สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่342 สาวใช้ตัวแสบ246

ตอนที่342 สาวใช้ตัวแสบ246
เขานั่งยองลงมา แล้วพูดกับต้าจ้วงด้วยเสียงอ่อนโยน“ฉันล้วนรู้หมดแล้ว พวกเขาใช้พ่อแม่หนูมาขู่หนู ให้หนูทิ้งหมาลงไปในน้ำ หนูอย่ากลัว บอกความจริงมาให้ฉัน ฉันจะไม่โกรธหนูก็ไม่โกรธพ่อแม่หนูด้วย ฉันจะปกป้องคนในครอบครัวหนูแน่นอน”
“จิรงหรอ คุณเย่”ต้าจ้วงถามอย่างซื่อๆ
“เป็น..เป็นน้าคนหนึ่งให้หนูทำ….”
เขาเดาไม่ผิด เป็นคนเอาชีวิตพ่อแม่เขามาขู่ต้าจ้วง เขาเลยทำเรื่องแบบนี้ออกมา
ผู้หญิงคนนั้นโหดร้ายจริงๆ
“เอาละ ฉันรู้แล้ว หนูตามฉันมา อย่าไปไหน แนรับรองว่าพ่อแม่หนูต้องไม่เป็นอะไรแน่ ”เย่เชินหลินลุกขึ้น แล้วลูบไปหัวของต้าจ้วง
เวลานี้เซี่ยชีหรั่นก็เดินมาถึงข้างๆเย่เชินหลิน แล้วพูดขอร้องว่า“อย่าโทษเขาเลย เด็กแบบนี้จะไปมีความคิดร้ายได้ยังไง อีกทั้งเขาก็ไม่ได้ผลักฉันลงไป เป็นฉันกระโดดลงไปเอง”
นี่เธอยังกล้าพูดอีก!
“เรื่องของเธอเดี๋ยวฉันค่อยพูดกับเธอ”เย่เชินหลินพูดกับเซี่ยชีหรั่นด้วยเสียงดุดัน
“ร่างของคุณยังเปียกอยู่ อย่าเพิ่งรีบไปสอบถามอะไร ไปอาบน้ำก่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนค่อยว่ากันค่ะ”เซี่ยชีหรั่นพูดกับเย่เชินหลินเบาๆ เย่เชินหลินเลยเหลือมองไปที่เธอ เธอได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
เขาจะไม่ไปอาบน้ำตอนนี้ จะไม่ให้โอกาสให้ผู้หญิงคนนั้นสมรู้ร่วมคิดกัน
“พ่อบ้าน ให้ผู้หญิงในบ้านนี้มาที่ห้องโถง ไม่ว่าจะเป็นคนน้อยหรือคนแก่ รวมถึงแขกล้วนเรียกมาหมด”
“ครับ คุณเย่”พ่อบ้านถอนหายใจฮึกใหญ่ โชคดีที่ต้าจ้วงพูดออกมาแล้วว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง
พ่อบ้านออกคำสั่ง ให้พวกผู้คุ้มกันไปให้พวกสาวรับใช้มารวมกัน ส่วนเขาเองไปเชิญส้งหลิงหลิง เซี่ยชีหรั่นและฟางลี่น่ามา
ส้งหลิงหลิงเดินมาข้างๆเย่เชินหลินด้วยสีหน้าปกติ ยิ้มแล้วถามเขา“นี่จะทำอะไรหรอคะ”
“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง”เย่เชินหลินมองส้งหลิงหลิงด้วยความเย็นชา
ตอนนี้เธอแต่งหน้าไปเบาๆดูแล้วเป็นคนที่สวย พวกเขาก็เคยมีอะไรกันมาก่อน เขาไม่ได้ชอบเธอมากแต่ยังไงก็ยังมีความรู้สึกเล็กน้อย ถ้าไม่มีความรู้สึก เธอก็ไม่สามารถเป็นคู่หมั้นของเขาได้หรอก
ในใจเขา เขาไม่อยากเรื่องของเซี่ยชีหรั่นนั้นส้งหลิงหลิงมีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ
แต่ถ้าเป็นเธอทำจริงๆเขาก็ไม่ปกปิดเธอ ที่เขาให้ทุกคนมาก็เพื่อเปิดธาตุแท้ของเธอออกมาให้คนทั้งหมดได้เห็น ให้แม่เขาได้รู้ธาตุแท้ของผู้หญิงคนนี้
ถ้าไม่ทำแบบนี้ แม่ก็ต้องนึกว่าเป็นเขาไปชอบคนอื่นแล้วหาข้ออ้างเลิกกับเธอ
