สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่293 สาวใช้ตัวแสบ197

ตอนที่293 สาวใช้ตัวแสบ197
เขาไม่พูด เธอก็รู้สึกได้ เธอโอบกอดเขา ร่างกายที่อ่อนนุ่มแนบชิดร่างกายเขา
เย่เชินหลิน เย่เชินหลิน ฉันหวังอยากให้คุณมีความสุขทุกวินาที
ความโอบกอดอย่างแนบชิดแบบนี้ทำให้ในใจที่มีความสุขของเซี่ยชีหรั่นเจ็บปวดลึกๆ เขาก็เหมือนกัน
บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องนัวเนีย เพียงแค่โอบกอดก็สามารถทำให้อบอุ่นใจ เหมือนกับพวกเขาในตอนนี้
ใครก็ต่างไม่พูดอะไร ความรักที่ไม่มีเสียงได้เอาชนะคำพูดทุกอย่างแล้ว เธอเหมือนดั่งแมวที่อ่อนนุ่ม โดนเขาโอบกอดไว้แนบอก ก็รู้สึกเพียงพอใจแล้ว
เนิ่นนาน เขาค่อยคว้าหัวไหล่เธอ ก้มหัวมองดูเธอ ยังคงหน้าแดงอย่างเอียงอาย ใบหน้าน้อยแดงระเรื่อ ทำให้มองยังไงก็ไม่เบื่อ
“ตอนนี้อยากพยายามไหม?” เขาถามอย่างยั่วยวน
“ผมอยากฟังความจริง” เขาพูดเพิ่มอีกหนึ่งประโยค
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก ตอบอย่างจริงใจว่า “ความจริงก็คือฉันรู้สึกเหนื่อย ตอนเช้าก็….ยังปีนเขาอีกทั้งวัน นั่งเครื่องบินสองหน เหนื่อยจริงๆ หากตอนนี้คุณอารมณ์ดีขึ้นแล้ว พรุ่งนี้ฉันค่อย….ค่อยพยายามได้ไหม?”
เย่เชินหลินหัวเราะออกมาเสียงดัง บีบจมูกของเธอ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “ทำไมโง่แบบนี้ ดูไม่ออกว่าผมล้อคุณเล่นอยู่หรือ? วันนี้ผมไม่มีอารมณ์แบบนั้น เอาละ คุณกลับห้องไปเถอะ พักผ่อนเช้าๆหน่อย”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นเหมือนดังได้ปลดแอก ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอบอุ่นและมีความสุข นี่คงเป็นเพราะเขาอ่อนโยนกับเธอที่สุด จนเธอไม่อยากที่จะห่างจากเขา กลัวเดี๋ยวแม่ของเขาไม่สบาย เขาก็จะไม่สบายใจขึ้นมาอีก เธออยากที่จะเฝ้าเขาอยู่ตลอดเวลา เพียงถ้าเขาไม่สบายใจ เธอก็จะปลอบใจเขา ถึงแม้เธอจะไม่รู้ว่าต้องปลอบคนยังไง
“ไปเถอะ” เขาพูดเสียงเบา แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืน อยากที่จะไปดูแม่ของเขาสักหน่อย
เซี่ยชีหรั่นเขย่งเท้า แล้วจูบที่คางของเขา พูดขึ้นว่า “เมื่อไหร่ที่อารมณ์ไม่ดี ก็เรียกฉันได้ตลอดนะ ฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
ดวงตาดั่งสายน้ำของเขาเต็มไปด้วยความจริงใจ ในใจเขาตื้นตัน สีหน้าท่าทางยังคงปกติ
“คุณทำแบบนี้อีก ผมจะให้คุณไปเป็นเพื่อนผมบนเตียงตอนนี้เลย”
“ฉันกลับไปก่อนดีกว่า” เซี่ยชีหรั่นพูดจบอย่างงุ่มง่าม หน้าแดง วิ่งออกไปยังประหนีดั่งหนีอะไร
เมื่อหันหลังให้เขา เย่เชินหลินค่อยๆอมยิ้ม ผู้หญิงคนนี้ ซื่อบื้อจนทำให้ใจรู้สึกหวั่นไหว
เซี่ยชีหรั่นเดินไปถึงหน้าประตู เย่เชินหลินเพิ่งคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงเรียกเธอไว้ “กลับมาก่อน”
