สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่369 สาวใช้ตัวแสบ 273

ตอนที่369 สาวใช้ตัวแสบ 273
ในขณะที่เธอกำลังด่าส้งหลิงหลิงอยู่นั้น สายตาก็ได้กวาดมองไปยังเตียงของเซี่ยชีหรั่น เธอได้เห็นอะไรบางอย่างโผล่ออกมาจากใต้หมอน ดูเหมือนว่าจะเป็นรูปถ่าย
“ชีหรั่น นั่นอะไรหนะ” เธอถามขึ้น
เซี่ยชีหรั่นมองตามนิ้วที่ชี้ไป ศีรษะเธอสั่นระริก รูปถ่ายมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เธอหาซ้ำแล้วซ้ำอีก มันอยู่ในที่ใกล้ตาขนาดนี้ทำไมเธอถึงหาไม่เจอ
เธอกระโจนลงบนเตียง เอื้อมมือหยิบรูปถ่ายใต้หมอนนั้นออกมา ยิ่งคิดยิ่งเป็นไปไม่ได้
“ชีหรั่น เธอจะทำอะไร”
“ฉันจะไปหาเขา! ฉันจะไปบอกเขา เขาเข้าใจผิด เข้าใจผิดแน่ๆ!”
เซี่ยชีหรั่นวิ่งอย่างบ้าคลั่งไปที่ประตูด้วยความตื่นเต้น จิ่วจิ่วก็ไม่รู้ว่าที่นางพูดมา มันมีประโยชน์หรือไม่ แต่ก็กลัวว่าพวกเขาจะทะเลาะกันอีก เธอเลยรีบตามหลังไปให้ทัน
ในเวลานี้ ส้งหลิงหลิงได้ออกมาห้องจาก ถือชุดนอนตัวหนึ่งไว้ในมือ เธอได้ยิ้มให้กับเซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง จากนั้นก็เดินไปยังห้องอาบน้ำพร้อมกับสาวใช้ทั้งสองคน
“ยิ้มอะไรห๊ะ มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น!” จิ่วจิ่วบ่นออกไป
เซี่ยชีหรั่นไม่มีเวลาพอที่จะยุ่งกับเรื่องนี้ เธอเคาะประตูห้องเย่เชินหลิน แม้เสียงตอบรับให้เข้ามาก็ไม่มี
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปิดประตูโดยไม่ได้รับอนุญาต และรีบเอารูปถ่ายเข้าไป
ภายในห้องเต็มไปด้วยกลิ่นควันบุหรี่ เขานั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าทีวี ยังคงสูบบุหรี่ไม่หยุด กระดาษผลตรวจ A ก็วางอยู่ตรงนั้น เขาน่าจะดูเอกสารนั้นไปแล้วนับพันรอบ
“ฉันไม่ได้โกหกคุณ! คุณดูรูปนี่สิ ฉันเพิ่งเจอมันบนเตียงของฉัน เธอก็เห็นว่าตอนนั้นฉันก็ตามหารูปถ่ายนั่น พอฉันกลับไป ก็เจอมันอยู่บนเตียง นี่มันผิดปกติ มีคนเอารูปนี้ไปแน่นอน ทำให้คุณไม่รู้ว่าเป็นโม่เสี่ยวจุน” เซี่ยชีหรั่นรีบวิ่งไปด้านหน้าของเย่เชินหลิน พูดอย่างตื่นเต้น และไม่หยุดที่จะโบกภาพถ่ายในมือไปมาๆ
เย่เชินหลินมองเธออย่างเย็นชา เขาหวังเป็นอย่างมากว่าเธอไม่ได้โกหกเขา
เขาเลือกที่จะเชื่อเธอ เชื่อว่าเธอน่าสงสาร ขาดแคลนความรัก ต้องการการดูแลจากเขา เขายินดีที่จะมอบสิ่งที่ดีที่สุดในโลกให้กับเธอ แล้วเธอหละ เธอได้เห็นเขาปล่อยหวีซานซานไป เธอคงตื่นเต้นจึงทำให้เธอได้พูดโกหกออกไป และยังกลัวว่าเขาจะไม่แก้แค้นให้กับโม่เสี่ยวจุน จึงได้โกหกแล้วโกหกอีก
ตอนนี้ผลตรวจที่มีอักษรขาวพื้นหลังดำก็อยู่ตรงหน้าแล้ว เขาเชื่อผลตรวจนั่นมาก แล้วเขายังจะเชื่อเธอไหม
“เอารูปถ่ายมาให้ฉัน!” เขารีบพูดออกไปอย่างเฉยเมย
“เชื่อฉัน เย่เชินหลินคุณต้องเชื่อฉัน! รูปถ่ายนี่….”
