สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่243 สาวใช้ตัวแสบ147

ตอนที่243 สาวใช้ตัวแสบ147
“ฉันคิดอะไร ที่ฉันพูดก็เหมือนที่ฉันคิด”
“ได้สิ งั้นตอนนี้ฉันรีบให้พ่อบ้านโยนผู้หญิงคนนั้นออกไป ฉันจะดูว่าใครบางคนจะห้ามไหม”ฝู้เฟิ่งหยีพูดแล้วท่าทีจะไปกดโทรศัพท์บ้าน
ใครจะไปรู้ว่าเย่เชินหลินเอามือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ยื่นไปที่มือเธอ พูดอย่างไม่มีสีหน้าใด “ให้ท่าน แล้วแต่ท่านจะจัดการยังไง ฉันไม่ห้ามแน่นอน”
ฝู้เฟิ่งหยีโกรธแล้วเอามือถือของลูกชายคืนให้เขา แล้วพูด “ช่างเถอะ แกอย่ามาปากแข็งต่อหน้าฉัน”
พูดคำนี้จบ เธอกวาดมองลูกชายตัวเอง เขายังคงทำหน้าแบบนั้น เธออยากจะบีบเขาสักครั้ง
ถ้าเป็นตอนเด็กก็คงดี บอกอยากตีก็ตีได้ ยังบังคับให้เขาทำเรื่องอะไรก็ได้ กลับกันตอนนี้ สิ่งที่เขาคิดว่าถูก แม้วัวเก้าหัวก็ลากกลับมาไม่ได้ เธอรู้สึกไม่มีทางจริงๆ
“รีบวางแผนเรื่องที่จะไปทำบุญเถอะ ฉันไม่อยากที่จะอยู่ที่นี่แล้ว ฉันเห็นแกทำเหมือนที่นี่เป็นที่พักอาศัยของผู้หญิง ฉันก็รู้สึกหมดหวังกับการมีชีวิตแล้ว”
เย่เชินหลินหัวเราะออกมาเล็กน้อย พูด “ได้ ฉันจะรีบจัดการ ท่านอย่าพึ่งหมดหวังกับการมีชีวิตนะ ท่านยังต้องดูแลหลานให้ฉัน ทำเหมือนที่พักอาศัยผู้หญิงก็เพราะอยากให้ท่านรู้สึกคึกคักหน่อย เผื่อท่านรู้สึกเบื่อ คนเป็นเพื่อนเยอะขนาดนี้ น่าสนใจแค่ไหนเนี่ย”
“น่าสนใจที่ผีแกสิ!”ฝู้เฟิ่งหยีตีไปที่หัวลูกชายเบาๆ พูดออกมา “แม่ดูไม่ออกจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นมีเสน่ห์ตรงไหน ทำให้ลูกชายฉันหลงขนาดนี้”
เย่เชินหลินไม่ตอบเรื่องของเซี่ยชีหรั่น แค่พูด “ยังไม่น่าสนใจหรอ?แค่เรื่องดอกกุหลาบก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ยัยแซ่ส้งคิดแผนได้ขนาดนี้ ไม่ให้เธอไปเป็นผู้บริหารในบริษัทนี่คงเปลืองความสามารถเธอ”
ฝู้เฟิ่งหยีรู้อยู่แล้วว่าเย่เชินหลินไม่ชอบและไม่ยอมรับที่ส้งหลิงหลิงทำแบบนี้ เขาสามารถยอมรับกับฝู้เฟิ่งหยีได้ ก็หมายความว่าเขาก็ยังยอมที่จะเปิดใจกับเธออยู่
“ยัยเด็กบ้า คืนนี้มาคุยเป็นเพื่อนแม่ดีดี นอนที่นี่เถอะ”
“ตามที่ต้องการ คืนนี้อยู่ที่นี่นอนเป็นเพื่อนสาวงาม เสียดายคนในห้องฉันจะต้องอยู่คนเดียวแล้ว”เย่เชินหลินพูดเสร็จ ถอดรองเท้าแตะ ขึ้นมาบนเตียงของคุณแม่จริงๆ นั่งพิงที่หัวเตียง เหมือนกับว่าเขาเตรียมที่จะพูดคุยกับแม่เรียบร้อยแล้ว
“หลินเออ เธอยอมบอกแม่ไหม เธอรู้สึกและคิดยังไงกับสาวคนนั้น?”ฝู้เฟิ่งหยีคิดแล้วก็คิด สุดท้ายก็ถามคำถามที่อยากถามออกมา
“สาวไหน”
“อย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลย สาวที่แซ่เซี่ย ไล่ออกแกก็ไม่เต็มใจ ให้เธออยู่ที่นี่ก็ไม่เห็นว่าแกจะดีใจขนาดไหน ถ้าแกต้องการเธอจริงๆ แกก็ลองยกเลิกสัญญาหมั้นกับส้งหลิงหลิง แต่งงานกับเธอเลยไม่ดีกว่าหรอ ถ้ายังถกเถียงอย่างนี้ต่อไป ทำเอาบ้านหลังนี้รู้สึกอึดอัดไปหมด แกไม่เหนื่อยหรอ?”