น้ำเสียงของเขา ฟังดูไม่เหมือนจะแสดงความรักกับเธอ เหมือนมีอะไรจะพูด ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้ลังเล หันตัวแล้วเดินกลับมาหาเขา
เดินมาถึงข้างกายเขา เธอไม่ได้ถามอะไรเขา แต่ยืนอยู่อย่างสงบแล้วฟังเขาพูด
“กลับมาคืนนี้หมอห่าวเอายามาให้คุณหรือยัง?” เย่เชินหลินถาม ตอนที่ถามเรื่องนี้ สีน้ำของเขาจริงจังมาก
“ยังเลยค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบอย่างสงบ
ที่จริงเย่เชินหลินถามขึ้นแบบนี้ เธอก็คิดถึงเซียมซีที่เธอเสี่ยงได้นั้น ท้องได้ลูกผู้ชาย
ในตอนนี้และเวลานี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองอยากที่จะคลอดลูกให้เขาไหม บางทีในใจลึกๆอาจจะยินยอม แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา เขามีคู่หมั้น ถึงแม้เธอจะผ่านประสบการณ์ที่อันตรายครั้งนี้มาแล้ว ยังไงส้งหลิงหลิงก็ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ เขาก็ไม่ได้พูดว่าจะยกเลิกการหมั้นกับส้งหลิงหลิง
เธอตามอยู่ข้างหลังเขา ไม่มีสถานะอะไร และเป็นสิ่งที่ไม่มีศักดิ์ศรี เธอจะมีลูกที่ไม่สถานะอะไรเลยอีกไม่ได้ ทำให้เด็กต้องอยู่ในสถานะที่ถูกเหยียดเหยียบไปตลอดชีวิต
เย่เชินหลินเพ่งมองใบหน้าเรียวเล็กของเธออย่างลึกซึ้ง อยากเธอถาม อยากมีลูกให้เขาไหม?
คิดที่ผุดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจแบบนี้ ทำให้เขาเองก็รู้สึกแปลกใจ แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่า เธอมอบกายให้เขา ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นการยินยอม เธออาจจะชอบเขาขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ถ้าหากมีลูกให้เขา เธอคงไม่ยินยอม
ด้วยความหยิ่งยโสของเขา ไม่ก็ไม่ต้องพูด หากจะพูด จะไม่มีทางให้เธอได้ปฏิเสธเด็ดขาด
ความรู้สึกที่กว่าจะได้อยู่ด้วยกันอย่างเข้าใจกันไม่ใช่เรื่องง่าย เขาไม่อยากทำลาย ดังนั้นสุดท้ายแล้วเขาแค่มองเธอ แล้วพูดว่า “กลับไปรอก่อน เดี๋ยวสักพักเขาก็จะเอามาให้”
ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกผิดหวัง? หรือว่าเธอหวังอยากให้เขาพูดว่า มีลูกให้ผมอย่างนั้นหรือ?
หากเขาพูด เธอจะเป็นดั่งแมลงเม่าที่ยอมบินเข้ากองไฟไหม?
เธอไม่รู้ เธอก็ไม่สามารถคิดได้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอสมควรคิด
เธอยิ้มพร้อมพยักหน้า พูดว่า “ได้ค่ะ งั้นฉันกลับก่อนนะคะ”
เธอไม่เป็นอะไร ไม่สนใจใช่ไหม? จะคุมกำเนิด ไม่มีลูกให้เขา นั่นเป็นสิ่งที่เธอเสนอมา แล้วเธอจะอยากมีลูกให้เขาได้อย่างไร เขาคิดอย่างขมขื่น
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากที่จะมอ‘’เขาอีก เธอกลัวว่ายิ่งมอง ความผิดหวังก็จะมีมากขึ้น เธอพาอารมณ์และความรู้สึกที่สับสนเดินตรงไปยังประตู เพิ่งถึงหน้าประตู เขาก็เรียกเธออีก สั่งว่า “ต่อไปคุณต้องจำไว้ หลังจากทุกครั้ง คุณก็บอกจิ่วจิ่ว ให้เธอไปหาหมอห่าวช่วยคุณต้มยา อย่าลืม”
อย่าลืม คำนี้ทำให้ในใจคนขมขื่นยิ่งนัก