“รูปถ่ายนี้ เธอเองที่เป็นคนเอาไปซ่อนไว้ เธอรู้ว่าถ้าเอามันไปให้ผู้อำนวยการของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าระบุตัวตน นางคงจะบอกว่า ไม่ใช่โม่เสี่ยวจุน เธอกลัวว่าคำโกหกของเธอจะถูกเปิดเผย ก็เลยต้องเอารูปไปซ่อน เพียงแต่เธอคิดไม่ถึงว่าสิ่งของของโม่เสี่ยวจุนจะถูกหวีซานซานทำลายไปหมดแล้ว แต่ฉันกลับเอาตัวอย่างจากศพของเขามาได้สินะ ใจเธอนี่มันแน่จริงๆ ขนาดรู้ว่าฉันได้ทำการส่งตรวจแล้ว ก็ยังคงทำนิ่งเฉยอยู่กับฉันได้ ยังจะอยากแต่งงานกับฉัน อยากจะมีลูกกับฉัน เธอบอกว่ารักฉัน พยายามหยุดฉันไม่ให้ดูรูปถ่ายนั้นในวินาทีสุดท้าย เซี่ยชีหรั่น ดูเหมือนว่าฉันจะดูแคลนเธอเกินไป!” เย่เชินหลินพูดแบบนี้ จริงๆน้ำเสียงของเขาก็ไม่ได้โกรธโวยวาย เขาเพียงแต่ไม่แยแส ความไม่แยแสนั้นทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นต้องเจ็บปวดอีกครั้ง
“คุณฟังฉันได้มั้ย จริงๆมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ไม่ใช่จริงๆ!” เซี่ยชีหรั่นไม่อาจแก้ตัวใดๆได้ หากความตายสามารถพิสูจน์ได้ว่าเธอไม่ได้โกหก เธอก็จะรีบตายให้เขาดูทันที
น่าเสียดาย เธอเข้าใจดีถึงแม้เธอจะตาย เขาก็คงคิดเพียงว่าเธอหลอกเขาเพื่อโม่เสี่ยวจุน หรือไม่ก็เพื่อแก้แค้นให้กับโม่เสี่ยวจุนอยู่ดี
“เธอไม่เพียงแต่โกหกฉัน แต่เธอยังทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปกันใหญ่ เธอยังหลอกแม่ของฉันจนล้มป่วย นี่ดีว่าท่านฟื้นดีแล้วนะ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าฉันหน่ะสามารถบีบคอเธอให้ตายได้” แววตาอันเป็นประกายของเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความรุนแรง
เขาเกลียดผู้หญิงคนนี้!
ตอนนี้เขาพยายามยับยั้งตัวเองอย่างดีที่สุด เพื่อไม่ให้ทำอะไรหยาบคายกับเธอ
เขาไม่เคยลืม ว่าเธอเป็นเด็กสาวกำพร้าที่น่าสงสาร เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยมีใครรัก โม่เสี่ยวจุนดีกับเธอมาก เธอก็เลยรู้สึกดีต่อเขาอย่างหมดหัวใจ สำหรับผู้หญิงอย่างนี้ เขาไม่อยากที่จะทำร้ายอะไรมากเกินไปกับร่างกายของเธอ
บางทีเขาก็ยังคงอาลัยอาวรณ์กับเธอ นี่คือส่วนที่เขาไม่อาจจะรับได้
ประตูเปิดอยู่ จิ่วจิ่วอยู่ด้านนอกประตูจึงทำให้ฟังได้ไม่ถนัด เธอจึงรีบร้อนเข้าไปในห้อง
“คุณเย่ คุณเชื่อเซี่ยชีหรั่นเถอะนะ เธอไม่ได้หลอกคุณ เธอจริงใจกับคุณจริงๆ!”