เย่เชินหลินมองสีหน้าของต้าจ้วง ต้าจ้วงเพียงแต่ก้มหัวไม่ได้มองส้งหลิงหลิง ไม่รู้เป็นเพราะเขายังกลัวอยู่หรือเป็นยืนยันว่าเป็นส้งหลิงหลิง เลยไม่กล้ามองเธอ
“ได้ งั้นันกับเสี่ยวลี่ไปห้องโถงก่อน ”ส้งหลิงหลิงพูดอย่างอ่อนโยนแล้วก็เดินกับเซี่ยชีหรั่นไป
หางตาเธอเหลือบมองไปเซี่ยชีหรั่น คาดไม่ถึงเลยว่ามันว่ายน้ำเป็น
ฟางลี่น่าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่เช้าถึงตอนนี้เธอล้วนแต่งตัวในห้อง เอาเสื้อผ้าที่เย่เชินหลินส่งให้เธอใส่แล้วถอด ถอดแล้วใส่
เธอรู้สึกว่าตนเองสวยแต่เย่เชินหลินกลับไม่สนใจเธอเลย เรื่องนี้ทำให้เธอไม่พอใจมาก เธอยังหวังเสมอว่าเย่เชินหลินจะพบเห็นความสวยของเธอ งั้นเธอก็ได้รับความโปรดปรานของเขาแทนเซี่ยชีหรั่นแล้ว
เมื่อเธอเดินผ่านข้างๆเย่เชินหลิน ยังตั้งใจหยุดไปสักพักเพื่อให้เย่เชินหลินได้สังเกตความสวยของเธอ
สายตาของเย่เชินหลินมองที่หน้าเธอไม่ถึงหนึ่งวินาที แม้มันยังเย็นชาอยู่แต่ก็ทำให้เธอตื่นเต้นมาก
“คุณ…คุณชาย คุณดูสิวันนี้ฉัน….”เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรแต่ฟางลี่น่าก็กลัวไปแล้ว เธอรีบหุบปากแล้วไปตามพวกส้งหลิงหลิง
ที่เย่เชินหลินมองเธอเพียงแค่คิดว่าหญิงโง่คนนั้นคงโดนส้งหลิงหลิงหลอกใช้ไปแล้ว ส้งหลิงหลิงไม่ได้โง่ถึงไปขู่ต้าจ้วงด้วยตนเอง
ไม่นาน ผู้หญิงในบ้านมากันหมดแล้ว
“เธอก็ไปกับฉัน”เย่เชินหลินพูดกับเซี่ยชีหรั่น
“ได้ค่ะ”
เซี่ยชีหรั่นรีบหรงหรงในมือของหลิวเสี่ยวเจียว เพราะหลิวเสี่ยวเจียวก็เป็นผู้หญิงในบ้านนี้ เลยต้องไปห้องโถงเหมือนกัน
เย่เชินหลินเดินอยู่ข้างหน้า พ่อบ้านกับลูกชายเขา เซี่ยชีหรั่นและหลิวเสี่ยวเจียวเดินอยู่ข้างหลัง
เมื่อถึงห้องโถง เย่เชินหลินมองไปแถวคนที่ยืนเรียงกันอยู่ สายตาอันเย็นชาของเขามองผ่านใบหน้าของทุกคน เซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ข้างหลังเขา มองไปยังส้งหลิงหลิง
ถ้าเรื่องนี้เป็นส้งหลิงหลิงทำจริงๆ ถึงเธอจะไม่ได้เป็นอะไรเธอก็ไม่ยอมยืนให้เธอมาลงมือกับตนเองอีกแล้ว
มีคนมากมายยังไม่ได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และมีบางคนที่ได้ข่าวก็รู้ว่าต้องเกี่ยวกับเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นตกน้ำ อีกทั้งเสื้อผ้าของเย่เชินหลินยังเปียกอยู่ ก็ทำให้พวกเธอยืนยันความคิดของตนเองอีก
ทุกคนสีหน้าตามปกติ ตอนที่สายตาของเย่เชินหลินมองไป มีเพียงผู้หญิงคนหนึ่งตัวสั่นเล็กน้อย แม้จะไม่ได้สั่นมาก แต่เย่เชินหลินก็ยังเห็นได้ชัดเจน
“ทุกคนเงยหน้าขึ้น”เย่เชินหลินออกคำสั่ง ทุกคนเงยหน้าขึ้นมา สายตาเขากลับสบกับผู้หญิงที่ตัวสั่นนั้นเท่านั้น
ร่างกายของผู้หญิงคนนั้นยิ่งสั่นเท่ามากขึ้น สายตาเธอก็อดไม่ได้หลบหนีสายตาของเย่เชินหลิน การกระทำเล็กน้อยนี้ได้แสดงออกว่าเธอมีปัญหา
