สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่345 สาวใช้ตัวแสบ249

ตอนที่345 สาวใช้ตัวแสบ249
“แล้วส้งหลิงหลิงมีส่วนร่วมไหม”เย่เชินหลินถาม
“ไม่มีครับ ผมให้คนไปสืบบันทึกการโทรของหวีหงทาว ไม่มีการโทรไปเมืองตงเจียงครับ”
“ฉันรู้แล้ว แกทำได้ดี”
เย่เชินหลินกดวางสายโทรศัพท์ไป เซี่ยชีหรั่นมองเขาอย่างนิ่งๆ การตกน้ำครั้งนี้แม้จะไม่มีหลักฐานยืนยันว่าเป็นส้งหลิงหลิงทำแต่เซี่ยชีหรั่นก็ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ผลที่สืบมาคือหวีหงทาวทำคนเดียว สำหรับเธอแล้วผลนี้ก็ดี
“เป็นไอ้สกุลหวีนั้นทำหรอ เขาน่ากลัวจริงๆ”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
“ถ้าฉันว่ายน้ำไม่เป็น ฉันคงไม่มีโอกาสได้เจอคุณอีกแล้ว”เซี่ยชีหรั่นพูดไป เสียงของเธอก็สะอื้นสะเอียนขึ้น
เย่เชินหลินกอดเธอ เขาจะไม่รู้ความหมายของเธอได้ยังไง เธออยากให้เขาไปจัดงานหวีหงทาว อีกทั้งเธอก็เดาออกว่าเรื่องนี้ส้งหลิงหลิงก็มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่เธอไม่อยากไปสนใจมันอีก นี่แสดงว่าเธอเกลียดสองพ่อลูกสกุลหวีนั้นมากกว่า และเหตุผล….เขาไม่อยากนึกถึงเหตุที่บ้าๆนั้น
คราวนี้หวีหงทาวสมควรตายจริงๆ ไม่เพียงแต่สมควรตายแถมยังโง่ด้วย เย่เชินหลินผลักเซี่ยชีหรั่นออกแล้วโทรไปให้หลินต้าฮุย“คืนนี้ให้หวีหงทาวไปนอนในเรือนจำ ได้ยินว่ามีจดหมายรายงานที่ไม่ระบุชื่ออยู่ที่หน่วยงานอัยการ แกไปทำให้เขายอมรับเรื่องที่รายงานทั้งหมด”
“ครับ คุณเย่”
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ สุดท้ายวันนี้ก็มีถึงแล้ว เธอควรไปขอบใจส้งหลิงหลิงที่เธอช่วยเรื่องนี้ให้ไม่ใช่หรอ ถ้าไม่มีโอกาสนี้ เย่เชินหลินคงยังไม่ออกมือแน่
เธอคิดในใจแบบนี้แต่เพราะเคยรับปากกับเย่เชินหลินว่าจะไม่นึกถึงเสี่ยวจุนอีก ดังนั้นเธอเลยทำได้ระมัดระวังมาก ไม่ให้เขาพบเห็น
เธอเงยหน้ามองเขาแล้วพูดว่า“ขอบคุณคุณมากค่ะ”
“เพื่อใคร”เสียงของเขาเย็นชามาก
“เพื่อฉันเอง ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากตกอยู่ในอันตราย ฉันอยาก…..ได้เห็นคุณทุกวัน”เซี่ยชีหรั่นจ้องมองเขาโดยไม่หลบหนีสายตาของเขา เธอแสดงความคิดในใจของเธอออกมาอีกครั้ง ทำให้ความเย็นชาของเขาลดลง
