สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 24​  เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น

ตอนที่ 24​  เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น
ขณะที่​พูด​ประโยค​นี้​ออกไป​ เขาเองก็ยังหลับตาอยู่​ เป็นเสียงก้องกังวาน​และทรงพลังอย่างผู้ที่เป็นราชาอย่าว่าแต่สองคนนั้นที่โดนกล่าวถึงเลย​ แม้แต่คนที่นั่ง​อยู่​ข้าง​ๆอย่างเซี่ยชีหรั่นเองเพียงได้ยินคำพูดนั้นของเขา​ก็ถึงกับ​หวั่นใจ
“ขอประทานโทษ​ครับ​ คุณ​เย่!” คนขับรถและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวพร้อมกัน
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก​ และพวกเขาทั้งสองก็ไม่กล้าที่จะแอบมองเซี่ยชีหรั่นอีก แต่ก็รู้สึกแปลกใจ​ ที่นั่งข้างหลังนี้มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนแล้วเคยนั่งเคียงคู่​กับ​เขา​ และมันก็ไม่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาแอบมอง ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้โกรธ​ที่เขาแอบมองละ?
รถเก๋งเบนท์ลีย์ขับรถไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของอาคารตี้เหา​ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยช่วยเย่เชินหลินเปิดประตู​รถ และเซี่ยชีหรั่นลงจากรถตามหลังเขามา
มีทางเดินวีไอพีพิเศษในลานจอดรถซึ่งนำไปสู่ชั้นบนสุดของอาคารตี้เหาชั้นสี่สิบแปด
อาคาร​ตี้เหาเป็นอาคารที่สูงที่สุดในมณฑล​ตงเจียง คลับที่อยู่ชั้นบนสุดเป็นคลับเฮาส์​ที่หรูหราที่สุดใน มณฑล​ตงเจียง​ ชื่อเสียงของมันไม่ได้โด่งดัง​เฉพาะใน มณฑล​ตงเจียงเท่านั้น แต่ยังสามารถพูดได้ว่ามันมีชื่อเสียง​ไปทั่วประเทศ​ บรรดา​เหล่าไฮโซ​และผู้มีอิทธิพล​มากมายล้วนเป็นสมาชิกของคลับแห่งนี้
อาคาร​ตี้เหานี้เป็นเพียงธุรกิจ​เล็ก ๆ ภายใต้ชื่อของเย่เชินหลิน มีเพียงคนในวงเท่านั้นที่รู้จักคลับ​แห่งนี้​ และที่แห่ง​นี้​ยังเป็นสถานที่พักผ่อนย่อนใจสำหรับคนดังและนักการเมืองมากมาย
ค่าธรรมเนียมสมาชิกรายปีของที่นี่​นั้นสูงอย่างไม่ต้องพูดถึง​ อีกทั้ง​ไม่ใช่ว่าคนมีเงินอย่างเดียวจะสมัคร​สมาชิก​ได้​ คนธรรมดา​ทั่วไป​จะถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปโดย​เด็ดขาด​
พนักงาน​งานบริการของคลับได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเยี่ยม ​เพียงแค่​เย่เชินหลิน​ปรากฏตัวขึ้น​  ทุกคน​ก็เรียงแถวต้อนรับกันอย่างพร้อมเพรียง​ในทันที​ ไร้ซึ่ง​เสียงพูดคุยใดๆ​ เมื่อทั้งหมด​ตั้งแถว​พร้อมเพรียง​แล้วก็กล่าวขึ้นพร้อมกับว่า” คุณ​เย่สวัสดี​คะ/ครับ!”