“เราพูดเรื่องอื่นหน่อยเถอะ แม่ ฉันเห็นท่านสองปีนี้ผมขาวเหมือนจะเยอะขึ้นแล้ว ก็อย่าไปคิดเรื่องปวดหัวพวกนั้นเลย เรื่องฉันตรงนี้ ฉันจะจัดการเอง”
ฝู้เฟิ่งหยีทำอะไรไม่ได้ จึงหาเรื่องอื่นพูดคุยกับเย่เชินหลินไปสักพัก ไม่นาน เธอก็ย้อนกลับมาพูดเรื่องของเซี่ยชีหรั่นอีก เย่เชินหลินยังคงไม่ตอบรับ เธอจึงไม่บังคับถามเขาแล้ว
“แกไปนอนห้องตัวเองเถอะ ฉันจะนอนแล้ว”
“ได้ แม่รีบนอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์!”
หลังดึกแล้ว เย่เชินหลินเรียกเหอเหวินกลับไปที่ห้องของเธอ เขานอนลงกับเตียงเงยหน้าขึ้นมองเพดาน　
ข้างข้างไม่มีใครแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอำพรางกับตัวเอง ในหัวสมองอยู่ดีดีก็นึกถึงผู้หญิงคนนั้น
คืนนี้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเขาข้ามคืนกับเหอเหวิน ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกไม่ชอบหรือห้ามไหม น่าจะมีบ้าง แค่ไม่รู้ว่าจะถึงขึ้นไหน
ถึงแม้จะดึกขนาดนี้แล้ว เขายังมีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่อยากเรียกเธอมาให้เธอนอนข้างเขา และไม่จำเป็นต้องทำอะไรกับเธอ ก็แค่อยากมองเธอ
คำถามของคุณแม่แม้เขาจะไม่ได้ตอบ ก็ไม่ได้หมายความว่าในใจเขาจะไม่สน
นี่เป็นครั้งแรกที่มีความคิดแบบนี้เพิ่มขึ้น ควรต้องยกเลิกสัญญาหมั้นกับส้งหลิงหลิงจริงไหม แต่งงานกับเซี่ยชีหรั่น สมมุติตอนนี้ เธอสามารถพูดกับเขาว่าเธอรักเขา อีกทั้งยังให้เขารู้สึกได้ว่าเธอรักเขามากกว่าโม่เสี่ยวจุน ไม่แน่เขาจะให้เธอได้เป็นคุณนายของที่นี่จริงๆ
ตั้งแต่นี้ไป ระหว่างพวกเขาก็จะไม่มีความสงสัย เขาจะตามใจเธอให้ถึงที่สุด ให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
เขาจะมีลูกมากมายกับเธอ ให้บ้านหลังนี้คึกคึกคักคัก เวลาเบื่อก็พาเธอและลูกไปเที่ยวรอบโลก อยากไปที่ไหน ก็ไปที่นั่น　
เมื่อก่อนเขาเคยรู้สึกว่าพวกผู้ชายที่อยากมีครอบครัวเป็นพวกสมองมีปัญหากัน อย่างเช่นหลินต้าฮุย เหมือนว่าสามารถแต่งงานและมีลูกสักสองคน ก็คือชีวิตในความฝันเขาแล้ว ตอนเขาฟังหลินต้าฮุยพูดสารพัด รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เรื่อง ไม่คิดว่าสักวันเขาก็จะมีความคิดที่จะแต่งงาน แต่ความคิดนี้ก็แค่ผ่านไปในสมองเขา
ผู้หญิงคนนั้นไม่รักเธอ เขาจะไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รักเขา และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่กับผู้หญิงที่เรียกชื่อผู้ชายคนอื่นในเวลาฝันตลอดเวลา