สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 367 สาวใช้ตัวแสบ 271

ตอนที่367 สาวใช้ตัวแสบ 271
ในใจของเซี่ยชีหรั่นนั้นก็บอกไม่ได้ว่ามันคือความรู้สึกอะไร เธอควรจะพูดว่าต้องการหรือไม่ต้องการดี
ขณะที่เธอกัดริมฝีปากและขยับปากเพื่อจะตอบ โทรศัพท์ของเย่เชินหลินก็ได้ดังขึ้น เขาขมวดคิ้ว และฟังเซี่ยชีหรั่นพูด “คุณรับโทรศัพท์ก่อนเถอะ”
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดรับสาย และได้พูดกับหลินต้าฮุยอย่างงุนง “มีเรื่องอะไร”
“คุณเย่!” น้ำเสียงอันหนักแน่นที่เคร่งขรึมของหลินต้าฮุย ค่อยๆพูดว่า “ผลตรวจดีเอ็นเอ ออกมาแล้ว ……”
ส่งมาให้ฉันเลย! เย่เชินหลินพูดอย่างเรียบนิ่ง เขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องที่กำลังมาถึง
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ” เซี่ยชีหรั่นถามเบาๆ เธอมองไปยังเย่เชินหลินขณะที่รับโทรศัพท์ ดูเหมือนว่า มือไม้เขาค่อยๆสั่น สีหน้าก็เคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัด เขาดูเหมือนจะต้องการทำให้ตัวเองสงบ แต่สิ่งที่เขาพูดออกมานั้น เป็นคำพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“ไม่มีอะไร คุณยังไม่ตอบผมเลย ว่าคุณอยากจะแต่งงานกับผมรึเปล่า”
เซี่ยชีหรั่นก็ได้คิด เธอก็ครุ่นคิดอย่างมาก และมีความกังวลสับสนวุ่นวาย ตอนนี้เธอก็มัวแต่ ครุ่นคิดเรื่องของเขา
เขาก็ยังเฝ้ามองเธอ เพื่อรอคำตอบ
เซี่ยชีหรั่นได้หายใจเข้าลึกๆ เธออยากจะกล้าหาญเพื่อตัวเองและเพื่อตัวเขาอีกสักครั้ง
เธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างจริงจัง แล้วค่อยๆพูดอย่างอ่อนโยน “ถ้าฉันตอบว่าต้องการคุณก็อาจจะคิดว่าฉันไม่เจียมเนื้อเจียมตัวไปรึเปล่า ฉันไม่ต้องการให้คุณแต่งงานกับหล่อน เพราะหล่อนทำตัวไม่ดี ฉันคิดว่า ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณ ฉันจะรักคุณสุดหัวใจ ดูแลคุณ และตอนนี้ฉันอยากจะมีลูกให้คุณ จะได้ไม่ต้องกินยาคุมของหมอห่าวอีก ฉันอยากจะอยู่กับคุณ จริงๆฉันคิดว่า ที่ฉันพูดไปแบบนั้น คุณคงคิดว่าฉันกำลังฝันไป
สายตาของเขาได้มองลึกลงไปในดวงตาคู่นั้นของเธอ มองสำรวจอย่างละเอียด
เธอไม่ได้พูดโกหกแต่อย่างใด เธอพูดด้วยความจริงใจ จริงๆแล้วเธอยังไม่ได้พูดออกไป แต่เธอก็ได้ตกหลุมรักเขาแล้ว เขาไม่ได้ให้เธอเพียงฝ่ายเดียว และก็ไม่ได้คิดกังวลอยู่ฝ่ายเดียว เธอก็รักเขาเช่นกัน และต้องการแต่งงานมีลูกกับเขา
ดวงตาของทั้งสองได้ปิดลง และเขาก็ก้มจูบลงบนริมฝีปากของเธอ
ไม่จำเป็นต้องพูดอะไร เพียงใช้การจุมพิตเป็นการบอกกล่าวต่อเธอ เรื่องทั้งหมดที่เธอพูดไม่ใช่เพียงแค่ความฝัน เดิมทีเขาคิดว่า เมื่อผลตรวจยืนยันออกมาแล้ว เขาก็พร้อมให้เธอตั้งครรภ์ และให้เธอมีลูกเพื่อเขา
เมื่อคืนนี้ ความสัมพันธ์อันลึกซึ้งจะสามารถหว่านเมล็ดพันธุ์ไว้ในท้องของเธอได้หรือไม่นั้น แต่ตอนนี้ก็ยังไม่อาจรู้ได้
เขาก็เต็มใจใช่ไหม ในใจเธอก็มีความรู้สึกปิติยินดีขึ้นมา
