สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่245 สาวใช้ตัวแสบ149

ตอนที่245สาวใช้ตัวแสบ149
หลินต้าฮุยได้ยินคำว่าคุณเย่ ในใจพรางคิดว่าซวยแล้ว
เขาก็แค่กำลังอยากจะช่วยพวกเขาสองคนให้ดีขึ้น ทำไมเหตุการณ์ตอนนี้ทำเหมือนว่าเขากำลังตั้งใจจีบสาวอย่างงั้น?
เซี่ยชีหรั่นก็รับรู้และมองตามเสียงไป และเห็นเย่เชินหลินที่สีหน้าไม่ค่อยดีนัก หลายวันไม่เห็นเขา ตอนนี้เห็นเขา แม้จะมองเขาจากที่ไกลๆแค่นี้ เธอก็รับรู้ว่าตัวเองจะสงบไม่ได้แล้ว
แม้จะสงบไมได้เล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงใจเย็น เห็นสีหน้าเขา รู้ว่านิสัยแบบนั้นของเขาจะออกมาอีกแล้ว เป้าหมายยังเป็นหลินต้าฮุยอีก
เธอไม่สามารถให้คนดีที่คิดเพื่อเขาทั้งใจโดนกล่าวหา เธอต้องอธิบายกับเขาที่มาของเรื่องทั้งหมด
สุดท้ายจากความรู้สึกว่างเปล่าที่ไม่เจอหน้ากันหลายวัน เซี่ยชีหรั่นเดินออกหนึ่งก้าวไปทางเย่เชินหลิน
“ชีหรั่น ท่านคุณชายหน้าหมองลงไปแล้ว เธอระวังหน่อย”จิ่วจิ่วก็มองเซี่ยชีหรั่นออก จึงพูดกับเธอเบาๆข้างหู
เย่เชินหลินมองเซี่ยชีหรั่นที่เดินมาทางเขา ในใจมีเสียงและความคิดที่สารพัด ยืนอยู่ตรงนี้รอเธอ รอเธอเดินมา จูบเธออย่างแรง ถามเธอ เย็นชากับเธอมาหลายวัน เธอมีความรู้สึกผิดหรือยัง　
ในใจคิดแบบนี้ แต่ศักดิ์ศรีแข็งแกร่งกำลังทำงาน เขาทำเป็นไม่สน เขาค่อยๆเดินไปหน้าโต๊ะทำงาน ถามหลินหลิงออกมาอย่างเย็นชา “คัดเลือกเป็นยังไงบ้าง?”　
หลินหลิงรายงานออกมา “คุณเย่ บอดี้การ์ดคัดเลือกเรียบร้อยแล้ว ที่ยืนด้านซ้ายนี้คือผ่านการคัดเลือกเรียบร้อยแล้ว ด้านขวานี้คือที่ตกรอบค่ะ”หลินหลิงพูดแล้วชี้ไปที่บอดี้การ์ดที่ยืนเป็นแถวในห้องโถง
“สาวใช้ยังไม่ได้ตัดสินใจ ฉันกับหลินต้าฮุยขัดแย้งกันเรื่องนี้ ส่วนตัวฉันคิดในเมื่อเป็นสาวใช้ เลือกคนที่ถนัดงานปฏิบัติ สามารถทนแรงทนเหนื่อยได้ จะสำคัญที่สุด”
เธอพูดได้สักแปบ หลินต้าฮุยก็วิ่งมาแล้ว พูดอย่างมีความเยาะเย้ย “ฉันหมายความว่า สาวใช้ของคุณเย่จำเป็นที่จะต้องสวย มองแล้วเจริญตา แบบนี้คุณเย่เห็นแล้ว อารมณ์ถึงจะดี”
สายัณห์ดวงตาเย่เชินหลินมองไปที่เซี่ยชีหรั่น เธอเดินมาถึงตรงนี้แล้ว เพราะเขากำลังพูดคุยกับเลขาสองคน เธอจึงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ เหมือนมีอะไรจะพูด
หลินหลิงมองออกว่าตอนนี้เย่เชินหลินรู้สึกไม่พอใจกับหลินต้าฮุยเล็กน้อย อีกอย่างเขาปกติก็ไม่ใช่คนที่ดูคนแค่ภายนอก เธอจึงคิดในใจ ว่าเขาน่าจะทำตามมาตรฐานที่เธอกำหนด
เธอกลับคิดไม่ถึง ว่าสายตาเย่เชินหลินจะมองข้ามผู้หญิงที่กำลังคัดเลือกไป เขากวาดมองสักพัก พูดกับหลินหลิง “คนที่หนึ่ง คนที่สาม คนที่สี่ คนที่หก คนที่เจ็ด…เอาแค่สิบคนนี้ ฉันชอบแบบสวย ห้องแขกในบ้านหลักมีห้องว่างอยู่ คราวหลังพวกเธออาจจะจำเป็นต้องไปอาศัย”
หลินต้าฮุยอยากจะปาดเหงื่อตาย เจ้านายโดนลมอะไรพัดมา ตั้งใจจะทำให้เธอโกรธอีกแล้ว?
