สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 187 สาวใช้ตัวแสบ 91

ตอนที่ 187 สาวใช้ตัวแสบ 91
“เอาแบบนี้นะ ลูกหลิน ครั้งที่แล้วเธอบอกว่าหมอห่าวที่นี่เป็นหมอยาจีนโบราณ รักษาได้ดีใช่ไหม ขอเขารักษาให้ หลิงหลิงหน่อยได้ไหม ผอมขนาดนี้ วันหน้าถ้ามีลูก ก็จะผอมเกินไปแล้ว”
ฝู้เฟิ่งหยีกับเรื่องที่เย่เชินหลินมีผู้หญิงมากมายนี้ รู้สึกผิดต่อส้งหลิงหลิงเหมือนกัน ตรงไหนที่สามารถทดแทนให้เธอได้ก็จะทำ ตอนนี้พูดต่อหน้าทุกคนเช่นนี้ เพื่อให้ผู้หญิงของเย่เชินหลินทุกคนเข้าใจ ในใจเธอผู้หญิงที่อยากให้มีลูกกับเย่เชินหลิน ก็ยังคงเป็นส้งหลิงหลิงคนเดียวเท่านั้น
สิ่งที่เธอพูดตรงใจส้งหลิงหลิงมาก ที่เธอทำเช่นนี้ก็เพื่ออยากให้หมอห่าวจับชีพจรตรวจโรค เธอดี…..
เย่เชินหลินเหลือบมองส้งหลิงหลิง ยิ้มให้คุณแม่ “ดีครับ ฉันก็กำลังคิดเรื่องนี้เช่นกัน ร่างกายของเธอควรได้รับการบำรุง”
พูดจบ บอกแม่บ้าน “แม่บ้าน หลังอาหารเย็นไปเชิญหมอห่าวมาด้วยนะ ให้เขาตรวจเช็คชีพจรของคุณส้งหน่อย สั่งยาปรับสภาพด้วย”
หลังทานข้าว ทุกคนกลับห้อง เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่วหนงกำลังจะเดินถึงประตู ถูกจิ่วจิ่วเรียก
“ชีหรั่น ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ ตามฉันมา” จิ่วจิ่วอดไม่ได้ที่จะดึงตัวเซี่ยชีหรั่นออกไป เมื่อนอกบ้านถึงพูดกับเธอด้วยเสียงเบาๆ “ฉันว่าส้งหลิงหลิงไม่มีเจตนาแค่จะทานยาอะไรหลอก เป้าหมายอาจจะเป็นเพราะเธอ เธอต้องระวังตัวนะ”
เซี่ยชีหรั่นตบมือเธอเบาๆ กล่าวว่า “ฉันรู้ เด็กน้อย ไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องที่ฉันไปช่วยหมอห่าวต้มยาหรือไม่ ฉันคิดว่าพรุ่งนี้ฉันจะไม่สามารถไปได้อีกแล้ว ไม่เช่นนั้น ถ้าเกิดเธอถูกวางยาพิษขึ้นมา ฉันต้องโดนสงสัยและคงจะไม่รอดแน่ๆ”
จิ่วจิ่วพยักหน้า พูดว่า “ นี่ก็เป็นความหมายของฉันเหมือนกัน ผู้หญิงคนนี้ พิษสงเยอะ ยังมีจิตใจที่ละเอียดอ่อน ฉันเกรงว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ ทำอย่างไรดี”
เซี่ยชีหรั่นนิ่งมาก เธอดูออกตั้งนานแล้วว่าส้งหลิงหลิงไม่ใช่คนดีอะไร และเขาพยายามหาเรื่องเธอตลอด
พูดถึง ถึงแม้เขาจะมีแผนเยอะขนาดไหนแล้วยังไง เธอป้องกันได้ก็จะพยายามป้องกัน ถ้าป้องกันไม่ได้ถูกเขาทำร้าย เชื่อว่าเย่เชินหลินคงไม่ให้เธอตายเปล่า ยิ่งจะช่วยแก้แค้นให้โม่เสี่ยวจุนแทนฉัน
แค่คิดเช่นนี้ เธอก็ไม่มีอะไรน่ากลัวแล้ว ทำให้จิ่วจิ่วต้องเป็นเดือดร้อนและเป็นกังวลไปด้วย เธอรู้สึกเกรงใจมาก
“ไม่เป็นไรเด็กน้อย แม้ว่าเราจะไม่ฉลาดเท่าเขา ข้อมูลก็ไม่เยอะเท่าเขา แต่พวกเราก็ไม่มีแผนอะไรกับเขา ฉันเชื่อว่าคำพูดประโยคนั้น ใช้ทุกวิถีทางด้วยความฉลาด พยายามอย่างดีที่สุดแล้วแต่มันกลับมาทำร้ายชีวิตตัวเอง”