ถ้าถึงตอนนั้น ก็จะไม่มีส้งหลิงหลิงอีก เขาก็ต้องให้เหอเหวินและฟางลี่น่าออกไป และหลังจากนั้นความรักของพวกเขาก็จะมีเพียงเธอกับเขา มีเพียงแค่พวกเขาสองคนแล้วใช่ไหม
พระเจ้าคุ้มครอง! เสี่ยวจุน นี่ก็เป็นความต้องการของเธอใช่มั้ย
ขอบคุณ! ฉันจะจดจำมันเอาไว้แน่นอน
เซี่ยชีหรั่นเขย่งปลายเท้าและกอดคอเขา เธอจูบเขากลับอย่างแรง การจูบได้เร่าร้อนและร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอต้องการท้องไม่ใช่หรือ มันทำให้เขาต้องหว่านเข้าไปหนึ่งเมล็ด ไม่ใช่สิ ต้องหว่านเมล็ดพันธุ์เข้าไปมากมายจนนับไม่ถ้วน และพวกเขาก็รอที่จะเก็บเกี่ยวมันด้วยกัน
เมื่อคิดแบบนี้ มืออันใหญ่ของเขาก็กลายเป็นไร้ความปรานี
ระหว่างที่นวดสัมผัสนั้น เซี่ยชีหรั่นก็ได้ถูกเขาปลุกเร้าขึ้น
ทั้งสองก็ได้ล้มลงบนเตียงอย่างเร็ว และได้นัวเนียพัวพันกันอยู่ตรงนั้น
ในเวลาเดียวกันนั้น เขาได้จ้องมองใบหน้าเล็กๆของเธอด้วยรอยยิ้มเล็กๆบนริมฝีปาก และพูดอย่างอ่อนโยน ถ้าอยากมีลูกให้กับผมจริงๆ ผมก็จะมีลูกกับคุณ ผมอยากแต่งงานกับคุณ และผมจะไล่ส้งหลิงหลิงไป พรุ่งนี้ผมจะบอกให้เขาออกไป คุณไม่ได้ฝันไปและมันก็ไม่ใช่การไม่เจียมเนื้อเจียมตัว คุณเป็นคนเดียวที่ทำให้ผมอยากจะพูดแบบนี้” พูดจบ เขาก็ได้จูบเธออย่างลึกซึ้งอีกครั้ง
“จริงเหรอ หลิน ฉันเรียกคุณว่าหลินได้ใช่มั้ย ฉัน…..”เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก ราวกับว่าเธอได้ตัดสินใจครั้งใหญ่ ในที่สุด เธอได้พูดสามคำที่อยู่ภายในใจอันเจ็บปวดของเธอออกมา
“ฉันรักคุณ!”
“พูดว่าอะไรนะ” เย่เชินหลินขมวดคิ้วด้วยความดีใจ เธอพูดจริงๆ สิ่งที่เธอปฏิเสธที่จะพูดมาเสมอนั้น ในที่สุดก็ได้พูดมันออกมา
“ฉันรักคุณ!” น้ำตาของเธออดไม่ได้ที่จะไหลออกมา แต่ในใจกลับรู้สึกมีความสุขอย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้ เป็นจุดที่ค่อยๆเจ็บของความสุข เหมือนได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างดงาม
เรื่องเล็กน้อย! ผู้หญิงตัวเล็กๆ เธอรักเขา เธอบอกว่าเธอรักเขา! ขณะนั้น ความสุขอันยิ่งใหญ่ก็ได้ซึมซาบไปทั่วทุกส่วนในร่างกายของเขา
เขาจะรักเธอและจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดบนโลกให้กับเธอ จะทำให้เธอมีแค่เขา เต็มไปด้วยความสุข ในทุกปี ทุกวัน ทุกนาที ทุกวินาที
เขาจูบเธอย่างบ้าคลั่ง จูบไปยังหน้าผาก จูบไปยังคิ้ว จูบไปยังจมูก และจูบไปยังริมฝีปากอันนุ่มนวลของเธอ
ทั้งสองไม่รู้ว่าจูบกันนานแค่ไหนแล้ว จูบที่พัวพันนั้นเคล้าไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า
ร่างกายของเซี่ยชีหรั่นกลายเป็นอ่อนนุ่มและยังเร่าร้อน แต่เธอก็ยังรู้สึกกังวลเกี่ยวกับเขาเล็กน้อย เหมือนกับว่าเมื่อคืนนี้เขายังไม่นอนไม่พอ สองวันนี้ยังมีอีกตั้งสองสามครั้ง
“คุณไม่เหนื่อยเหรอ” ฉันหมายถึง จริงๆเรายังมีโอกาสอีกหลายครั้ง ไม่ต้องรีบหรอก” เซี่ยชีหรั่นมองไปยังเขา และพูดอย่างเบาๆ
“อย่าได้ถามถึงพละกำลังความแข็งแรงของผู้ชาย!” เขากัดฟันและก็ผลักเธอลง
เขาไม่เหนื่อยแน่นอน แต่ที่เหนื่อยคือเธอ เพราะกำลังจะถูกเขาบดให้พับยับเยิน
