สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 35 ฉันชื่อจิ่วจิ่ว

ตอนที่ 35 ฉันชื่อจิ่วจิ่ว
พ่อบ้านพาทุกคนไปยังห้องฟิตเนส เย้เชินหลินยังคงออกกำลังกายในตอนเช้าเหมือนทุกวัน
ครั้งนี้ที่เขาเช็ดเหงื่อ เขาใช้ผ้าเช็ดที่เป็นของจิ่วจิ่ว จิ่วจิ่วดีใจมาก จิ่วจิ่วยิ้มจนมองเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง
“เธอชื่ออะไร?” เย่เชินหลินถามเธอ
“เอ๊ะ คุณชายเย่ คุณถามชื่อฉันเหรอ ฉันชื่อจิ่วจิ่ว เป็นเพราะฉันมีลักยิ้ม ดังนั้นพ่อและแม่ฉันจึงเรียกฉันว่าจิ่วจิ่ว”
“จิ่วจิ่ว น่าสนใจ” เย่เชินหลินกล่าว และหันไปพูดกับพ่อบ้าน “จากนี้อย่าปล่อยให้เธอทำงานหนัก”
“ทราบ คุณชายเย่!”
คำพูดที่ดูเรียบง่าย ทำให้พ่อบ้านรู้สึกสับสนเล็กน้อย แม้แต่จิ่วจิ่วเองก็ไม่รู้ว่าตนเองโชคดีอะไรแบบนี้
คุณชายเย่ไม่ใช่ว่าชอบเซี่ยชีหรั่นหรอกหรือ?
อย่างไรก็ตามจิ่วจิ่วรู้สึกว่าในเวลานี้คุณชายเย่ดีใจมาก จึงยิ้มออกมาและพูดจาไพเราะว่า “คุณชายเย่ขอบคุณ จริงๆแล้วฉันโอเคมาก ฉันไม่ได้ทำงานหนักอะไร แต่ว่าชีหรั่น เธอทำงานเหนื่อยทุกวัน คุณชาย สามารถให้ชีหรั่น…”
ใบหน้าของเย่เชินหลินนิ่งไปครู่หนึ่ง จิ่วจิ่วยังคงพูดต่อ เซี่ยชีหรั่นจึงกระตุกกระโปรงของเธอ และส่ายหน้าเบาๆ เพื่อส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูด
ใบหน้าของพ่อบ้านก็ดูลำบากใจแต่ก็ยังพยายามยิ้มออกมาแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียด
นี่แสดงให้เห็นว่าเขาถูกฟ้องต่อหน้าคุณชายเย่ มองไม่ออกจริงๆว่าเด็กน้อยคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อ จิ่วจิ่วมีความกล้าหาญอะไรขนาดนี้
ดีที่คุณชายเย่ไม่พูดอะไร เพียงแค่เม้มริมฝีปากและเดินจากไป
สิ่งนี้คงจะบอกให้เข้าใจแล้วหรือไม่ว่าเขาไม่มีความคิดเห็นใดๆเกี่ยวกับวิธีการปฏิบัติต่อเซี่ยชีหรั่น
ดูเหมือนว่าจิ่วจิ่วจะดึงดูดความสนใจของเขา เกิดอะไรขึ้นกับเธอในตอนนี้ หลังจากนี้จะมีเวลาที่เธอทำความสะอาด
“เซี่ยชีหรั่น จากนี้สวนหลังบ้านฉันให้เธอจัดการแทนแล้วกันนะ ทุกวันช่วงสิบโมงเช้าถึงบ่ายสอง นอกเสียจากคุณชายเย่และพวกเธอกินข้าว เธอก็ไปที่นั่นเพื่อถอนหญ้าและล้างพื้นทางเดิน”
“โอเค”
“พ่อบ้าน ให้ฉันไปกับเซี่ยชีหรั่นเถอะ!” หลิวเสี่ยวเจียวกล่าวอย่างมั่นใจ ว่าเธอไม่ต้องการให้เซี่ยชีหรั่นทุกข์ใจอยู่คนเดียว
“ไม่ต้อง พ่อบ้าน ฉันทำคนเดียวได้” เซี่ยชีหรั่นรีบพูด
“โอเค ถ้าเธอยินยอมก็ไปด้วยกัน!” พ่อบ้านคิดในใจ หลิวเสี่ยวเจียวโง่มาก ในเมื่อเธอรนหาที่ เขาก็ต้องสนองให้เธออยู่แล้ว
“เซี่ยวเจียว เธอโง่หรือเปล่า? คนที่เขาอยากจัดการคือฉัน ไม่ใช่เธอ เธอแค่ไปยืนข้างฟางลี่น่าและจ้าวเทียนอั้ย พ่อบ้านก็จะดีกับเธอ เธอไม่กังวลเรื่องที่ฉันอยู่คนเดียว จริงๆแล้วสำหรับฉันมันไม่เป็นอะไรเลย” เซี่ยชีหรั่นจับมือหลิวเสี่ยวเจียวอย่างร้อนใจ
“ฉันไม่ต้องการคบหากับพวกเขาฉันจะยืนเคียงข้างเธอ”
“เธอนี่โง่จริงๆ” เซี่ยชีหันถอนหายใจและมองหลิวเสี่ยวเจียวอย่างซาบซึ้ง ไม่รู้ว่าตัวเองจะตอบแทนเธอเท่าไหร่ถึงจะพอ
เป็นเดือนสิงหาคมอย่างเป็นทางการและอากาศร้อนมาก พ่อบ้านเลือกให้เซี่ยชีหรั่นทำงานให้ตอนเที่ยง จากนั้นสองสามชั่วโมงถัดมา เธอก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ
เธอเหนื่อยมาก แต่พ่อบ้านก็ระรานเธอไม่เลิก หลังจากที่ให้ทำงานกลางแดดเปรี้ยงแล้ว ยังให้เธอไปทำความสะอาดฟิตเนสที่ไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศอีกด้วย
หลังจากฟ้าเริ่มมืดแล้ว เพื่อที่จะช่วยจ้าวเทียนอั้ย พ่อบ้านก็ไม่ได้ไประรานเซี่ยชีหรั่นต่อ
จ้าวเทียนอั้ยสวมกระโปรงเอวต่ำที่เธอใส่ในวันสัมภาษณ์ เธอแต่งหน้าและคุกเข่าเช็ดพื้นอยู่ในห้องโถง
เมื่อถึงเวลาประมาณสี่ทุ่ม เธอก็วางผ้าขี้ริ้วลง และตรงไปยังห้องน้ำและฉีดน้ำหอมที่เตรียมไว้ซึ่งอาจกระตุ้นความต้องการของผู้ชายจากนั้นก็ก้าวเบาๆไปยังประตูห้องนอนของเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาห่อผ้าเช็ดตัวออกมาจากประตูตรงมุมห้องนอน และมองเห็นจ้าวเทียนอั้ยที่กำลังยืนอยู่
“เธอเข้ามาทำไม?” เขาถามอย่างเย็นชา