สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่209 สาวใช้ตัวแสบ113

ตอนที่209 สาวใช้ตัวแสบ113
แต่เขาไม่ได้ขยับ เขารอไห่ลี่หมินส่งเธอกลับมา เขาจะให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าใจ ว่าหากเธอวิ่งหนีอีกครั้ง ในโลกนี้นอกจากข้างกายของเขาเย่เชินหลินแล้ว ไม่มีที่ไหนที่เธอสามารถไปได้
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากพิงไห่ลี่หมิน พยายามนั่งตรง แต่ว่าเวียนหัวมาก หลังไม่มีที่พิง รู้สึกหัวหมุนเล็กน้อย
“เธอแน่ใจเหรอว่าสบายดี? ไม่ใช่แค่หิว?” ไห่ลี่หมินถามด้วยความกังวล
“ใช่ค่ะ แค่รู้สึกหิว”
“ฉันพาเธอไปกินอะไรหน่อย!” นี่ไม่ใช่คำถาม แต่เป็นประโยคบังคับ
“ไม่ ฉันไม่อยากกิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกินอะไร คุณเย่กำลังรอพวกเราอยู่ ขอร้องคุณรีบหน่อยได้ไหมคะ ฉันกลัวเขาจะโกรธ” น้ำเสียงของเธอลงต่ำ ฟังแล้วทำให้คนเวทนา
น่าเสียดายคนที่เธอกลัวว่าจะโกรธไม่ใช่ไห่ลี่หมิน แต่เป็นเย่เชินหลินที่สมควรตายคนนั้น
เขาไม่รู้ว่าเธอรักเย่เชินหลินจากอะไร เขาก็ไม่ยอมยกตำแหน่งที่เหมาะสมให้กับเธอ เวลาที่ในบ้านมีแขก เธอก็เหมือนนางสนมที่ไม่สามารถเห็นดาวเห็นเดือน ทำได้แค่อยู่แต่ในห้องของตัวเอง แล้วจะมีประโยชน์อะไร?
ไห่ลี่หมินจับมือของเธออย่างหุนหัน และมองเธอไม่หยุดหย่อน: “ชีหรั่น ไม่ต้องกลับไปแล้ว ไปกับฉัน! ฉันปกป้องเธอได้ สามารถช่วยเธอแก้แค้น อย่ากลับไปข้างกายเขา เธอกลัวเขาขนาดนี้ เห็นเขาไม่ดีต่อเธอ ฉันจะดีต่อเธอ ฉันจะปฏิบัติต่อเธออย่างสุดหัวใจ ฉันจะแต่งงานกับเธอ ให้เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวของฉัน” คำพูดของเขาจริงใจ ไม่มีใครไม่ซาบซึ้ง
นอกจากนี้เขายังเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาพูดแบบนี้กับเซี่ยชีหรั่น ในใจก็รู้สึกอบอุ่น แต่เธอรู้ ว่าไม่คู่ควรกับชีวิตที่เขาพูดแบบนั้น
เธอเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินแล้ว เดิมทีเธอก็ไม่ใช่คนเปิดกว้าง ตั้งแต่เด็กรู้สึกว่าผู้หญิงควรมีคู่แค่คนเดียวไปตลอดชีวิต แม้จะรู้จักสังคมสมัยใหม่ ความบริสุทธิ์ไม่สำคัญขนาดนั้น และเธอก็ไม่สามารถเดินตามหัวใจนั้นได้
“ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา
“นอกจากคำว่าขอบคุณ ฉันไม่มีคำพูดอื่นพูดกับคุณจริงๆ คิดเสียว่าฉันติดหนี้คุณ แต่ฉันไม่มีอะไรตอบแทนคุณ ฉันหวังแค่เพียงคุณลืมฉัน และจำฉันไม่ได้ไปตลอดชีวิต ฉันหวังว่าคุณจะมีความสุข”
ไห่ลี่หมินไม่ได้มองเธอ และไม่ได้สบตาเธอ เวลาที่เธอพูดเรื่องพวกนี้ น้ำเสียงเบา และหนักแน่น
“ยังไงฉันก็จะอยู่กับเธอ หากไม่ได้รอเธอให้ถึงวันนั้น ฉันไม่มีทางมีความสุข” น้ำเสียงของไห่ลี่หมินหนักแน่นมาก คำพูดทุกคำถูกย้ำกดดันเซี่ยชีหรั่น
ฉันถอนหายใจยาวๆ เงยศีรษะขึ้น มองที่เขา และถามเขา: “คุณพูดแบบนี้คืออยากให้ฉันตื้นตัน? คืออยากให้ฉันจดจำคุณเหรอ? ฉันพูดได้เพียง ไม่ว่าคุณจะทำยังไง ฉันไม่สามารถชอบคุณได้ ฉันรักแต่เขา และจะรักตลอดไป”
ไห่ลี่หมินรู้ว่าที่เธอพูดแบบนี้ เพื่อให้เขามีความยากลำบากและถอย แต่เขาเป็นคนที่รู้จักคำว่ายากลำบากและถอยเหรอ? ถ้าเขาเป็น หน้าที่การงานของเขาคงมาไม่ถึงจุดนี้
เขามองหน้าเธอ ตอบกลับเธออย่างไม่แยแส: “ฉันจำได้ว่าตอนแรกเธอก็บอกว่ารู้สึกแบบนี้กับโม่เสี่ยวจุน นี่แค่ไม่นาน มีสองเดือนไหม? เธอก็เปลี่ยนไป ดังนั้น สักวันหนึ่ง เธอก็จะพูดว่าคนที่เธอรักคือไห่ลี่หมิน และจะรักตลอดไป ในชีวิตฉันรอแค่ถึงวันนั้น!”