ทั้งสองเพิ่งจะสิ้นสุดกับภารกิจที่เร่าร้อน แม่บ้านก็มาเคาะประตู บอกว่าอาหารเย็นพร้อมแล้ว
“รู้แล้ว” เย่เชินหลินได้ตอบออกไป และยิ้มอย่างมีความสุข จากนั้นก็ได้ลูบไล้บนใบหน้าสีแดงเล็กๆของเซี่ยชีหรั่น แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “คุณเหนื่อยมั้ย คุณนอนรอบนเตียง เดี๋ยวผมให้จิ่วจิ่วเอาอาหารเย็นเข้ามาส่งให้คุณ
“ไม่ต้อง! ฉันจะออกไปกินกับคุณ คุณรอฉันก่อน!” เซี่ยชีหรั่นดันตัวลุกขึ้นนั่ง รู้สึกเหมือนกับว่าร่างกายถูกของหนักกี่หมื่นกี่พันปอนด์ทับลงมา เจ็บแต่ก็รู้สึกดี
เธอเหนื่อยมาก แต่เธอก็ยังอยากตามติดเขาอยู่ตลอด บางทีความรู้สึกของทั้งคู่มันอาจจะดูกะทันหัน เธอก็ยังกลัวว่าอาจจะต้องแพ้ในวินาทีถัดไป
หลังจากที่พวกเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เขาก็ได้ลูบผมเธอและถามเธอ “ทำไมถึงงี่เง่าแบบนี้ กินในห้องมันไม่ดีตรงไหน”
“ไม่ได้อยู่กับคุณก็รู้สึกไม่ดี หลิน พวกเราจะเป็นอย่างนี้ไปตลอดได้มั้ย” เธอเงยหน้าขึ้นมองอย่างกระสับกระส่าย
“แล้วคุณว่าไงล่ะ” เขาก็ได้ลูบผมของเธอ แล้วจับริมฝีปากของเธออย่างหยอกล้อและได้แซวเธอ “คุณต้องการความมั่นใจเวลาที่อยู่บนเตียงรึเปล่า ผมว่าน่าจะต้องให้หมอห่าวจัดยาบำรุงให้ซะแล้ว”
ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นเริ่มแดงเมื่อถูกเขาหยอกล้อ กำปั้นเล็กๆก็กระหน่ำตีไปยังเขา และตะโกนตอบว่า “ทำไมคุณถึงน่ารำคาญขนาดนี้”
รำคาญคุณแต่ก็ยังบอกรักฉัน! เจ้าเย่คนนั้นคิดหลงตัวเอง และกอดไหล่ของเธอ พาเธอไปห้องอาหาร
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกมีความสุขที่ได้บอกรักเขา เขามีความสุขมาก ตอนกินข้าว เธอก็มักจะแอบมองเขา หวังว่าเขาจะมีความสุขมากๆไปตลอด
จิ่วจิ่วมองทั้งสองแล้วรู้สึกว่า ในสองวันนี้ระหว่างสองคนนี้จะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ถึงทำให้พวกเขาแสดงออกอย่างเปิดเผย และจิ่วจิ่วก็มีความสุขไปกับพวกเขา
ตรงกันข้ามกับจิ่วจิ่ว ส้งหลิงหลิงกับฟางลี่น่ารู้สึกอึดอัด ฟางลี่น่ามักจะเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เวลาอึดอัดได้แสดงมาอย่างชัดเจน กินข้าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม แต่ก็ไม่มีใครสนใจเธอว่าจะมีความสุขรึเปล่า
ส้งหลิงหลิงยังคงยิ้มตามปกติ แม้ว่าเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น จะทำหน้านิ่งคิ้วขมวด เธอก็ยังคงคีบอาหารให้กับเย่เชินหลิน
“เชินหลิน อยู่ข้างนอกตั้งสองวัน ไม่ได้กินข้าวที่บ้านเลย” เธอตอบเขาด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“ก็ได้อยู่” อยู่ต่อหน้าคนอื่นเย่เชินหลินไม่อยากทำให้เธอต้องอับอาย แม้ว่าสักวันเขาจะต้องบอกให้เธอออกไปจากตระกูลเย่ เขาพร้อมที่จะมอบค่าตอบแทนมากมายให้กับเธอ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้พูดออกไป เพราะตอนนี้เธอยังเป็นคู่หมั้นของเขาอยู่
