สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่207 สาวใช้ตัวแสบ111

ตอนที่207 สาวใช้ตัวแสบ111
“นี่เป็นอะไร? ไม่งั้นเราไปโรงพยาบาลดูก่อน?”
“ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นไรค่ะ ก็แค่รู้สึกหิวนิดหน่อย คุณรีบเอามือถือให้ฉันยืมหน่อย ฉันได้เบอร์ของเสี่ยงหนงแล้ว พวกเราขึ้นรถก่อน เพื่อนของเธอบอกว่า เธออยู่ร้านคาราโอเกะ พวกเรารีบไปหาเธอ” เธอรีบขนาดนี้ ไห่ลี่หมินก็ไม่ถามมาก รีบเปิดประตูรถให้เธอ ให้เธอขึ้นรถ ตัวเขาเองก็ตามเข้าไปนั่ง และสั่งคนขับ: “ร้านคาราโอเกะ ด่วน”
เซี่ยชีหรั่นโทรหาโม่เสี่ยวหนง แต่ว่าปิดเครื่อง ยิ่งทำให้เธอวิตกกังวลอย่างท่วมท้น
“โทรไม่ติดเหรอ?” ไห่ลี่หมินถาม ดูท่าทางเธอกระวนกระวาย ในใจไม่รู้เจ็บปวดแค่ไหน
“ค่ะ ปิดเครื่อง! รีบอีกหน่อยได้ไหมคะ?” เซี่ยชีหรั่นถาม
“ข้างหน้าไฟแดงครับ!” คนขับตะโกนบอก
“ไม่ต้องสนไฟแดงแล้ว ฝ่าไฟแดง!” ไห่ลี่หมินออกคำสั่ง คนขับเหยียบคันเร่ง รถก็พุ่งออกไป
ไห่ลี่หมินอยู่ในกฎระเบียบวินัยมาโดนตลอด อย่างฝ่าไฟแดงนี้ เขาไม่เคยทำ
หากวันนี้เพื่อผู้หญิงคนนี้ เพื่อให้เธอเป็นกังวลน้อยลง อย่าว่าแต่ฝ่าไฟแดง เรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้สิบเท่าร้อยเท่า เขาก็จะทำโดยไม่ลังเล
นี่อาจเป็นสิ่งที่ผู้คนเรียกว่าโชคชะตา ผู้หญิงคนนี้เป็นหนี้เย่เชินหลิน เขาเป็นหนี้ผู้หญิงคนนี้ อยากลืมก็ลืมไม่ลง อยากปล่อยก็ปล่อยไม่ได้ ถ้างั้นก็คงต้องทำตามหัวใจตัวเองแล้ว
เซี่ยชีหรั่นกำมือถือของไห่ลี่หมินแน่น กลัวว่าจะพลาดเบอร์ของโม่เสี่ยวหนง เธอคิด หากโม่เสี่ยวหนงถูกจับ อีกฝ่ายต้องรีบติดต่อหาเธอเป็นคนแรก แต่ไม่คิดเลย ว่านี่จะเป็นเพียงมือถือของไห่ลี่หมิน
ทั้งสองนั่งอยู่หลังเบาะ ไห่ลี่หมินมองสีหน้าเครียดของเซี่ยชีหรั่น รวมทั้งร่างกายมีอาการสั่นเล็กน้อย เขาเข้าไปนั่งใกล้เธออย่างเงียบๆ พูดเสียงเบาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเธอ: “โม่เสี่ยวหนงคือใคร? ได้ยินชื่อแล้วเหมือนว่าเป็นน้องสาวของโม่เสี่ยวจุน?” เขาถาม
“ใช่ เป็นลูกสาวแท้ๆของพ่อแม่บุญธรรมของฉัน”
“ทำไมเธอถึงพูดเรื่องเธอกลับมารึไม่กลับมา เธอก็อยู่บ้านตระกูลเย่เหรอ?” ไห่ลี่หมินถามอีกครั้ง
“ใช่ เขาอาศัยอยู่ที่บ้านของตระกูลเย่ หวีซานซานส่งเธอไปบ้านตระกูลเย่ในฐานะผู้โน้มน้าวชักชวน อยากให้ฉันล้มเลิกตรวจสอบเรื่องของเสี่ยวจุน ตอนนี้เราก็ยังคงดำเนินการเรื่องนี้ต่อไป ฉันกลัวว่าทางด้านหวีซานซานใกล้จะลงมือแล้ว ดังนั้นเสี่ยวหนงต้องตกอยู่ในอันตรายแน่นอน ไม่แน่ตอนนี้อาจถูกจับตัวแล้วก็ได้!”
พูดแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย
ไห่ลี่หมินยื่นมือตบหลังมือเธอ พูดเสียงเบา: “เธอผ่อนคลาย ไม่เกิดเรื่องหรอก! แม้จะถูกจับแล้วจริงๆ เธอก็ไม่ใช่เป้าหมายสูงสุดของพวกเขา เนื่องจากเป้าหมายคือเธอ ก่อนที่พวกเขาจะเจรจาต่อรองกับเธอ ยืนยันได้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่”
เซี่ยชีหรั่นมองไปทางไห่ลี่หมิน เธอต้องยอมรับ คำพูดของเขาเชื่อถือได้ แต่เธอคิดอีกครั้ง คนแบบส้งหลิงหลิงและหวีซานซาน ช่างน่ากลัว
“ยังมีชีวิตอยู่? แม้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่ แต่ทำร้ายเธอด้วยวิธีอื่นจะทำยังไง? เสี่ยวหนงอายุแค่ยี่สิบ เธอไม่เกิดเรื่องแน่นอน!”
ไห่ลี่หมินรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร หากหวีซานซานไม่ใช่ตัวละครที่โหดเหี้ยม ก็จะไม่ฆ่าโม่เสี่ยวจุน ตอนนี้เธอคือสุนัขรีบกระโดดกำแพง และเกลียดเซี่ยชีหรั่นพวกเธอเข้าไส้ขนาดนี้ ไม่รับประกันว่าจะทำเรื่องอะไรออกมา
“ไม่ต้องกังวลแล้ว เพื่อนร่วมห้องบอกว่าเธอแค่ไปร้องเพลงไม่ใช่เหรอ? อาจเป็นเพียงแค่เราคิดสถานการณ์ให้ดูแย่ เธออาจแค่ไปร้องเพลงที่นั่น เรื่องอะไรก็ไม่เกิดล่ะ”
ไห่ลี่หมินเพิ่งเกลี้ยมกล่อมเสร็จ มือถือในมือของเซี่ยชีหรั่นก็ดังขึ้น เธอตึงเครียดและสั่นโดยไม่รู้ตัวเพียงครู่เดียวเพราะเสียงของมือถือ
ไม่ทันมองหน้าจอ เธอก็กดรับโดยไม่รู้ตัว คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดกับเธอ: “โม่เสี่ยวหนงจะอยู่ในมือของฉัน”
เพื่อรักษาเวลา เธอแจ้งชื่อนามสกุลให้อีกฝ่ายโดยตรง: “ฉันคือเซี่ยชีหรั่น ฉันก็คือเซี่ยชีหรั่นมีเรื่องอะไรมาหาตรงมาหาฉัน อย่าทำร้ายเสี่ยวหนง!”
“เธออยู่กับไห่ลี่หมินจริงใช่ไหม? กล้าหาญนัก!” เซี่ยชีหรั่นอึ้งไปครู่หนึ่ง เพิ่งรู้ว่าปลายสายไม่ใช่หวีซานซานแต่แรก แต่เป็นเย่เชินหลินที่โกรธ
ได้ยินว่าเป็นเขา ความตึงเครียดของเธอก็คลายลงบ้าง แล้วก็คิดว่าทำไมเขาถึงโกรธขนาดนี้
ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด และเธอก็จะบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ให้เขาเป็นคนแรก เขาเก่งกาจขนาดนี้ เขาต้องมีวิธีช่วยโม่เสี่ยวหนงออกมาแน่นอน
“เสี่ยวหนงเธอไม่ได้กลับบ้าน เธอต้องถูกหวีซานซานจับตัวไปแล้วแน่นอน! ฉันเป็นห่วงมากจริงๆ ยังดีที่คุณไห่มา ฉันเลยออกมาตามหาเธอพร้อมคุณไห่! คุณเย่ คุณช่วยฉันได้ไหม? ช่วยฉันตามหาเสี่ยวโม่ ฉันกลัวว่าเธอจะเกิดเรื่อง” เวลาที่เซี่ยชีหรั่นอธิบาย เสียงของเธอสั่นด้วยเสียงสะอื้น
เย่เชินหลินที่โกรธแค้นมากก็ได้รับผลกระทบจากอารมณ์ของเธอ อดไม่ได้เป็นห่วงเล็กน้อยแต่ก็เพียงแค่หนึ่งหรือสองวิก่อนหน้า เขาถึงนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังโกหก
“เธอหาเหตุผลได้ไร้สาระมาก! โม่เสี่ยวหนงยังอยู่ที่วิลล่าอยู่ดีดี เธอไปช่วยเธอถึงไหนกัน?” น้ำเสียงของเย่เชินหลินเย็นชา สมมุติว่าตอนนี้เซี่ยชีหรั่นอยู่ตรงหน้าเขา เขาอยากจะบีบคางเธอให้แหลกละเอียด
“จริงเหรอ? เสี่ยวหนงเธออยู่บ้าน? คุณไม่ได้หลอกฉันใช่ไหม?” เซี่ยชีหรั่นตื่นตระหนกมาก ในสายเธอถามแล้วถามอีก