สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 185 สาวใช้ตัวแสบ 89

ตอนที่ 185 สาวใช้ตัวแสบ 89
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ ชีหรั่น” เหอเหวินพูดด้วยความดีใจ เดินเข้าไปจับมือของเซี่ยชีหรั่นไว้ เซี่ยชีหรั่นนึกถึงตอนที่เย่เชินหลินสัมผัสกับมือเล็กๆของเธอ เมื่อเธอสัมผัสมันจึงรู้สึกอึดอัดใจมาก เกรงว่าเหอเหวินจะรู้สึกอึดอัด จึงไม่ได้สลัดออก จึงปล่อยให้เธอจับไว้สักพัก
เหอเหวินดูออก ในใจก็อดคิดไม่ได้ ไม่แปลกใจเลยที่คุณเย่จะชอบเซี่ยชีหรั่นคนนี้ เธอแกล้งทำเป็นคนไม่แยแส ในความเป็นจริงเธอเป็นคนที่มีจิตใจดี ปฏิเสธคนอื่นไม่เป็น
หวังว่าทั้งสองคนจะเข้าใจความต้องการของกันและกันในเร็ววัน อย่าถกเถียงกันแบบนี้อีกเลย
“ชีหรั่น พวกเรากลับกันเถอะ”
เหอเหวินรู้สึกซาบซึ้งน้ำใจของเซี่ยชีหรั่นเหมือนกัน ถ้าไม่มีเธอ ก็จะไม่มีความต้องการของเย่เชินหลิน พ่อของเธอก็จะไม่มีโอกาสได้รักษาโรค
เพราะความสำนึกนี้ทำให้เธออยากใกล้ชิดเซี่ยชีหรั่น ดังนั้นระหว่างที่เดินกลับบ้าน ยังคงกุมมือเธอไว้
เมื่อทั้งสองกำลังจะถึงบ้าน เห็นส้งหลิงหลิงกำลังถือถาดเดินออกมา
เพียงแค่หนึ่งวันทั้งสองคนนี้ก็ดูสนิทสนมกันมาก ส้งหลิงหลิงไม่รู้สึกแปลกใจ คิดในใจว่า เซี่ยชีหรั่นคนนี้เจ้าเล่ห์มาก เธอตีสนิทกับฟางลี่น่า ส่วนเซี่ยชีหรั่นก็ตีสนิทกับเหอเหวิน
แต่เธอจิตวิทยาสูง ตะลึงครู่หนึ่งก็สามารถทักทายด้วยรอยยิ้มได้ทันที
“ไอโย่ว น้องหรั่น น้องเหวินฉันว่านะ พวกเธอไปไหนกันมาหรือดูสนิทใกล้ชิดกันจริง”
เธอพูดอย่างนั้น ทำให้เซี่ยชีหรั่นปล่อยมือเหอเหวิน ไม่ใช่เพราะกลัวเธอ เพียงแค่ไม่ต้องการทำให้เกิดปัญหา
“พี่หลิงหลิง ฉันกับชีหรั่นไปดูดอกไม้ที่สวนด้วยกันมา” เหอเหวินดูออกว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ค่อยอยากคุยกับส้งหลิงหลิง เธอก็เลยตอบแทน
“ดีจริงๆ ฉันก็อยากจะไปดูดอกไม้เหมือนกัน น้องเหวิน พรุ่งนี้ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ”
“ได้ค่ะ” เหอเหวินตอบรับ
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากคุย ยิ้มให้ส้งหลิงหลิงเบาๆ แล้วก็เดินเข้าประตูไป
ใครจะไปรู้ส้งหลิงหลิงกลับเรียกเธอหยุด ให้เธอรอ เธอจำเป็นต้องหยุด
ส้งหลิงหลิงเดินเข้าหาเธอสองสามก้าว ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม พูดว่า “ฉันว่านะน้องหรั่น คนอย่างเธอก็แค่เย็นชาไปหน่อย เดี๋ยวเชินหลินก็จะค่อยๆลืมเธอไปเอง เธอต้องรู้ว่า ผู้ชายคนหนึ่งถ้าเขาเคยรักคุย แต่ทันใดนั้นเขาหมดรักแล้ว เช่นนั้นช่องว่างนั้นไม่เล็กเลยนะ”
ขณะที่ส้งหลิงหลิงกำลังพูด แอบสังเกตปฏิกิริยาของเซี่ยชีหรั่นอย่างเงียบ ๆ เย่เชินหลินพาเหอเหวินกลับมาในวันนี้ เธอโกรธมาก เชื่อว่าเซี่ยชีหรั่นก็ทนไม่ได้เหมือนกัน เธอแค่อยากแทงใจดำของเธอ เห็นความไม่สบายใจของเธอ เธอถึงจะสบายใจ