จิ่วจิ่วถอนหายใจ กล่าวด้วยความหมดหนทาง “โอเค ก็ตามนั้นหล่ะ แต่เธอก็อย่ากังวลมากนะ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอจับดูเขาด้วย ยังมีคุณชายของพวกเราอีกคน ตามที่ฉันสังเกตจากการทานอาหารมื้อนี้แล้ว เขายังคงรักคุณอยู่นะ ชีหรั่น สู้ๆนะ”
เพราะท่าทีที่จริงจังของเธอทำให้เซี่ยชีหรั่นหัวเราะ เอามือลูบหน้าผากเธอ “เธอนะ เธอเป็นขันทีที่รีบกว่าฮ่องเต้เสียอีก ในใจเขามีฉันหรือไม่ สำหรับฉันแล้วมันไม่ต่างอะไรเลย เธอดีเนาะ คิดถึงแต่ส่วนได้ส่วนเสียของตัวเอง”
จิ่วจิ่วแลบลิ้นแล้วแลบลิ้นอีก “ใครบอกให้คุณทั้งสองเป็นไอดอลของฉันหล่ะ เฮ่ย ทำให้ฉันกังวลจริงๆ และไม่รู้เมื่อไหร่พวกคุณถึงจะรักใคร่กลมเกลียวกันเสียที และระหว่างคุณทั้งสองไม่มีคนพวกนี้”
“คงไม่มีวันนั้นหลอก ล้มเลิกความหวังนี้ในเร็ววันเถอะ จะได้ไม่ผิดหวัง” เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วพูด ดูๆแล้วเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ความจริงในใจรู้สึกขมขื่นใจเล็กน้อย
สองคนกำลังคุยกันอยู่ เห็นเย่เชินหลินออกมาจากบ้าน เดินมาที่พวกเธอ จับมือเซี่ยชีหรั่นทันที
“ออกไปกับฉันหน่อย” เขาพูดแล้วก็ลากเธอเดินไปข้างหน้า
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าออกไปเพราะเรื่องอะไร แต่สีหน้าเขาดูจริงจังมาก ก็รู้ว่าเธอไม่ควรถามอะไร เพียงแค่ตามเขาไปก็พอ
หลังจากทั้งสองเดินไปไม่กี่ก้าว จิ่วจิ่วยังพูดตามหลังว่า “คุณเย่ คุณต้องอ่อนโยนต่อชีหรั่นด้วยนะ เธอบอบบางมาก” พูดจบ เธอกลัวว่าเย่เชินหลินจะทำให้เธออับอายอีกครั้ง จึงรีบวิ่งออกไป
คำพูดนี้ ทำให้เซี่ยชีหรั่นเหงื่อออกเล็กน้อย
เย่เชินหลินยิ้ม หยุดโดยไม่รู้ตัว ดวงตาที่สดใสจ้องมองเซี่ยชีหรั่น ถามเธอ “ฉันไม่อ่อนโยนกับคุณหรือ”
เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง รีบส่ายหัวทันที กล่าว “ไม่ ไม่”
ในเวลานี้ท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว แสงจากหลอดไส้ที่ด้านนอกบ้านก็ส่องสว่างเช่นกัน ภายใต้ไฟถนนหน้าแดงๆของเซี่ยชีหรั่นทำให้เย่เชินหลินรู้สึก ดังนั้นจึงอยากหยอกล้อเธอมากขึ้น
เขาก้มหัวลงเล็กน้อย โน้มเข้าหาข้างหูของเธอ ถามเธอด้วยไอร้อน “เช่นนั้นก็แสดงว่าอ่อนโยนมากใช่ไหม คุณรู้สึกว่ามันไม่แรงพอ จึงไม่พอใจใช่ไหม”
　　……
เซี่ยชีหรั่นใจเต้นแรง ใต้จิตสำนึกของเธอตั้งใจหลีกเลี่ยงเล็กน้อย ส่ายหัวอย่างเขินอาย แต่ไม่พูด
เธอไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าบอกว่าเขาอ่อนโยนเกินไป ครั้งต่อไปที่เธอไม่รู้จะต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหน เหมือนว่าถ้าว่าเขาหยาบคายเกินไป ก็ไม่ช่วยให้เขาพอใจได้ สู้อยู่เงียบจะดีกว่า