สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 32 ปฏิเสธอยู่ตลอด

ตอนที่ 32 ปฏิเสธอยู่ตลอด
ไห่ลี่หมิน รู้สึกว่าบางทีบนโลกนี้คงจะไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้วที่จะมีความรู้สึกมากมายเท่ากับเธอ แต่กลับรู้สึกหดหู่เช่นนั้น ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกดีใจที่เธอเชื่อใจเขาอีกครั้ง
“ชีหรั่น ให้ฉันเป็นเพื่อนเธอเถอะนะ คอยปฏิเสธอยู่ตลอด ไม่เหนื่อยเหรอ?” ไห่ลี่หมินมองเธออย่างจริงใจและถาม
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาหวังดี แต่หลังจากที่โม่เสี่ยวจุนจากไป เธอก็เหมือนคอยปิดกั้นตัวเอง
เธอไม่ต้องการมีเพื่อนไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เธอกลับไปยังโลกที่เธอเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะออกมา
ไห่ลี่หมิน ดูเหมือนจะไม่รีบร้อน เธอก็ไม่ได้พูดอะไร เขาจึงแก้ไขบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ
“ไม่เป็นไร ให้ฉันเป็นเพื่อนของคุณก่อน แล้วเมื่อไหร่ที่คุณต้องการให้ฉันเป็นเพื่อน แค่เพียงบอกฉันก็โอเคแล้ว”
“ได้!” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าอย่างหนักและในขณะเดียวกันก็พูดเบา ๆ “ขอโทษ”
“ฉันเข้าใจ คุณยังไม่ได้ก้าวออกมาจากความโศกเศร้าที่คุณสูญเสียเขาไป”
ทุกคำดูเหมือนจะสามารถเข้าไปสู่หัวใจของเซี่ยชีหรั่นได้ ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนดีจริง ๆ
ในความเป็นจริงยิ่งเธอเย็นชาและปฏิเสธทุกคนไห่ลี่หมินก็ยิ่งชื่นชมเธอมากขึ้น
ในสังคมที่มีผู้คนมากมายเช่นนี้，จะมีใครอีกที่จะรอคนที่ตายไปแล้ว สู้ให้มีใหม่ไม่ดีกว่าหรอกเหรอ?
ในขณะเดียวกันเขาก็อิจฉาโม่เสี่ยวจุนมาก รู้สึกว่าถ้ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเขามากขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะตายเขาก็มีความสุข
ใช้เวลาขับรถสองชั่วโมงครึ่งเพื่อไปที่สุสานและเมื่อถึงสุสาน คนขับรถก็รออยู่ในรถ ไห่ลี่หมินเข้าไปเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่น เธอลงจากรถและเดินไปหน้าหลุมศพของโม่เสี่ยวจุนอย่างคุ้นเคย
ไห่ลี่หมิน เว้นระยะห่างจากเธอช่วงหนึ่ง และยืนห่างออกไปจากเธอ และไม่เข้าไปรบกวนเธอ
เธอมองดูภาพรอยยิ้มอันสดใสของเขาบนหลุมฝังศพ และน้ำตาก็เริ่มคลอ แต่กลับไม่ได้ไหลลงมา
เสี่ยวจุน ฉันมาหาคุณแล้ว คุณอยู่ที่นั่นสบายดีไหม? คิดถึงฉันหรือเปล่า?
ไม่ใช่คุณบอกเหรอว่ามองไม่เห็นหน้าหรั่นหรั่น(ชื่อนางเอก) ข้าวก็จะไม่อร่อยแล้วไม่ใช่หรือ?
อยู่ที่โลกนั้น ไม่ต้องกินข้าว? ดังนั้นคุณก็เลยไม่คิดถึงฉัน? แม้แต่ฝันฉันก็ไม่พบคุณ บางครั้งฉันรู้สึกว่าคุณอยู่ตรงหน้าฉัน แต่ฉันกลับคว้าเอาไว้ไม่ได้
ฉันเชื่อฟังคำของคุณ และจะไม่ร้องไห้อีก
เสี่ยวจุน เชื่อฉันนะ ฉันจะให้ความยุติธรรมกับคุณแน่นอน
ฉันจะไม่ใช้วิธีการที่ทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านของลูกชายของท่านประทานเย่ มีคนเฝ้าหน้าประตูอยู่มากมาย คุณไม่ต้องกังวลว่าฉันจะถูกจับกุมหรือควบคุมตัวและไม่ต้องกังวลว่าฉันจะถูกตามล่าแล้ว
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าวันไหนที่ฉันจะได้เจอกับประธาน แต่ฉันเชื่อว่าตราบใดที่ฉันมีโอกาสเห็นประธานเย่ พวกเขาจะต้องถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมอย่างแน่นอน
เธอไม่หลั่งน้ำตา และภายในใจของเธอก็กำลังพูดกับโม่เสี่ยวจุนอย่างเงียบๆ และกล่าวอำลา ทนายหยู
ในระหว่างเดินทางกลับก็ผ่านเมืองเล็กๆ ไห่ลี่หมินก็แวะซื้อน้ำเปล่าสองขวดและส่งให้กับเซี่ยชีหรั่น
“ให้คุณล้างรองเท้าของคุณ”
เขาเป็นคนที่ใส่ใจจริงๆ เซี่ยชีหรั่นล้างรองเท้าแตะอย่างสะอาดหมดจด
เมื่อใกล้ถึงบ้านเย่ ไห่ลี่หมินก็พูดเบาๆว่า “วันนี้ขอบคุณมากที่ช่วยฉันเลือกเสื้อผ้าให้กับพานหยู ชุดเจ้าหญิงสีชมพูและเสื้อชีฟองสีขาวชุดนั้น เธอต้องชอบแน่ๆ”
เขาวางแผนทุกอย่างอย่างรอบคอบ เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่รู้ว่าจะแสดงความขอบคุณอย่างไร
เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นยิ้มและพูดกับเขาว่า “เสี่ยวจุนหวังว่าพวกเราจะกลายเป็นเพื่อนกันอย่างแน่นอน”
เมื่อพูดจบ เธอก็ยื่นมือเล็กๆออกมา ไห่ลี่หมินก็ส่งยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น และจับมือเธอไว้แน่นๆ