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าส้งหลิงหลิงตั้งใจแทงใจดำเธอ แต่ยังคงควบคุมความรู้สึกไม่ได้ จากนั้นเธอก็ยิ้มและตอบเธอ “ขอบคุณที่เป็นห่วง สำหรับบางคน การสูญเสียอาจทำให้เจ็บปวดมาก คิดหาทุกวิถีทางเพื่อจับเขาไว้ สำหรับคนอีกบางส่วน บางทีการสูญเสียอาจจะเป็นความสุขอย่างหนึ่งก็เป็นได้”
ประโยคนิ่งๆของเธอ ในทางกลับกันทำให้ส้งหลิงหลิงรู้สึกอึดอัดมาก
แสงเย็นๆในดวงตาเธอ ยังคงยิ้มและพูด “วันนี้เห็นเธอกับน้องเหวินเหมือนจะมีวาสนาต่อกัน ยังกุมมือและเดินไปด้วยกัน ฉันก็เลยหมดห่วงแล้ว เธอทำแบบนี้ดีแล้ว เธอว่าเชินหลินกับพวกเรา มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันขนาดไหน ร่างกายของพวกเราถวายให้ผู้ชายคนเดียวกัน จะเห็นได้ว่าเรามีความเชื่อมโยงต่อกัน ควรมีความใกล้ชิดและความสามัคคี ถูกต้องหรือไม่”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกหน้าแดง ความหมายในคำพูดนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเธอกำลังโดนพลิกไปมา ไม่ทราบว่าผู้หญิงที่สูงส่งอย่างส้งหลิงหลิงถึงพูดคำพูดเช่นนี้ออกมาจากปากได้ ส่วนเธอไม่สามารถตอบได้จริงๆ
เหอเหวินก้าวไปข้างหน้าพูดกับส้งหลิงหลิงว่า “พี่หลิง คุณหมายถึง คุณจะไปไหนหรือ”
“ฉันจะไปที่ห้องครัว เอาสิ่งนี้ไปเก็บ” ส้งหลิงหลิงพูด
“คุณเย่บอกว่าคุณเป็นผู้สถานะที่สูงส่ง ทำไมถึงทำสิ่งนี้ด้วยตัวเองหล่ะ ให้ฉันดีกว่า ฉันเอาไปเอง” เหอเหวินพูด รับถาดมาจากในมือของส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงก็ไม่เกรงใจ ต่อหน้าผู้มาใหม่ เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของบ้านใหญ่ นั่นเป็นสิ่งที่สำคัญ
เหอเหวินถือถาดมา แต่ไม่รู้ว่าห้องครัวอยู่ไหน ส้งหลิงหลิงยิ้มอย่างเห็นใจ “ไม่รู้ว่าห้องครัวไปทางไหนใช่ไหม ในเมื่อฉันก็ว่าง ฉันไปส่งเธอเอง”
เซี่ยชีหรั่นไม่ชอบต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลังกับใคร แต่เธอกูออก ส้งหลิงหลิงกลัวเธอจะเอาเหอเหวินมาเป็นพวกเดียวกัน จึงใช้โอกาสนี้ตีสนิทเอง
เมื่อเธอกลับไปที่ห้อง โม่เสี่ยวหนงกลับจากโรงเรียนแล้ว เล่นโทรศัพท์บนเตียง
เห็นเธอเข้ามา โม่เสี่ยวหนงถามเธอ “พี่สาว ดูเหมือนว่ามีคนย้ายเข้ามาอยู่ข้างห้อง ใครเหรอ”
“ผู้หญิงหนึ่งเดียว” เซี่ยชีหรั่นตอบแบบเย็นชา
“ฉันรู้ ได้ยินมาว่าเป็นผู้หญิงคนใหม่ของพี่เชินหลิน พี่ว่า พี่เชินหลินทำไมถึงเปลี่ยนผู้หญิงเร็วจัง” เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย คิดว่าพี่สาวเป็นต้นไม้เขียวชอุ่ม ตอนนี้รู้สึกจิตใจหดหู่ กลัวว่าจะเหลือแต่ความว่างเปล่า
“บอกเธอตั้งแต่แรกแล้ว นี่เป็นเรื่องปกติของเขา”