สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่246 สาวใช้ตัวแสบ150

ตอนที่246 สาวใช้ตัวแสบ150
จิ่วจิ่วจึงได้แค่ทำตัวอย่างไม่ได้เรื่อง ได้ยินแล้วได้ยินแล้ว แล้วเดินออกไป
“คุณเย่ ท่านสามารถไปคุยกับฉันทางนั้นได้ไหม?”เซี่ยชีหรั่นถามเบาๆ นำเสียงยังคงเกรงใจและคาดหวัง
เธอไม่พูดตรงนี้ เป็นเพราะห้องโถงคนเยอะเกินไป เธอไม่สะดวกที่จะพูดเรื่องของหลินต้าฮุยออกมา　
หลินต้าฮุยมองการกระทำของเซี่ยชีหรั่น ก็เดาไว้แล้วว่าเธอกำลังจะขออภัยให้เขา ผู้หญิงดีขนาดนี้ สมองเจ้านายเขาโดนกระทบกระเทือนมาหรอ ในใจมีเธอ ทำไมต้องทำเหมือนเธอเป็นภรรยาสาวน้อย แม้กระทั่งจะพูดอะไรก็ไม่กล้าที่จะพูดกับเขาดีดี
เขาเห็นท่าทีน่าสงสารของเซี่ยชีหรั่นแบบนั้น อยากจะพูดออกมาว่า แม้ให้ฉันไปอยู่ที่ที่ไม่เห็นเงาคนแบบนั้นหนึ่งปี ฉันก็ไม่อยากให้เธอมาขออภัยให้ฉัน ดูแล้วก็ทนไม่ได้
ความคิดนี้เขาได้แค่พูดกับตัวเองในใจ ถ้าพูดออกมา ไม่แน่คุณเจ้านายสามารถไล่เขาไปไกลไกลได้　
เย่เชินหลินไม่มองเซี่ยชีหรั่น แต่พูดกับหลินหลิง “นำคนที่คัดเลือกเสร็จวันนี้ส่งให้พ่อบ้านพร้อมกัน
เถอะ ไม่มีอะไรเธอเลิกงานได้แล้ว”
พูดจบ ก็หันหลังเดินไป　
เซี่ยชีหรั่นโดนเขาทำเหมือนไม่มีตัวตน ในใจก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ก็ยังวิ่งตามเขาไป พูดอยู่ข้างหลังเขาอย่างเบาเสียง “คุณเย่ เลขาหลิงแค่มาถามฉันว่าฉันกับท่านมีปัญหาอะไรกัน เขาซื่อสัตย์และทุ่มเทกับท่าน ท่านอย่าลงโทษเขาได้ไหม?”
หลินหลิงเห็นการกระทำของเซี่ยชีหรั่นกับตา และได้ยินคำพูดของเธอ เธอก็ยังคงอิจฉาเซี่ยชีหรั่นอยู่ มักจะรู้สึกว่าเธอเองเห็นเย่เชินหลินมาหลายปี เขาเหมือนไม่เห็นตัวตนของเธอ แต่ไม่คิดว่าแค่ผู้หญิงนอกเปลือกคนเดียวทำให้เขาทุ่มเทใจขนาดนั้น วันนี้เธอเห็นสถานการณ์แบบนี้ จากความรู้สึกที่เธอรู้จักเซี่ยชีหรั่นอยู่ดีดีก็มีการเปลี่ยนแปลงไป　
หลินต้าฮุยและหลินหลิงก็สนิทกันอยู่แล้ว เขา รู้มาตลอดว่าเธอคิดอะไร　
“ที่จริงเธอก็ดี ใช่ไหม?”หลินต้าฮุยถามหลินหลิงเบาๆ
“มีอะไรดี น่าสงสารเหมือนภรรยาสาวน้อย ไม่รู้ว่าทำไมคุณเย่ชอบคนแบบนี้ “หลินหลิงเองน่าจะอยู่ข้างเย่เชินหลินมานานแล้ว ก็ได้นิสัยปากแข็งจากเขามา
“เธอไม่เข้าใจ ผู้ชายก็ชอบผู้หญิงอ่อนโยน”หลินต้าฮุยพูดเบาๆ และบึนปากชี้ไปที่เซี่ยชีหรั่น ให้เธอมองไปที่ทางเดินฉนวน
เจ้านายพวกเขา ดูเท่แค่ไหน ก็ยังหยุดเดิน ฟังคนอื่นเขาพูด
“เธอไม่ได้เห็นฉันมากี่วันแล้ว ตั้งใจหาโอกาสอยากเข้าใกล้ฉันหรอ?”เสียงเย่เชินหลินเย็นๆ ความเย็นชาและความเยาะเย้ยแบบนั้นทำให้เซี่ยชีหรั่นอยากวิ่งออกไปจากตรงนี้
