหรือผิดหล่ะ”
“อันนี้……” ส้งหลิงหลิงเพียงแค่ไม่รู้จะตอบยังไง
ถ้าตอบว่าไม่ถูก ไม่รู้เขาจะพูดอะไรอีก จะตอบว่าถูก ก็จะถูกคนเจ้าเล่ห์นี้รอดไปได้ง่ายๆ
“ไอ้บ้านี่ อย่ามาเป็นอันธพาลแถวนี้นะ ทำให้คนอื่นสับสน” ฝู้เฟิ่งหยีตำหนิ เย่เชินหลินก็ยิ่งหัวเราะ
โดยปกติแล้วเย่เชินหลินมักจะมีใบหน้าที่บูดบึ้ง หากดูยากที่จะเหมือนตอนนี้ทั้งเชื่อฟัง น่ารัก เธอรู้ดี ลูกชายกำลังพูดให้เธอรู้สึกมีความสุข อยากที่จะตำหนิเขา แต่ก็กลัวว่าจะพูดแรงไป
ทั้งๆที่เธอก็รู้อยู่เต็มอก เขาไม่ใช่คนที่ทำอะไรไม่ดีไม่งาม ตอนนี้กลายเป็นเช่นนี้ ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเย่เฮ่าหรัน
อีกไม่นานเขาจะทำบางอย่างที่ทำให้เย่เฮ่าหรันเดือดร้อน ดูเหมือนว่าขอแค่พ่อเขาว่างงาน เขาเหมือนจะรู้สึกเจ็บปวด
“เสร็จแล้ว ฉันทานอิ่มแล้ว เธอทานนี่ให้หมด หลังทานหมดฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” ฝู้เฟิ่งหยียื่นโจ๊กให้ลูกชาย เย่เชินหลินยังคงหัวเราะ
“ไม่ทานครับ นี่มันสำหรับควบคุมวัยหมดประจำเดือนของผู้หญิง เดี๋ยวทำให้ผมกลายเป็นหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิงหรอก ยิ่งทำให้ภารกิจการทำหลานไม่สำเร็จไปด้วย” เย่เชินหลินพูดไปด้วยพร้อมกับดันกลับไปให้คุณแม่ เกลี้ยกล่อมให้เธอทานมากขึ้น
ฝู้เฟิ่งหยีดื่มอีกสองสามคำ ถึงให้เย่เชินหลินเอาออกไป เวลานี้ใบหน้าของเธอจริงจังมากขึ้น
“ลูกหลิน ตอนที่ฉันมาดูเหมือนจะเห็นมีหลายห้องที่มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ของเธอมีแขกมากมาย” ฝู้เฟิ่งหยีเธอสุ่มถาม