สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่184 สาวใช้ตัวแสบ 88

ตอนที่184 สาวใช้ตัวแสบ88
คิดเช่นนี้แล้ว รู้สึกเห็นใจเธอขึ้นมา จึงปฏิเสธเธอไม่ลง
“ไปสิ” เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ปฏิเสธ เหอเหวินเอื้อมมือไปจับที่แขนของเซี่ยชีหรั่น ทั้งสองเดินเคียงข้างกัน ไปนั่งที่ศาลา
เซี่ยชีหรั่นไม่ใช่คนช่างพูด ไม่เหมือนส้งหลิงหลิงที่พูดอย่างคล่องแคล่วและพูดเก่ง
นั่งลงแล้ว เหอเหวินก็ไม่ยอมพูด เธอก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ทั้งสองนั่งเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นกำลังจะลุกจากไป เหอเหวินเพิ่งจะถาม “ชีหรั่น เธอไม่ชอบฉันใช่ไหม ทั้งยังเกลียดฉันด้วย ใช่ไหม”
น้ำเสียงของเธออ่อนเบา ดูเหมือนจะใจดำไม่ลงที่จะบอกว่าไม่ชอบเธอ
เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว พูดตามความจริง “ฉันไม่ได้เกลียดคุณ ไม่มีเหตุผลที่จะเกลียด แต่ก็ไม่ได้ชอบอะไร”
“เพราะความหึงหวง ถึงไม่ชอบใช่ไหม” เหอเหวินถาม เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตอบ
เธอไม่ต้องการยอมรับว่าหึงหวงเย่เชินหลินเพราะผู้หญิงอื่น แต่เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายว่าทำไมเธอถึงปฏิเสธผู้หญิงคนอื่นของเขา ในใจของเธอก็ยังไม่อยากให้เขามีผู้หญิงอื่นนอกจากเธอ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความคิดที่อยู่ในใจ ถ้าผ่านการวิเคราะห์จะไม่มีการผูกขาดอย่างแน่นอน
“ขอโทษ” เหอเหวินพูดออกไปอย่างไม่เกรงใจ
ความไม่เกรงใจที่เขาพูด เซี่ยชีหรั่นเข้าใจความหมายของเธอ
ก่อนที่ส้งหลิงหลิงยังไม่ได้ทำร้ายเธอ คงเหมือนความรู้สึกที่เธอเคยอยากจะขอโทษส้งหลิงหลิง เป็นความรู้สึกผิด รู้สึกเหมือนตัวเองไปแย่งผู้ชายของคนอื่นมา คำพูดของเธอเป็นข้อพิสูจน์ตรงกับการคาดเดาของเซี่ยชีหรั่น เธอมาที่นี่ เพราะความจำเป็น
“ได้โปรดอย่าหึงหวงเลย รักกับเย่เชินหลินดีๆเถอะ” เซี่ยชีหรั่นไม่พูด เหอเหวินพูดอีกหนึ่งประโยค
เซี่ยชีหรั่นยิ้มแบบขมขื่น มองเธอ พูดอย่างจริงจังว่า “ฉันเดาว่าคุณต้องมีสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้ ฉันก็ไม่อยากถามมาก แต่ฉันไม่ใช่คนที่คุณต้องขอโทษ จริงๆ ฉันไม่ใช่คู่หมั้นของเขา เป็นเพียงหนึ่งในผู้หญิงที่แสนต่ำต้อยของเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับเขา คุณไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดต่อฉัน”
คำพูดของเซี่ยชีหรั่นทำให้เหอเหวินรู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอจับแขนของเซี่ยชีหรั่น พูดด้วยน้ำเสียงที่เร็วขึ้น
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ชีหรั่น คุณไม่เหมือนคนทั่วไป คุณเป็นคนที่เขาแคร์มาก คุณคือ….” พูดถึงที่นี่ ดูเหมือนเธอจะรู้สึกว่าเธอไม่ควรพูดมาก ดังนั้นจึงหยุดพูด