“คุณเย่ ไม่ใช่ ฉันจะมาอธิบายว่าเลขาหลินเขา…..”เซี่ยชีหรั่นพูดได้สักแปบ เย่เชินหลินก็ยื่นนิ้วมือยาวของเขามาบีบคางเธอไว
“เธอยุ่งมากเกินไป!”เขาพูดอย่างเฉยชา แล้วปล่อยคางเธอออกในระหว่างที่เธอกำลังอยู่ในสีหน้าตกตะลึง เดินไปข้างหน้าต่อ
“คุณเย่!”เซี่ยชีหรั่นไม่ตายใจและเดินตามหลังเขาไปอีก ตามเขาไม่ทัน สักแปบเขาก็เข้าไปในห้อง และประตูก็โดนเขาปิดลง
เขาเคยพูดไว้แล้ว ไม่มีคำสั่งของเขา เธอไม่สามารถเข้ามาได้　
เซี่ยชีหรั่นได้แค่หยุดเดิน มองไปที่ห้องโถงอย่างทำอะไรไม่ได้ เสียดายจริงๆที่ช่วยหลินต้าฮุยไม่ได้
“พี่!พี่!พี่รีบเข้ามา!มีเรื่องใหญ่แล้ว!”โม่เสี่ยวหนงเปิดประตูออกเรียกเซี่ยชีหรั่น คำว่าเรื่องใหญ่ไม่ดีนี้ทำเอาเซี่ยชีหรั่นตกใจขึ้นมาทันที เธอคิดไว้แล้วว่าอาจจะเป็นพ่อเลี้ยงและแม่เลี้ยงเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“มีอะไร?พ่อกับแม่เขา…”
“ไม่ใช่ไม่ใช่ พี่เข้ามาฉันพูดกับพี่”โม่เสี่ยวหนงลากมือของเซี่ยชีหรั่น กลับไปที่ห้อง
เนื่องจากเสียงโม่เสี่ยวหนงเมื่อกี้ดังเกินไป เย่เชินหลินได้ยินเนื้อหาคำพูดของเธอเล็กน้อย คิ้วก็ขมวดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว คิดในใจ ผู้หญิงคนนั้นจะมีเรื่องอะไรได้?ทำไมเขาไม่รู้อะไรเลย
“เรื่องอะไร เสี่ยวหนง?”เซี่ยชีหรั่นรีบร้อนขึ้นมาแล้ว
“พี่ ช่วงนี้พี่ทำให้พี่เชินหลินโกรธ เขาสั่งคนให้ไม่ต้องสืบเรื่องของพี่เสี่ยวจุนแล้ว ทางประธานหวีนั้นก็ไม่สืบแล้ว”โม่เสี่ยวหนงพูดอย่างตั้งใจ
“อะไรนะ?เป็นไปไม่ได้!”เซี่ยชีหรั่นคิดว่าในเมื่อเย่เชินหลินรับปากแล้วว่าจะตรวจสอบเรื่องของโม่เสี่ยวจุนให้ชัดเจน อีกอย่างพวกเขามีสัญญาต่อกัน เขาไม่น่าจะพูดว่าไม่ให้สืบ
หลังตกใจ เธอค่อยๆใจเย็นลง ก็รู้สึกว่าโม่เสี่ยวหนงตั้งใจอยากให้เธออยู่ที่นี่นานๆจึงตั้งใจพูดแบบนี้　
“พี่ พี่รีบไปพูดอะไรน่าฟังให้เขาหน่อย ขอโทษกับพี่เชินหลิน คืนดีกับเขาเถอะ ถ้า พี่ยังไม่ยอม ฉันแย่แน่”
“เธอได้ยินจากไหน?เซี่ยชีหรั่นถามโม่เสี่ยวหนง
“พี่ดู!”นี่เป็นเบอร์หวีซานซาน นี่เป็นข้อความที่เธอส่งมา “โม่เสี่ยวหนงพอถึงเวลานี้ ก็ไม่กลัวที่พี่สาวจะรู้ว่าเธอติดต่อกับหวีซานซานแล้ว เพื่อที่จะให้เธอเชื่อในสิ่งที่เธอพูด แม้แต่เมื่อก่อนที่เธอเคยส่งรูปสัญญาให้หวีซานซานดูก็ให้เซี่ยชีหรั่นเห็นแล้ว
เซี่ยชีหรั่นมองอย่างชัดเจน เป็นหวีซานซานจริงที่ส่งข้อความมา ด้านบนเขียนไว้ โม่เสี่ยวหนง เธอคิดว่าเธอซ่อนอยู่บ้านหลังนั้นฉันก็จะทำอะไรเธอไม่ได้หรอ?เย่เชินหลินได้สั่งให้คนไม่สืบเรื่องนั้นของโม่เสี่ยวจุนแล้ว แม้แต่พ่อฉันก็ไม่เป็นอะไรกลับบ้านแล้ว ฉันจะดูว่าเธอจะอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน ฉันรอเธออกมา