เย่เชินหลินเก็บสายตากลับมา มองไปต้าจ้วง พ่อบ้านรีบผลักลูกชายไป แล้วพูดว่า“อย่ากลัว เรื่องที่คุณเย่รับปากไปแล้วต้องไม่กลับคำแน่นอน”
“คุณอามา ใครเป็นคนที่สั่งให้หนูโยนหมาของคุณเซี่ยลงน้ำไป และให้หนูผลักเธอลงน้ำไป เป็นใคร”
ต้าจ้วงรวบรวมความกล้าหาญ มองไปยังผู้หญิงเหล่านั้น สุดท้ายสายตาไปหยุดที่ผู้หญิงตัวสั่นนั้น
“เป็นเธอครับ”ต้าจ้วงชี้นิ้วไป และตะโกนออกมา
เป็นผู้หญิงร้ายคนนั้น เธอบอกว่าถ้าเขาไม่เชื่อฟัง เธอจะวางยาพิษให้พ่อแม่เขา เขากลัวพ่อแม่ตาย ถ้าพ่อแม่ตายแล้ว น้องชายจะเป็นยังไง เขายังเด็กอยู่ พวกเขาจะใช้ชีวิตอยู่ต่อยังไง
ผู้หญิงคนนั้นตัวสั่นแรงขึ้น เธอล้มลงบนพื้น เกือบจะหมดสติไป
“ต้าจ้วง หนูไม่ได้จำผิดคน เป็นเธอใช่ไหม”เย่เชินหลินถามอีกรอบ ต้าจ้วงพยักหน้า พูดว่า“ใช่เธอ ใช่เธอครับ เธอบอกว่าถ้าหนูไม่เชื่อฟังก็จะฆ่าพ่อแม่หนูไป หนูกลัวเลยทำตามที่เธอสั่ง”
“พวกเธอก็เห็นกันหมดแล้ว เด็กจะไม่โกหกคน”เย่เชินหลินพูดออกไปแล้วก็พูดกับพ่อบ้านอีก“แกพาต้าจ้วงลงไปเลย ตอนนี้เขาคงกลัวมาก ให้แม่เขาอยู่กับเขาหน่อย ส่งเขากลับไปแล้วแกค่อยมา เดี๋ยวจัดการเรื่องนี้เสร็จฉันค่อยไปดูเขา”
“รีบคุกเข่าให้คุณเย่ ขอบคุณเขาสิ”พ่อบ้านเช็ดน้ำตาแล้วพูดขึ้น ต้าจ้วงก็คุกเข่าให้เย่เชินหลิน รีบบอกว่าขอบคุณ
พ่อบ้านรู้สึกโชคดีมาก เดิมทีไม่ว่าเรื่องเป็นความคิดของต้าจ้วงหรือไม่ เขาก็ไม่สามารถหนีความรับผิดชอบได้ แต่เย่เชินหลินไม่เพียงแต่ไม่ทาเขา แถมยังบอกว่าจะไปดูพวกเขา เขาจะไม่รู้สึกขอบคุณได้ยังไง
ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกชุ่มชื้นเพราะความเข้าใจของเย่เชินหลิน เขาไม่ได้ไปลงโทษเด็กคนนั้น ในใจเขายิ่งรู้สึกนับถือผู้ชายคนนี้มากขึ้น ตอนนี้ร่างของเขายังเปียกอยู่ แต่เพื่อเรื่องของเธอ เขากลับไม่สนใจร่างกายตนเอง นี่ก็แสดงว่าในใจเขา เธอไม่เหมือนกับคนอื่นไม่ใช่หรอ
เพียงแต่เห็นเขาใส่เสื้อเปียกแบบนั้น ในใจเธอรู้สึกผิดมาก ถ้าไม่ใช่เธอกระโดดลงน้ำ เขาจะโกรธเป็นแบบนี้ได้ยังไง
เย่เชินหลิน คุณจะโกรธฉันไหม
ที่จริงตอนนั้นฉันรู้สึกอันตรายแต่ก็ยังกระโดดลงไป ไม่ใช่แค่เพราะหรงหรงเท่านั้น ตอนนั้นฉันเดาออกว่ามีคนอยากจะลงมือกับฉัน ฉันอยากจะดึงคนนั้นออกมา ที่ฉันทำแบบนี้มันเห็นแก่ตัวมากเกินไปหรือเปล่า
ถ้าคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นคู่หมั้นของคุณ คูณจะให้เธอออกไปไหม หรือจะเป็นมาโทษฉัน？
ตอนที่เซี่ยชีหรั่นกำลังครุ่นคิดอยู่ เย่เชินหลินได้เดินไปยังผู้หญิงที่ล้มบนพื้นคนนั้นแล้ว ตนที่ยืนอยู่รีบหลีกทางให้ เขาเดินไปถึงข้างหน้าเธอ เป็นผู้หญิงที่อายุยังน้อย หน้าตาสดใสคนหนึ่ง