“ได้รับคำตอบที่พอใจแล้วก็ไม่ต้องติดตามฉันอีก ฉันยังมีธุระ”เย่เชินหลินพูดจบก็ออกจากห้องตนเองแล้วออกไปข้างนอก
เซี่ยชีหรั่นกลับไปห้องตนเอง ตอนนี้เธอยังนึกถึงคำพูดที่เย่เชินหลินพูดกับหลินต้าฮุยอยู่ เธอรู้สึกดีใจมาก
เสี่ยวจุน คุณกลับตาเถอะ ขอโทษที่ฉันร้องไห้เพื่อคุณไม่ได้ ฉันร้องไห้ออกมาไม่ได้ ถ้าเขาเห็นเข้าเขาอาจจะเปลี่ยนใจได้
เขาเป็นพี่ชายของคุณ คุณก็ไม่อยากให้เขาโมโหใช่ไหม เรื่องของคุณแก็แก้ไขแล้ว ต่อไปฉันจะให้หัวใจฉันให้เขา คุณอย่าโทษฉันนะคะ บางทีฉันอาจจะเห็นแก่ตัวมาก ฉันรักเขาไปแล้ว ทำไงดี เสี่ยวจุน คุณจะยกโทษให้ฉันไหม
ฉันไม่หวังว่าคุณจะอวยพรให้ฉัน เพียงแค่คุณให้อภัยฉันก็พอ แต่ตอนนี้คุณหลับอยู่ใต้ดินที่หนาวเย็น ฉันจะไปรักๆใคร่ๆกับเขาได้ยังไง ฉันทำไม่ได้ เมื่อนึกถึงตอนที่เธอสารภาพกับเย่เชินหลิน เธอก็รู้สึกโทษตนเองมากที่เธอควบคุมหัวใจตนเองไม่ได้
เธอยังอยากจะครองเขาคนเดียว ยังไม่อยากให้เขาแต่งงาน เธอจะเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ยังไง ไม่ เธอควรมองดูเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เธอควรเจ็บใจ ถ้าไม่ใช่อย่างนี้ เธอจะมีหน้าไปเจอเสี่ยวจุนได้ยังไง
พ่อบ้านทำหน้าที่ได้ดี อยู่กับส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่มาตลอด
ส้งหลิงหลิงส่งสายตาให้เซียวเสี่ยวลี่ ให้เธอไปใช้ไม้คนงามกับพ่อบ้าน เซียวเสี่ยวลี่ก็ส่งสายตาให้พ่อบ้านแล้วพูดว่า“ไอหยาคุณพ่อบาน คุณทำหน้าที่ได้จริงจังจังเลย ตามพวกเรามาตลอด พวกเราอยากจะพูดคุยเรื่องระหว่างผู้หญิงกันก็ไม่ได้แล้ว”
เมื่อก่อนพ่อบ้านก็หลงใหลเซียวเสี่ยวลี่มาอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เธอหลอกใช้ลูกใช้ของเขา เขารู้สึกแต่เกลียดเธอเท่านั้น
“ขอโทษนะครับ แต่คุณเย่ไม่อยากให้พวกคุณสองคนได้คุยกันแบบลับๆเลยให้ฉันมาตาม นี่เป็นหน้าที่ของฉันครับ”
ส้งหลิงหลิงโกรธจนกัดฟันแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้
ตอนที่เธออยากพูดอะไรมาประชดประชันพ่อบ้าน ร่างสูงใหญ่ของเย่เชินหลินก็ปรากฏออกมา เธอยิ้มแล้วเดินเข้าไปหา
“เชินหลิน”เธอเรียกอย่างอ่อนโยน สีหน้าของเย่เชินหลินไม่ค่อยน่าดู เขาเหลือบมองไปที่เซียวเสี่ยวลี่แล้วพูดว่า“ผู้ช่วยของเธอคนนี้ดูเหมือนทำงงานเก่งนัก”