น้ำเสียงอ่อนหนักเบาดูพอเหมาะ​และฟังดูสบายหู
เซี่ยชีหรั่นคิดว่ามาตรฐานการทักทายของพวกเขานั้นสูงมาก​ แล้วเธอเองคิดว่าตัวเองไม่คู่ควร​กับสถานที่แห่งนี้เลย​แม้แต่​น้อย มันช่าง​แตกต่างกับเธอ​ราวกับ​ฟ้ากับดิน
เย่เชินหลินไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา​ หน้าเขานิ่งเฉยแบบนี้เสมอ​ และเจ้าหน้าที่บริกรก็พาเขาและเซี่ยชีหรั่นไปที่ประตูที่แกะสลักด้วยไม้ดูมีเสน่ห์แบบจีนโบราณ​ พนักงาน​บริกร​โค้งคำนับเล็กก่อนจะเอ่ยเชื้อเชิญ​ขึ้น​ว่า “เชิญ​ครับนายท่าน!” ขณะนี้​คุณ​ไห่กับคุณ​หนูส้งได้เดินทาง​มา​ถึงแล้วครับ
จนถึงตอนนี้เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเย่เชินหลินถึงได้พาเธอมาที่นี่ด้วย แต่เธอไม่มีทางเลือกเธอ​ และทำได้แค่เพียง​ปฏิบัติตามคำบัญชาของเขาเท่านั้น
บริกรเคาะประตูเบา ๆ และได้ยินเสียงของ​ไห่ลี่หมินพูดตอบกลับมาจากด้านในอย่างใจเย็นว่า​ “เข้ามาได้!” จากนั้นเขาก็เปิดประตูเบา ๆ และเชิญ​ให้เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นเข้าไปด้านใน
ทันทีที่ทั้งสองเดินผ่านประตู​เข้า​ ร่างของหญิงสาว​ผู้หนึ่ง​สวมชุดสีครีมที่เล็ก ๆ เดินเข้ามาหยุดข้างหน้า​เขาอย่างรวดเร็ว​ พร้อมกับ​น้ำเสียง​อ่อนหวานเอ่ยขึ้น​ว่า​ “มาแล้วหรอเชินหลิน!  ร้อนมั้ยค่ะ? ”
เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าหนึ่งที่ดูสวยงามมาก​ ดวงตากลมๆสีส้มอ่อนอมเหลืองที่ดูมีชีวิตชีวาและดูมีไหวพริบ
ส้งหลิงหลิงใช้สายตา​เหยียด​หยามมองมาที่เซี่ยชีหรั่นและเห็นว่าเธอสวมชุดกระโปรง​ที่ดูธรรมดาแทบจะ​ดูไม่มีรสนิยม​ใดๆ​ กับผมตรงสีดำที่รวบไว้อย่างลวกๆไว้ที่หลังหูของเธอ
ใบหน้าของเธอนั้นไร้ซึ่ง​การแต่งเติมใดๆ แต่เธอก็สวยได้อย่างน่าทึ่ง
เซี่ยชีหรั่นทำได้เพียงพยักหน้าและยิ้มออกมาอย่างสุภาพให้กับเธอ​ผู้​นั้น​ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทักทายอย่างไร​ และไม่กล้าที่พูดคุย​กับคนอื่นได้อย่างตามใจเธอจึงทำได้เพียงยิ้มแค่นั้น​
“เชินหลิน​ นี่คือคุณ​หนูจากตระกูล​ไหนกันเหรอค่ะ ” ส้งหลิงหลิงก้าวไปข้างหน้าแล้วจับแขนของเย่เชินหลินพร้อมถามออกมาเบา ๆ พร้อมกับ​อารมณ์​ดีใจ​ในดวงตาของเธอเมื่อครู่ก็ได้หายวับไป
พ่อของส้งหลิงหลิงเป็นรองประธานคณะกรรมการประจำมณฑล​ตงเจียง​ พ่อของเธอมักเตือนเธอเสมอ​ว่าผู้ชายโดยเฉพาะผู้ชายทรงอำนาจและอิทธิพล​นั้นไม่สามารถมีผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิตได้
โดยเฉพาะมังกรหนุ่มอย่างเย่เชินหลินนั้น​ อย่าแม้แต่​จะคิดว่าจะได้ครอบครองเขาไว้เป็นของตัวเอง​เพียงคนเดียว​ หากถ้าเธอต้องการตำแหน่งภรรยาเพียงหนึ่งเดียว​ของเขาในวันหนึ่งนั้น​ เธอเองต้องมีความอดทนอย่างมาก
“ก็แค่คนรับใช้!” เย่เชินหลินดูเหมือนจะไม่อยากพูดอะไรให้มากมาย และพาเธอเดินเข้าไปหาไห่ลี่หมิน
ไห่ลี่หมินเห็นเซี่ยชีหรั่นที่เดินตามหลังของเย่เชินหลินมาตั้งแต่ตอนต้นแล้ว แต่เขาต้องทำราวกับว่าเขายังไม่ได้เห็น​ เขายืนขึ้นและกล่าวทักทายเพียงแค่เย่เชินหลิน
“มาแล้วเหรอ ”
“อืม!” เย่เชินหลินพูดอย่างแผ่วเบาในลำคอ​ แล้วนั่งลงที่โซฟา​ข้างหน้าเขา
“ เชินหลินค่ะ​ สาวใช้คนนี้ชื่อว่าอะไรหรือค่ะ​ หากคุณไม่บอกฉันก็ไม่รู้ว่าจะทักทายเธออย่างไร” ส้งหลิงหลิง ไม่ได้นั่งลง แต่ยืนพูดเบา​ ๆอยู่ข้าง​ ๆเขา
“คุณคิดว่าผมจะจำชื่อของคนรับใช้ได้​งั้นหรือ? ” เย่เชินหลินจงใจพูดประชดประชันออกมา
ส้งหลิงหลิงจีบปากของเธอแล้วยิ้มพูดว่า​ “ ก็ต้องจำได้สิค่ะ! คนความจำดีมากอย่างคุณ​ จะมีเรื่องอะไรที่​คุณจะ​จำไม่ได้บ้างละค่ะ”
คำเยินยอของเธอดูเหมือนจะถูกต้อง​ เย่เชินหลินยิ้มเล็กน้อยและพูดออกมาเบา ๆ ว่า “เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น”