สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 392 สาวใช้ตัวแสบ296

ตอนที่ 392 สาวใช้ตัวแสบ296
“นี่ … ” หัวหน้าสง พูดด้วยความอับอาย เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายต่อการจัดการ
ผู้ที่อยู่ใต้เขาฟังคำสั่งของเขาอยู่แล้ว ใครก็ตามที่ขัดคำสั่ง ก็จะถูกกำจัดออกไป ศูนย์ประเมินอื่น
ๆ ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา หากเขาต้องการให้ใครสักคนทำเรื่องที่ใหญ่ๆ
ถ้าไม่มีของกำนัลจะทำสำเร็จได้อย่างไร?
ก่อนหน้านี้เคยชันสูตร หลายคนคนมีความสามารถ และร่ำรวย
ผลลัพธ์ของการชันสูตรนั้นเกี่ยวข้องกับการสืบทอดทรัพย์สิน
เขายังเคยช่วยนำผลชันสูตรจากมนฑลตงเจียงมาได้ ได้เงินไม่น้อยเลย
“คุณไปเตรียมให้พร้อม และกล่าวทักทายก่อน ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องเอ่ยถึงนามสกุลส้งของฉัน
ฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องไปถึงคุณ วางใจได้!”
คำพูดของส้งหลิงหลิง ทำให้หัวหน้าสงชื่นใจ และเขาสัญญาอีก: “โอเคโอเค ฉันจะทำมันให้ดี
คุณวางใจเถอะ！
หลังจากวางโทรศัพท์ลง ส้งหลิงหลิงอยู่ในการไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง
สิ่งนี้เป็นเหมือนก้อนหิมะมันใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้น ทำมันแล้วก็หยุดไม่ได้
ก่อนหน้านี้คิดว่าโม่เสี่ยวจุนตายแล้ว เป็นเรื่องปลอม เพื่อทำให้เย่เชินหลินไม่มั่นใจใน เซี่ยชีหรั่น
ตอนนี้โม่เสี่ยวจุนยังไม่ตาย ถ้าเขากลับมาหาตระกูลเย่ มันอาจเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต
ทรัพย์สินขนาดใหญ่ที่สืบทอดมาจากตระกูลฝู เดิมนั้นเป็นของ เย่เชินหลิน เพียงอย่างเดียวแม้ว่า
เหยนชิงเหยียนปัจจุบันเป็นลูกชายของตระกูลเย่ แล้ว ส้งหลิงหลิง เคยสอบถามแล้ว
ว่าบุคคนนี้มีอุดมการณ์แบบใด และรังเกียจที่จะขอเงิน ถ้าหากว่าโม่เสี่ยวจุนกลับมา
ผลลัพธ์อาจแตกต่างกัน ดังนั้นไม่ว่าจะยังไง เธอไม่สามารถปล่อยให้พี่น้องรับรู้ได้
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอโทรหาเซียวเสี่ยวลี่ และสั่งให้เธอ: “คุณจัดให้คนสองคนคอยจับตาดู หลินต้าฮุย
และ คุณเย่ตลอด 24 ชั่วโมง
เพียงแค่ได้ดูอย่างห่างๆก็ดีแล้ว หากพบว่าพวกเขาไปที่ศูนย์ชันสูตร ให้บอกฉันที!
ส้งหลิงหลิงบีบโทรศัพท์ของเธอ และเธอคิดว่า แม้ว่าพวกเขาจะไปชันสูตรถึงขอบฟ้า
ก็อย่าหวังว่าจะได้ผลลัพธ์ที่เป็นจริง
ชายคนนี้ไม่ว่าจะรักเงิน หรือรักชีวิต ตราบใดที่เขาจับสองสิ่งนี้ ไม่มีอะไรที่เขาไม่สามารถทำได้!