ส้งหลิงหลิงคิดในใจ เรื่องนี้เธออ้อมหาหลายคนแล้วถึงไปติดต่อหวีหงทาว เย่เชินหลินคงสืบไม่ได้ว่าเธอกับเซียวเสี่ยวลี่จะมีส่วนเกี่ยวข้อง และหวีหงทาวก็เป็นคนที่เชื่อฟังลูกสา ลูกสาวของเขาพูดว่าแม้จะตายเธอก็จะต้องเซี่ยชีหรั่นอีนังเลวนี้ตายด้วย ดังนั้นหวีหงทาวเลยรับปากมาทเรื่องนี้
ที่ส้งหลิงหลิงกล้ามั่นใจแบบนี้ก็เพราะครั้งที่แล้วที่หวีซานซานไม่ได้พูดเธอออกมา เธอส่งคนไปดูหวีซานซานมาแล้ว หวีซานซานบอกว่ายังไงเธอก็ไม่เปิดเผยเธอออกมา เธอจะให้เธออยู่เพื่อไปจัดการเซี่ยชีหรั่น
เธอยิ้มแล้วพูดว่า“นั่นนะสิ เธออยู่กับฉันมาหลายปีแล้ว เราสองคนเหมือนพี่น้องกัน”
“พ่อแม่เธอคงให้ความสำคัญต่อเธอมากใช่ไหม ฉันได้ยินว่าเธอเป็นคนมีความกตัญญู ที่นี่เธอมีคนดูแลอยู่มากมาย จะไม่ให้เธอกลับมาดูแลพ่อแม่เธอได้ยังไง พ่อบ้าน ให้คนจัดรถส่งผู้ช่วยเซียวกลับบ้านไป อ่อ หลิงหลิง เธอให้เขาเอามือถือเธอกลับไปเลย ต่อไปถ้าอยากจะโทรก็ใช้โทรศัพท์ในบ้านนี้เลย มันมีอยู่เยอะแยะ มันสะดวกมาก”
ส้งหลิงหลิงสูบหายใจเข้า เม้มปากเนิ่นนานไม่รู้จะพูดอะไร
“พ่อบ้าน แกไปหาผู้หญิงสองคนมาดูแลส้งหลิงหลิงใกล้ชิด เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน อย่าให้เธอเสียเปรียบ แม่จะอาบน้ำ กินข้าว นอน ล้วนต้องมีคนมาดูแล ถ้าดูแลไม่ดี ฉันต้องลงโทษแกแน่”
“นี่คุณ”สุดท้ายส้งหลิงหลิงก็เอ่ยปากพูดออกมา สูบลมหายใจเข้าหายทีแล้วจึงถามเย่เชินหลินว่า“คุณสงสัยว่าเรื่องนี้ฉันมีส่วนเกี่ยวข้อง เลยอยากจะส่งคนของฉันไป ยังให้คนมาจับตาดูฉัน ถ้าคุณไม่ชอบฉันขนาดนี้ก็ยกเลิกการหมั้นไปเลยและไล่ฉันกลับไปเลยดีกว่า”
“ก็ได้”เย่เชินหลินพูดออกมาสองคำอย่างเย็นชา แล้วก็พูดกับพ่อบ้านอีก“งั้นแกก็ให้คนส่งคุณส้งกลับไปด้วยกัน”
ส้งหลิงหลิงกัดฟันแน่น น้ำตาวนเวียนอยู่ในดวงตา
เย่เชินหลินไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย พูดกับพ่อบ้านอีกว่า“คนที่ชื่อเสี่ยวฮุ่ยนั้นก็เป็นคนน่าสงสาร แกให้เงินให้เธอ แล้วให้คนส่งเธอกลับบ้าน และช่วยครอบครัวเธอย้ายออกเมืองหลินเจียง”
“ครับ คุณเย่”
เย่เชินหลินพูดเสร็จก็หันตัวเดินไป
ส้งหลิงหลิงน้ำตาไหลเต็มหน้า ถ้าเธอจะเลวแต่ก็เพื่อเขาไม่ใช่หรอ
