สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่208สาวใช้ตัวแสบ112

ตอนที่208 สาวใช้ตัวแสบ112
ในเวลานี้ เย่เชินหลินที่ตามหาเซี่ยชีหรั่นทั่วบ้าน ไม่สำเร็จและยังตรงกันข้าม เคาะประตูห้องของเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินไม่ขานรับ โม่เสี่ยวหนงบิดประตูเข้ามาเอง พูดกับเขาว่า: “พี่เชินหลิน หาพี่สาวฉันไม่เจอ”
“ได้ยินรึยัง? ได้ยินเสียงของเธอรึยัง? เอามือถือส่งให้ไห่ลี่หมิน!”
น้ำเสียงของเย่เชินหลินดุดัน เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงของโม่เสี่ยวหนง ทั่วร่างกายก็โล่ง ความตึงเครียดได้ผ่อนคลายลง
ผ่อนคลายแล้ว แต่ร่างกายไร้เรี่ยวแรง
ไห่ลี่หมินยื่นมือไปหยิบมือถือในมือของเธอ แขนโอบไหล่ที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอไว้ ปล่อยให้เธอพิงบนตัวเขา เสียงเข้มรีบพูดผ่านไมโครโฟน: “ฮัลโหล ฉันคือไห่ลี่หมิน”
“ภายในครึ่งชั่วโมง นายยังไม่พาผู้หญิงของฉันกลับมา ฉันจะทำให้นายเสื่อมเสียชื่อเสียง!” เย่เชินหลินพูดเสื่อมเสียชื่อเสียงสี่คำนี้อย่างหนักแน่น พูดจบ ก็กดวางสายอย่างรุนแรง
โม่เสี่ยวหนงตกใจกับความโกรธของเย่เชินหลิน เธอสับสนถึงสถานการณ์มาก ไม่รู้ว่าพี่สาวไปไหนแล้ว
“พี่เชินหลินคะ?” เธอถามอย่างไม่แน่ใจ
ใบหน้าของเย่เชินหลินก็เย็นเฉียบ เหมือนฤดูหนาว
แค่คิดว่าผู้หญิงของเขาตอนนี้อยู่ด้วยกันกับผู้ชายอีกคน และยังรับสายมือถือของผู้ชายคนนั้นด้วย ความใกล้ชิดแบบนี้ทำให้เขาเป็นบ้า
หากเขารู้ว่าตอนนี้เซี่ยชีหรั่นอ่อนแอซบลงบนตัวของไห่ลี่หมิน เขาคงเป็นบ้า โชคดีที่พระเจ้ายังเมตตาไม่ปล่อยให้เขาเห็นฉากที่งดงามแบบนี้
“พี่สาวของฉัน…ทำให้คุณโกรธเหรอคะ?” โม่เสี่ยวหนงถามด้วยความตื่นตระหนกอีกครั้ง
เย่เชินหลินค่อยๆลดความโกรธของตัวเองลง หลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว จึงถามโม่เสี่ยวหนง: “ทำไมพี่สาวเธอถึงบอกว่าไปตามหาเธอ วันนี้เธอกลับมาดึก?”
