สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่344 สาวใช้ตัวแสบ248

ตอนที่344 สาวใช้ตัวแสบ248
“เธอจำไว้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ร่างกายเธอ ชีวิตเธอล้วนเป็นของฉัน ถ้าเธอทำเรื่องทำร้ายตนเอง ฉันจะไม่ปล่อยเธอแน่”เย่เชินหลินจับมือของเธอแล้วจ้องไปดวงตาเธอพูดอย่างโหดร้าย
ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นเริ่มชุ่มชื้นขึ้น เธอจะไม่รู้เหตุผลที่เขาโกรธแบบนี้ได้ไง ก็เพราะเขาสนใจเธอไง
“ฉันจำไว้แล้ว คุณอย่าโกรธแล้วนะ”ตอนที่เซี่ยชีหรั่นพูดกี่คำนี้ น้ำตาเธอก็ไหลลงมา
เพียงแค่เธอซาบซึ้งมากเลยร้องไห้ออกมา เขากลับคิดว่าเป็นเขาดุเกินไปทำให้เธอกลัว
“ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ”เขายังพูดอย่างดุร้าย มือใหญ่ดึงหน้าเธอมาแล้วเช็ดน้ำตาให้เธอ
แต่กลับยิ่งเช็ดน้ำตายิ่งเยอะ ความโกรธของเขาไม่นานก็หายไปเพราะน้ำตาของเธอ เมื่อเผชิญกับเธอที่ร้องไห้ เขารู้สึกทำตัวไม่ถูก
“ย่าร้องไห้แล้ว ฉันจะต้องสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน”
เขาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง น้ำเสียงของเขาในตอนนี้ได้อ่อนลงไม่น้อย
“ขอบคุณคุณมากค่ะ”เซี่ยชีหรั่นอยากอดกลั้นน้ำตาไว้ เลยฝืนยิ้มออกมาแล้วไปจูบที่ริมฝีปากของเขา
เธอคิดว่าพูดขอบคุณไปมากมายก็ไม่สามารถแสดงอารมณ์ของเธอนอกจากจูบเขา เพราะเธอไม่เพียงแต่ขอบคุณเขา เธอยังหลุมรักเขา…อย่างลึกซึ้งแล้ว
เย่เชินหลินโดนจูบของเธอทำให้ตัวชา คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีผลกระทบต่อเขามากมายขนาดนี้
ตอนที่ร่างกายเขากำลังร้อนขึ้น เซี่ยชีหรั่นได้ดึงตัวออกแล้วและมองเธออย่างหลงใหล
เย่เชินหลินยื่นมือไปลากเธอเข้ามา จูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง
ลมหายใจของเขาหนักแน่ขึ้น จากแค่จูบในตอนแรกกลายเป็นอยากใช้ร่างกายมายืนยันว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ดีๆ
อุณหภูมินมในห้องน้ำค่อยสูงขึ้น ตอนที่เย่เชินหลินฉีกกระโปรงของเซี่ยชีหรั่นออก มือถือที่วางอยู่ข้างๆก็ดังขึ้น
เซี่ยชีหรั่นรีบตีตัวออกห่าง แล้วเอามือถือของเขาวางไปมือใหญ่ของเขา
เย่เชินหลินปรับลมหายใจแล้วกดรับโทรศัพท์ไป
“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”เสียงของไห่ลี่หมินร้อนรนมาก
เย่เชินหลินเหลือบมองไปผู้หญิงตัวเล็กที่โดนเขาจูบจนหน้าแดงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้น แล้วถามกลับ“มันเกี่ยวกับแกหรอ”
“ดูเหมือนเธอคงไม่เป็นอะไร ไม่งั้นแกคงไม่มีอารมณ์มาประชดประชันฉันหรอก แต่เรื่องนี้แกต้องสืบให้ชัดเจน อย่าให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีก นี้….”เย่เชินหลินตัดสายไปแล้วโยนมือถือไปข้างๆ
“คนดิ้นรน”เขากัดฟันแล้วพูดออกมา
เซี่ยชีหรั่นเดาออกได้ว่าเป็นใครโทรมา เธอเองก็จนใจมากเพราะเธอได้พูดกับไห่ลี่หมินหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ฟัง ยังคงมาเป็นห่วงเธออีก
“เข้ามา”เย่เชินหลินออกคำสั่ง เซี่ยชีหรั่นไปเก็บมือถือของเขาขึ้นมาแล้ววางไปข้างๆ จึงเดินไปหาเขา ตอนที่เธออยากจะอธิบาย เขากลับลากเธอเข้ามาแล้วกอดไว้