เขาไห่ลี่หมินไม่เคยแพ้ การต่อสู้เพื่อผู้หญิงคนนี้ เขาก็จะชนะในที่สุด อย่างแน่นอน!
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจแล้ว แม้ว่าเธอจะพูดมากมายเท่าไหร่ ก็เปลี่ยนความคิดของไห่ลี่หมินไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงเงียบ
ไห่ลี่หมินก็ไม่พูดอะไรอีก ในห้องเงียบมาก รถที่มีความเร็ว เหมือนตอนมา และกลับด้วยความเร็วเหมือนบินกลับ
เมื่อคิดว่าจะได้จากกันกับเซี่ยชีหรั่น คราวหน้ายิ่งหาเหตุผลที่จะเจอเธอได้ยาก ไห่ลี่หมินในใจเสียดาย เขาอยากให้คนขับขับช้าลง แต่ก็ทนดูเซี่ยชีหรั่นกระวนกระวายใจไม่ได้
“เราไม่พูดถึงปัญหานั้น พูดคุยอย่างอื่นกับฉันได้ไหม? ชีหรั่น ฉันจำได้เธอเคยบอก ว่าฉันเป็นเพื่อนเธอ”
เซี่ยชีหรั่นเงียบไปชั่วครู่ และเปิดปากพูด: “ในใจฉัน เธอคือเพื่อนของฉัน และคือผู้มีพระคุณของฉัน แต่ต่อไป ฉันทำได้เพียงแค่ขอบคุณคุณในใจ
ฉันไม่สามารถพูดคุยกับคุณ ฉันไม่รู้ว่าสามารถพูดคุยอะไรได้บ้าง และตอนนี้ ฉันรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ฉันอยากพักผ่อน”
“งั้นเธอพักผ่อน ถึงแล้วฉันเรียกเธอ”
มองดูเธอเหมือนว่าเหนื่อยจริงๆ ทั่วใบหน้า ปกติก็ใบหน้าเล็กของเธอขาวมากในเวลานี้ดูซีดเล็กน้อย หรือเป็นเพราะในรถมองไม่ชัดเจน เขารู้สึกว่าแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็ดูขาวซีด
ไม่รู้จริงๆว่าเย่เชินหลินดูแลผู้หญิงของเขายังไง ถึงทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ ยังมีหน้ามาหึง!
เซี่ยชีหรั่นทั้งหิวทั้งเหนื่อย เอนกายพิงเบาะหลัง และค่อยๆเข้าสู่ภาวะวุ่นวาย
เมื่อเกิดความสับสน เซี่ยชีหรั่นก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นโดยฉับพลัน ไห่ลี่หมินทำเป็นว่ากอดเธอไว้
ปรากฏว่าใกล้ถึงประตูวิลล่าตระกูลเย่แล้วนี่เอง เพียงแต่ระยะทางที่ไม่ค่อยไกลจากประตู
รถของเย่เชินหลินขับตรงไปยังรถของไห่ลี่หมิน คนขับของไห่ลี่หมินเหยียบเบรกกะทันหัน
หลังจากหยุดรถของไห่ลี่หมิน เย่เชินหลินลงจากรถ แล้วเดินไปที่ประตูด้านหลังรถของไหลี่หมิน และเคาะกระจกรถ
“คุณเย่?” เซี่ยชีหรั่นขานเรียก รีบผลักไห่ลี่หมินออก ขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงเบา: “อย่ามีเรื่องกับเขา ฉันอธิบายภายหลังได้”