เธอเกลียด เธอแค้น แต่เธอไม่อยากไปแบบนี้จริงๆ
เห็นน้ำตาของเธอไม่สามารถทำให้เย่เชินหลินซาบซึ้งใจ เธอเลยวิ่งไปตามเขา
“เชินหลิน ทำไมคุณไม่เชื่อฉัน เรื่องนี้ฉันไม่มีส่วนร่วมจริงๆ เราอยู่กันมานานขนาดนี้ คุณไม่มีความรู้สึกอะไรต่อฉันเลยหรอ ที่คุณอยากแต่งงานกับฉันแค่เพราะคุณน้าเท่านั้นหรอ เชินหลิน ฉันไม่อยากไปจากคุณ ให้ฉัน…อยู่ดูแลคุณที่นี่ไหมคะ”เย่เชินหลินเหลือบมองเธออย่างเย็นชา แล้วพูดว่า“ถ้าเธอไม่อยากทำเรื่องเลวร้ายนั้น ให้คนมาดูแลเธอก็ไม่ใช่เรื่องเลวอะไร ถ้าเธอยอมก็อยู่ต่อ ไม่ยอมก็ไปเลย”
“ฉันยอมอยู่ต่อค่ะ”เธอตอบไปโดยไม่ลังเลใดๆ
“พ่อบ้าน ไปทำตามที่ฉันบอกว่า”
เย่เชินหลินพูดจบก็เดินจากไป เหลือส้งหลิงหลิงที่ยังร้องไห้อยู่
ไม่นานพ่อบ้านก็ได้รับข้อความของเย่เชินหลิน：คนที่ไปดูแลส้งหลิงหลิงต้องเป็นคนที่เชื่อถือได้ อีกทั้งให้สองคนนั้นรีบย้ายบ้าน
เย่เชินหลินจะไม่ให้โอกาสให้เธอไปทำร้ายเซี่ยชีหรั่นอีก เธออยู่ที่นี่ก็ไม่มีโอกาสไปติดต่อข้างนอกอีก ถ้าเธอใช้โทรศัพท์ในนี้โทรออกไป เขาสามารถตรวจได้ และเธอไม่มีผู้ช่วยอีกแล้ว ถึงเธอจะมีความสามารถก็ใช้ออกมาไม่ได้
ที่จริงที่ไม่อยากให้เธอไปแค่เพราะความคดของเขา วันนี้แม้ผู้หญิงคนนี้พยายามอดกลั้นไปแล้วแต่สุดท้ายก็เพื่อโม่เสี่ยวจุนเธอถึงไม่ได้เรียกร้องความรับผิดชอบของส้งหลิงหลิง
ในเมื่อหัวใจของเธอยังมีคนอื่น งั้นเขาจะมีแต่เธอคนเดียวได้ไง
เมื่อเย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงกลับมาถึงตึกหลัง พ่อบ้านก็มารายงานว่าจงหยุนซางและไห่ลี่หมินรออยู่ข้างนอก
ไอโม่เสี่ยวจุนคนนี้！
เขาเป็นห่วงผู้หญิงของเขานัก ทั้งๆที่รู้ว่าเธอไม่เป็นอะไรแต่ก็ยังหาข้ออ้างมาอีก
ดูเหมือนเขาจะต้องหาเรื่องอะไรให้เขาทำแล้ว
ถ้าไม่ใช่เขาฉลาดลากจงหยุนซางมาด้วย เขาต้องไม่ให้เขาเข้ามาแน่
แน่นอนว่าเย่เชินหลินก็ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับจงหยุนซาง เพียงแต่เธอเป็นผู้หญิง ไม่ให้เธอเข้ามามันไม่ค่อยดี
“ให้พวกเขาเข้ามาเลย ไปบอกเซี่ยชีหรั่นว่าออกมาต้อนรับแขก”เขาออกคำสั่ง
เย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นและส้งหลิงหลิงเพิ่งนั่งลงในห้องรับแขก จงหยุนซางและไห่ลี่หมินก็เดินเข้ามาพอดี