มือใหญ่ของเขากอดเธอแล้วอีกมือหนึ่งไปฉีกกระโปรงของเธอ เซี่ยชีหรั่นอยากใช้มือไปปกปิดแต่เขากลับไม่ให้
การร่วมรักครั้งนี้ไม่ได้นานมากแต่กลับทำให้เธอเหนื่อยกว่าบนเตียงอีก ตอนจบลงเซี่ยชีหรั่นเหนื่อยจนตัวสั่น
เปลี่ยนน้ำไปอีกครั้ง เย่เชินหลินลากเธออาบน้ำให้อ่างอาบน้ำไปนานๆถึงลุกขึ้นมา
กระโปรงของเซี่ยชีหรั่นขาดไปแล้วไม่มีอะไรใส่ได้ รอเธอเช็ดตัวเสร็จเย่เชินหลินก็เอาเสื้อผ้าตัวใหญ่ของเขาให้เธอใส่
เสื้อตัวใหญ่นี้เธอสามารถเอามาเป็นกระโปรงใส่ เย่เชินหลินกลับใส่กางเกงของเขา กลัวว่าคนอื่นจะมองออกว่าข้างในเธอไม่ได้ใส่อะไร เขาเลยอุ้มเธอออกมา
ตอนเขากลับมาถึงห้อง ส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่ได้รออยู่ที่ประตูแล้ว ส้งหลิงหลิงยกถ้วยซุปเชื้อราสีขาวเอง
ทั้งสองคนออกมาด้วยสภาพแบบนี้ ใครๆก็ดูออกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว หน้าของส้งหลิงหลิงแดงเล็กน้อย หน้าของเซี่ยชีหรั่นยิ่งแดงกว่าอีก เย่เชินหลินกลับเหมือนปกติ แล้วพูดกับส้งหลิงหลิงว่า“ฉันได้ยินว่าพ่อบ้านชอบกินซุปเชื้อราสีขาว ตอนนี้ฉันไม่หิว พ่อบ้านแกกินไปเลย”
พ่อบ้านเปิดประตูให้เย่เชินหลินแล้วตอบครับไป สุดท้ายจึงมารับถ้วยซุปเชื้อราสีขาวจากมือของส้งหลิงหลิง
หลังเข้าประตูแล้ว เย่เชินหลินก็พูดขึ้นอีกครั้ง“พ่อบ้าน แกก็กินซุปของหลิงหลิงไปฟรีๆไม่ได้ หลังกินเสร็จแกก็พาเธอกับเซียวเสี่ยวลี่ไปเดินเล่นรอบๆเลย ในบ้านนี้นอกจากบ่อน้ำแล้วยังมีที่อื่นอีกมากมายพวกเธอคงยังไม่ได้รู้อีก”
ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้ว เรื่องยังสืบออกมาไม่ได้ เย่เชินหลินก็สงสัยไปแล้วว่าเธอมีส่วนร่วม เรื่องนี้เธอทำได้ไม่มีข้อบกพร่อง ไม่มีร่องรอยที่เธอเข้าร่วมเลย ถึงเขาจะสงสัยเธอก็ไม่กลัว เพียงแต่ในสายตาเขามีแต่เซี่ยชีหรั่นทำให้เธอรู้สึกอิจฉามาก
ถ้าเป็นแบบนี้อีกต่อไป เธอไม่อยากใช้แผนการอะไรอีกแล้ว หาโอกาสไปจับตัวเซี่ยชีหรั่นมา แล้วขีดหน้าเธอ ฆ่าเธอให้ตาย
รอพวกเขาไปหมดแล้ว เซี่ยชีหรั่นเห็นข้างนอกไม่มีคนอื่นก็กลับห้องตนเองไปใส่เสื้อตนเอง แล้ววางเสื้อผ้าของเย่เชินหลินลงบนเตียง
รออีกเดี๋ยวเธอค่อยไปซัก เมื่อก่อนเธอก็ได้ยินว่าเย่เชินหลินเป็นคนชอบความสะอาด ถ้าคนอื่นแตะต้องเสื้อผ้าของเขาไปแล้ว เขาจะไม่ใส่มันอีก
เธอนั่งยองลงมาพูดกับหรงหรงว่า“แกนอนในห้องดีๆนะ ฉันยังต้องไปดูแลเขา”
เธอเพิ่งพูดเสร็จ เย่เชินหลินก็เดินเข้ามาโดยร่างกายข้างบนที่เปลือยอยู่
กล้ามเนื้อและหน้าอกที่แข็งแรงของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นที่มองเห็นจนหน้าแดงขึ้น เธอรีบมองไปที่อื่นแล้วพูดว่า“คุณมาได้ยังไง”
“เสื้อผ้าฉันหละ”เขาถาม น้ำเสียงของเขาเหมือนสามีกำลังถามภรรยาอยู่
“อยู่ตรงนั้นค่ะ รอฉันซักเสร็จแล้วค่อยคืนให้คุณ คุณใส่ตัวอื่นก่อนได้ไหมคะ”เซี่ยชีหรั่นชี้ไปที่เตียงแล้วพูดเบาๆ
“กลัวฉันรังเกียจเธอหรอ”เย่เชินหลินมองออกความคิดในใจของเธอ
