สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 34 ดูว่าพวกเธอใครมีความสามารถ

ตอนที่ 34 ดูว่าพวกเธอใครมีความสามารถ
ในเวลาเดียวกันเขาก็สามารถให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าหาเย่เชินหลินได้ จ้าวเทียนอั้ยไม่ได้ก็เป็นซุนเหมิงเหมิง ก็ไม่ได้อีกก็ยังมีฟางลี่น่า ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็จะเป็นการวางแผนของเขา
เซี่ยชีหรั่นไม่คิดว่าพ่อบ้านจะเป็นห่วงสุขภาพของเธอจริงๆหรอก เป็นไปได้สูงมากกว่าที่ต้องการจะให้โอกาสคนอื่น
สำหรับเธอ ในช่วงกลางดึกที่สามารถกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักคนงานจริงๆแล้วถือเป็นเรื่องราวที่ดี
เธอจึงพูดกับพ่อบ้านอย่างเบาๆ “ขอบคุณที่ช่วยพูดแทนฉัน”
“ชีหรั่น เธอเองก็เป็นคนในบ้านเย่ ฉันต้องดูแลเธออย่างแน่นอน ไปกินข้าวเถอะ!”
คำว่าไปกินข้าวเถอะ พ่อบ้านราวกับตั้งใจให้เย่เชินหลินได้ยิน ซึ่งหมายความว่าเขาไม่ได้จงใจไม่ให้เซี่ยชีหรั่นกินอิ่ม
เย่เชินหลินกลับไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้ เขารีบลุกขึ้นและเดินออกไป
หลังจากสาวใช้กินข้าวกันเสร็จ ก็มีการประกาศรวมตัวจากพ่อบ้านได้มีการประกาศว่า คืนนี้จ้าวเทียนอั้ยทำงานกะดึก
ฟางลี่น่าคว้าแขนพ่อบ้านไว้และถามขึ้น “คืนนี้เป็นเทียนอั้ย พรุ่งนี้เป็นฉันแทนได้ไหม?”
จ้าวเทียนอั้ยจ้องมองไปที่ฟางลี่น่าและพูดอย่างแดกดันว่า “เธอรีบร้อนอะไร? เซี่ยชีหรั่นเองก็อยู่แค่ไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ? พ่อบ้านดูแลฉันได้ ก็ต้องดูแลเธอได้แน่นอน เขาเป็นคนที่ยุติธรรมและซื่อสัตย์อยู่แล้ว!”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของพ่อบ้านและพูดว่า “จ้าวเทียนอั้ยพูดถูก ฉันจะพยายามจัดการทุกอย่างให้ดีที่สุด คนต่อไปก็ต้องรอดูความสามารถของพวกเธอ เซี่ยชีหรั่น คืนนี้เธอไม่ต้องไปทำความสะอาดห้องโถงแล้ว ให้จ้าวเทียนอั้ยทำหน้าที่แทน”
ในที่สุดจ้าวเทียนอั้ยก็ได้รับโอกาสเช่นนี้ เธอคิดว่า ความงามและความฉลาดของเธอ คุณชายจะต้องให้ความสำคัญกับเธอมากกว่าเซี่ยชีหรั่นแน่
หลังจากทำงานทั้งวัน พ่อบ้านก็จัดแยกให้เซี่ยชีหรั่นไปที่โรงยิมเพื่อทำความสะอาดอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนจะให้เธอกลับไป
จ้าวเทียนอั้ยจงใจแต่งหน้าและม้วนเกล้าผมอย่างสวยงาม เธอถือผ้าขี้ริ้วอยู่ในห้องโถง เธอคุกเข่าและก้มลงเช็ดพื้นเธอพยายามยกสะโพกขึ้น เพื่อให้ดูเย้ายวนเซ็กซี่
เธอคิดว่า ไม่ว่าจะเป็นคุณชายเดินผ่านหรือเห็นเธอผ่านกล้องวงจรปิดก็จะมีความเดือดพล่านไหลเข้าสู่ร่างกาย
เซี่ยชีหรั่นนอนหลับไม่เพียงพอเป็นเวลาหลายวันติดต่อกัน คืนนี้หลังจากเธออาบน้ำเสร็จ เธอก็ขึ้นไปบนเตียง และนอนหลับอย่างสนิท
ในตอนเช้า ในเวลาหกโมงสาวใช้ทั้งหมดได้มารวมตัวกัน หลิวเสี่ยวเจียวได้กระซิบกับเซี่ยชีหรั่นว่า “เมื่อคืนจ้าวเทียนอั้ยเข้ากะดึก เธออย่าโกรธฉันล่ะ ฉันคาดว่าคุณเย่ไม่ได้สนใจเธอเลย”
เซี่ยชีหรั่นกระซิบตอบกลับ “ฉันไม่โกรธ และยังต้องขอบคุณเธอ ในที่สุดฉันก็ได้นอนเต็มอิ่ม”
ในขณะที่กำลังพูดคุยกัน ก็เห็นจ้าวเทียนอั้ยจัดทรงผมของเธอออกจากห้องโถงอย่างเร่งรีบ
รอยคล้ำรอบดวงตาทั้งสองของเธอนั้นชัดเจนจิ่วจิ่วหัวเราะและพูดหยอกล้อ “เฮ้ สภาพนี้โดนคุณชายจูบมาเหรอ?”
จ้าวเทียนอั้ยคิดว่าในห้องโถงนั้นแสนสบาย แต่ใครจะรู้ว่ามันไม่ใช่สถานที่ที่สามารถนอนหลับได้ เมื่อคืนเธอนั่งๆนอนๆทั้งคืนก็ไม่สามารถนอนหลับได้ลง คิดอยากจะออกมาประตูก็ยังคงล็อค เธอจึงพลิกตัวไปมาและไม่ได้นอนทั้งคืน
เธอเหลือบมองไปยังจิ่วจิ่วอย่างดุเดือด จากนั้นพ่อบ้านก็ได้เข้ามาและถามเธอ “เป็นไงบ้าง? ไม่ต้องบอกฉัน เธอน่ะแม้แต่หน้าของคุณชายเย่ก็ยังไม่ได้เจอ”
“พ่อบ้าน ฉันคาดว่าเมื่อคืนคุณชายเย่อาจจะเหนื่อย ดังนั้นคุณให้โอกาสฉันอีกสักครั้งเถอะ คืนนี้ต้องทำได้แน่”
ฟางลี่น่าพูดเหน็บพลางทำมือพัดลมเข้าหาตัว “ทำได้อะไรกัน คุณชายจะมานอนกับเธอเหรอ? ฉันดูท่าแล้ว คงเป็นไปไม่ได้”
“เธอ!” จ้าวเทียนอั้ยเดือดพล่านด้วยความโมโห พ่อบ้านกระแอมและพูดว่า “พอแล้ว! พวกเธอทั้งสองไปคิดมาให้ดีๆว่าควรทำอย่างไร หน้าตารูปร่างไม่เลว เพิ่มความกล้าเข้าไปหน่อย คุณชายเย่ไม่ออกมาเขาอยู่ในห้องตลอดเวลาหรือ?”
“รับทราบแล้ว ขอบคุณพ่อบ้าน！”
จ้าวเทียนอั้ยคิด คงไม่ใช่หรอก? คงจะไม่เข้าห้องเขาเพื่อที่จะไปหาเขา?