“อย่างไรก็แล้วแต่ คุณต้องไม่หึงหวง เชื่อสิว่าเขารักคุณ ดีไหม” เธอเปลี่ยนวิธีการพูด ท่าทีดูจริงใจมาก ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกถึงความจริงใจ
เธอเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก เจอคนมากมาย คนแบบไหนที่จริงใจ คนแบบไหนเสแสร้งกับเธอ แค่มอง เธอก็สามารถแยกแยะได้
เหอเหวินคนนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน แต่เธอไม่เคยคิดร้ายต่อเซี่ยชีหรั่นเลยแม่แต่นิดเดียว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ อย่างน้อยตอนนี้ เธอสามารถตัดสินได้ เธอหวังดีที่จะให้เธอกับเย่เชินหลินดีกัน
คนอื่นดีต่อเธอ เซี่ยชีหรั่นก็ซาบซึ้งใจ
“ขอบคุณนะ ฉันจะพยายาม” เธอพูดด้วยเสียงเบา
“ถ้าเป็นเช่นนี้ก็ดี” เหอเหวินถอนหายใจอย่างโล่งอก
เธอรู้สึกขอบคุณเย่เชินหลิน ถ้าไม่ใช่เพราะเย่เชินหลิน เงินหลายแสนที่ช่วยชีวิตพ่อของเธอก็คงจะไม่มี เธอถูกบังคับให้ไปที่ไนท์คลับแต่เป็นเพราะเธอไม่ต้องการขายตัวเอง ถูกผู้จัดการของไนต์คลับด่าอย่างหยาบคาย และไล่เธอออกไป
เป็นเรื่องบังเอิญมาก คืนที่ถูกด่าเธอเจอเย่เชินหลิน พูดตามจริง เจอหลินต้าฮุยก่อน หลินต้าฮุยจึงเล่าเรื่องของเธอให้เย่เชินหลินฟัง พอดีกับที่เย่เชินหลินก็กำลังหาผู้หญิงคนหนึ่งเพื่อมาทำให้เซี่ยชีหรั่นเสียใจ เธอจึงกลายเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
แต่ก่อนมาที่นี่ เย่เชินหลินบอกเธออย่างชัดเจนแล้วว่า ห้ามบอกใครทั้งนั้น ระหว่างเธอและเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
ระหว่างที่เธออยู่ที่นี่ ต้องเชื่อฟังเย่เชินหลินทุกอย่าง
ตอนแรกเธอไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนี้ เพื่ออะไรเพราะใคร ตอนเที่ยงเย่เชินหลินให้เธอไปที่ห้องของเขา มันเป็นใบหน้าของเซี่ยชีหรั่น เธอจึงเข้าใจ เธอเป็นหมากรุกที่ เย่เชินหลินใช้สำหรับทำให้เซี่ยชีหรั่นหึงหวงเขา
คงจะดีถ้าเธอสามารถพูดออกไปได้ เธอสามารถทำให้พวกเขาทั้งสองเข้าใจกัน เธออยากให้ผู้มีพระคุณของเธอมีความสุข
“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ” เซี่ยชีหรั่นกล่าวแล้วยืนขึ้นก่อน
เหอเหวินกัดริมฝีปากของเธอ คิดสักพัก แล้วพูดกับเซี่ยชีหรั่นว่า”ฉัน สามารถเป็นเพื่อนกับคุณ”ได้ไหม”
เซี่ยชีหรั่นตะลึงเป็นสักครู่ จากนั้นส่ายหัว
　　“ขอโทษจริงๆ ความสัมพันธ์เช่นเรา ฉันรู้สึกแปลก ๆ ที่จะเป็นเพื่อนกัน ในใจฉันไม่สามารถยอมรับได้” เธอพูดอย่างตรงไปตรงมา เห็นความหมดหวังของเหอเหวิน เพิ่มไปอีกหนึ่งประโยค “แต่ ถ้าคุณมีอะไรให้ช่วย บอกฉันได้ ตัวคนเดียวที่นี่ รู้สึกหดหู่ใจจริงๆ ถ้าต้องการเพื่อนคุย ก็มาหาฉันได้”