เขาฟังน้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่น กระวนกระวายขนาดนี้ ไม่เหมือนพูดโกหกจริงๆ อาจเป็นเพราะคิดว่าโม่เสี่ยวหนงตกอยู่ในอันตรายจริงๆ เลยรีบออกไป
สำหรับคนที่กระตุ้นประสาทเขาได้ เขาไม่อยากตำหนิเธอ หรือใส่ร้ายเธอเลย ทำให้เธอโดนดุโดยไม่มีเหตุผล
แม้ว่าโม่เสี่ยวหนงจะไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด แต่เมื่อคิดก็เป็นเพราะทั้งสองเข้าใจผิดกัน เหมือนว่าพี่สาวของเธอจะออกไปกับผู้ชายคนหนึ่งเพื่อตามหาเธอ
ไม่มีตำแหน่งของพี่สาว ก็ไม่มีอนาคตของเธอ ดังนั้นเวลาแบบนี้ เธอต้องปกป้องพี่สาวของเธอ
“พี่เชินหลิน วันนี้ฉันกลับมาค่อนข้างดึก”
พูดประโยคนี้จบ เธอกลัวว่าเย่เชินหลินจะคิดว่าเธอยังเด็กไม่รู้ประสีประสา ไม่กลับบ้านก็ไม่บอกไม่กล่าว เลยรีบพูดเสริม: “เพื่อนร่วมชั้นพวกเรานัดกันไปร้องเพลงที่ร้านคาราโอเกะ ฉันกลัวกลับมาดึก พี่สาวจะเป็นห่วง เลยให้คนที่ขับรถให้ฉันโทรหาพ่อบ้าน ให้พ่อบ้านแจ้งให้พี่สาวของฉัน ว่าฉันอาจกลับมาดึก คิดว่าพ่อบ้านไม่ได้แจ้ง ดังนั้นพี่สาวกลัวว่าฉันจะเกิดเรื่อง เลยรีบออกไป พี่สาวของฉันไม่ได้เป็นคนใจง่าย พี่เชินหลินต้องเชื่อใจเธอ”
แน่นอนว่ามีเรื่องเลยออกไป แต่เย่เชินหลินก็รู้สึกว่าเซี่ยชีหรั่นก็แก้ตัวเล็กน้อย
แต่ถึงกระนั้น เธอก็ควรหาวิธีติดต่อเขา ไม่ควรออกไปกับผู้ชายคนอื่น
หรือว่าในใจของเธอ ในช่วงวิกฤติ สกุลไห่สามารถแก้ปัญหาได้ดีกว่าเขางั้นเหรอ?
และยังมีไห่ลี่หมิน เขารู้ทั้งรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงของเขา ทำไมถึงไม่โทร ให้เขากลับมา
และเป็นเขาที่หาโอกาสพาเธอออกไป เห็นได้ชัดว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการทำต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ให้เธอรู้สึกว่าเขาสุดยอดแค่ไหน
สิ่งเหล่านี้ไม่อาจยกโทษให้ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร
และยังมีที่ฟางลี่น่าพูด ก็ไม่ได้ไร้เหตุผล ตอนบ่ายไม่อยู่บ้าน เซี่ยชีหรั่นไม่หาวิธีเลี่ยงเขา และยังไปเจอเขาเพียงลำพัง
แม้ว่าเธอไม่ได้เริ่มกอดเขา แต่ว่าไห่ลี่หมินกอดเธอกี่ครั้งแล้ว เขาเย่เชินหลินก็เคยเห็นกับตาเขาไม่เชื่อ ไห่ลี่หมินจะคุยกับภรรยาของเขาอย่างตรงไปตรงมา ไม่แตะเนื้อต้องตัว
“พี่เชินหลิน พี่สาวฉันเธอรักคุณมาก” โม่เสี่ยวหนงพูดเสียงเบา เย่เซินคันไม้คันมือ
“เธอกลับไปห้องก่อน ฉันรู้แล้ว”
โม่เสี่ยวหนงเดินไปถึงประตู ยังไม่วางใจเลยพูดไปอีกครั้ง: “พี่เชินหลิน อย่าทำให้พี่สาวฉันลำบากใจ เธออ่อนแอมาก เธอไม่อธิบายอะไรให้คุณ หากคุณทำร้ายเธอ ในใจเธอจะเสียใจ”
เย่เชินหลินไม่ได้พูดอะไรอีก ลุกยืนเดินไปตรงหน้าโต๊ะคอม ดึงลิ้นชักหยิบบุหรี่ออกมา จุดบุหรี่หนึ่งม้วนแล้วค่อยๆสูบ
เขากดปุ่มโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหน้า สั่งการกับพ่อบ้าน: “แจ้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูว่า หากรถของไห่ลี่หมินมาถึง ไม่ต้องให้เขาเข้ามา เห็นรถของเขารีบรายงานฉัน! และอีกเรื่อง เตรียมรถให้ฉันไว้ที่ประตู เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก”
“ครับ คุณเย่!”
หลังสั่งการเสร็จ เย่เชินหลินกลับที่นั่งสูบบุหรี่ต่อ และยังคงท่าทางนิ่งเฉยไว้
ไม่มีใครมองออก ทุกวินาทีช่างยาวนานสำหรับเขา เขาอยากรีบเจอหน้าผู้หญิงคนนั้น รีบแย่งกลับมา ไม่ปล่อยให้เธอมองชายคนอื่นอีก