สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่216 สาวใช้ตัวแสบ120

ตอนที่216 สาวใช้ตัวแสบ120
“มานี่!” เย่เชินหลินนั่งบนเตียงแล้วสั่ง เซี่ยชีหรั่นเดินไปอย่างเชื่อฟัง ยังคงยืนอยู่ข้างกายเขา
“มองฉัน!”
เซี่ยชีหรั่นมองไปทางเขา ดวงตาตื่นตระหนกเล็กน้อย อยากหลบก็หลบไม่พ้น
“ตอนนี้ถึงรู้จักกลัว ตอนวิ่งออกไปกับเขา กล้าไม่ใช่เหรอ?” เขาคว้าคางของเธอ จ้องหน้าเธอ กินไปเยอะแล้ว ผ่านเวลานี้ไป สีหน้าของเธอตอนนี้ไม่ค่อยซีดแล้ว และริมฝีปากก็กลับมามีสีเลือดแล้ว
ตอนนี้เขาจะรังแกเธอ ก็ย่อมได้แล้ว
คางเจ็บเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นไม่กล้าขมวดคิ้ว เพียงพูดเสียงเบา: “ขอโทษค่ะ!”
“ฉันจะบดขยี้เธอ!” เย่เชินหลินกัดฟันพูด เพิ่มแรงบีบคางเธอขึ้นไปอีก
เจ็บ! แต่ก็ยังทนได้ เซี่ยชีหรั่นนอกจากพูดขอโทษ ก็ยังมีแต่คำว่าขอโทษ
“ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว! ขอโทษค่ะ!”
เธอขอตามมารยาท ไม่ขอเมตตา ท่าทางแบบนี้เป็นที่น่าพอใจสำหรับเย่เชินหลิน
แต่ทันทีนี้เขานึกถึงตอนที่เธออยู่ข้างกายไห่ลี่หมิน ตอนที่เขาลงไปเคาะกระจกรถของไห่ลี่หมิน เขายังเห็นเธออ่อนแอซบไหล่ของเขาด้วยกับตา เขาไม่รู้จะกำจัดความเกลียดชังนี้ได้อย่างไร
แน่นอนเซี่ยชีหรั่นสังเกตเห็นดวงตาที่เหมือนหมาป่าของเขา ในใจเธอสับสน ก็ไม่กล้าขอความเมตตา หลังจากกัดริมฝีปากไปสองครั้ง เธอถึงจะพูดเสริม: “คุณเย่คะ ฉันรู้ว่าผิดแล้ว คุณอยากลงโทษฉันยังไงก็ได้ทั้งนั้น แต่อย่าโกรธอีกเลย”
ตอนนี้เย่เชินหลินอยากดันเธอให้ล้มลงจริงๆ ลงโทษอย่างรุนแรง มองเธอหอบใต้ร่างของเขา
แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ เขายังมีเรื่องอื่นที่ต้องทำ
“ไปอาบน้ำ! ไปแช่ตัวในอ่างครึ่งชั่วโมง ฉันไม่อยากได้กลิ่นสาบของผู้ชายเถื่อนบนตัวเธอ!” กลิ่นสาบของผู้ชายเถื่อน…คำพูดเหล่านี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงทันที
เธออยากอธิบาย เธอกับไห่ลี่หมินไม่ได้ติดต่อกัน แค่เธอไม่สบายใจเขาเลยช่วยเธอ
แต่ว่าลองคิดดูแล้วเวลานี้เธออธิบายไปเขาฟังไม่เข้าหู เธอตอบเสียงเบา: “ใช่ค่ะ คุณเย่”
เซี่ยชีหรั่นกลับห้อง โม่เสี่ยวหนงยังคงเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหว รู้ว่าพี่สาวกลับมาแล้ว แต่อยู่ในห้องของเย่เชินหลิน เธอก็ไม่กล้าไปรบกวน
“พี่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?” โม่เสี่ยวหนงเงยหน้าขึ้นมาเซี่ยชีหรั่น
“ไม่เป็นไร! เธอล่ะ เธอไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ตกใจหมดเลย!”