เขาแอบมองไป สีหน้าของเซี่ยชีหรั่นยังคงสงบ แต่เขาคนที่มองไปรู้สึกว่าตัวเองคงไม่สามารถสงบได้แล้ว
“มองอะไรอยู่?คนก็คัดเลือกเรียบร้อยแล้ว เธอควรจะไปทำงานอื่นได้แล้วนะ?”เสียงเย่เชินหลินเย็นชา
แม้สีหน้าจะไม่ค่อยดี แต่เขาก็ยังคงดีและอ่อนโยนกับหลินต้าฮุยกว่าคนทั่วไป
“คุณเย่ ตอนนี้จะสี่โมงครึ่งแล้ว ตอนนี้ฉันกลับบริษัทในเมือง ระยะทางก็คงจะครั้งชั่วโมง พอถึงก็ใกล้จะเลิกงานแล้ว”หลินต้าฮุยพูดออกมา
“ถ้างั้นก็ไม่ต้องกลับบริษัทแล้ว”
“ของคุณคุณเย่!”
“แถวนี้มีห้องแถวเปิดใหม่ไม่ใช่หรอ?ฉันได้ยินคนพูดเยอะว่าห้องแถวนี้กลางคืนชอบมีเสียงแปลก แกเป็นคนกล้าหาญ กลางคืนก็ไปนอนที่นั่นดู ฟังว่ามีเสียงแปลกจริงๆไหม”คิ้วเย่เชินหลินยังไม่ขยับ ก็พูดล้อเล่นขึ้นมาทันที
“เจ้านาย ท่านปล่อยข้าน้อยไปเถอะ?ฉันสัญญาว่าคราวหลังจะไม่ดูไปมั่ว ฉันขี้กลัว แม้แต่แมลงสาบฉันก็กลัวแล้ว ที่นั่นมืดแสงก็ไม่ค่อยมี…..”
“อยู่สองคืน”เย่เชินหลินยิ้มเยาะเย้ยมุมปาก เห็นรอยยิ้มที่สง่างามอย่างน่ากลัว หลินต้าฮุยยิ่งรู้สึกขนลุก
“เอาเถอะ อยู่คืนเดียว ฉันรีบไป!”หลินต้าฮุยได้แค่ยอม ถ้าขออีก จากนิสัยเย่เชินหลินแล้ว เขาก็ต้องสามคืนสี่คืน สิบคืนก็ไม่แน่
หลินต้าฮุยเดินออกไปสองก้าว หันกลับมาอีก “ฉันขอผ้านวมสองผืนได้ไหมเนี่ย ได้ยินที่นั่นหนาวมาก”
“จิ่วจิ่ว!ไปหาพ่อบ้านขอผ้านวมสองผืนส่งไปให้เขา”เย่เชินหลินสั่ง
“ค่ะ คุณเย่!”
จิ่วจิ่วตอบรับเสร็จกำลังจะเดินออกไป ก็โดนเซี่ยชีหรั่นรั้งข้อมือไว้เบาๆ เธอเดินขึ้นไปสองก้าว ยืนอยู่หน้าเย่เชินหลิน พูดเสียงต่ำ “คุณเย่ กรุณารอฉันสักแปบได้ไหม?ฉันมีเรื่องจะพูดกับท่าน”
ใบหน้าเล็กของเธอตั้งใจมองไปที่เขา และมองเขาอย่างมีความหวัง เสียงอ่อนของเธอฟังแล้ว เหมือนอยากจะรับปากทุกอย่างที่เธอพูด
แค่ผู้หญิงที่สามารถทำให้หัวใจคนอื่นหวั่นไหวได้ ใจเธอกลับมีคนอื่น แต่ไม่ใช่เขาเย่เชินหลิน　
“จิ่วจิ่ว ยังยืนอยู่ทำไม?ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง?”
ถึงแม้เย่เชินหลินจะไม่พูดอะไร แต่ก็ยังรู้สึกทำให้คนอื่นกลัวได้ เวลาพูดยังมีความกล่าวหาซ่อนอยู่