“ออกไปเถอะ ออกไปทั้งหมดนั่นแหละ!” เย่เชินหลินขมวดคิ้ว พูดด้วยเสียงโทนต่ำ ร่างกายเซี่ยชีหรั่นเริ่มสั่นเทิ้ม จิ่วจิ่วก็พูดอะไรไม่ออก
เธอมองไปยังเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเบาๆ “ได้ บางทีต้องให้เวลาอธิบายคุณ สักวันหนึ่งคุณจะเข้าใจ ว่าฉันไม่ได้โกหก!”
“เธอยังกล้าที่จะพูดอีก! เธอยังกล้าที่จะพูดว่าไม่ได้โกหกฉัน!” เย่เชินหลินยืนขึ้นจากเก้าอี้ บีบไปที่คางของเซี่ยชีหรั่น บีบจนเธอรู้สึกเจ็บปวด
“ฉันไม่ได้โกหกคุณ!” เธอมองเขาอย่างไม่เกรงกลัว พูดชัดๆไปคำต่อคำ
“ช่างมั่นใจจริงๆ! หลักฐานก็อยู่ที่นี่ ยังจะพูดอะไรแบบนี้ออกมาอีก!” เย่เชินหลินยิ่งบีบมือแน่นขึ้น เซี่ยชีหรั่นเจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมาแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ส่งเสียงขัดขืนใดๆ และไม่ได้เอ่ยปากถึงความเจ็บปวด
เธอมองเขาแบบนั้น เธอก็ไม่เชื่อในผลตรวจดีเอ็นเอของเขา
เธอจะดื้อรั้นขนาดนี้เพื่อใคร เธอก็ทำเพื่อผู้ชายที่ชื่อโม่เสี่ยวจุน! และผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่เย่จื่อห้านน้องชายของเขา
เขาเกลียดขี้หน้าเธอจะแย่แล้ว เกลียดจนแทบอยากจะทำให้เธอแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แล้วล้างความทรงจำในสมองของเธอออกให้หมด
แต่ความคิดนี้ของเขา ก็ยังคงเป็นความอิจฉาอยู่หรือไม่ ทำไมเขายังต้องไปสนใจเรื่องของผู้หญิงที่มีผู้ชายคนอื่น หรือเขาทำผิดไปแล้ว
“ไสหัวไปจากฉัน! ถ้าเธอยังกล้ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันจะให้คนไปปล่อยหวีหงทาวกับหวีซานซานไปเดี๋ยวนี้ และจะไม่ทำให้เขาต้องลำบากอีกต่อไป!”
