สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่248สาวใช้ตัวแสบ152

ตอนที่248 สาวใช้ตัวแสบ152
ทุกครั้งถ้าเขายอม เขาสามารถอยากให้เธอเจ็บก็ให้เธอเจ็บ อยากให้เธอสบายเธอก็สบาย แม้อยากให้เธอยับยั้งไม่ไหว เธอก็ทนที่จะไม่ออกเสียงไม่ได้แน่นอน ความสามารถแบบนั้นไม่ต้องให้เขาพูด เธอก็รู้ว่าได้จากประสบการณ์ผู้หญิงมากมาย　
ผู้หญิงที่เขาผ่านมาเยอะขนาดนั้น แม้สวยแบบธรรมดาเขายังมีที่จะไม่เอาสักที่ไหน ดูท่าแล้วผู้หญิงแบบไหนเขาก็เห็นมาหมดแล้ว
ที่เธอเหนือกว่าผู้หญิงพวกนั้นก็คือในใจเขาก็ยังสนใจเธอ ก็แค่เหนือกว่าและก็ด้อยกว่าด้วย เพราะถ้าเขาสนใจ เธอก็จะยิ่งไม่มีความสงบ
เซี่ยชีหรั่นเหมือนให้กำลังใจและความกล้าของเธอ ครั้งนี้เธอแช่น้ำร้อนนานเกินไป เธอแช่จนร่างกายอ่อนล้าแล้ว จึงออกมา　
เธอเช็ดตัวให้แห้งและนำชุดนอนเซ๊กซี่นั้นมาใส่ มองตัวเองไปมาในกระจก เนื่องจากแช่นำร้อน ตอนนี้หน้าเธอมีความแดงเล็กน้อย ตาก็ดูชื้นชื้น เธอคิดว่าผู้ชายส่วนใหญ่น่าจะชอบผู้หญิงแบบนี้
เมื่อเซี่ยชีหรั่นยืนอยู่หน้าห้องของเย่เชินหลิน ยังคงรู้สึกไม่วางใจ ไม่รู้ว่าห้องเขาจะมีผู้หญิงคนอื่นไหมเหอเหวินคืนนี้ไม่อยู่ เธอก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหนแล้ว
เหอเหวินไม่อยู่ ส้งหลิงหลิงและฟางลี่น่าอาจจะอยู่ห้องเขา หรือว่าในห้องเขาอาจจะมีสาวใช้ที่พึ่งเลือกมาวันนี้
เธอยกมือขึ้น เคาะประตูห้องเขาเบาๆ　
“เข้า！”เสียงเย็นเย็นของเย่เชินหลินออกมาข้างไหน เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจหนึ่งรอบ ตัดสินใจเปิดประตู
ตอนนี้เย่เชินหลินกำลังนั่งอยู่หน้าคอมโต๊ะทำงาน ทำให้เซี่ยชีหรั่นสบายใจขึ้นมาทันที
แค่ต้องเจอเขาส่วนตัว แบบไม่มีคนอื่น แม้เขาจะเยาะเย้ยเธอขนาดไหน เธอก็ยังรับได้ เธอกลัวเขาทำเธอเป็นผู้หญิงคนที่สาม　
“ต้มกาแฟให้ฉัน”เย่เชินหลินไม่มองคนที่เข้ามา ก้มหัวคอยดูเอกสาร และคอยสั่ง
เขากำลังตั้งใจทำงาน เธอแต่งตัวแบบนี้ดูยังไง…..ก็ไม่เคารพเกินไป เหมือนตั้งใจที่จะล่อเขา ให้เขาทำเรื่องสำคัญไม่ได้….