ในสองหรือสามวันที่รอผล เย่เชินหลินไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้านพัก ในคืนนั้นหลังจากที่เย่เชินหลิน
ให้คนพาแม่เลี้ยงไป๋จงเจี๋ยของเซี่ยชีหรั่น ไปล่วงหน้า เขาก็ไม่กลับมาแล้ว
ส่วนพวกเขาเป็นพี่น้องกันหรือไม่ โม่เสี่ยวจุนไม่ได้สนใจกับมัน
ตั้งแต่เด็กเขากระตือรือร้นที่จะหาญาติ แต่เมื่อเขาเห็น เย่เชินหลิน ปฏิบัติต่อเซี่ยชีหรั่น เช่นนั้น
เขาไม่ได้หวังว่าเขาจะเป็นพี่ชายของเขา
สามวันผ่านมาในเช้าวันหนึ่ง หลินต้าฮุยได้รับโทรศัพท์จากศูนย์ชันสูตร
โดยบอกว่าคุณเย่ผลลัพธ์ออกมาแล้ว และเขาสามารถมารับได้ตลอดเวลา
หลินต้าฮุยถามเย่เชินหลินว่าหมายถึงอะไร และในเวลาเดียวกันก็แจ้งโม่เสี่ยวจุนด้วย
เย่เชินหลินกลับไปที่บ้านพัก และนำเซี่ยชีหรั่นมาด้วยตัวเอง แม้ว่าเธอจะไม่ได้ถาม
เธอก็เดาในใจว่าผลชันสูตรอาจจะออกมาแล้ว
ระหว่างทาง ในใจของเซี่ยชีหรั่นนั้นเครียด และคาดหวังอย่างมาก
และเย่เชินหลินก็บีบริมฝีปากแน่น ไม่พูดอะไรเลย เขาคาดหวังว่า โม่เสี่ยวจุนไม่ใช่น้องชายของเขา
ไม่ว่าจะดูเหมือนหรือไม่เหมือน เขาเชื่อในข้อเท็จจริง และหลักฐานเท่านั้น
เมื่อถึงศูนย์ชันสูตร เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ให้ความสนใจกับโม่เสี่ยวจุนมากเกินไป
เขาไม่ต้องการทำให้เกิดปัญหากับเธอ และไม่ได้สนใจเธอมากเกินไป
สายตาของคนสองคนสบตากันสักพักแล้วหลบตา คิ้วของเย่เชินหลินมุ่ย และเขาก็ไม่ค่อยพอใจ
เขาไม่ต้องการถ่วงเวลา จึงจับมือเซี่ยชีหรั่น และรีบไปที่หน้าต่างรับผล
เขาไม่ต้องไปเอาผลเอง พวกเขายืนห่างไม่ไกล และดูหลินต้าฮุยไปรับผลมา
“คุณเย่!” หลินต้าฮุยเอาหลักฐานยื่นให้เย่เชินหลิน
เย่เชินหลิน เหลือบมองไปที่ โม่เสี่ยวจุนซึ่งอยู่ไม่ไกล และมองไปที่เซี่ยชีหรั่นอีก
ก่อนที่จะก้มศีรษะลง เพื่อเปิดดูหลักฐาน และดึงกระดาษบางๆออกมา
เซี่ยชีหรั่นยืนบนปลายเท้าของเธอ และดูอย่างประหม่า เธอคิดว่า จากนี้โม่เสี่ยวจุนพบคนรัก
และการชันสูตรจะทำให้เขาได้ผลลัพธ์ที่ถูกต้อง และเป็นผลลัพธ์ที่เขารอคอยมาหลายปี
“คุณเห็นชัดเจนหรือยัง?” เสียงของเย่เชินหลินเยือกเย็น เลขศูนย์ชัดเจน
เพียงพอที่จะอธิบายปัญหาได้แล้ว
เป็นตามที่เขาคาดหวังไว้ โม่เสี่ยวจุนไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย
เซี่ยชีหรั่นสั่นด้วยความไม่เชื่อ และรับผลชันสูตร ดูอย่างละเอียด ทุกคำอ่านดูนับครั้งไม่ถ้วน
ในที่สุดเธอก็หันหน้าหนีจากผลลัพธ์ ไปที่ใบหน้าที่เย็นชาของเย่เชินหลิน
เธอตื่นเต้นมากเมื่อเธอกำลังจะอ้าปากพูด
“เป็นไปไม่ได้! นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! มันต้องผิดไปแล้ว คุณเย่นี่ต้องมีอะไรผิดพลาด!
ฉันเคยเห็นรูปถ่ายของเสี่ยวห้าน โม่เสี่ยวจุนก็คือเย่จื่อห้าน!” ต้องมีคนทำผลลัพธ์ปลอมขึ้นมาแน่ๆ
ต้องใช่แน่ๆ!