เซี่ยชีหรั่นตื่นตกใจ ตาของเธอเริ่มตกลง
เมื่อผลมันเป็นแบบนี้ ในตอนที่เขากำลังโกรธอยู่ เขาอาจจะทำมันขึ้นมาจริงๆก็ได้
เธอทนเห็นเขาไม่แก้แค้นให้กับน้องชายของเขาไม่ได้! เธอก็ไม่สามารถที่จะให้โม่เสี่ยวจุนต้องทนรับความไม่เป็นธรรมนี้ไปตลอดได้
“ได้ ฉันไปก็ได้!” เธอพูดอย่างเบาๆ เขาใช้แรงเหวี่ยงเธอออก เธอกำลังจะล้มลงข้างเตียง ยังดีที่จิ่วจิ่วรับไว้ได้ทัน
จิ่วจิ่วอยากที่จะช่วยเธออธิบาย เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว แล้วพูดเบาๆ “ไม่ต้องพูดแล้ว เขาไม่มีทางเชื่อ”
ไม่แปลกใจที่เขาจะไม่เชื่อ เป็นใคร ใครก็ไม่เชื่อ เธอรู้สึกแต่เพียงหนาวเหน็บไปทั้งใจทั้งกาย หนาวเหมือนอากาศในฤดูหนาว ที่เข้าไปถึงกระดูก
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นและจิ่วจิ่วออกไปแล้ว เย่เชินหลินก็ใช้มือทุบลงบนเตียงอย่างแรง
เธอไม่ได้กลัวที่เขาโกรธเลยหรือ เธอไม่ใช่ว่าไม่พอใจแล้วกลับมาขอร้องให้เขาเชื่อหรอกหรือ เขาเพียงแค่พูดไปประโยคเดียวว่าจะปล่อยหวีซานซานสองพ่อลูก เธอก็รีบออกไปซะแล้ว
เชื่อเธอหรือ เขายังเชื่อเธอได้หรือ เขาได้กลายเป็นคนโง่อันดับหนึ่งของโลกไปแล้ว!
นังคนเลว!
เขาจะไม่มีวันเชื่อเธออีกแล้ว! เขาจะไม่มีวันแตะต้องเธออีกเลย!
จิ่วจิ่วพาเซี่ยชีหรั่นกลับมาถึงห้อง พูดปลอบเธอว่า“ไม่เป็นไรนะชีหรั่น เขาอาจจะยังรับไม่ได้ เชื่อฉันสิ ถ้าเขาได้รู้ ว่าเรื่องนี้เธอไม่ได้โกหกเขา เขาก็จะไม่มีวันโกรธเธอ เขารักเธอนะ ยังไงก็ตัดเธอไม่ขาดหรอก ต้องมีสักวันที่เขาจะเชื่อเธอ”
“ฉันรู้ ฉันไม่เป็นไร” น้ำเสียงเซี่ยชีหรั่นดูไม่มีชีวิตชีวาเอาเสียเลย ทั้งต่ำทั้งดูมืดมน เหมือนถูกใครดูดวิญญาณออกไปแล้ว
“ไม่เป็นแบบนี้สิ!” จิ่วจิ่วพูดกับเธอ เดินไม่กี่ก้าวเข้าไปหาเธอ แล้วกอดเธอเบาๆ
“ชีหรั่น ฉันจะไม่ว่าอะไรเธอแล้ว เธอกำลังทุกข์ใจ ร้องออกมาเถอะ อย่าไปกลั้นไว้”
ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นเต็มไปด้วยน้ำตา หัวใจเต็มไปด้วยความเศร้าใจ และเจ็บปวด เธอเงยหน้าขึ้นมองจิ่วจิ่ว แล้วพูดอย่างเบาๆ “ฉันทุกข์ใจ ฉันทุกข์ใจอีกแล้ว จริงๆแล้วก็ไม่ได้ทุกข์ใจเพราะเขา เขาแค่คิดว่าฉันโกหกเขา เธอไม่รู้หรอกว่าเขาดีกับฉันขนาดไหน ตอนฉันตกอยู่ในอันตราย ฉันกำลังจะโดนคนกระทำรุนแรง เขารีบมาช่วยฉันไว้ เขาพาฉันไปช็อปปิ้ง ช่วยฉันถือของ ไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นเพื่อนฉัน และยังบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า จริงๆแล้วในใจของเขาก็มีฉันอยู่ แต่พวกเราจะทำไงได้หละ หลักฐานต่างๆก็อยู่ที่นั่น เขาไม่เชื่อแต่แรกแล้วว่ามันมีข้อผิดพลาด หลินต้าฮุยจัดการเรื่องได้อย่างรอบคอบขนาดนั้น ถ้าเป็นฉันก็ต้องเชื่อว่าเขาไม่มีทางทำงานผิดพลาดได้ แล้วเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ ชัดเจน ว่าเสี่ยวจุนคือน้องชายของเขา เขาไม่ผิดหรอก ปัญหาของเรื่องนี้มันอยู่ตรงไหน ฉันต้องการรู้แค่ว่าจริงๆแล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน ฉันไม่อยากเห็นเขาต้องเศร้า ฉันสงสารเขา!”