หน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงอีก แล้วพูดว่า“พวกเขาพูดว่าคุณชอบความสะอาด เสื้อผ้าที่โดนคนอื่นแตะต้องแล้วคุณจะไม่ใส่อีก แต่อย่างนั้นมันเปลืองมาก ดังนั้นฉันอยากซักแล้วค่อยให้คุณ ฉันรับรองว่าจะซักให้สะอาด”
“นั่นเป็นคนอื่น เธอเป็นข้อยกเว้น”เขาพูดอย่างจริงจัง ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอบอุ่นมาก
“จริงหรอ”เธอมองเขาอย่างดีใจ เหมือนอย่างฟังอีกหลายรอบเพื่อยืนยันความรู้สึกที่เขามีต่อเธอ
เย่เชินหลินเดินไปข้างๆเธออย่างสง่างาม เธอนึกว่าเขาจะตอบว่าจริง อย่างนั้นเธอต้องรู้สึกหวานมาก
เขายิ้มมุมปากแล้วพูดด้วยเสียงแหบแห้ง“เมื่อกี้ฉันเพิ่งอาบน้ำในร่างกายของเธอ จะรังเกียจเธอได้ยังไง”
เขานี่ชั่วร้ายจริงๆ เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก ทั้งอายทั้งโกรธ ท่าทางแบบนั้นดูน่ารักมาก น่าหลงใหลมาก
“หญิงน้อย”เขายื่นมือไปลาดเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา กอดเธอแน่ๆ จนทำให้เซี่ยชีหรั่นหายใจลำบาก
“เธอต้องรักตนเอง อย่าให้คนแนมารังแกเธออีก ต้องรู้ว่าตบกลับ ต้องเข้มแข็ง ถ้าฉันไม่อยู่ข้างๆเธอ อย่าไปเชื่อคำพูดของคนอื่น ทำอะไรต้องคิดให้รอบคอบก่อน”
เธอสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ของเธอได้ เขาเป็นห่วงเธอ เลยพูดแบบนี้
เซี่ยชีหรั่นขอบใจการตกน้ำครั้งนี้มาก เพราะมันทำให้เธอแน่ใจความรู้สึกของเขาได้
งั้นเขาจับแต่งงานกับส้งหลิงหลิงไหม ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะแต่งงานแล้วหรอ
ตอนนี้เธอจึงรู้สึกว่าเธอไม่อยากให้พวกเขาแต่งงานกัน ไม่อยากให้เขาเป็นของคนอื่น แม้ตอนหลังเขาจะแต่งงานกับส้งหลิงหลิงแล้วแต่ยังดีต่อเธอแบบนี้ก็ตาม
เพราะเธอจะหึงและเสียใจได้ เธอหวังว่าเธอเป็นคนรักเดียวของเขา
ทั้งๆที่เธอรู้ว่าเธอไม่ควรโลภ ไม่ควรหึง แต่เธอก็อดไม่ได้ที่อยากจะไปครองเขาคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือหัวใจของเขา เธอแค่อยากได้มันเป็นคนเดียว
เซี่ยชีหรั่น เธอเปลี่ยนเป็นเลวร้ายแล้ว เธอจะคิดแบบนี้ได้ยังไง เดิมทีเขาก็ไม่ใช่ของเธอแล้ว
แต่เขากอดเธออยู่ และเป็นห่วงเธอขนาดนี้ ทำไมเธอกับเขามีอนาคตไม่ได้ ในใจของเซี่ยชีหรั่นมีสองคนกำลังเถียงกันอยู่
เธอกอดเขากลับอย่างแน่นๆ และพูดกับตนเองว่าเธออาจจะเป็นการตัดสินใจของเขาไม่ได้ งั้นก็อย่าไปสนอนาคตอีกแล้ว แค่มีตอนนี้ก็พอ
ตอนเช้าถึงตอนบ่าย เซี่ยชีหรั่นล้วนอยู่ข้างๆเย่เชินหลิน รอจิ่วจิ่วกลับมาแล้ว เธอก็เอาหรงหรงฝากให้จิ่วจิ่วช่วยดูแลแล้วไปอยู่เป็นเพื่อนเย่เชินหลินต่อ
เย่เชินหลินรู้ความคิดในใจของเธอ เธออยากรู้ว่าใครเป็นคนที่อยู่ลับหลัง
ตอนบ่ายสี่โมง มือถือของเย่เชินหลินดังขึ้น เป็นหลินต้าฮุยโทรมา
“คนเย่ครับ ผมสืบได้เรียบร้อยแล้วครับ เป็นหวีหงทาวทำจริงๆ เขาไปบ้านของเสี่ยวฮุ่ยไปขู่แม่ของเธอ เพราะเขาเองขึ้นทีวีบ่อยๆ แม่ของเสี่ยวฮุ่ยเลยรู้จักเขา น้องชายของเธอก็หาเจอแล้วครับ เขาเพียงอายุสิบกว่าปี ดังนั้นมีแค่คนหนึ่งเฝ้าดูอยู่ ผมได้ช่วยเขาออกมาแล้ว และคนที่ลักพาตัวน้องชายเสี่ยวฮุ่ยเป็นพวกนักเลงที่ช่วยทำงานให้หวีหงทาว มีแต่หวีหงทาวใช้พวกเขาได้เท่านั้น”