โม่เสี่ยวจุนก้าวไปข้างหน้า และดูผลลัพธ์ในมือของเซี่ยชีหรั่น และแน่ใจแล้วว่า
พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกัน เขาไม่รู้สึกผิดหวังในผลลัพธ์
“ พอแล้วเซี่ยชีหรั่น ไม่เป็นไร ไม่ใช่ก็ไม่ใช่” โม่เสี่ยวจุน ปลอบโยนเบา ๆ แต่อารมณ์ของเซี่ยชีหรั่น
ยังไม่สงบเธอขมวดคิ้ว เสียงของเธอดังขึ้นเรื่อยๆ: “อะไรคือ ไม่เป็นไร
เห็นได้ชัดว่าพวกคุณเป็นพี่น้องกัน ทำไมถึงจำกันไม่ได้？คุณจะพูดว่าไม่เป็นไรได้อย่างไร
นี่มันผิดอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้แล้ว เย่จื่อห่านตัวปลอม เขาต้องเป็นคนทำมันแน่ๆ! จะไม่มีอะไรผิดปกติ!
เย่เชินหลินมองเพียงใบหน้าเล็ก ๆที่ตื่นเต้นของเซี่ยชีหรั่น ใบหน้าของเธอแดง
และดวงตาของเธอก็เปล่งแสง
“เย่เชินหลิน! ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณจะไปยังสถานที่อื่นเพื่อชันสูตรดูก็ได้ ต้องมีคนทำสิ่งนี่อย่างแน่นอน!
ฉันไม่ได้มองผิดแน่นอน ภาพนั่นบอกทุกอย่างหมดแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณนำ ภาพถ่ายออกมา
และให้เสี่ยวจุนดู ถามเขาว่านั่นเป็นรูปถ่ายของเขาตอนที่เขายังเป็นเด็กหรือเปล่า?
“เซี่ยชีหรั่นจับแขนเย่เชินหลิน และเสียงของเธอสั่น
เย่เชินหลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถอนหายใจ: “อย่าสร้างปัญหา!
คุณต้องการสร้างปัญหาไปถึงเมื่อไหร่?”
“ในเวลานั้นชันสูตรศพ คุณก็บอกว่าฉันทำผิด คุณบอกว่าเขายังมีชีวิตอยู่
คุณก็เห็นเราตรวจเลือดเขาแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือคุณเห็นเรามาเพื่อเอาผลลัพธ์แล้วไม่ใช่เหรอ？
ในตอนนี้เสี่ยวห่านไม่ได้มีส่วนร่วมกับเรื่องนี้เลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันอยู่ที่นี่กับ โม่เสี่ยวจุน
คุณจะบอกว่าเขาจ้างคนที่นี่ และจงใจปลอมมันขึ้นมา
ฉันสามารถบอกคุณได้แค่ว่าเขาเป็นคนไร้เดียงสา เขาไม่มีทางเป็นแบบที่คุณพูด
นอกจากนี้หากคุณต้องการพิจารณาปัญหาใด ๆ คุณต้องพิจารณาแรงจูงใจของบุคคล
เขาเจตนาที่จะมาเป็นตระกูลเย่
เขาต้องการบางสิ่งบางอย่างเสมอ ไม่ว่าจะเป็นชื่อของรูปภาพ
หรือความสนใจของรูปภาพจะต้องเหมือนกันเสมอ
คุณเห็นเขาในบ้านพัก คุณไม่รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ไร้เดียงสาเหรอ? ฉันเชื่อว่าเขาเป็นน้องชายของฉัน!
สำหรับเขา … “เย่เชินหลินเหลือบมองอย่างเย็นชา
“ผลลัพธ์ก็ออกมาแล้ว และฉันกับเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันแม้แต่นิดเดียว!”
“ ไม่ใช่แบบนี้! เย่เชินหลินไม่ใช่แบบนี้! คุณไม่สามารถเชื่อเพียงผลลัพธ์นี้ คุณไม่สนใจภาพนั้นเหรอ?
“เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวในขณะที่ยังตื่นเต้น
“รูปถ่ายอธิบายปัญหา หรือว่าผลการตรวจ DNA ？ถ้าเป็นคุณคุณจะเชื่ออะไร?”
ยิ่งเธอตื่นเต้นเท่าไหร่ เย่เชินหลินก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น
ทำไมเธอถึงสนใจว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลินไหม?
เธอจะต้องการให้โม่เสี่ยวจุนมีสถานะที่สมเหตุสมผล
หรือเธอรู้สึกว่าตราบใดที่พวกเขาเป็นพี่น้องกันจริงๆ
เขาในฐานะที่เป็นพี่ชายจะให้พรแก่พวกเขาทั้งสอง และยอมปล่อยเซี่ยชีหรั่น？
เซี่ยชีหรั่น ส่ายหัวของเธอ และย้ำอีกครั้ง: “อย่างไรก็ตามฉันไม่เชื่อหรอก! ฉันแค่ไม่เชื่อ!