เซี่ยชีหรั่นพูดไปน้ำตาก็ยิ่งไหลมากขึ้น เธอไม่อยากจะร้อง แต่ก็อดไม่ได้จริงๆ
“พอแล้ว พอแล้ว พวกเราไม่ต้องคิดอะไรแล้วทั้งนั้น ยังไงความจริงก็ต้องปรากฏออกมา” จิ่วจิ่วโอบไหล่เซี่ยชีหรั่น และไม่หยุดที่จะปลอบใจเธอ
คืนนี้จิ่วจิ่วยังกังวลใจในเซี่ยชีหรั่น ก็เลยอยู่นอนเป็นเพื่อนเธอในห้อง
หลังจากส้งหลิงหลิงอาบน้ำเสร็จ ก็เดินไปเคาะประตูห้องของเย่เชินหลิน ในห้องเต็มไปด้วยควันบุหรี่ที่มากกว่าเดิม
“เชินหลิน!” เธอเรียกเขาเบาๆ
“ออกไป!” เสียงของเขาดูเยือกเย็น
“คุณเป็นอะไรมั้ย ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณดีมั้ย” เธอเดินไปตรงหน้าเขา ท่าทีดูนุ่มนวลขึ้นมานิดหน่อย
“ไปให้พ้น!”
“เอาหละ โอเคๆ ฉันออกไปก็ได้ คุณอย่าเพิ่งโมโห”
ส้งหลิงหลิง รีบออกจากห้องของเขา
เขาได้กลิ่นหอมบนตัวของส้งหลิงหลิง น่าจะเป็นเพราะจะมาที่ห้องเขา เธอก็เลยใช้ครีมอาบน้ำมากเป็นพิเศษ หรือไม่ก็ฉีดน้ำหอม เนื่องจากเขากับเซี่ยชีหรั่นได้มีสัมผัสทางกายอันลึกซึ้งกันแล้ว เขาจึงไม่ต้องการแตะต้องผู้หญิงคนอื่นอีก
แม้ว่าตอนนี้ เขาจะเกลียดนังคนเลวคนนั้นเข้ากระดูก แต่ก็ไม่กล้าที่จะมองผู้หญิงคนอื่น
ในเวลานี้ หลายวันมาแล้วที่ในสมองของเขาเต็มไปด้วยเรื่องความรักของเขากับเซี่ยชีหรั่น เธอยิ้มแล้วบอกว่าเขาขี้เหนียว เขาวิ่งตามเธอไปบนถนน เธอกำลังมีอันตราย เขาก็ไปช่วยเธอไว้ เธอบอกว่าเธออยากไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เขาก็ไปเป็นเพื่อน ความอ่อนโยนของเธอ ความน่ารักของเธอ ความน่าสงสารของเธอ ทั้งหมดยังคงวนเวียนในสายตาของเขา
เย่เชินหลิน นายต้องการทำผิดต่อเธอแบบนี้เหรอ
เขาลุกขึ้นและเดินออกจากประตูไปยังห้องเก็บเหล้า เขาหยิบเหล้าออกมาพร้อมกันหลายขวด เปิดฝาออกทั้งหมด แล้วขนกลับไปยังห้องนอน
ก่อนหน้านี้เขาเคยดื่มแบบนี้ เพื่อรักครั้งแรกกับหลินเสี่ยวหรั่น นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาดื่มเพราะทุกข์ใจเรื่องผู้หญิง คืนนี้ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาจะดื่ม จากนี้ไปจะไม่หวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนอีก
หนึ่งขวด สองขวด ขวดเปล่าถูกขว้างทิ้งไปทั่วพื้นห้อง ยิ่งกินยิ่งคล้ายว่าเขาเริ่มตาสว่าง