เซี่ยชีหรั่นคิด เขาไม่เห็นพอดี เธอรีบถือแก้วเขาออกไปเถอะ
บางทีตอนนี้ตัวเธอเองก็รับรู้ไม่ได้ เธอไม่ยอมที่จะให้เขามองเธอเป็นแบบนี้จริงๆ แม้จะพูดว่ารักไม่ได้ บางครั้งเธอก็หวังที่อยากให้ภาพลักษณ์เธอในใจเขาดี ไม่ใช่ผู้หญิงแบบนี้ ได้แค่ล่อให้ผู้ชายขึ้นเตียง
เหมือนกลัวว่าเขาจะเห็นเธอ เหมือนความกล้าที่สะสมมาก่อนเข้าห้องหายหมด เซี่ยชีหรั่นเบาเท้าเบามือเดินไปข้างเขา ยื่นมือไปหยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะเขาอย่างเร็ว　
“คือเธอ?”เย่เชินหลินก็มองเธอ มือเซี่ยชีหรั่นนิ่งอยู่ที่แก้วกาแฟสักพัก จากนั้นก็หยิบขึ้นมา
“ฉันเอง คุณเย่ ฉันไปต้มกาแฟให้ท่าน”
เขาน่าจะยังมองไม่เห็นการแต่งตัวของเธอ เพราะฉะนั้นเธอคิด ว่ารีบหนีดีกว่า　
ถ้ากลับถึงห้องรีบหาเสื้อคลุมคลุมไว้ ถึงแม้แผนเดิมไม่เปลี่ยน ก็ต้องรอเขาทำงานเสร็จถึงจะลงมือได้　
สายตาเธอมีความกังวล เย่เชินหลินเห็นถึงสีหน้าจากใบหน้าเล็กของเธอ เซี่ยชีหรั่นกลัวเขามองลงไปอีกก็จะเห็นชุดนอนบางเบาของเธอแล้ว 　
เธอหยิบแก้วกาแฟ เดินเหมือนหนีไปข้างนอก ท่าทีเร่งรีบ
สายตาอันน่าสงสัยของเย่เชินหลินไม่หยุดที่จะมองตามเธอ มองเธอจากข้างหลังที่เตลิดเปิดเปิง เขาถึงพึ่งเข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องหนี
เธอใส่ชุดกระโปรงนอนที่เป็นสีม่วงดำ ผ้าบางเบา แผ่นหลังมีความโชว์เล็กน้อย สายตาเขามองเห็น ผิวพรรณขาวของเธอในที่มืด
“กลับมา!ฉันไม่อยากดื่มกาแฟแล้ว!”
เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงของเย่เชินหลินจากข้างหลัง สุดท้ายเขาก็เห็นอยู่ดี!เธอหยุดฝีเท้าอย่างอัตโนมัติ บีบแก้วกาแฟบนมืออย่างแน่น สูดหายใจเข้า หันหลังเดินไปข้างเขา
เย่เชินหลินยังคงนั่งพิงอยู่ที่เก้าอี้หนังแท้ของเขา เมมปากไว้แน่น กวาดมองเธอสักพัก
วันนี้เธอดูปลดปล่อยมาก แค่ชุดนอนข้างในมีชุดชั้นในที่ใส่อย่างเรียบร้อย ดูจากจุดนี้ก็รู้แล้วว่าเธอก็ยังคงอาย
ถ้าเธอถอดชุดชั้นในในชุดนอนออก สามารถมองเห็นความสวยที่มีความธรรมชาติของผู้หญิงคนหนึ่งสำหรับผู้ชายส่วนใหญ่แล้ว คงจะยิ่งหยอกล้อกว่า
แต่เย่เชินหลินไม่ใช่ผู้ชายส่วนใหญ่ เขายังคงไม่ชอบผู้หญิงที่ริเริ่มก่อน ตอนนี้เธอเป็นแบบนี้ เหมือนตั้งใจที่จะล่อเขา แต่เธอกลับมีความอายอย่างไม่รู้ตัว จุดนี้สามารถทำให้ใจเขาสะเทือนและล่อถึงใจเขาได้
สายตาเขาส่องและสำรวจร่างกายเธอ เหมือนกำลังประเมินว่าเธอสามารถทำให้เขามีความสุขได้ไหม ทำให้หน้าเซี่ยชีหรั่นแดงขึ้นไปอีก ใจก็เต้นตามอย่างแรง
ทุกก้าวที่เดินขึ้นไปหาเขา ในใจเธอมีความซับซ้อนและรู้สึกตอแย เขาจะพอใจกับเธอวันนี้ไหม จะจำอะไรที่ผ่านมาไม่ได้แล้วคืนดีกับเธอไหม?จะสั่งให้คนสืบคดีของโม่เสี่ยวจุนต่อไหม?