รูปภาพที่ฉันเห็นด้วยตาของฉันเองไม่สามารถผิดได้
ฉันจำได้ว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นเช่นนั้นเมื่อเขายังเป็นเด็ก ฉันมองไม่ผิด ฉันแค่ปฏิเสธที่จะยอมรับ ฉัน …”
“พอแล้ว!” เย่เชินหลิน จับข้อมือของเธออย่างแน่นหนา และสั่งอย่างเย็นชา “กลับวิลล่ากับฉัน!”
“คุณปล่อยเธอไป! คุณไม่ได้รับอนุญาตให้อุ้มเธอแบบนี้ เธอจะเจ็บ คุณรู้ไหม？”
โม่เสี่ยวจุนพูดด้วยน้ำหน้านิ่ง และเสียงเย็นชา
“คุณไม่มีสิทธิ์จะยุ่ง! หลบฉัน!” เย่เชินหลิน เกือบบีบประโยคนี้ออกมาจากฟันของเขา
แล้วดวงตาที่เหมือนดาบของเขาก็มองที่เซี่ยชีหรั่น สายตาของเขาพูดชัดเจน:
คุณนี่มีคนคอยสนับสนุนสินะ?
“ฉันต้องยุ่ง!” โม่เสี่ยวจุนไม่ยอม และคว้าแขนของเย่เชินหลิน
แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความแข็งแกร่งเท่าเย่เชินหลิน แต่ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเขามาก
เย่เชินหลินปล่อยเซี่ยชีหรั่น และสั่งหลินต้าฮุย: “จับเธอไว้!” เขาพร้อมที่จะเปิดศึกกับโม่เสี่ยวจุน
เขาต้องการที่จะเอาชนะเขาเป็นเวลานานแล้ว เขาครอบครองหัวใจของผู้หญิงที่เขาชอบ
ไม่สามารถวิ่งหนีไปได้ ไม่สามารถโบยบินได้
คิดว่าเขาตายในเวลานั้นเขาไม่สามารถทำอะไรกับคนตายได้
ตอนนี้เขาเป็นคนมีชีวิตอยู่ในที่สุดเขาก็มีโอกาสที่จะแข่งขันกับเขา!
“พวกคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อสู้กัน! อย่ามีเรื่อง! พวกคุณเป็นพี่น้องกัน! อย่าทำอย่างนี้!”
เซี่ยชีหรั่นตะโกน ทั้งสองคนดูเหมือนจะหูหนวก และยังคงมองกันไปมองกันมา
หลินต้าฮุยดึงเซี่ยชีหรั่นไว้ กลัวว่าเธอจะโดนลูกหลง
“คุณเย่ คุณอดทนไว้ก่อน … ”
“หลบไป!”
เย่เชินหลินยื่นหมัดออกมา พร้อมกับชกคางของโม่เสี่ยวจุน เซี่ยชีหรั่นต้องการดิ้นออกจากหลินต้าฮุย
แต่ดันถูกเขาถูกจับแน่นกว่าเดิม
เมื่อเห็นเย่เชินหลินต้องการโจมตีโม่เสี่ยวจุนอีกครั้งเซี่ยชีหรั่น
ไม่สามารถทนได้ตะโกนใส่เขาอย่างสุดความสามารถ: “เย่เชินหลินถ้าคุณถ้าคุณทำร้ายเขาอีกครั้ง
ฉันจะไม่ทำตามคำสัญญาของฉันอีกแล้ว
เย่เชินหลินหยุดกำปั้นกลางอากาศ เขาหันหลังกลับ เขารู้สึกไม่อยากเชื่อและถามเธอว่า:
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?
“ถ้าคุณทำร้ายเขาอีกครั้ง ฉันจะไปจากคุณ!”
“คุณกล้าหาญมาก!” เย่เชินหลินหยุด และไปข้างๆเธอมองไปที่เธอ
เซี่ยชีหรั่นเงยหัวของเธออย่างดื้อรั้น มองดูเขาด้วยความถ่อมใจ และพูดอย่างมั่นใจ:
“ฉันเป็นคนกล้าหาญมาก! เย่เชินหลิน คุณเคยรับปากกับฉันไว้
และฉันยังอยู่กับคุณเพราะฉันรักษาสัญญา แต่อย่าบีบคั้นฉัน ถ้าบีบคั้นฉันฉันจะไปจากคุณ
และฉันคงต้องผิดสัญญา “