เซี่ยชีหรั่นคิดว่าตัวเองก็ต้องระวังสายตา ไม่ชอบมองเขาและส้งหลิงหลิงพูดคุยกัน แม้ว่าจะเป็นเพียงประโยคเดียว หรือการมองแค่แวบเดียว ในใจเธอก็รู้สึกไม่ดี
ทำไมก่อนหน้านี้ที่เขาจูบส้งหลิงหลิงต่อหน้าเธอ เธอยังรู้สึกปกติ แต่ตอนนี้เธอกลับไม่สามารถที่จะทนมองได้
เซี่ยชีหรั่นนะเซี่ยชีหรั่น เธอเสร็จเขาเข้าแล้ว
แต่เขายังคงปฏิบัติต่อเธออย่างมีความเกรงใจ ในใจของเซี่ยชีหรั่นไม่สามารถที่จะหยุดความคิดได้ เขาจะเลิกกับส้งหลิงหลิงเพื่อเธอหน่ะเหรอ แม่ของเขาเห็นด้วยกับเขาและส้งหลิงหลิงเสมอ เขาไม่กลัวแม่เขาจะโกรธเหรอ
คิดถึงเรื่องนี้แล้ว เซี่ยชีหรั่นก็ได้ถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้ตัว ขณะที่ทุกคนกินข้าวอย่างเงียบๆบนโต๊ะอาหาร เสียงถอนหายก็ได้ถอนออกมาอย่างกะทันหัน
“เป็นอะไรรึเปล่า” มืออันใหญ่ของเขาก็ได้กุมมือเล็กๆของเธอ แล้วถามด้วยสีหน้าบึ้งตึงพลางคิ้วขมวดเล็กน้อย
สายตาของทุกคนได้จดจ้องไปยังใบหน้าของเซี่ยชีหรั่น ทันใดนั้นเธอได้รู้ตัวว่าได้ถอนหายใจออกมา ใบหน้าก็มีอาการเขินอาย
“ไม่มีอะไรค่ะ ไม่มีอะไร คุณเย่ กินข้าวต่อเถอะค่ะ”
เย่เชินหลินมองตาเธออย่างลึกๆ ก็คิดว่าเธออาจจะยังคงหึงส้งหลิงหลิง
เรื่องเล็กๆ ก็แค่อดทนรอเวลาหน่อยจะเป็นไร
ขณะที่รับประทานอาหารค่ำใกล้จะเสร็จ หลินต้าฮุยก็มาถึง ในมือของเขาได้ถือซองเอกสาร ท่าทีของเขาเคร่งขรึมมาก
ผลการตรวจที่ได้ถูกปิดผนึกนั้น เขาก็ยังไม่ได้เห็น แต่เขารู้ดีว่าผลการตรวจนี้สำคัญต่อเย่เชินหลินมาก ไม่เพียงเพราะปัญหาเกี่ยวกับน้องชายเขา แต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์ของเขากับเซี่ยชีหรั่น
นอกจากนี้เขายังหวังในใจว่าน้องชายที่ได้จากไปของเย่เชินหลินคือ โม่เสี่ยวจุน แม้ว่าเขาตามหามานาน น้องชายของเขาก็ได้จากไปแล้ว เขาคงจะรู้สึกเสียใจ อันที่จริงเขาก็ไม่เคยได้อยู่กับน้องชายมานานหลายปี ถ้าหากว่าไม่ใช่ ความสัมพันธ์ของเขาและเซี่ยชีหรั่นก็คงต้องได้รับผลกระทบอย่างมาก
แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร มันก็ไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงได้
“คุณเย่! นี่ผลตรวจครับ!” หลินต้าฮุยได้ส่งมอบซองเอกสารให้กับเย่เชินหลินอย่างจริงจัง
“คุณมาทานข้าวเย็นด้วยกันที่นี่สิ” เย่เชินหลินรับซองเอกสาร แล้วพูดกับหลินต้าฮุย
“ผมนัดกับแฟนเอาไว้ ต้องรีบกลับ ต้องไปกินข้าวที่บ้านเธอ คุณเย่ ตอนนี้ผมกลับได้รึยัง”
ใจจริงหลินต้าฮุยจะยกเลิกนัดพ่อแม่ของเธอ แต่แฟนเขาน่าจะโกรธมาก เขาจึงไม่มีทางเลือก ได้แต่พูดกับเย่เชินหลินเพื่อขอตัวออกไป
“ไปเถอะ!” เย่เชินหลินยกมือปัด ก่อนที่หลินต้าฮุยจะออกไป เขามองไปยังเย่เชินหลินอย่างไม่สบายใจ และยากที่จะพูดมันออกมา
บทสนทนาทั้งสองคนนั้นจริงจังเป็นอย่างมาก เซี่ยชีหรั่นจ้องมองไปยังซองเอกสาร จู่ๆนึกขึ้นได้และเดาว่าน่าจะเป็นผลการตรวจดีเอ็นเอของเย่เชินหลิน
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกตึงเครียด! ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเย่เชินหลิน หรือเสี่ยวจุน หรือเป็นเพราะตัวเธอเอง