“พี่ ขอโทษนะ วันนี้เพื่อนต้องให้ฉันไปร้องเพลงให้ได้ ฉันก็ไม่คิดอะไรมาก และตอนนั้นคนขับที่ตามฉันก็โทรหาพ่อบ้านแล้ว ฉันคิดว่าเขาจะบอกพี่ ใครจะคิดว่าเขาไม่ได้บอก ฉันคิดว่าเขาจงใจ จงใจให้พี่กังวล
ยากที่โม่เสี่ยวหนงจะสามารถทายถูกว่าพ่อบ้านจงใจ เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า และพูด: “ดังนั้นถึงบอกให้เธออยู่ที่นี่ทำอะไรต้องระวัง ฉันอยู่ที่นี่ ต้องมีใครสักคนทำให้เราอยู่ไม่เป็นสุข ฉันไม่มีอะไร แค่เธออยู่ดีเรื่องอะไรฉันก็ไม่กลัว ช่วงนี้คุณเย่ได้เริ่มรวบรวมหลักฐานพ่อของเธอหวีซานซาน เขาอาจนำปัญหามาให้เธอได้ตลอด เธอมีเรียนก็เข้าไปเรียน ขอบเขตของกิจกรรมทางที่ดีที่สุดคือในอาคารเรียนและหอพัก เวลาที่เหลือก็อยู่ที่นี่ เธอไม่เห็นว่าคุณเย่ เพิ่มยามที่หน้าประตูเป็นสองคนเหรอ? ที่นี่ปลอดภัย!”
“ฉันรู้แล้ว พี่” โม่เสี่ยวหนงนึกถึงเรื่องคืนนี้ แต่ก็กลัว หากเจอเข้ากับหวีซานซานจริงๆ เธอต้องโชคร้ายแน่เลย
“ฉันไปอาบแล้ว” เซี่ยชีหรั่นพูด แล้วเดินไปตู้เสื้อผ้าที่หลินหลิงส่งมาให้เลือกชุดนอนกระโปรงสีเขียวอ่อนมาหนึ่งชุดและหยิบชุดชั้นในที่จะเปลี่ยนออกไปด้วย
ก่อนไป กระซิบบอกโม่เสี่ยวหนง: “เธอ เธอล็อคประตูจากด้านในนะ คืนนี้ฉันอาจไม่กลับมานอนที่ห้อง”
“พี่ งั้นพี่ไปนอนในห้องของพี่เย่? เขากำลังโกรธพี่อยู่ไม่ใช่เหรอ เขายัง…ยังอันนั้นกับพี่?”
เพราะเขาโกรธเลยต้องทำแบบนั้น แต่คำพูดนี้ เซี่ยชีหรั่นก็พูดไม่ออก เธอเพียงพูดพร้อมแก้มแดง: “ไม่ต้องถามแล้ว ให้เธอล็อคประตูก็คือล็อค”
ก่อนเธอจะออกไป โม่เสี่ยวหนงตามมา กระซิบกับเธอ: “ฉันฟังเพื่อนฉันบอกว่า เกลี้ยกล่อมผู้ชายเมื่อxxooเป็นเวลาเกลี้ยกล่อมที่ดีที่สุด พี่บอกรักเขาให้มาก เขาก็ใจอ่อน ก็จะไม่โกรธพี่แล้ว”
เห็นเซี่ยชีหรั่นแก้มแดงมาก โม่เสี่ยวหนงก็แกล้งเธอ: “ฉันรับไม่ได้กับเธอจริงๆ มีอะไรน่าอาย สู้ๆ พี่ ฉันเชื่อหากแค่พี่พูดเสียงอ่อน พี่เย่ต้องรักพี่มากขึ้นแน่นอน”
…
หลังจากเซี่ยชีหรั่นจากไป เย่เชินหลินก็รีบอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ในบ้าน ไปห้องรับแขกอีกครั้ง
ในห้องรับแขกคุยกันอย่างสนุกสนาน มีส้งหลิงหลิงเป็นตัวเอก การสนทนาทำให้คุณแม่ทั้งสองมีความสุขมาก เย่เชินหลินยังคงชื่นชมส้งหลิงหลิงในด้านนี้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไร เธอสามารถปรับอารมณ์และจัดการสิ่งต่างๆ ที่อยู่ตรงหน้าเธอได้